تیم های برنده مسابقات NBA در سی سال گذشته

 

در سی سال اخیر فقط 11 تیم های برنده مسابقات NBA بوده اند اما کدامیک از آن ها این عنوان را بدست آورده اند؟

برای بهترین های لیگ با استعداد های درخشان در دهه های گذشته به بازیکنانی همچون کوبی برایانت از لیکرز و میامی هیت، و گرگ پاپوویچ از اسپرز فکر کنید که از فصلی به فصل بعد دچار تغییراتی شده اند.

استیو کر به مارک مدینا از خبرگزاری مرکوری گفت «برای هرکسی سخت خواهد بود تا بفهمد که این بازیکنان به لحاظ فیزیکی، عاطفی و روحی چقدر تلاش می کنند تا از عنوان قهرمانی دفاع کنند و در بالاترین سطح باقی بمانند».

کدام تیم دارای شهامت و ثباتی ست تا بر تمام آن سختی های فیزیکی و ذهنی غلبه کند؟ کدام تیم ها بر یک دوره سه یا چهار ساله می توانند غلبه کنند؟

تیم های برنده مسابقات NBA ، شیکاگو بولز مایکل جردن (1991-1998)

این یک تیم بی چون و چرا است.

دارای بهترین بازیکنان کل تاریخ در دوره مایکل جردن، تیم شیکاگو بولز دهه 90 مسابقات را با پیروزی پشت سر گذاشت. زمانی که شماره 23 در طول فصل بازی می کرد در هشت سال شش جام را در فینال کسب کرد.

یکی از قوی ترین نتایج برای جردن پیروزی 6 بر صفر در فینال بود. در 24 بازی پلی آف در طول شش سال، تیم بولز تنها با دو بازی 7 رو به رو شد و فقط یکی از آن ها به فینال رسید (ایندیانا پیسرز 1998).

تیم بولز در طول بازی های لیگ (9.78 درصد از بازی ها) و بازی های پس از لیگ (6.77 درصد)، 72 بازی را در (96-1995) و 69 بازی را در (1996-97) با پیروزی پشت سر گذاشت.

تیم 10-72 فصل 96-1995 با 3-15 پس از بازی های فصل به پایان رسید و با یک پیروزی 4 بر 2 در مقابل سوپرسونیک سیاتل همراه بود. آن ها در حمله دارای نمره (2.115) و در دفاع دارای نمره  (8.101) در بازی های لیگ بودند.

تیم بولز تحت رهبری جردن و اسکاتی پیپن با  بازی هاروی گرنت و دنیس رادمن، در خط حمله  تحت سر مربی گری فیل جکسون به بهترین شکل بازی کردند.

پیپن یکی از بهترین بال های کل تاریخ است. MJ نه مرتبه به عنوان انتخاب اول تیم در نقش مدافع و رادمن به عنوان مدافع پست پایین بوده اند، و در موفقیت های جکسون که اغلب منجر به پیروزی می شد نقش داشتند.

نظر: تیم شیکاگو بولز جردن به طور شایسته در 50 سال اخیر به موفقیت های بزرگی پس از لیگ رسیده است.

لیکرز کوبی برایانت همراه با شکیل اونیل (2002-2000)

همانطور که استیو کر در بالا اشاره کرد قهرمانی در سه جام کار کمی نیست، و لیکرزها دومین تیم در 40 سال اخیر بودند که به این موفقیت دست یافتند.

برایانت، شکیل اونیل و سرمربی فیل جکسون قهرمانی در سه گانه را از سال 2000 شروع کردند. آن ها در فصل 2000-1999، در 67 بازی به پیروزی رسیدند که دومین رکورد برتر در تاریخ بود.

در فصل 2001-2000، لیکرزها فقط 56 بازی از فصل را بردند اما در بازی های پلی آف تقریبا بدون شکست بودند. بازی تماشایی آلن ایورسون بود که باعث شد لیکرز ها یک رکورد عالی از خود به جای بگذارند.

امتیاز متفاوت 3.18 آن ها در تاریخ NBA بهترین رتبه در بازی های پس از لیگ بود. لیکرزها دو عنوان دیگر را نیز به دست آوردند اما زمانی که کاملا یک تیم متفاوت شده بودند.

