قهرمانان بسیاری در طول تاریخ بسکتبال و ان بی ای ظهور کرده اند. در این میان تنها چند بازیکن بسکتبال در اذهان باقی مانده اند و مردم آن‌ها را به خاطر دارند. ماندگار شدن در تاریخ به مسائل متفاوتی بستگی دارد و تنها بازی فوق العاده نیست که یک شخصیت را در طول تاریخ یک ورزش برجسته می کند. بدون شک ویلت چمبرلین و بیل راسل نیز دو نفر از این برترین های تاریخ هستند؛ اما کدام یک از این دو را می توان برتر از دیگری دانست؟ در این مطلب از بسکتفا قصد داریم این مسئله را مورد بررسی قرار دهیم. ادامه مطلب را با ما همراه باشید.
سابقه حرفه ای کدام بازیکن بسکتبال درخشان تر است؟
مقایسه آماری
بیل راسل توانست در اولین و آخرین فصل خود عنوان قهرمانی را به دست آورد. چمبرلین هنگام ورود به ان بی ای توانست در زمینه امتیازآوری و ریباند در صدر قرار گیرد و هنگام بازنشستگی نیز بهترین بازیکن ان بی ای لقب گرفت. هردوی این بازیکنان هرساله (به‌جز یک سال) در تیم آل استار قرار گرفته اند.
چمبرلین توانست در مجموع سال های بازی خود میانگین 30.1 امتیاز، 22.9 ریباند و 4.4 پاس گل در 45.8 دقیقه به ازای هر بازی کسب کند. بدین ترتیب توانست 7 بار در امتیازآوری و 11 بار در ریباند پیشتاز لیگ باشد. وی در بهترین فصل خود توانست آمار 50.4 امتیاز، 27.2 ریباند و 8.6 پاس گل را بر جای بگذارد. در مجموع چمبرلین به لحاظ آماری برترین بازیکن بسکتبال تاریخ به شمار می رود.
از طرف دیگر راسل به صورت میانگین در سال های حرفه ای خود 15.1 امتیاز، 22.5 ریباند و 4.3 پاس گل در 42.3 دقیقه به ازای هر بازی در طول 13 سال کسب کرده است. شاید آمار به نفع او نباشد اما از طرفی تعداد سدها نیز در ان بی ای برای بزرگ‌ترین مدافع تاریخ محاسبه نشده است. میانگین امتیاز او هیچ‌گاه از 18.2 امتیاز در بازی بالاتر نرفت.
اگر بخواهیم خارج از دایره آمار و ارقام به دستاوردهای راسل نگاه کنیم، وی تنها یک فصل رده پایین تر از چهارمی را در لیست با ارزش ترین بازیکنان ان بی ای به دست آورد. در تمامی فصول دیگر بین چهار بازیکن باارزش ان بی ای حضور داشت. این فصل نیز مربوط به دو فصل قبل از بازنشستگی او است که به عنوان بازیکن – مربی توانست تیم سلتیکس را به قهرمانی برساند. وی 5 بار توانست باارزش ترین بازیکن ان بی ای لقب بگیرد. دو بار رده دوم، دو بار رده سوم و دو بار رده چهارم را نیز به خود اختصاص داد.
با اینکه هردوی این بازیکنان به لحاظ شهرت بسیار بزرگ هستند اما بدون شک آمار و ارقام به نفع چمبرلین است.
برنده این بخش: چمبرلین ✔
دوران اوج
چمبرلین در 80 بازی فصل 62-1961 توانست متوسط 50.4 امتیاز و 25.7 ریباند را در میانگین 48.5 دقیقه بازی به دست آورد. در همین فصل بود که او تنها در یک بازی 100 امتیاز برای تیمش کسب کرد. با این حال چمبرلین کورس رقابت با ارزش ترین بازیکن سال را با اختلاف زیاد به راسل باخت. در آن دوران انتخاب با ارزش ترین بازیکن با رأی بازیکنان انجام می شد. این مسئله نشانی از بی ارزش بودن آمار و همچنین محبوبیت کلی راسل در آن زمان است.
در فصل 67-1966 چمبرلین برتری آماری خود را فدای موفقیت کلی تیم کرد. چمبرلین 30 ساله در آن فصل میانگین 7.8 پاس گل، 24.1 امتیاز و 24.2 ریباند را به دست آورد. وی در فصل وسط کسب 3 جایزه باارزش ترین بازیکن سال پی در پی بود. چمبرلین تیم فیلادلفیا سونتی سیکسرز را در آن فصل با 68 برد به بهترین تیم لیگ تبدیل کرد. در این فصل تیم او تیم سلتیکس (شامل راسل) را در فینال شکست داد.
کمی دشوار است که از میان 4 فصلی که راسل موفق به کسب جایزه با ارزش ترین بازیکن سال شد، بهترین را انتخاب کرد. با این وجود شاید فصل 62-1961 انتخاب بهتری به نظر برسد.
در فصل 62-1961 راسل توانست 18.9 امتیاز به ازای هر بازی در سن 27 سالگی به ثمر برساند. 23.6 ریباند و 4.5 پاس گل نیز به ازای هر بازی از دستاوردهای راسل در همین فصل است.
برنده این بخش: چمبرلین ✔
مسابقات حذفی
میانگین آمار راسل در دوره حذفی مسابقات ان بی ای به 16.2 امتیاز، 24.9 ریباند و 4.7 پاس گل در 165 بازی افزایش می یابد. از طرف دیگر میانگین آمار چمبرلین در دوره حذفی به 22.5 امتیاز، 24.5 ریباند و 4.2 پاس گل در 160 بازی کاهش می یابد.
راسل مسابقات گیم سِوِن را 10-0 و مسابقات کلوزآوت را 16-2 به پایان رساند. این آمار برای چمبرلین 4-5 و 10-11 است. این دو اسطوره 8 بار در مسابقات حذفی مقابل هم قرار گرفتند که راسل 7 بار آن را پیروز از زمین خارج شد. راسل 11 انگشتر قهرمانی و چمبرلین نیز 2 انگشتر را در کارنامه خود دارند.
برنده این بخش: راسل ✔
افتخارات
چمبرلین: 2 بار قهرمانی، 4 بار با ارزش ترین بازیکن سال، 13 بار حضور در آل استار، 10 بار حضور در آل ان بی ای (7 بار تیم اول و 3 بار تیم دوم)، 2 بار حضور در تیم اول آل دیفنسیو، جایزه برترین روکی سال 1960، 7 بار قهرمان امتیازآوری، 11 بار شماره اول ریباند سال، برترین پاسور گل سال 1968 و جایزه بهترین بازیکن اتحادیه ملی ورزش دانشگاهی در سال 1957 در تالار افتخارات ویلت چمبرلین جای دارد.
راسل: 11 بار قهرمانی، 5 بار با ارزش ترین بازیکن سال، 12 بار حضور در آل استار، 11 بار حضور در آل ان بی ای (3 بار تیم اول و 8 بار تیم دوم)، 4 بار شماره اول ریباند سال، 2 بار قهرمانی رقابت های اتحادیه ملی ورزش دانشگاهی و مدال طلای 1956 المپیک از جمله دستاوردهای بیل راسل به شمار می رود.
برنده این بخش: راسل ✔
در مجموع می توان راسل را بازیکن بسکتبال بزرگتری در تاریخ دانست. هرچند هردوی این بازیکنان طرفداران خاص خود را دارند و به لحاظ افتخارات و دستاوردها بسیار قابل احترام هستند اما بدون شک کفه ترازو به سمت راسل سنگینی می کند. البته آنچه در این مطلب عنوان شد، خلاصه ای بود از آنچه که در تاریخچه این دو قهرمان وجود داشت. اگر احساس می کنید، نتیجه گیری ما اشتباه است و دیدگاه دیگری نسبت به این دو دارید، خوشحال می شویم آن را با ما و دیگر دوستان خود در میان بگذارید.
