آیا تیم گلدن استیت وریرز شکست ناپذیر است؟

تیم گلدن استیت وریرز (Golden State Warriors) از سال ۲۰۱۵ یک تیم باور نکردنی و افسانه ای بوده است. آنها آنقدر عالی بوده اند که خیلی ها می گویند این تیم بهترین تیم تاریخ است. البته تیم وریرز از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۷ هم به یک تیم یادماندنی بود، اما با این وجود آنها در سال ۲۰۱۷ کوین دورانت (Kevin Durant) را هم به لیست تیم شان اضافه کردند و تسلط خود را بر لیگ بیشتر افزایش دادند. البته کوین دورانت آن موقع هنوز دچار آسیب دیدگی نشده بود.

ولی در این میان ناگهان شکیل اونیل افسانه ای گفت که تیم سال ۲۰۰۱ لیکرز (Los Angeles Lakers) به سادگی می توانست از پس وریرز برآید، و البته استف کری (Stephen Curry)  بازیکن گلدن استیت کاملاً با او مخالف است. اما به هر حال به نظر می رسد که لشکر لیکرز تنها تیمی نیست که می توانست وریرز را شکست بدهد، یا حداقل به صورت منصفانه و متعادلی جلوی آنها ایستادگی کند. به نظر شما کدام تیم ها در تاریخ NBA توانایی شکست دادن گلدن استیت امروزی را دارند؟

در این مطلب چند کاندیدا را بررسی می کنیم که البته ممکن است همه با آن موافق نباشند.

میامی هیت ۲۰۱۳ – اولین قاتل گلدن استیت وریرز

سال ۲۰۱۳ دوین وید (Dwayne Wade) سومین قهرمانی خودش را جشن گرفت و لبران جیمز دومین قهرمانی اش را. میامی هیت (Miami Heat) یک تیم آماده داشت. مایک میلر، رشارد لویس (Rashard Miller) و ری آلن معمولاً نیمکت نشین بودند، واین یعنی اینکه لشکر میامی به اندازه وریرز قدرتمند بود.

حالا  لبران جیمز را که در اوج به سر می برد به علاوه یک کریس بوش‌ (Chris Bosh) سرحال و البته وید را به این تیم اضافه کنید، و نتیجه یک ترکیب فریبنده، جذاب و قدرتمند خواهد بود. جیمز قبلاً یک بار در مسابقات فینال  وریرز را شکست داده بود، پس خیلی دور از ذهن نیست که وید  و او با همدیگر بتوانند آنها را شکست بدهند.

شیکاگو بولز ۱۹۹۱ (Chicago Bulls)

تصور کنید که قرار باشد با بزرگترین ورزشکار تاریخ در هر رشته ای رقابت کنید. در شاخه بسکتبال، بزرگترین ورزشکار همه ادوار، مایکل جوردن است. و در فصل ۱۹۹۱ او در بهترین فرم خودش قرار داشت. در نهایت با اضافه شدن اسکاتی پیپن (Scottie Pippen) تیم بولز توانایی رقابت در مقابل هر تیمی در تاریخ NBA را دارد.

فرقی نمی کند که مایکل جوردن تازه کار باشد یا مایکل جوردن ۲۰۰۳ ، او همواره یکی از برترین ها و سرسخت ترین هاست.  دریموند گرین (Draymond Green) و کلی تامپسون (Klay Thompson) قرار است جلوی این شیکاگو کلی دچار دردسر شوند.

بوستون سلتیکس ۲۰۰۸ (Boston Celtics)

از تیم سال ۲۰۰۸ بوستون سلتیکس به راحتی می توان به عنوان یکی از اولین سوپر تیم ها یا ابر تیم هایی که در NBA تشکیل شده، یاد کرد. پل پیرس (Paul Pierce) به هواداران بوستون وفادار ماند و بعد کوین گارنت (Kevin Garnett) و ری آلن (Ray Allen) هم به تیم اضافه شدند. هیچکس نمی دانست که چه توقعاتی باید از این تیم داشت، اما قطعاً کسب عنوان قهرمانی یکی از توقعات بود.

تیم سلتیکس آنقدر مطمئن در مسابقات فینال برنده شد که انگار از همان اول قرار بود این اتفاق بیفتد. آیا آنها توانایی شکست دادن وریرز با بازیکنانی همچون کوین دورانت و دمارکوس کازینس (DeMarcus Cousins) را دارند؟ نمی شود با اطمینان ۱۰۰ درصد گفت، اما می دانیم که پیرس و هم تیمی هایش، ستاره های وریرز را برای دریافت دستمزد شان به زحمت می انداختند.