نظر: قهرمانی در سه جام مهم، لیکرز ها را تبدیل به یک تیم متفاوت کرد. آن ها یکی از بهترین تیم های نسل ما هستند.

تیم اسپرز تیم دانکن – گرگ پاپاویچ

بیست و دو پیروزی متوالی در پلی آف سرمربی گرگ پاپاویچ و اسپرز را به استوار ترین تیم در تاریخ NBA تبدیل کرد. تحت رهبری تیم دانکن، اسپرز توانست در شش فصل به پنج عنوان دست یابد، این موفقیت کمی پس از شکست در برابر میامی هیت در فصل 2013-2012 بود.

دانکن به جای دیوید رابینسون به عنوان بهترین بازیکن در یک دوره که شامل 15 مسابقه آل استار، ۱۵ منتخب NBA، و 15 All-Defensive Team بود، گرفت. این دوره شامل رابینسون در ابتدا و کاهی لئونارد در انتها و همراهی تونی پارکر و مانو گینوبیلی بود. هر جفت آن ها برای هشت مسابقه آل استار، شش مسابقه منتخب NBA، و فینال MVP و یک جایزه مرد ششم سال شامل می شدند.

اما بسیاری از این عناوین در طی دو دهه افزایش یافت. اجازه بدهید بر سه عنوان در بین سال های 2003 و 2007، جایی که اسپرز یک سال در میان (2003،2005،2007) جوایز را برد متمرکز شویم، آن ها در سال 2004 در نیمه نهایی بازی را به لیکرز ها واگذار کردند و در سال 2006 مغلوب ماوریکس ها شدند.

نظر: اسپرز ها قهرمانان مداومی بودند، اما آن ها هرگز نتوانستند از عنوانشان دفاع کنند. اسپرز ها نمایش خیره کننده ای دارند و توجه شان به جزئیات و رویکردشان به هر بازی بسیار چشک گیر است.

لیکرز کوبی برایانت همراه با پائو گسول و لامار اودوم (2010-2009)

پس از شکست در فینال 2004 در مقابل دیترویت پیستونز یک جدایی میان کوبی برایانت و شکیل اونیل بوجود آمد، و شرایط ادامه داشت تا زمانی که در سال 2008 پائو گسول از راه رسید. گسول، برایانت و لامار اودوم در سال 2009 و 2010 پس از آنکه در سال 2008 بازی را به بوستون سلتیک واگذار کرده بودند، دو عنوان قهرمانی بدست آوردند.

برایانت نام خود را به عنوان یکی از بزرگترین افراد در لیکرز با 18 بازی آل استار، 15 All-NBA، 12 All-Defensive، یک MVP و دو فینال MVP قرار داد. مهم ترین چیز برای او قهرمانی بدون شکیل اونیل بود، کسی که ادعا می کرد هر سه فینال MVP در دوره قبلی لیکرز ها بوده است.

اما این موفقیت کوتاه مدت بود. پس از سه حضور در فینال ها، تیم در فصل های بعدی در نیمه نهایی حذف می شد. بنابراین، آیا این دستاوردها توانسته در میان بزرگان NBA در 30 سال اخیر جایی برای خود داشته باشد؟

نظر: نه. علی رغم بازگشت به عقب،  لیکرزها دو پلی آف پیش از اینکه از هم جدا شوند داشتند.

تیم هیت لبران جیمز، دوین وید، کریس باش و ری آلن (2012-2013)

تیم هیت در فصل 2012-2011 و 2013-2012 با حضور کوین دورانت، راسل وستبراک، جیکز هاردن و سرج ایباکا دو عنوان قهرمانی پشت هم بدست آورد. در فصل 2013-2012 هیت یکی از هیجان انگیز ترین کامبک های تاریخ NBA را در فینال ثبت کرد.

تیم فوق العاده جیمز شامل دوین وید و کریس باش در میامی احتمال داشت تا جایگاهشان را از دست بدهند. اما آن ها هنوز لیبل Bad Guy را بهتر از هرکس دیگری بیرون از Bad Boy پذیرفته بودند و شکل جدیدی از توپ کوچک با کریس باش را در جایگاه استرچ 5 ارائه کردند.

