بهترین های بسکتبال
قدرت بازیکنان NBA مدرن غیرقابل باور است.
نقل و انتقالات وسیع تابستان امسال این موضوع را ثابت کرد. هشت بازیکن ادعاء درستی مبنی بر بهترین های بسکتبال در کل تاریخ دارند.
تقریبا 30 درصد از تیم های NBA بهترین بازیکنان شان را مناسب در Association دارند و این رقم می تواند بسته به اینکه چطور James Harden و Giannis Antetokounmpo همه چیز را مدیریت کنند، صعود می کند.
اگرچه آن ها در حال حاضر جدا شده اند، اما هشت بازیکن زیر در طول چندین فصل بهترین های NBA بوده اند.
این بستگی به پویا بودن، رتبه آن ها در دسته بندی ها و تاثیرشان بر موفقیت تیم ها دارد. اما عوامل دیگر در این بحث اهمیت دارند، مانند طول عمر و تاثیری که به سختی قابل تعریف است. هنگامی که آن را ببینید متوجه خواهید شد.
وینس کارتر: Toronto Raptors
ارتباط او با تیم تورنتو رپتورز پیچیده است. اکثر اوقات او زمان خوبی را در آنجا سپری می کند اما جدایی شان از یکدیگر خوشایند نبود.
اما او اولین بازیکنی بود که هواداران NBA را مجبور کرد تا به شمال مرز توجه کنند. پیش از اینکه آن اصطلاح معنا پیدا کند او بازی ویروسی داشت.
او بیشتر از یک فرد بلند پرواز بود. سطح مهارت های او در حال گسترده شدن بود. در فصل دوم در لیگ، او در میان چهار بازیکن یکی از بهترین هایی بود که نمره میانگین 25 را گرفت، پنج ریباند انجام داد و سه پاس گل داد. اما در فصل سوم او فقط 27 امتیاز، پنج ضربه به تخته، سه دایم و دو تریپل داشت.
کارتر در چهارمین سال مدیریت تیم نیز حضور داشت. در آن زمان صاحب رکورد 67 پیروزی و 179 شکست بود. بعد از اینکه در نتیجه 23-27 به قدر کافی تجربه به دست آورد، تیم در سه فصل بعد به رکورد 112-134 دست یافت که هر کدام در پلی آف مشخص شد.
او در هفتمین فصل حضورش در دسامبر 2004 به New Jersey Nets رفت. او از پنج بار انتخاب شدن در All-Star بسیار مشعوف شد که هنوز به عنوان یک درجه بالا به حساب می آید (که با Chris Bosh و Kyle Lowry به اشتراک گذاشت).
نمره میانگین 4.23 کارتر در هر بازی بیشتر از امتیاز فصل بعد Raptor تیم [کریس باش با امتیاز 2.20) بود. رتبه موثر 8.21 دیگر رکورد اوست. تنها Raptor تورنتو که اولین عنوان NBA را برای این تیم آورد و ستاره تیم به شمار می آمد Kawhi Leonard بود که فقط یک فصل در آنجا سپری کرد.
استفن کری: Golden State Warriors
آیا کسی دوران استفن کری پیش از Golden State Warriors را به خاطر دارد؟
اگر نمی دانید مشکلی نیست. آن ها دوران بسیار ناشناخته ای به حساب می آیند، ما اعتقاد داریم که آن دوره یک سفر تفریحی به دور دوم بوده است اما تنها دوره ای بود که پلی آف بین سال های 1995 و 2012 نشان داده شد.
سری به کتاب های تاریخی Dubs بزنید تا بازیکنان تالار افتخار که شامل Chris Mullin، Nate Thurmond، Rick Barry و Paul Arizin بود را بیابید. اما اگر بر روی استعدادهای انتقالی تمرکز کنید دو مورد را می یابید: کری و ویلت چمبرلین.
مقایسه این دو بازیکن بزرگ بسیار هیجان انگیز است زیرا هر کدام مسیر بازی بسکتبال خود را تغییر داد. مقایسه آن ها به عنوان Warriors، کری را در کلاس خودش قرار می دهد.
در طول ده سال حضور کری، Warriors کنترل بسکتبال را به دست گرفته بودند. آن ها سه قهرمانی بدست آوردند و پنج مرتبه به طور مستقیم به فینال راه یافتند. چمبرلین در حالی آن ها را در سال 1964 به یک فینال رساند که آن ها پنج بار توسط بوستون سلتیکز حذف شده بودند.
کری دو جایزه بهترین بازیکن را بدست آورد در حالی که چمبرلین فقط یک بار آن را همراه با تیم گرفت. پوینت گارد قبلا مربوط به بالاترین امتیاز و ارزشی که جایگزین بازیکن می شد بود، و در دو فصل بعد او برنده آن شد.
کوین دورانت: Oklahoma City Thunder
هر اتفاق بدی را که بین دورانت و اوکلاهاما سیتی از سال 2016 به وجود آمد را فراموش کنید. هنگامی که این دو با یکدیگر بودند، بهترین ها را توانستند بدست بیاورند.
