دوران ماهیچه های بزرگ و حجیم تمام شده است. سرعت و فضا، امروز در NBA اهمیت فوق العاده ای دارد و بازیکنان برای اینکه از قافله عقب نمانند به سرعت در حال لاغر شدن هستند.
در ابتدای ماه سپتامبر هستیم و لبران جیمز در حالی که روی زانوهایش ایستاده، سعی می کند تعادلش را روی یک توپ پزشکی بنفش رنگ حفظ کند. در همین حال که با هر کدام از دستهایش یک وزنه را نگه داشته است، یک مربی به او نزدیک می شود و وزنه ای سبک تر از قبلی را روی آنها قرار می دهد. نه جیمز و نه وزنه ها هیچکدام نمی افتند.
برای هواداران لبران جیمز که در شبکه اینستاگرام تعدادشان بیش از ۳۳ میلیون نفر است، پخش شدن این ویدئو به شدت باعث ایجاد کنجکاوی می شود و در واقع دریچه ای است به سوی شیوه های آماده سازی و بهبود فیزیکی یکی از بزرگترین ورزشکاران جهان در «محیط آزمایشگاه». اما برای بازیکنان بسکتبال این ویدئو کلید درک و تحقق به حساب می آید.
جو ابونصار (Joe Abunassar) که یکی از مربیان کهنه کار NBA و همچنین بنیانگذار و مدیر موسسه ورزشی ایمپکت بسکتبال (Impact Basketball) است در این مورد می گوید: «آن چیزی که دارد اتفاق می افتد این است که یک نفر ۱۵ پوند (حدود ۶٫۸ کیلو) وزن کم می کند و این موضوع را در شبکه های اجتماعی پخش می کند. وقتی که بهترین های لیگ NBA کاری را انجام دهند، راضی کردن بقیه بازیکنان برای انجام دادن آن کار خیلی ساده می شود».
در حالی که NBA به سوی سرعت و شوتزنی و پست‌آپ های پشت به سبد حرکت می کند، بازیکنان هم برای همگام شدن با این تغییرات، بدنشان را تغییر می دهند. در واقع لاغری در بسکتبال هم به یک تکنیک شخصی تبدیل شده است و هم به یک تاکتیک تیمی. ابونصار که در مجموعه تمرینی اش در لاس وگاس با بازیکنانی مثل کوین گارنت (Kevin Garnett) ، کریستاپس پورزنگیس (Kristaps Porzingis) و کایل لوری (Kyle Lowry) کار کرده است، هر روز با بازیکنان بیشتری مواجه می شود که عضلات کوچک و قوی را به عضلات بزرگ و حجیم ترجیح می دهند.
در این روزهای NBA که هیچ چیز از دید رسانه ها پنهان نمی ماند، بازیکنان ماهر، اندام تراشیده و لاغر شده خود را به نمایش می گذارند. یوسوف نورکیچ (Jusuf Nurkic) بازیکن تیم پورتلند ۳۴ پوند (حدود ۱۵٫۴ کیلو) وزن کم کرد. انیس کانتر (Enes Kanter) بازیکن سنتر تیم بوستون سلتیکس ۳۸ پوند (حدود ۱۷٫۲ کیلو) وزن از دست داد. جلیل اوکافور (Jahlil Okafor) از تیم نیواورلئان خودش را ۲۰ پوند (حدود ۹٫۱ کیلو) سبک تر کرد که قسمتی از آن به خاطر ورود به رژیم گیاهخواری بود. دمارکوس کازینز (DeMarcus Cousins) از تیم لس آنجلس لیکرز کاهش وزن خودش را چشمگیر و قابل توجه توصیف کرده است. مارکوس اسمارت (Marcus Smart) بازیکن بوستون سلتیکس ۲۰ پوند (حدود ۹٫۱ کیلو) و دامیان لیلارد (Damian Lillard) از تیم پورتلند و لنس استفنسون (Lance Stephenson) بازیکن سابق ایندیانا و لس آنجلس لیکرز هر کدام ۱۰ پوند (حدود ۴٫۵ کیلو) کاهش وزن داشتند.
کریس پال لبران جیمز کاملو آنتونی
بیشتر این بازیکنان NBA با نمایش دادن این مراحل کاهش وزن، در شبکه ها و صفحات اجتماعی معروف شان خودنمایی می کنند.