بین سال های 2011 و 2014 جیمز هر فصل همراه با تیم هیت به فینال مسابقات راه پیدا می کرد اما از او سوال می شد که «چرا فقط دو قهرمانی در میامی داشته است؟» با وجود چنین تالار افتخاراتی چرا لبران جیمز نتوانست حداقل در برابر ماوریکس پیروز شود و یک عنوان بدست آورد؟

او پاسخ داد «فکر می کردم کار آسانی باشد زیرا با بازیکنان واقعی همکاری می کردم».

نه واقعا.

نظر: هیت عناوینی را بدست آورد اما شکست شان در مقابل دالاس ماوریکس در سال 2011 بیشتر از پرتاب سه امتیازی ری آلن در سال 2013 به خاطر ها سپرده شد.

کاوالیرز لبران جیمز، کایری اروینگ، کوین لاو (2015-2018)

آیا می توان این تیم را به لحاظ قدرت یک تیم شکست ناپذیر در سال 2016 در میان تیم های برنده مسابقات NBA در نظر گرفت؟ فراموش نکنید، این تیم چهار مرتبه به صورت مستقیم به فینال مسابقات راه یافته است و احتمالا می توانست در تمام آن ها پیروز شود اگر تیم های گلدن استیت فوق الذکر درآن حضور نداشتند.

همانطور که لبران در The Shop در شبکه اچ بی او پس از پیروزی گفت: «دوست داشتم درست شبیه به کسی در آنجا بودم تا شما را به یک بزرگترین بازیکن تاریخ تبدیل می کند. همه درباره آن ها جوری صحبت می کنند که آن ها بزرگترین تیم تاریخ هستند، و آن کامبک برای ما در مقابل آن ها یک چیز بخصوص بود.»

البته که این موضوع قابل بحث است اما در اینجا داریم دربارۀ تیم های برنده مسابقات NBA  صحبت می کنیم، نه افراد. کوین لاو و کایری ایروینگ بازیکنان سطح بالایی بودند اما این تیم هیچوقت رو مود قهرمانی نبوده است.

نظر: شاید بخواهید درباره اش بگویید اما توجیهی برای آن نیست. حتی حضور در دو فینال کمکی به آن ها نمی کند. هنوز هواداران آن ها در Cleveland نتیجۀ 3-1 در مقابل گلدن استیت را فراموش نکرده اند.

تیم Warriors استفن کری، کلی تامسون، دریموند گرین، کوین دورانت (2019-2015)

پس از پیروزی و ثبت رکورد 73 بازی در فصل 2016-2015 پیش از شکست اندوهناک لبران جیمز و تیم Cavs آن ها قدرتمند تر می شدند.

این می توانست روند طولانی مدت را حتی اگر KD هیچگاه خارج نمی شد داشته باشد… تیمی که دارای افرادی مثل استفن کری، کلی تامسون، دریموند گرین، آندره ایگودالا و بازیکنان دیگری همانند شان لیوینگستون و اندرو بوگات در میان آن ها حضور داشتند. با وجود یک KD سالم، تیم Warriors راهشان را تا عناوینی در فصل های 2017-2016 و 2018-2017 ادامه دادند. آن ها فقط یک مرتبه در این دوره رقابت داشتند: در فصل 2018-2017، فینال کنفرانس غرب در مقابل هاستون راکتز.

اگر برای کلی و KD جراحتی پیش نمی آمد آن ها دوباره می توانستند بازی را در فینال در مقابل Toronto Raptors ببرند. اما با چنین فقدانی، پنج بار راه یابی به فینال و سه مرتبه پیروزی به خودی خود ارزشمند است.

نظر: تیم قرن 21 زمانی می تواند با گلدن استیت به رقابت بپردازد که تمام بازیکنان در سلامت کامل باشند. این تیم در فصل 2017-2016 در پلی آف 1-16 حضور داشت و یکی از بهترین تیم ها در طول تاریخ بود.