امروز در بسکتفا، بهترین سایت خبری بسکتبال ترجمه‌ی اختصاصی مطلبی از کالین مگ‌گووان را آماده کرده‌ایم که تحلیلگر سایت خبری بسکتبال «رئال‌جی‌ام» است و در این مطلب وضعیت جدی عثمان، بازیکن جوان و با استعداد تیم کلیولند کاوالیرز را مورد بررسی داده که روزهای تاریکی را در این تیم بسکتبال سپری می‌کند و آینده‌ی مبهمی در لیگ بسکتبال NBA در انتظار اوست. امیدواریم مطالعه‌ی این مطلب را مفید بیابید.
فروپاشی سریع کلیولند کاوالیرز اصلاً غیرقابل‌پیش‌بینی نبود. وقتی لبران جیمز این تیم را به‌خاطر لس آنجلس لیکرز سه‌سوته غال گذاشت، اکثریت قریب‌به‌اتفاق ناظران پیش‌بینی می‌کردند که کلیولند بحران متوسط رو به وخیمی را پیش روی خود داشته باشد. از قرار معلوم بدبینانه‌ترین پیش‌بینی‌ها از همه دقیق‌تر بودند. کوین لاو دیگر بازیکن فوق‌ستاره‌ای که بتواند بار یک تیم را به دوش بکشد، نیست. تای لو که نتوانست تیم را زیر و رو کند، اخراج شد و بعید است کاری که او در انجام آن شکست خورد را لری درو، سرمربی موقتی تیم بتواند با موفقیت انجام دهد. بازیکنان پیشکسوت تیم هم یا خسته‌اند (تریستان تامپسون) یا دلسرد (جی. آر. اسمیت) یا به تیم بسکتبال دیگری پناه برده‌اند (جورج هیل). کالین سکستون هم که سخت بی‌تجربه است. خلاصه اصلاً وضعیت قشنگی نیست و در این میان مصدومیت هم دست از سر بازیکنان اصلی تیم برنمی‌دارد.
وقتی یک عده بازیکن کسل، بداخلاق و اکثراً بی‌مهارت که صرفاً به‌لطف نبوغ بهترین بازیکن لیگ از پس حریفان برآمده‌اند، عامل پیوند خود را از دست می‌دهند، معلوم است که چنین وضعیتی ایجاد می‌شود. واقعیت به‌یکباره تلخ و دردناک می‌شود و با عقل جور درنمی‌آید. این تیم مثل شخصیت قربانی فیلم‌ها شده و هر تیمی که از راه می‌رسد ضربه‌ای به پیکر آن وارد می‌کند. تقصیر را گردن خیلی‌ها می‌توان انداخت، اما الان نکته‌ی مهم این نیست. از آن اول هم معلوم بود که این تیم بدون لبران جیمز زمین‌گیر خواهد شد. اگر اهل شمال شرقی اوهایو نیستید، حتی اگر هم باشید، دیگر حق دارید که تا درفت سال بعد یا حداقل تا زمانی که شایعات مربوط به معاوضه‌ی کوین لاو فراگیر شوند، بیخیال تیم کلیولند کاوالیرز شوید.
اما قبل از اینکه دور این تیم بسکتبال پلاستیکی پیچیده و آن را تا پایان فصل بگذاریم ته فریزر، جا دارد به یکی از بازیکنان آن بپردازیم که لایق توجه و شاید هم اندکی همدردی است. جدی عثمان در آخرین حضور تیم کلیولند کاوالیرز با لبران جیمز در مرحله‌ی پلی‌آف لیگ بسکتبال NBA تقریباً بازی داده نشد، که اتفاق عجیبی بود چون او در طول فصل عادی بازیکن ذخیره‌ی مفیدی بود و برای خودش طرفدارانی هم پیدا کرده بود. او اگر در آن بازی‌های مهم حضور داشت مطمئناً بهتر از رادنی هود، تحت فشار روانی به اعصاب خودش مسلط می‌ماند و به اندازه‌ی جوردن کلارکسون رفتار خودتخریب‌گرانه انجام نمی‌داد. درست است که کلیولند برای اینکه در فینال به‌راحتی مغلوب گلدن استیت واریرز نشود کار خاصی نمی‌توانست بکند، اما اینکه تای لو متوجه نبود که جدی عثمان یکی از بازیکنان ماهر تیمش است، یک‌مقدار آزاردهنده بود.
جدی عثمان برای تیم کلیولند کاوالیرز چه‌کار می‌تواند بکند؟
متأسفانه یا خوشبختانه، این فورواد ترک حالا شانس نشان دادن خودش را در کلیولند به دست آورده است. او در هر بازی به‌طور متوسط ۳۳ دقیقه بازی می‌کند و گاهاً مهره‌ی اصلی حمله‌ی تیم می‌شود. البته این احتمالاً به‌خاطر آن است که کلیولند این روزها برنامه‌ی خاصی برای حمله ندارد. آن‌ها اساساً مثل هر تیم بسکتبال دیگری در لیگ قصد دارند سرعت بازی خود را بالا برده و توپ را به حرکت درآورند، اما بسیاری از بازیکنانشان هم پیر شده‌اند و هم در دوران لبران جیمز به سیستم پیک اند رول (Pick-and-Roll) پخش‌شده در زمین عادت کرده بودند و تغییر سبک بازی برایشان سخت است. درنتیجه بازی آن‌ها به پاس‌کاری‌های بیهوده در پیرامون زمین و تکنیک درایو اند کیک (Drive-and-Kick) خلاصه می‌شود و این باعث می‌شود مجبور باشند بیش از حد توانشان پرتاب پرشی از راه دور داشته باشند. این نسخه‌ی شدیداً ناقصی از بازی گلدن استیت واریرز است. تعجبی ندارد که کلیولند از نظر هجومی تیم بیست‌و‌نهم لیگ بسکتبال NBA است.