لس آنجلس لیکرز ۱۹۷۲

آن بازیکنی که در یک بازی ۱۰۰ امتیاز را به تنهایی کسب کرد به یاد می آورید؟ قدش بلند بود، شاید حدود ۷ فوت و ۱ اینچ (حدود ۲٫۱۶ متر) و تقریباً ۲۷۵ پوند (حدود ۱۲۵ کیلو) وزن داشت. اسم او ویلت چمبرلین (Wilt Chamberlain) است و تیم سال ۱۹۷۲ لیکرز را به جام قهرمانی رساند. همچنین در کنار او بازیکنانی مثل الجین بیلور (Elgin Baylor) ، که جزو ۵۰ بازیکن برتر تاریخ است، و جری وست (Jerry West) ، که لوگوی NBA را به او تشبیه می کنند، نیز بازی می کردند.

تیم وریرز همین الان هم به زحمت می تواند بازیکنان سنتر (Big man) حریف را دفاع کند، پس با خیال راحت می شود گفت که چمبرلین راهش را به منطقه رنگی آنها باز می کرد. همچنین وست میانگین امتیاز بالای ۲۵ را در هر بازی کسب می کرد و این یعنی استف کری و دوستانش حسابی به زحمت می افتادند. این لیکرها محبوب بودند.

سن آنتونیو اسپرز ۲۰۱۴ (San Antonio Spurs)

سال ۲۰۱۴ آخرین باری بود که یک تیم غیر از گلدن استیت وریرز از کنفرانس غربی قهرمان می شد. هنوز چند سال به بازنشستگی اسطوره هایی مثل تیم دانکن و مانو جینوبیلی (Manu Ginobili) مانده بود. غیر از اینکه آنها ترکیب کلاسیک سه نفره بزرگ شان (دانکن، جینوبیلی، و تونی پارکر) را داشتند، بلکه تیم اسپرز نسخه اولیه و جوان کوای لنارد (Kawhi Leonard) را هم در اختیار داشت.

لنارد که جایزه ارزشمند ترین بازیکن مسابقات فینال را دریافت کرد، لقب «متوقف کننده لبران» را هم به خود اختصاص داد. با هدایت مردان بزرگ توسط دانکن و همچنین وجود یک لنارد توقف ناپذیر، تیم گلدن استیت کار سختی پیش رو خواهد داشت.

لس آنجلس لیکرز ۲۰۰۱

شکیل اونیل به نشریه یو اس ای تودی اسپرتس گفت: «فکر می کنم ما به سادگی برنده می شدیم. ممکن است بقیه مردم این فکر را نکنند، ممکن است بازیکنان وریرز هم این عقیده را نداشته باشند. ولی در سال ۲۰۰۱ ما یکی از بهترین تیم های تاریخ را داشتیم». آن تیم لیکرز فقط یک بار در مسابقات پلی‌آف شکست خورد، آن هم در مقابل اراده آهنین ارزشمند ترین بازیکن فصل یعنی آلن ایورسون (Allen Iverson).

کری، بازیکن گلدن استیت، هم جواب اونیل را با یک لبخند به رسانه ای اس پی ان داد و گفت: «او کاملاً در اشتباه است. البته که ما آنها را شکست می دادیم. ما کل روز را می توانیم بجنگیم». البته طبیعتاً کری باید پشتیبان تیم خودش باشد، اما واقعاً او چقدر می تواند مطمئن باشد به اینکه کوبی برایانت را متوقف کند آنهم در حالی که شک بر تمام بازی مسلط است؟

فیلادلفیا ۷۶ی سال ۱۹۸۳

هر وقت بازیکن دینامیکی مثل جولیوس اروینگ (Julius Erving) با یک سنتر فوق العاده ای مثل موزز مالون (Moses Malone) یک زوج را تشکیل بدهند، تیم های رقیب به مشکل بر می خورند. تیم فیلادلفیا ۷۶ی (Philadelphia 76ers) که به سیکسرز یا ۷۶ی ها معروفند، در تابستان قبل از فصل ۱۹۸۳ مالون را جذب کردند و مستقیماً به مسابقات فینال رفتند. مالون توانایی فیزیکی و تحرک و جابجایی بسیار بالایی داشت و یک ریباند کننده بیرحم بود.

وریرزها  باید خیلی عالی بازی کنند تا بتوانند این تیم ۷۶ی ها را شکست بدهند. هر کدام از این دو تیم می توانند پیروز مسابقه باشند، اما به نظر می رسد که کفه ترازو به نفع تیم قدیمی سنگین تر است.