جو راگوفسکی (Joe Rogowski) مدیر تحقیقات پزشکی-ورزشی انجمن بازیکنان بسکتبال ملی آمریکا در این مورد می گوید: «کارهایی که بازیکنان در طول تابستان انجام می دادند تا بتوانند از بقیه پیشی بگیرند، قبلاً به صورت یک راز و متد شخصی بود. اما امروزه همه در چهارچوب رسانه های اجتماعی قرار گرفته اند و در نتیجه همه می بینند که مثلاً فلان بازیکن در تمریناتش چه کارهایی می کند. من فکر می کنم این کار، آگاهی و اطلاعات زیادی در مورد نحوه تمرینات تابستانی ستاره های موفق در اختیار همگان قرار می دهد».
راگوفسکی می گوید که این قضیه حتی به رده های پایین تر، یعنی رده جوانان، نیز نفوذ کرده است. بازیکنان جوان تر، فیلم های کارملو آنتونی (Carmelo Anthony) را که آخر شب مشغول تمرین شوتزنی است یا با حداکثر سرعت در حال دویدن است، و همچنین عکس های اینستاگرام جیمی باتلر (Jimmy Butler) را در حال عرق ریختن در باشگاه دیده اند.
پیغام روشن است: برای ادامه بقا، بسکتبال نباید متوقف شود. چون این روزها در NBA هیچ توقفی وجود ندارد.
نمونه های واقعی لاغری در بسکتبال
ایان مهینمی (Ian Mahinmi) هر کجا که تمرین کند، تحت نظر است. استیو اسمیت (Steve Smith) مدیر علوم ورزشی باشگاه واشینگتن ویزاردز، که مدیر شخصی مهینمی است، و تراویس ریوست (Travis Reust) که مربی قدرت بدنی و پروش اندام مهینمی در تعطیلات قبل از شروع فصل است، به طور مرتب مشغول ارسال پیغام و فیلم برای همدیگر بودند. فیلم هایی از مهینمی که مشغول وزنه زدن و تمرین های قدرتی بود. این بازیکن سنتر در تعطیلات قبل از فصل سال ۲۰۱۷ شدیداً به دنبال کاهش وزن بود. و البته بالاخره این فعالیت ها جواب داد و مهینمی هنگام حضور در کمپ تمرینی اول فصل، یک اندام لاغر و قدرتمند ۲۶۲ پوندی (حدود ۱۱۸٫۸ کیلو) را به نمایش گذاشت.
تراویس ریوست می گوید: «وقتی که برای اولین بار شروع به کار با ایان کردم، تیم ایندیانا از او توقع داشت که مثل یک مرد بزرگ (سنتر) واقعی بازی کند. من کاری کردم که او حتی نسبت به بازیکنی مثل دوایت هاوارد (Dwight Howard) هم سنتر بهتر و بزرگتری بشود. او عضلانی تر شد و بهترین سال حضورش را در لیگ گذراند».
مهینمی سه فصل کاملاً معمولی را به عنوان یک بازیکن ذخیره در تیم ایندیانا گذراند تا اینکه در فصل ۱۶-۲۰۱۵ به عنوان بازیکن اصلی و شروع کننده در ترکیب تیم قرار گرفت، میانگین های بالاتر از حد استاندارد کسب کرد و در سال طلایی ۲۰۱۶ موفق شد یک قرارداد ۴ ساله به مبلغ ۶۴ میلیون دلار با تیم واشینگتن ویزاردز ببندد. اما فصل اول حضورش در واشینگتن سخت گذشت. او فقط ۳۱ بار به زمین رفت و برای رفع پارگی ناقص مینیسک زانوی چپش، زیر تیغ جراحی رفت و همچنین روی هر دو زانویش درمان پلاسمای غنی از پلاکت انجام داد. حالا بعد از این فصل سخت، باشگاه ویزاردز از او یک کار جدید می خواست: لاغر شدن. به حداکثر رساندن سرعت. نمایش دادن چالاکی. حفظ قدرت و توان بدنی.
در نتیجه در روزهای داغ تابستان در زمین فوتبال دبیرستان سگوین (Seguin) درست در شرق سن آنتونیو، تراویس ریوست یک چالش اساسی ایجاد کرد. او مهینمی را در کنار دو نفر از بازیکنان سابق ایندیانا یعنی جورج هیل و سی جی مایلز، وارد یک مسابقه دو سرعت ۱۱۰ متری چالش برانگیز و رقابتی کرد که هدف آن، هم تناسب اندام بود و هم چالاکی و سرعت انفجاری.