برگردیم به 1979، جک سیکما، دنیس جانسون و گاس ویلیامز عنوان Seattle SuperSonics را به سمت عنوان NBA هدایت کردند. در طول سال های 1990 گری پایتون و شاون کمپ تیم را به قهرمانی 1996 رساندند.
اما دورانت سطح دیگری از قدرت را به سیاتل آورد و بعد ها به Sooner state.
درحالی که بهترین های بسکتبال در میان بازیکنان NBA بودند، او اولین بازیکنی بود که برای مقام اولی Association به چالش کشیده شد. پایتون در رای گیری MVP جزو پنج بازیکن برتر به حساب آمد (سوم در سال 98-1997) اما سیکما و کمپ جزو آن نبودند. دورانت در طی نه فصل حضور در تیم شش مرتبه این مقام را بدست آورد، سه بار هم نقره دریافت کرد پیش از آنکه طلا را در سال 2014-2013 بگیرد.
درحالی که Russel Westbrook بعدها ادعاهایی داشت اما OKC بدون دورانت هیچ عنوانی نمی توانست بدست بیاورد.
دورانت در هنگام سخنرانی بخاطر جایزه MVP اش گفت «من از این که بخشی از اینجا هستم لذت می برم، هنگامی که وارد عرصه می شوید آن ها عاشق شما هستند و علت آن اهمیتی ندارد.»
دورانت و Thunder با یکدیگر رشد کردند، آن ها از یک تیم کوچک تبدیل به یکی از قدرت های NBA شدند.
برای هواداران OKC، پایتون و وستبروک مطلوب تر بودند اما دورانت تمام مدت تیم را رهبری می کرد. در طول دوران حرفه ای اش او رهبر Thunder در بازی ها بود، رتبه بازیکن برتر را بدست می آورد.
مارس گسول: Memphis Grizzlies
او اولین ستاره ممفیس گریزلیز نبود. این تمایز از برادر بزرگ تر او پائو می آمد.
گسول جوان لزوما دلیل مشکلات تیم نبود. تونی آلن آن را اختراع و زاک رندولف آن را اجرا می کرد و این باعث می شد تا او تبدیل به دومین ستاره ممفیس شود.
اما هیچکسی بالاتر از Marc Gasol نبود، گاهی اوقات در پست دفاعی و گاهی اهرج تهاجمی به حساب می آمد. نحوه دفاع کردنش منحصر به فرد و توانایی اش در بسکتبال به بازی زندگی می بخشید.
ممفیس در با سبک سریع و بخصوص خود در برابر یکی از بهترین های بسکتبال تیم های لیگ قرار گرفته بود. سختکوشی اش او را به Beale Street رساند و زاده بارسلونا، تبدیل به نامحتمل ترین پسر ناخوانده ممفیس شد.
در سال 2015، Mike conley به هووارد بک از Bleacher Report گفت که «Marc به شما نگفته است که اهل ممفیس است.» «ما تمام مدت می گوییم. او هرآنچه که درباره این شهر است انجام داده. سختی و اخلاق، تمام چیزهایی که این شهر می خواهد، Marc به دوش می کشد.»
درحالی که در انتها قرارداد گریزلیز را ترک کرد، با رسیدن به عنوان TorontoRaptors به Bluff City برگشت. او در بیشتر دسته بندی ها در راس قرار دارد همانند سد شدن، موفقیت تیمی، و اولین All-NBA، شروع کننده All-Star و بهترین مدافع سال.
دویت هووارد: Orlando Magic
صداها را می شنوید؟ این صدا ها از پایتخت دیزنی می آید و یادآور آن است که بهترین بازیکن همیشه محبوب ترین آن ها در طول تاریخ نیست.
جدایی او از اورلاندو مجیک بسیار مشکل ساز شد. اما زندگی همانند سفر است و تمامی ندارد. و سفر هووارد با مجیک چیز باورنکردنی ای نبود.
به عنوان یک بازیکن تازه کار در NBA، در سال 2004 بهترین بازیکن شد. در فصل چهارم حضورش در تیم، در هر بازی 20 امتیاز و 14 ریباند انحام داد، رکوردی که تنها 23 بازیکن به آن دست یافته اند. او به عنوان یک مدافع رشد کرد و سه بار متوالی بازیکن مدافع سال شد.
در هشت فصل حضور در اورلاندو شش بار به All-Star دست یافت و حتی زمانی که به هم تیمی هایش در مجیک در سال 2009-2008 پیوست، جیمر نلسون و راشارد لوئیس از تیم جدا شده بودند، او تیم را به کنفرانس شرق رساند. اورلاندو شش مرتبه به پلی آف رسید، دو بار به فینال های کنفرانس و در سال 2009 در فینال NBA حضور داشت.
به عنوان دستاوردهای فردی، هووارد هیچوقت به افتخارات شکیل اونیل دست نیافت، کسی که تیم مجیک را در سال 1992 به موفقیت هایی رساند. اما هووارد از موفقیت های مشابه تیم لذت می برد علی رغم اینکه کمتر کمکی به او می شد.
اختلافاتی میان او و تیم وجود داشت همانطور که میان سنتر و Tracy McGrady اتفاق افتاد.
لبران جیمز: Cleveland Cavaliers
برای بیشتر بازیکنان، انتخاب شدن به عنوان بهترین بازیکن در تصورشان بسیار بخصوص است. برای لبران جیمز حس پیش بینی تاثیراتش بر Cleveland Cavaliers است.
او بازیکن عالی نبود بلکه یک انتقال دهنده خوب بود. تاثیرات او بر اقتصاد به تنهایی صدها میلیون دلار ارزش داشت.
Cavaliers پیش از این تیمی بود که بسیاری از عناوین را از دست داده بود. جیمز در مقاله «I’m Coming Home» برای Sports Illustrated در سال 2014 نوشت «چیزی که برای من اهمیت دارد این است که عناوین را به شمال شرق اوهیو بیاورم.»
جیمز 11 فصل در Cavaliers حضور داشت. در آن زمان، کلکسیونی از کارهای شخصی اش را در یک کتاب آورد. Basketball Reference در 51 دسته بندی متفاوت رهبران تیم ها را فهرست کرد و جیمز در رتبه 28 قرار گرفت.
Cavaliers تقویم تیم را به سه دوره تقسیم بندی می کند: پیش از لبران، همراه با لبران و بعد از لبران.
کریس پائول: Los Angeles Clippers و New Orleans Pelicans
نیو اورلینز پلیکانز بدون او وجود نداشت. شاید به نظر اغراق آمیز باشد اما آن هایی که درون تیم بودند این را یک حقیقت می پندارند.
Fletcher Mackel از WDSU نوشت «کریس پائول بسکتبال را در نیو اورلینز نگه داشت» پس از Hurricane Katrina، Hornets را به شهر برگرداند و دلیلی به هواداران داد تا بیایند و بازی ها را تماشا کنند. موفقیت تیم در فصل 2008-2007 به تیم کمک کرد.
آیا پائول با استعداد ترین بازیکن Hornet/Pelican است؟ او صحبتی در این باره دارد. اگرچه آنتونی دیویس عنوانی را برای مهارت او در نظر می گیرد اما انتخاب بهترین بازیکن ورای استعداد است.
آیا او مهم ترین بازیکن Hornet/Pelican است؟ پرسشی وجود ندارد. اگر تاثیرش کافی نبود او نیز به عنوان بازیکن خط حمله در طول تاریخ چندین عنوان بدست می آورد، همانند افتخارات تیمی و بازیکن جایگزین.
ادعا پائول درباره لس آنجلس کلیپرز از جایی مشابه می آید، اگرچه او با رقبایی مانند بلیک گریفین، التون براند و باب مک آدو رو به رو شد.
اما Lob City هرگز نمی توانست بدون پائول به اوج برسد.
در طول شش فصل حضورش در تیم، او پنج جایزه All-NBA بدست آورد، شش مرتبه تیم را به پلی آف رساند و به کلیپرز کمک کرد تا رکورد 163-313 را ثبت کند.
این شگفت انگیز نیست، که او را به عنوان بازیکن برتر در طول تاریخ با 2.78 افتخار تیمی ببینیم.
کمبا واکر: Charlotte Hornets
به طور مکرر Charlotte Hornets چندین All-Star بدست آورد اما هیچکدام برای Buzz City دوام نیاورد. لری جانسون پنج فصل ابتدایی اش را در آنجا سپری کرد که به او تصدی بلند مدتی نسبت به دیگر ستارگان باشگاه ها می داد: آلونزو مورنینگ، گلن رایس و ادی جونز.
طول عمر هیچگاه یک ویژگی از Hornets Star نبود تا اینکه کمبا واکر آمد و این روند را از بین برد.
انتخاب نهمی در سال 2011 باعث شد تا واکر شکوفا تر شود و در با اولین حضورش در سال 2017 به عنوان All-Star هفت ساله باشگاه این روند را از بین برد. او در سال 2018 به فستیوال ها برگشت و سپس در سال 2019 ترکیبی را شکل داد.
واکر به Jeff Zillgitt از USA Today گفت «بسیار هیجان زده ام.» «این شهر هیجان زده است… شارلوت برای من همه چیز است. این شهر مرا به آغوش کشیده است و اجازه داده تا چیزی که هستم باشم، و این امکان را به من داد تا رشد کنم، من عاشق این شهر هستم.»
در طول هشت فصل حضورش در تیم، Hornets شش مرتبه پلی آف ها را از دست داد و هرگز مجموعه پس از فصل را نبرد. در طول سه کمپین All-Star آن ها حداقل 43 بازی را از دست دادند و هر سال از رسیدن به big dance بازماندند.
نهایتا رابطه میان او و تیم ماندگار نماند و در این تابستان به بوستون سلتیکز پیوست. او به عنوان رهبر همیشگی شارلوت تیم را ترک کرد، درحالی که افتخارات تیمی، امتیازها و ارزش بازیکن جایگزین را به همراه داشت.