شیکاگو بولز ۱۹۹۶

قبل از اینکه تیم وریرز در طول مسابقات عادی فصل با آمار ۷۳ پیروزی و ۹ شکست، رکورد شکنی کند، این رکورد با آمار ۷۲ پیروزی و ۱۰ شکست در اختیار تیم بولز سال ۱۹۹۶ بود. برای مایکل جوردن فقط یک سال زمان لازم بود که بازی بیسبال را رها کند و به بسکتبال برگردد تا تسلط خود را به NBA تحمیل کند. تیم بولز همچنین در همین فصل دنیس رادمن (Dennis Rodman) استوار و سرسخت را به لیست بازیکنانش اضافه کرد.

شاید بعضی ها ادعا کنند که دریموند گرین در واقع دنیس رادمن این عصر است. اما جای تاسف است که تیم وریرز الان، مایکل جوردن این زمانه را ندارد. تیم بولز در دفاع بی نظیر بود و این همان عاملی است باعث پیروزی می شود.

میامی هیت ۲۰۰۶

یک ترکیب دیگر از تیم میامی هیت در این لیست قابل توجه است. این تیم میامی‌ با این اسامی مسلح شده: دوین وید در عالی ترین فرم بازی اش، یک شکیل اونیل که هنوز خیلی از دوران اوجش دور نشده، و گروهی از بازیکنان افسانه ای که در پی تصاحب اولین حلقه قهرمانی شان هستند. و این یک ترکیب بی نقص برای مقابله با  وریرز است.

وید درخشان ترین نمایش فینالی که طرفداران NBA بعد از دوران قهرمانی مایکل جوردن به چشم دیده بودند را اجرا کرد. او در سال ۲۰۰۶ تقریباً توقف ناپذیر و غیر قابل مهار بود. همچنین همه می دانند که تیم گلدن استیت در مقابل یک مرد بزرگ فوق العاده، به شدت آسیب پذیر است. به شک سلام کنید.

دیترویت پیستونز ۱۹۸۹ (Detroit Pistons)

جدال آیزایا توماس (Isiah Thomas) و جو دوومارس (Joe Dumars) در برابر استف کری و کلی تامپسون تبدیل به یک بازی بسکتبال عالی می شود. پسر های بد دیترویت، تیمی نبودند که بشود بدون اعتماد به نفس و جسارت کافی به مصاف آنها رفت. البته تیم وریرز پر از بازیکنان مغرور و جسور است، اما با این حال آنها در مقابل بازیکنان فیزیکی تر و خشن تر پیستونز دچار مشکل خواهند شد.

اگر فکر می کنید که دریموند گرین کثیف بازی می کند، پس باید بدانید که بیل لیمبییر (Bill Laimbeer) و ریک ماهرون (Rick Mahron) بازیکنان چرکین و پلیدی بودند. این پسر ها عاشق آن بودند که به زیر پوست حریفان شان نفوذ کنند و اعصاب و روان آنها را بهم بریزند. در همین حال هم، توماس و دوومارس کاری می کردند که تیم شان برنده از زمین خارج شود. البته یادمان باشد که آنها دنیس رادمن را هم در اختیار داشتند.

سن آنتونیو اسپرز ۱۹۹۹

در اولین قهرمانی از چهار قهرمانی در یک بازه هشت ساله، تیم سال ۱۹۹۹ سن آنتونیو اسپرز، دو مرد بزرگ در اختیار داشت که باید مراقب شان باشیم: دیوید رابینسون ملقب به فرمانده (The Admiral) و تیم دانکن ملقب به اصل بزرگ یا بنیادی بزرگ (The Big Fundamental)، که تکیه گاه های این سوپر تیم هوشمند را تشکیل می دادند.

نه تنها بر بازی درون زمین کاملاً چیره و مسلط بودند، بلکه مثل تیم وریرز، تیرانداز های ماهری هم در اختیار داشتند که می توانستند از پشت خط سه امتیازی شلیک های موفق انجام دهند. کنترل کردن و مهار دانکن و رابینسون کاری نیست که از عهده تیم گلدن استیت بر بیاید، البته تنها کسی که شاید می توانست در مقابل آنها کاری صورت دهد، کوین دورانت است. رقابت این دو تیم بسیار دیدنی می شد.

هیوستون راکتس ۲۰۱۸ (Houston Rockets)

تیم سال ۲۰۱۸ هیوستون راکتس کاملا حول محور ارزشمند ترین بازیکن فصل یعنی جیمز هاردن ساخته شد، اما با این کار آنها در واقع تیمی را تشکیل دادند که آمادگی درهم شکستن تیم های قهرمان را داشت. هاردن به همراه  کریس پل و تعداد زیادی بازیکن شوتزن، یعنی دردسر برای گلدن استیت.