اما آمار جدی عثمان به بدی آمار تیمش نیست. او ۴۲.۹ درصد از متوسط ۱۰.۸ پرتاب خود در هر بازی را راهی سبد می‌کند و نسبت پاس گل به توپ لو دادن (Assist-to-Turnover Ratio) او ۱.۴۳ است. آمار او می‌توانست بهتر از این‌ها باشد اگر اغلب در پست پوینت گارد قرار نمی‌گرفت. عملکرد او در این پست برای تیم ملی بسکتبال ترکیه ایده‌آل است، اما اصلاً در سطح لیگ بسکتبال NBA نیست. نه اینکه بخواهیم منکر استعداد او بشویم، صرفاً در مورد مناسب بودن این پست برای او تردید داریم. او دو متر و چهار سانتی‌متر قد دارد و سه امتیازی‌های خوبی پرتاب می‌کند. در دفاع خیلی زحمت می‌کشد و کار با توپش هم بد نیست. توانایی خوبی هم در یافتن هم‌تیمی‌هایی دارد که پرتاب‌های قوس‌دار او را اسلم دانک کنند یا راه مدافع حریف را مسدود کرده و برای او موقعیت پرتاب سه امتیازی فراهم کنند. او فقط ۲۳ سال سن دارد و این دومین سال حضورش در لیگ بسکتبال NBA است. اینکه چقدر بتواند پیشرفت کند معلوم نیست، اما حدس می‌زنیم حداقل بتواند تبدیل به بازیکن مفیدی در حد و اندازه‌های گوردون هیوارد شود.
اما تنها درصورتی که در بستر مناسبی قرار بگیرد. او فعلاً در حال تقلاست و احتمالاً برای مدتی هم در همین وضعیت بماند، چون مجبور است در یک تیم افتضاح بیش از حد توانش زحمت بکشد. ما اغلب طوری در مورد پیشرفت بازیکنان جوان صحبت می‌کنیم انگار که اتفاقی حتمی است. روزها می‌گذرند و تجربه‌ها انباشت می‌شوند و همه‌چیز بهبود می‌یابد. اما قطعاً اینطور نیست. برای اینکه آدم در کاری پیشرفت کند، باید هدفی در ذهن داشته باشد. مثلاً بخواهد با دست ضعیف‌تر خود پرتاب‌های بهتری داشته باشد؛ بخواهد موقع دفاع حرکت پیک اند رول تصمیم‌گیری دقیق‌تری داشته باشد. آدم نمی‌تواند همزمان روی وجوه متعددی از بازی خود تمرکز کند. تلاش برای انجام همزمان همه‌ی کارها فایده‌ای ندارد. این کاری است که عثمان در حال حاضر دارد انجام می‌دهد. تیم کلیولند کاوالیرز حفره‌ای به بزرگی لبران جیمز در دل خود دارد و جدی عثمان احتمالاً بیشتر از هر بازیکن دیگری دارد برای پر کردن این حفره زور می‌زند. او بیشتر از حد از خود انتظار دارد و احتمالاً نتیجه‌ی مدنظرش را هم نمی‌گیرد. او در این مدت پیشرفت چشمگیری هم نداشته است. پرتاب‌های ازدست‌رفته و توپ‌های لورفته‌اش همچنان زیاد هستند.
و این مایه‌ی افسوس است، چون جدی عثمان بازیکن دوست‌داشتنی‌ای است. روی نیمکت همیشه آماده‌ی روحیه دادن به تیم بوده و داخل زمین هم چیزی کم نگذاشته است. شاید اگر یک مدافع سه امتیازی‌انداز برای اوکلاهما سیتی تاندر یا بازیکنی سرعتی برای میلواکی باکس بود، آینده‌ی روشن‌تری داشت. فعلاً که در کشتیِ شکسته‌ی کلیولند اسیر شده و هنوز معلوم نیست بتواند خودش را نجات دهد یا با آن غرق شود. هر اتفاقی که بیفتد در حاشیه‌ی لیگی رخ می‌دهد که آماده است تیم کلیولند کاوالیرز را پشت سر خود رها کند. کاری که برای عثمان ممکن نیست. او باید تلاش کند بر این موقعیت فائق آید، هرچند این موقعیت هم آماده است او را زنده‌زنده ببلعد.
از اینکه مقاله‌ی دیگری از سایت خبری بسکتبال ما را مطالعه کردید، ممنونیم. با دنبال کردن بسکتفا، بهترین سایت خبری بسکتبال می‌توانید اطلاعات بسکتبالی خود را به رخ دوستانتان بکشید.