ریوست می گوید: «من فکر می کنم که این قضیه لاغری در بسکتبال حداقل برای مدتی روی بورس باشد و همه طرفدار آن باشند. چون همه به این نگاه می کنند که ببینند چه کسی موفق تر است و سپس سعی می کنند از او پیروی کنند. تیم گلدن استیت در فصل ۲۰۱۷ نمونه کامل این قضیه بود. الان همه از قهرمانان لاغر پیروی می کنند».
حدود پنج فصل قبل فقط یک تیم توانست در هر مسابقه به رکورد ۱۰۰ مالکیت هجومی دست پیدا کند: تیم گلدن استیت، که توانست جام قهرمانی را بالای سر ببرد. یک فصل بعد تقریباً یک سوم تیم های حاضر در لیگ به رکورد ۱۰۰ مالکیت هجومی در هر بازی رسیدند. و فصل بعدتر ۱۹ تیم در لیگ NBA توانستند ۱۰۰ مالکیت هجومی را به ثبت برسانند. چهار سال قبل تیم یوتا جاز با میانگین ۹۳٫۶ مالکیت هجومی در هر بازی تبدیل به کند ترین و کم سرعت ترین تیم NBA شد. در حالی که سال ۲۰۰۶ همان تیم یوتا جاز رتبه سیزدهم سریعترین تیم لیگ را داشت. و نکته جالب این است که دو سال قبل تیم یوتا جاز با کسب میانگین ۹۶٫۶ مالکیت هجومی دوباره عنوان آخرین و کم سرعت ترین تیم لیگ را به نام خود ثبت کرد.
راگوفسکی که قبلاً برای تیم اورلاندو مجیک و هیوستون راکتس هم کار کرده می گوید: «بازی بسکتبال یک دنده بالاتر رفته و یک درجه پیشرفته تر شده است. الان دیگر همه چیز به سرعت مربوط می شود. سرعت، سرعت و سرعت».
بعضی از بزرگترین (به معنای واقعی و جسمانی) بازیکنان NBA نیز در حال سوار شدن بر همین موج هستند. چون شیوه های دفاع کردن بیشتر بر روی اسکرین کردن متمرکز شده است، در نتیجه، این قضیه باعث شده بازیکنان مجبور شوند خودشان را با طیف وسیعی از پست ها و سایز ها سازگار کنند، و البته فوروارد های قدرتی و سنتر ها هم وارد رژیم هایی شده اند که بتوانند در تعطیلات قبل از شروع فصل، خود را لاغر کنند و تناسب لازم را بدست بیاورند.
ژولیوس رندل
این قسمتی از چیزی بود که ژولیوس رندل (Julius Randle) دو سال قبل در تعطیلات پیش از فصل، وقتی که رژیم غذایی دقیق و برنامه بدنسازی جامع مربی آمویلا سزار (Amoila Cesar) را دنبال می کرد، در ذهن داشت. ژولیوس که توانست مقدار قابل توجهی از چربی بدنش را کم کند، در این مورد می گوید: «من از توقع مربی والتون در مورد شیوه بازی آگاهی داشتم. در مورد خودم، فقط می بایست بازی را ساده تر می کردم».
نیکولا یوکیچ (Nicola Jokic) بازیکن تیم دنور ناگتس که دو فصل قبل درست پیش از شروع لیگ بین ۱۰ تا ۱۲ پوند (حدود ۴٫۵ تا ۵٫۵ کیلو) وزن کم کرد در این باره می گوید: «فکر می کنم دوران جدیدی برای بازیکنان سنتر آغاز شده است. تعداد زیادی از این مردان بزرگ می توانند در لیگ کارهای زیادی انجام دهند، و فکر می کنم که این مردان بزرگ می خواهند توانایی هایشان را به رخ پسرهای کوچک لیگ بکشند».
هم‌تیمی های آنها هم به همین ترتیب این موج را دنبال می کنند. دن بارتو (Dan Barto) مدیر آموزش خارج از فصل در آکادمی IMG می گوید: «شماره ۵ ها می خواهند شماره ۴ باشند، شماره ۴ ها میخواهند ۳ باشند، شماره ۳ ها می خواهند ۲ باشند و شماره ۲ ها میخواهند ۱ باشند. تیم ها در فضاهای کوچکتر بازی می کنند پس در نتیجه فضاهای خالی بزرگتری در اختیار شان قرار خواهد گرفت. فرقی نمی کند که شما یک بازیکن گلزن باشید یا یک توپ پخش کن، در هر حال این مزیت در اختیار شما قرار می گیرد که با سرعت و سهولت در این فضاها حرکت کنید، و البته اگر ۱۰ پوند (حدود ۴٫۵ کیلو) سبکتر باشید قادر خواهید بود که این کار را بسیار سریعتر هم انجام دهید».
امیر جانسون
جبر روزگار حتی امیر جانسون (Amir Johnson) را هم مجبور به سازگاری کرد. جانسون در سال ۲۰۰۵ وقتی یک تازه کار ۱۸ ساله بود، در کنار دو هم‌تیمی از دیترویت یعنی چانسی بیلاپس (Chauncey Billups) و تایشان پرینس (Tayshaun Prince) ، کار در لاس وگاس را با ابونصار شروع کرد. اما بعد از چند سال بازی کردن، وقتی در تابستان ۲۰۱۷ او یک قرارداد ۱۱ میلیون دلاری را با تیم فیلادلفیا بست، این بازیکن ۳۰ ساله به دنبال یک تغییر و هیجان اساسی بود.
ابونصار حرف های جانسون را که خطاب به او و تیمش گفت اینگونه به یاد می آورد: «می دانید، من تمام و کمال برای همه چیز آماده ام، هر کاری که شما از من بخواهید انجام می دهم». و بدین ترتیب موسسه ورزشی ایمپکت بسکتبال جانسون را وارد یک برنامه تغذیه ای جامع و دقیق کرد، برای او یک آشپز خاص انتخاب کرد، و یک برنامه بدنسازی رژیمی پیچیده را نیز برایش پیاده نمود تا او به هدفش برسد: لاغر شدن و باقیماندن در لیگ.
ابونصار در باره او می گوید: «او کل برنامه کاهش وزنش را دوباره انجام داد و دیگر شبیه به ورزشکار ها و دونده های پیست شده بود. او لاغرتر می شد، کشیده تر می شد، و ماهیچه ها و عضلاتش را به شکل مؤثرتری بکار می گرفت».
این برنامه رژیمی با توصیه هایی که قبلاً در لیگ به او می شد به طور کامل تفاوت داشت. جانسون یک بار به خبرنگاران گفت: «فکر کنم رشید والاس (Rasheed Wallace) به من گفت آبجو بخورم تا وزنم زیاد شود».
اما در دوره رژیمی جدید غذای او بیشتر از سینه مرغ، ماهی و گاهی هم کربوهیدرات های پیچیده تشکیل شده است. هنگامی سال قبل در کمپ تمرینی حاضر شد،وزن او ۲۰ پوند (حدود ۹٫۱ کیلو) سبکتر شده بود. ابونصار می گوید: «جانسون به من گفت که هرگز در زندگی اش احساس به این خوبی نداشته، آنقدر خوب که به جای فقط دو سال بازی کردن، احساس می کند می تواند پنج یا شش سال بیشتر هم به بازی کردن ادامه دهد».
از نظر هیل و مایلز، اعضای تیم ریوست که مسؤل تمرینات مهینمی بودند، همه آنهایی که ۳۰ سال یا بیشتر سن دارند نیز لاغر ماندن برایشان هم در فصل بعد و در سال های آینده بسیار مهم و تأثیرگذار است. خود ریوست در این باره می گوید: «همه آنها قرارداد های خوب و پرسودی را امضا کرده اند و قطعاً دوست ندارند که این آخرین قرارداد آنها باشد. وقتی که یک بازیکن در این سن پایش را روی زمین بازی می گذارد و مفصل هایش با هم برخورد می کنند، در مدت کوتاهی بدنش دچار افت می شود و توانایی اش را از دست می دهد، و حالا اگر وزن این بازیکن زیاد هم باشد، این افت بدنی و کاهش توانایی بسیار سریعتر اتفاق می افتد».
دن بارتو می گوید: «بازیکنی مثل نورکیچ، اگر خودش را در وزن مناسبی حفظ کند و نوسان زیادی نداشته باشد، می تواند چهار یا پنج سال به دوران بازی حرفه ای اش اضافه کند». بارتو با اشاره به شکستگی پای راست این بازیکن سنتر تیم پورتلند در ماه مارس دو سال قبل، اضافه می کند: «او قبلاً یک بار دچار آسیب دیدگی شده است، و هرچه وزن بازیکن بیشتر باشد شدت برخورد مفصل ها و فشار بر روی آنها بیشتر خواهد بود. در نتیجه بیشتر در معرض آسیب دیدگی قرار خواهد گرفت».
این روزها بازیکنان دنبال راه هایی می گردند که نه تنها به آنها در داشتن یک دوره بازی طولانی تر کمک کند، بلکه موجب شود بتوانند در طول ۸۲ بازی فرسایشی فصل هم دوام بیاورند.
بارتو می گوید که چند سال قبل شرایط طوری بود که مردم می گفتند «وای آن بازیکن را نگاه کنید که در خارج از فصل چقدر سخت تمرین کرده، او الان یک بازیکن چند پسته است و توانایی های زیادی دارد» و بازیکنان هم این وضعیت را می پسندیدند. اما واقعیت این است که بیشتر این بازیکنان معمولاً در تعطیلات آل-استار یا کمی بعد از آن ناگهان از پا می افتادند و دیگر توانایی بازی کردن نداشتند.
دمارکوس کازینز
دمارکوس کازینز یک بار در صفحه شخصی اش نوشت: «مسخره به نظر می رسد ولی من در یک کلاس مجسمه سازی داغ بودم». او در آن زمان هنوز بازیکن ساکرامنتو بود و این جملات دلیل معاوضه او با سنتر یونانی، یورگوس پاپایانیس (Georgios Papagiannis) ، در آن شب شوم سال ۲۰۱۶ را تا حدودی روشن می کند.
ما هرگز نخواهیم فهمید که کازینز دقیقاً چه هدفی داشته است اما حداقل توجیه او نسبت به سه یا چهار سال قبل، باور پذیرتر است. به همین دلیل است که امروزه در NBA بازیکنان بیشتری پیدا می شوند که در کلاس های تمرینی غیر عادی و غیر سنتی مثل یوگا، دوچرخه سواری یا ورزش های رینگی و رزمی شرکت می کنند.
بسکتبال و سایر ورزش ها
راگوفسکی می گوید: «ده سال قبل بچه های بسکتبالی ورزش بوکس را ممنوع می دانستند، اما حالا می توانید آنها را در حال بازی بوکس یا هنر های رزمی ترکیبی ببینید، و البته در زمین بسکتبال هم موفق هستند، و همین باعث پاک شدن این لکه ننگ می شود. در هر حال ورزش هایی مثل شنا، بوکس و حتی هنرهای رزمی ترکیبی امروزه محبوبیت زیادی نزد بازیکنان بسکتبال پیدا کرده اند».
در کنار عکس های کریس پال (Chris Paul) و لبران جیمز در حال ورزش در سالن تمرینات وزنه ای، با یک گردش در صفحات اینستاگرام NBA می توان رودی گوبرت (Rudy Gobert) و شاباز نپیر (Shabazz Napier) را در رینگ بوکس دید، یا بازیکنان دیگری را در حال تمرین پیلاتس یا یوگا مشاهده کرد. در آگوست سال ۲۰۱۷ هم دریموند گرین (Draymond Green) در کنار نوا ونله (Noah Vonleh) ، دنزل ولنتاین (Denzel Valentine) و ایان کلارک (Ian Clark) در استودیوی دوچرخه ای سول سایکل (SoulCycle) در حال تمرین دیده شدند.
گرین در یک پست اینترنتی نوشت: «تمرین در سول سایکل باعث راحتی مفاصلم می شود. همچنین تیم روانشناسی خوبی هم دارند، به همین خاطر دوست دارم که با رفقایم اینجا جمع شویم تا با هم دوچرخه سواری کنیم. راه خوبی برای خروج از سالن تمرین و اضافه کردن تنوع به تمرینات عادی است».
کایل کورور در حال انجام تمرینات موسوم به میزوگی در کف اقیانوس
در سال ۲۰۱۴ مجله آوتساید (Outside) در مورد کایل کورور (Kyle Korver) مطلب کاملی نوشت که مشغول انجام تمرین هایی به نام میزوگی (misogi) بود، جایی که در کف اقیانوس در حال حمل کردن سنگ ها و وزنه های سنگین بود. چهار سال قبل دواین وید (Dwyane Wade) در حال بازی داج بال (بازی وسطی یا جاخالی دادن به توپ) دیده شد. کلی تامپسون (Klay Thompson) هم والیبال ساحلی، گلف و شنا را به برنامه های روزمره تابستانی اش اضافه کرده است. و در اوایل سال ۲۰۱۷ هم لوک والتون (Luke Walton) گفت که یوگا و والیبال ساحلی کلید دوام ریچارد جفرسون ۳۷ ساله در لیگ است.
هیل، مهینمی و مایلز در یک سالن پیلاتس در تگزاس تمرین می کنند. مهینمی از تابستان سال ۲۰۱۷ دو بار در هفته در این کلاس ها شرکت می کند. ریوست می گوید: «همه کلیشه های قبلی که در مورد یوگا وجود داشت دیگر از بین رفته است. این روزها همه مشغول انجامش هستند و دلیل خوبی هم برای این کار دارند. یوگا جای خود را در این بازی باز کرده است».
بارتو این قضیه را به رقص با ستارگان تشبیه می کند. او معتقد است که بازیکنان بسکتبال باید بیشتر از همیشه شبیه به رقصنده ها حرکت کنند، در نتیجه، این تکنیک های تمرینی غیر سنتی و نامتعارف مثل پیلاتس و یوگا هستند که باعث پیشرفت و پرورش مهارت های مورد نیاز فعلی لیگ می شوند. ابونصار هم می گوید که از نظر او این موج تمایل به حداکثر انعطاف پذیری و لاغری در بسکتبال در طول سه تا پنج سال گذشته رشد خیلی زیادی داشته است.
ابونصار در مورد بازیکن گارد رأس (point guard) تیم تورنتو رپتورز که حدود ۵ سال قبل همه چیزش، از عادت های روزمره تا رژیم مسابقاتش، را تغییر داد تا بتواند ۱۵ پوند (حدود ۶٫۸ کیلو) وزن کم کند چنین می گوید: «تابستان سال ۲۰۱۷ کایل لوری (Kyle Lowry) تمرین اسپینینگ (چرخش) انجام داد، پیلاتس تمرین کرد، بسکتبال تمرین کرد، بازی ۵ نفره انجام داد، حرکات کششی انجام داد و یک کلاس داغ مجسمه سازی هم رفت. الان اوضاع به گونه ای پیش رفته که بازیکنی مثل کایل به کمک ورزش پیلاتس ۹۰ درصد از وزن بدن خود را بلند می کند. وقتی که من در سالهای ۹۸-۱۹۹۷ وارد این حرفه شدم، بازیکنان از این کارها انجام نمی دادند».
ماجرا چگونه شروع شد
همه این ماجراها از یک شوخی شروع شد. هر سال موقع تعطیلات خارج از فصل، لانگ ویتاکر (Lang Whitaker) و دوست دوران دبیرستانش مت کالول (Matt Colwell) توجه شان به یک گزارش تقریباً تکراری در نشریه آتلانتا جورنال جلب می شد که می گفت بازیکنان بسکتبال عضلانی تر شده اند. همیشه هم صحبت بر سر ۱۵ پوند (حدود ۶٫۸ کیلو) وزن بود. هرگز ۱۷ یا ۱۴ نبود. همیشه ۱۵ بود.
ویتاکر می گوید: «بالاخره سر و کله گوگل پیدا شد و من می توانستم اخبار را از طریق گوگل جستجو و پیگیری کنم، و در واقع متوجه شدم که این یک ترفند مشترک بین همه روزنامه ها و نشریات است».
ویتاکر شروع کرد به دنبال کردن داستان های مختلف در این زمینه، و حتی برای بعضی از آنها شخصاً گزارش تهیه کرد و در اختیار نشریات و سایت های مختلف قرار داد. بدین ترتیب پروژه ماسل واچ (Muscle Watch) یا دیدبان عضلات آغاز به کار کرد.
ویتاکر می گوید: «وقتی که توییتر ظهور کرد ما یک هشتگ برای این پروژه در توییتر ایجاد کردیم. وقتی که شبکه تلویزیونی و سایت اینترنتی NBA در مورد این پروژه حرف می زنند من احساس غرور می کنم و می گویم که من این را ساختم».
اما در طول چند فصل گذشته پروژه دیدبان ماهیچه با هشتگ musclewatch# به نهایت تکامل خود رسیده است. احتمالاً نوبت دیدبان لاغری با هشتگ Skinnywatch# فرا رسیده است.
ویتاکر با یک خنده کوچک می گوید: «می دانید تقریباً دیگر باید بگوییم که خدا دیدبان عضلات را بیامرزد! البته احتمال برگشتنش هم وجود دارد».
ولی در حال حاضر دوره، دوره لاغری است.