اتفاقاً این دو تیم در فینال کنفرانس غرب مقابل هم قرار گرفتند. تیم وریرز به سختی و با کشاندن رقابت به بازی هفتم توانست برنده شود. در حالی که اگر کریس پل آسیب ندیده بود به احتمال زیاد تیم هیوستون در همان مسابقه ششم کار وریرز را تمام می کرد. وقتی که پل در مسابقه حذفی از ناحیه پا دچار آسیب دیدگی شد، تیم وریرز این فرصت کوچک را به دست آورد تا به سمت مسابقات فینال حرکت کند.

بوستون سلتیکس ۱۹۸۶

تیم بوستون سلتیکس از سال ۱۹۸۱ تا سال ۱۹۸۶ چهار بار قهرمان NBA شد. رهبری این تیم که همیشه عطش قهرمانی داشت بر عهده لری برد (Larry Bird) بود. و در سال ۱۹۸۶ ترکیب اصلی آنها شامل رابرت پریش (Robert Parish) ، دنی اینگه (Danny Ainge) ، کوین مک هیل (Kevin McHale) و دنیس جانسون در خانه تقریباً شکست ناپذیر بودند. آنها به همان اندازه که در حمله عالی بودند، در دفاع هم فوق العاده عمل می کردند.

البته که تیم وریرز به اندازه وحشتناکی دارای قدرت و توانمندی است، اما این تیم سلتیکس اگر نتواند آنها شکست دهد، حداقل می تواند آنها را به ستوه بیاورد. چنین مسابقه ای اگر برگزار می شد، قطعاً باعث می شد که خون بازیکنان وریرز به جوش بیاید.

دیترویت پیستونز ۲۰۰۴

اگر به یاد داشته باشید تیم سال ۲۰۰۴ دیترویت پیستونز قبلاً در مسابقات فینال، یک سوپر تیم را از پای درآورده بود. آنها تیم لیکرز را با انبوه ستاره هایی مثل کوبی برایانت، شک، گری پیتون و کارل مالون شکست دادند. البته دو نفر آخر احتمالاً کمی از اقتدار شان کم شده بود و از دوران اوج فاصله داشتند، اما با این حال هنوز هم بازیکنان فوق العاده با استعدادی بودند.

درست مثل همان تیم پیستونز قدیمی، این تیم دیترویت هم استعداد خوبی در دفاع داشت. وقتی جلوی حمله حریف را می گرفتند، راه دیگری باقی نمی ماند به غیر از اینکه حریف مجبور شود با فاصله زیادی از پشت قوس سه امتیازی اقدام به شوت زدن بکند. ممکن است تیم وریرز بتواند در مقابل این تیم جان سالم به در ببرد، یا شاید هم در مقابل سیستم دفاعی این تیم به زانو در بیاید. هیچکدام قطعی نیست.

هیوستون راکتس ۱۹۹۵

تیم هیوستون سرخوش از اولین قهرمانی اش در سال ۹۴ بود و مصمم بود که از تغییر سبک بازی مایکل جوردن نهایت استفاده را ببرد (مایکل جوردن از پرتاب های سه امتیازی به حملات دو امتیازی تغییر سبک داده بود). تیم راکتس در سال ۹۵ شکیل اونیل جوان و تیمش را با سلطه مطلق حکیم اولاجوان (Hakeem Olajuwon) شکست داد و دوباره قهرمان شد.

آنها همچنین در یک معامله کلاید درکسلر (Clyde Drexler) افسانه ای را در سال ۱۹۹۵ به تیم اضافه کردند که توانایی امتیاز گیری تیم را تقویت کرد. اگر اولاجوان  نبود قطعاً تیم وریرز می توانست تیم هیوستون را نابود کند. اما حضور اولاجوان در هر تیمی باعث می شود آن تیم شانس پیروزی در مقابل گلدن استیت را داشته باشد.

لس آنجلس لیکرز ۱۹۸۷

وقتی که تیم لیکرز شروع به اجرای نمایش می کرد، در واقع بهترین اجرا را ارائه می داد. درست مثل تیم وریرز، تیم سال ۱۹۸۷ لیکرز هم بسیار منسجم و فشرده بود، با این تفاوت که سطح بازی لیکرز بالاتر و فراتر از بازی وریرز بود. نه تنها بالاترین میزان امتیاز گیری را داشتند و غیر قابل دفاع ترین شوتزن در کل بازی ها یعنی کریم عبدالجبار متعلق به آنها بود، بلکه بهترین گارد راس را هم در اختیار داشتند، یعنی مجیک جانسون.

