در بخش اول و بخش دوم آموزش کودکان، در خصوص علایق آنها به ورزش بسکتبال و همچنین روش صحیح یک مربی برای مواجه با چنین شاگردانی برای تبدیل شدن به یک بازیکن بسکتبال بپردازیم. در این مطلب نیز در همان راستا به وظیفه یک مربی برای آموزش ذهنی کودکان میپردازیم.
همان طور که در مطالب قبلی نیز گفتیم تبلیغات رسانهای و بازیهای رسمی که به صورت هر روزه و سالانه به صورت زنده از تلویزیون پخش میشوند تاثیر زیادی در انتخاب یک کودک برای ورزش مورد علاقه خود دارد ولی آیا این علاقه دائمی خواهد بود؟ آیا یک مربی بسکتبال یا هر رشته ورزشی در زمینه شناخت و علایق کودکان به رشتههای ورزشی، تلاش خود را خواهد کرد؟
در این جا یک سرمربی برای شناخت علاقه و استعداد کودک در کنار خانواده چه وطیفه مهمی را دارد؟
طبیعی است که یک کودک که در هر حال شکل گیری شخصیتی است مدام علایق خود را تغییر دهد و علاقه داشته باشد کارهای مختلف و در زمینه ورزشی نیز رشتههای مختلف را امتحان کند تا به علاقه و مهارت خود دست پیدا کند و حتی شاید این موضوع سالها زمان ببرد.
مثلا اگر بازار فوتبال داغ باشد آنها تحت تاثیر سن به این ورزش علاقه مند میشوند، اگر بازیهای مهم بسکتبال و یا والیبال در جریان باشد و اکثریت خانوادهها و جامعه آن را دنبال کنند، باز هم تحت تاثیر جو و سن به این رشتههای ورزشی علاقه مند میشوند. همچنین اکثر کودکانی که قد بلند نیز دارند از جانب خانواده و یا در ناخودآگاه خود ترغیب میشوند که به سراغ بسکتبال و یا والیبال بروند که کودک با توجه به علاقه خود شاید یکی از این ورزشها را برای خود انتخاب نماید.
در بسکتفا بخوانید : چگونگی انتخاب یک پست بسکتبال
اصولی کار کردن و پایه ریزی تمرینات به صورت پایهای به بازیکنان مبتدی و بازیکنان حرفهای در طول زمان کمک زیادی میکنند. نکاتی مانند آموزش ساختار یک حمله پیش رونده در زمین میتواند در نوع خود هوشمندانه باشد ولی در دراز مدت بهترین کار برای ایجاد کشش در بازیکنان نیست. صادقانه باید گفت، کودکان تا زمانی که مربی در زمین نباشد از این حملات استفاده نمیکنند. کسی که هدایت تیم را برعهده میگیرد باید تمرینات را همیشه عوض کند. این کار باعث میشود که شما وقت کافی را برای تمرین مهارتهای ضروری داشته باشید.
از لحاظ ذهنی آرام آرام کودکان را آماده کنید
برخی از کودکانی که به کلاسهای آموزشی میروند، هنوز برای جدایی از خانواده و قرار گرفتن در چنین مکانهایی آماده نیستند و امکان این که پس از دو سه جلسه از محیط و شرایط دلسرد و ناامید شوند بسیار زیاد است. این موضوع نیز همانند روزهای ابتدایی مدرسه است که جدایی یک کودک از مادر خود برای رفتن به کلاس درس سخت است.
این مکان هم چنین شرایطی را با کارهای متفاوت برای کودک تداعی میکند و یک مربی دلسوز باید این موضوع را بداند و برای تطبیق کودکان با محیط صبوری لازم را به خرج دهد؛ نه این که با اخلاق تند و عجله کردن کودک را مجبور کند تا خود را با شرایط وفق دهد.
مربیان باید آرام آرام بر روی ذهن کودکان کار کنند تا آسیب ذهنی و دلسردی برای کودک ایجاد نشود. مثلا آنها را با انجام کارهایی که دوست دارند در محیط قرار دهند و در روزهای اول سخت گیری را کنار بگذارند تا کودک آن محیط آموزشی را همانند خانه دوم خود و یا مدرسه بداند.
بیشتر بخوانید: با انواع پاس در ورزش بسکتبال آشنا شوید
باورهای غلط یک سرمربی در خصوص آموزش کودکان
برخی مربیان گمان میکنند که یک کودک همانند بازیکنان حرفهای بسکتبال است که صرفا برای آموزش به آن جا رفته است. در صورتی که چنین نیست و روحیات و طرز تفکر یک کودک با یک نوجوان کاملا متفاوت است. برای یک کودک اصولا پدر و مادر تصمیم میگیرند که به چه کلاسی برود و چه کارهایی انجام دهد به همین خاطر زمان لازم است تا کودک نیازها و علایق خود را بشناسد و خود را در شرایط مناسب قرار دهد.
تجربه ثابت کرده برخی از کودکان در هر رشته ورزشی پس از چند ماه برای ادامه کلاسها، علاقه نشان نمیدهند و سعی دارند که از شرایط فرار کنند چرا که پس از چند ماه نیاز خود را جور دیگری و نه در آن رشته ورزشی احساس کرده اند و این موضوع کاملا طبیعی است؛ زیرا شخصیت و علایق او در آن سن در حال شکل گیری است و شاید چند رشته را عوض کند تا به علاقه خود دست پیدا کند.
وطیفه مربی
یک مربی همان طور که گفته شد باید بداند که زمان میبرد تا یک کودک بتواند خود را با شرایط تطبیق دهد و علایق خود را بشناسد به همین خاطر باید آرام آرام کودک را آماده کند تا همراه با آموزش، علایق و استعداد او شکوفا شود.
تجربه ثابت کرده است که استعداد و علاقه برخی کودکان واقعا در رشتههایی است که از زمان کودکی به آن پا میگذارند ولی به دلیل عدم رفتار صحیح یک مربی از آن دلسرد میشوند و آن را کنار میگذارند و به همین راحتی استعداد درون یک کودک از بین میرود.
در مجموع کلی از مهمترین کارهایی که یک مربی باید انجام دهد:
- مربی باید در ابتدا محیطی دوست داشتنی و آرام برای کودکان در باشگاه ایجاد کند.
- آموزش خود را آرام آرام پیش ببرد و عجله را کنار بگذارد.
- با صبوری به سوالات کودکان در خصوص مسائل مختلف پاسخ دهد.
- در آموزش آنها دقت به خرج دهد تا کودک آسیب جسمی نبیند.
- آسیب جسمی باعث دلسرد شدن کودک و ترس او از ورزش مورد نظر میشود و به همین خاطر دقت در آموزش بسیار مهم است.
- کودکان را تشویق کند و با آنها مهربان باشد.
- به آنها به صورت مداوم انرژی مثبت دهد و محیطی شاد را بوجود آورد.
- با والدین به صورت هفتگی در ارتباط باشد و گزارش روحیات و تمارین کودک را به آنها بدهد تا والدین نیز در این زمینه وظیفه خود را انجام دهند.
مطالب مرتبط: