فاز هجومی شیکاگو بولز فصل کابوس‌واری را در فصل ۱۹-۲۰۱۸ گذراند. قطعاً مصدومیت‌ها در این میان دخیل بوده‌اند و نمی‌خواهیم فهرست مصدومین را بنویسیم؛ شما همه مصدومان را می‌شناسید و تغییر کادرفنی در ماه دسامبر نیز ادامه کار را برای بولز دشوار ساخت.
شیکاگو بولز نیاز به پاس های بیشتر دارد
بگذارید نگاهی به آمار این تیم بیاندازیم. شیکاگو بولز تحت هدایت جیم بویلن عملکرد بدی داشت.
پرتاب تبدیل به امتیاز شده مؤثر؟ ۵۰.۸ درصد، چهارمین عملکرد بد در میان تیم‌های NBA
درصد ریباند هجومی؟ ۲۵.۳، پنجمین عملکرد بد در میان تیم‌های NBA
میزان اسیست؟ ۱۶.۳ درصد، چهارمین عملکرد بد در میان تیم‌های NBA
نرخ هجومی؟ ۱۰۶، سومین عملکرد بد در میان تیم‌های NBA
میزان پرتاب آزاد؟ ۲۳.۵ درصد، پنجمین عملکرد بد در میان تیم‌های NBA
به چه نتیجه‌ای از موارد فوق‌الذکر خواهید رسید؟ بولز در همه ابعاد عملکرد بدی ارائه داد. این در حالی است که وین سلدن و شک هریسون روی هم ۴۳ دقیقه با یکدیگر بازی کردند و کریستیانو فلیسیو بیشتر از لاری مارککنن به بازی گرفته شد. فاز هجومی شیکاگو بولز تنها در صورتی بهبود خواهد یافت که ترکیب این تیم مانند سال قبل تغییر نکند. بهتر این است که زاچ لاوین و وندل کارتر بیشتر از ۱۵۹ بازی در کنار یکدیگر بازی کنند. اما اگر به دنبال یک منطقه خاص از بولز می‌گردید که نیاز به بهبود داشته باشد باید به پاس دادن اشاره کرد. بگذارید از اعدادی ساده این تحلیل را شروع کنیم (تمامی این اعداد در دوران کاری جیم بویلن رخ داده است). بولز میانگین ۹۸.۶۴ مالکیت را از آن خود کرده که به آن‌ها لقب هشتمین تیمِ کُند لیگ را داده است. آن‌ها در هر بازی ۲۲.۰ اسیست داشته اند که چهارمین تعداد کم اسیست در لیگ NBA محسوب می‌شد و ۱۴.۱ ترن اور در هر بازی به نام خود ثبت کردند که دوازدهمین تیم از این حیث به شمار می‌آمدند. حالا می‌خواهیم کمی عیمق‌تر به قضیه بنگریم. شیکاگو بولز در هر بازی به طور میانگین ۲۸۰ پاس رد و بدل کرد که چهارمین تیم با چنین میزان کمی از پاس است. این آمار وابسته به میزان سرعت است-هرچه کندتر بازی کنید میزان مالکیت کمتری خواهید داشت. میزان مالکیت کمتر مساوی است با تعداد شانس‌های کمتر برای پاس دادن. اما در نظر بگیرید که ۷ تیم در فصل گذشته از بولز کندتر بوده‌اند اما در هر بازی به طور میانگین ۳۰۱.۲ پاس رد و بدل کرده‌اند و همه آن‌ها از ۲۸۰ پس رد و بدل شده بولز آمار بیشتری دارند. در حقیقت، ممفیس گریزلیز بیست و هشتمین تیم از نظر سرعت اما اولین تیم از نظر پاس در هر بازی بود! پس کندتر بودن لزوماً به معنای تعداد پاس کمتر نیست.
پاس کمتر به معنای تعداد حرکت با توپ کمتر است. تعداد حرکت با توپ کم به این معناست که باید وقت بیشتری روی ساختار دفاعی خود بگذارید. یکی از آمارهای موردعلاقه این تحلیل، اسیست ثانویه می‌باشد که به اسیست هاکی معروف است. این مولفه به حرکت توپ وابسته است و آماری است که قهرمان NBA در سه فصل اخیر و چهار قهرمان از شش قهرمان اخیر آن را در اختیار داشته‌اند؛ سن آنتونیو اسپرز در سال ۲۰۱۵ و گلدن استیت واریرز در سال ۲۰۱۶ این آمار را در اختیار داشتند اما نتوانستند در نهایت قهرمان شوند. بنابراین تعجبی ندارد که بولز قافیه را در اسیست‌های ثانویه فصل قبل باخته است. آن‌ها در هر بازی میانگین ۱.۵ اسیست ثانویه را ثبت کردند و اوکلاهاما سیتی تاندر به عنوان بیست و نهمین تیم لیگ ۲.۱ در هر بازی اسیست ثانویه داشت. زاچ لاویندر هر بازی ۰.۶ اسیست ثانویه داشت. بعد از او؟ بابی پورتیس (۰.۳)، جباری پارکر (۰.۳)، لاری مارککنن (۰.۳) و کامرون پین (۰.۲). بولز به اندازه کافی پاس نداد و هنگامی که آن‌ها موفق به این امر هم شدند این موفقیت استمراری نداشت. به همین خاطر است که بولز در رده بیست و نهم تلاش‌های پرتاب ۳ امتیازی باز و رده بیست و هفتم تلاش برای پرتاب ۳ امتیازی باز وسیع است. دفاع بهبود یافت اما بازیکنان تا پرتابی صورت نگیرد اسیستی انجام نمیدهند. درست است؟ چگونه می‌توان بازیکنی را که برای شک هاریسون پاسی برای پرتاب ۳ امتیازی می‌فرستد یا به کریس دان پاس می‌دهد شماتت کرد؟
بولز در رده آخر اسیست‌های بالقوه در هر بازی قرار دارد (۳۷.۵). و مانند پاس‌ها، همه‌اش برای سرعت نیست. سه تیم کندتر از بولز میانگین ۴۴.۶ اسیست بالقوه را در هر بازی بدست آوردند. در نهایت، بولز در تنها ۵۴ درصد از پرتاب‌های تبدیل به امتیاز شده خود اسیست داشته است. ان‌ها از این حیث در رده بیست و نهم قرار گرفتند و این در حالی بود که جیمز هاردن در هیوستون راکتس خود به تنهایی ۵۳.۷ درصد اسیست داشت. بولز تحت هدایت هویبرگ در ۲۴ بازی فصل قبل، بولز در ۵۷.۵ درصد از پرتاب‌های تبدیل به امتیاز شده خود اسیست داشت که هفدهمین تیم از این حیث در NBA بود. در فصل ۱۸-۲۰۱۷ بولز با ۶۰.۷ درصد از این حیث در رده هشتم قرار داشت. یکی از عللی که بولز در پاس دادن صرفه‌جویی کرده این بوده که آن‌ها تلاش کردند که از توپ مراقبت کنند. آن‌ها بر روی ۱۳.۷ درصد مالکیت خود ترن اور داشتند که رده قابل احترام هجدهم برای آن‌ها در نظر گرفته شد. این اعتباری بود که بویلن با تلاش برای برگرداندن بولز به اصول اولیه انجام داد که در آن فعالیت زیادی انجام نشود و سرعت بازی مثل همیشه کم باشد. یک‌بار دیگر باید گفت تعداد پاس کمتر مساوی است با تعداد فرصت کمتر توپ برای قرار گرفتن در دستان حریف! پاس، موقعیت خلق می‌کند. بولز باید بیشتر پاس بدهد تا فاز هجومی این تیم راه بیفتد. اضافه کردن توماس ساتورنسکی می‌تواند تأثیر بزرگی بر روی این امر بگذارد. واشنگتن ویزارد پس از پیوستن او توانست در رده ششم درصد اسیست، سوم در اسیست و اسیست بالقوه و سوم در اسیست همراه با امتیاز قرار گیرد.
تادئوس یانگ، لبران جیمز نیست اما او از فصلی می‌آید که میانگین ۲.۵ اسیست و نرخ اسیست ۱۲ درصد را از خود به جای گذاشته است. یانگ در فصل ۱۷-۲۰۱۶ در ایندیانا پیسرز از نظر پاسکاری بالاتر از پال جرج و مایلز ترنر در رده دوم قرار داشت. در فصل ۱۶-۲۰۱۵، در تیم بروکلین نتس در رده دوم پاسکاری قرار داشت. او بازیکنی است که توپ را به حرکت درمی‌آورد و همین به بولز کمک می‌کند که از گام‌های طولانی بازیکنانش پرهیز کند. خط حمله بولز راه طول و درازی تا بهبود خود دارد. اضافه شدن روی راجرز و کریس فلمینگ به کادرفنی بولز می‌تواند فلسفه این تیم را به طور بالقوه تغییر دهد. بروکلین نتس تحت دستیاری فلمینگ از نظر تعداد پاس در هر بازی در سه فصل گذشته در رتبه‌های هشتم، سوم و هشتم ایستاد و از همین رو فلمینگ می‌تواند خون تازه‌ای از این حیث به بولز تزریق کند. در پایان این بولن است که باید طرح جدیدی برای تیم خود بسازد و پرتاب‌کنندگان ۳ امتیازی خود را تشویق کند. بولز کارهای زیادی برای انجام دادن دارد و این بدان بستگی دارد که آن‌ها پس دهندگان خود را چگونه بهبود بخشند.