یکی از دلایلی که برنده شدن در این بازی را برای تیم لیکرز راحت می کند، قدرت و توان نیمکت ذخیره های این تیم است. وقتی یکی از بازیکنان ترکیب اولیه از بازی خارج می شد، پدر کلی تامپسون یعنی میچال (Mychal) و کرت رامبیس (Kurt Rambis) آماده بودند تا به کمک تیم بیایند.

سن آنتونیو اسپرز ۲۰۰۵

اگر فکر می کردید در این لیست دیگر اسم تیم سن آنتونیو تکرار نمی شود، اشتباه می کردید. این سال، سالی بود که سه بازیکن بزرگ اسپرز واقعاً شبیه خودشان بودند. مانو جینوبیلی، تونی پارکر، و تیم دانکن یک مثلث خارق العاده را شکل داده بودند که با همدیگر توانایی کسب چندین جام قهرمانی را داشتند. تیم اسپرز شاید خیلی نمایشی و پر زرق و برق بسکتبال بازی نمی کرد، اما آنها طوری هوشمندانه بازی می کردند که همه حریفان شان را دچار سختی و دردسر می کردند.

این تیم اسپرز متخصص آن بود که نقطه ضعف تیم های حریف را پیدا کند و نهایت استفاده را از آن کرده و آنها را به زانو درآورد. کوین دورانت و رفقایش باید به معنای واقعی بدون اشتباه و بی نقص بازی کنند تا بتوانند بر تیم سال ۲۰۰۵ اسپرز غلبه کنند.

بوستون سلتیکس ۱۹۶۵

آیا نام بیل راسل به گوش شما آشنا نیست؟ به خاطر وجود راسل، تیم سال ۱۹۶۵ سلتیکس چهار عنوان را در تالار افتخارات بسکتبال تصاحب کرد. این تیم سلتیکس ممکن است از نظر قدرت هجومی، بهترین تیم نباشد، اما آنها احتمالاً بهترین تیم دفاعی تاریخ NBA هستند که تا به حال وجود داشته.

تیم سلتیکس تا قبل از این موفق شده که هشت بار پشت سر هم قهرمان شود، پس به نظر می رسد که شکست دادن تیم وریرز برای آنها کار آسانی باشد. راسل به تنهایی میانگین ۲۴ ریباند در هر بازی را ثبت کرده که تقریباً برابر با آمار میانگین ریباند کل بازیکنان یک تیم با همدیگر است.

شیکاگو بولز ۱۹۹۸

البته که در این لیست باید آخرین سال قهرمانی مایکل جوردن را هم در نظر بگیریم. جوردن در سال آخر قهرمانی اش انفجاری عمل می کرد و در مقابل  وریرز هم می توانستیم همین انتظار را از او داشته باشیم. اسکاتی پیپن (Scottie Pippen) هنوز مقدار زیادی از توان و انرژی اش را حفظ کرده و دنیس رادمن هم هنوز در فریب دادن حریفان موفق عمل می کند.

البته در این میان باید به اراده تمام نشدنی جوردن هم اشاره کنیم. در ششمین بازی از سری مسابقات فینال همین فصل بود که او با وجود مبتلا بودن به آنفولانزا، آن نمایش شاهکار و مثال زدنی را اجرا کرد. انجام کارهایی که برای بقیه قابل درک نیست، برای جوردن معمولی به حساب می آید.

لس آنجلس لیکرز ۲۰۱۰ – آخرین رقیب گلدن استیت وریرز

در بین نسخه های قبلی لس آنجلس لیکرز که در این لیست معرفی شدند، ممکن است این یکی، از بقیه ضعیف تر باشد، اما نباید فریب این قضیه را بخوریم. تیم سال ۲۰۱۰ لیکرز در پشت سر کوبی برایانت نیروی زهرآگین زیادی داشت. دو مرد بزرگ ۷ فوتی (حدود ۲٫۱۳ متری) که در بسکتبال عالی بودند یعنی پو گسول (Pau Gasol) و اندرو باینام (Andrew Bynum) ، یک مدافع هوشمند به نام ران آرتست (Ron Artest) ، و همچنین مردی که همزمان از عهده همه این کارها بر می آمد یعنی لامار اودوم (Lamar Odom) ، می توانستند وریرز را در معرض یک آزمون بسیار سخت قرار دهند.

احتمالاً دریموند گرین می توانست یکی از این مردان بزرگ را کنترل کند، اما این یعنی اینکه یک نفر دیگر شان با دمارکوس کازینز روبرو می شد که تازه از پارگی رباط آشیل رهایی یافته. این بازی، بازی فوق العاده ای برای تماشا می شد.