منطقۀ دفاعی 2-3 منطقۀ نیم کره ای است که حریف را وادار به خروج از ساختار منظم تهاجمی اش می کند و شروع به بازی می کند.
دلیل اصلی این کار این است که منطقۀ 2-3 مانع بازیکنان جناحین از بالای منطقۀ مستطیل پرتاب آزاد می شود و حریف را وادار می کند تا با یک پاس به سمت کرنر یا از میانه بازی کند.
چیزی که برخی از مربیان را شگفت زده می کند این است که منطقۀ دفاعی 2-3 جهت بستن منطقۀ مستطیل پرتاب آزاد عالی است اما برای به چالش کشیدن تیم ها با پرتاب کننده های خارج از ناحیه ضعیف است.
این بخاطر کمبود فشار بر بالای منطقۀ مستطیل پرتاب آزاد است و همچنین مشکلی که این نوع دفاع دارد به هنگام نفوذ دریبل زن تعریف می شود.
مزیت های منطقۀ دفاعی 2-3
غیر قابل نفوذ بودن – منطقۀ دفاعی 2-3 مانع جناحین و نیروهایی می شود که حریف در ناحیۀ البو بازی می کند. این موجب می شود تا آن ها را از سبک معمولشان دور کند و به شکلی بازی کنند که به آن عادت ندارند.
منطقه ای عالی جهت حفاظت از پست بالا – با رو در رویی با حریف در بالای منطقۀ مستطیل پرتاب آزاد، رُوور به خوبی مانع پست بالا می شود.
منطقه ای عالی جهت حفاظت از پست پایین – هنگامی که توپ در جناحین باشد، بازیکنان پست پایین همیشه از تمام حریفان در همان پست جلوگیری می کنند. این بدان معناست که توپ واقعا به عنوان یک موقعیت به آن جا فرستاده می شود.
منطقۀ قدرتمند ریباند – منطقۀ دفاعی 3-2 یک منطقۀ ریباند عالی برای دو بازیکن پست پایین و رُوور که معمولا به هنگام پرتاب توپ در آن جا قرار می گیرند، می باشد.
معایب منطقۀ دفاعی 2-3
هیچ گونه فشاری در بالای منطقۀ مستطیل پرتاب آزاد وجود ندارد – اگر در رقابت با تیمی هستید که بازیکنانش می توانند پرتاب های سه امتیازی را در بالای منطقۀ مستطیل پرتاب آزاد بیندازند، نمی توانید روور را در محل پرتاب پنالتی نگه دارید تا مانع پست بالا شود.
نفوذ و چرخش – تنها با دو بازیکن در انتهای منطقه، بازیکنانی را پیدا کردم که چرخش های درستی را خارج از منطقۀ 2-3 انجام می دهند. بخصوص به سمت کرنر.
سخت می توان مانع تیم هایی شد که در پرتاب عالی هستند – بخاطر چرخش دشوار و کمبود فشار در منطقۀ مستطیل پرتاب آزاد که اشاره شد این دفاع می تواند منجر به پرتاب های باز از سمت بازیکنان بیرونی شود.
تفاوت میان منطقۀ 2-3 و 2-2-1
هنگامی که بیشتر مردم در مورد منطقۀ 2-3 فکر می کنند، در حقیقت دربارۀ منطقۀ دفاعی 2-2-1 می اندیشند.
این دو منطقه بسیار متفاوت از یکدیگر هستند و در نحوۀ حفاظت از موقعیت/ پست بالا نیز تفاوت های عمده ای دارند.
منطقۀ دفاعی 2-3 شامل سه بازیکن میان خط پرتاب پنالتی با دو جناح می باشد که به سختی مانع حریفان در جناح و میانه می شود (که آن را رُوور می نامیم).
این منطقۀ حفاظت در بالای منطقۀ مستطیل پرتاب آزاد را بدون فشار توپ رها می کند.
در منطقۀ 2-2-1، بازیکن وسطی در بالا به توپ فشار می آورد و دو بازیکن در جناحین مانع رسیدن پاس به پست بالا می شوند.
این باعث می شود تا پاس سالم به جناحین که اصلی ترین تفاوت میان منطقۀ 2-2-1 و 2-3 می باشد برسد.
نقش ها و مسئولیت ها
سه موقعیت وجود دارد تا منطقۀ دفاع 2-3 را پر کند:
رُوور
بازیکن در میانۀ خط بالایی رٌوور نامیده می شود و معمولا فوروارد کوچک است. به طور کلی این بازیکن باید بلند قامت و ورزشی باشد.
مسئولیت اصلی آن ها شامل نگه داشتن توپ خارج از منطقۀ بالا، پرتاب توپ به خارج از مناطق محاصره شده، و توپ ربایی برای کمک به دو بازیکن در پست پایین می شود.
جناحین
بازیکنان خارج از خط بالایی بازیکنان جناحین نامیده می شوند. این بازیکنان معمولاَ محافظ امتیاز و پرتاب از تیم هستند.
مسئولیت اصلی شان شامل بردن بازی به گوشه ها، دفاع از جناحین و بازی با دفاع کمکی درون منطقۀ مستطیل پرتاب آزاد است.
پست ها
دو بازیکن در انتهای منطقه بازیکنان posts نامیده می شوند. این بازیکنان معمولا بلند ترین بازیکنان در تیم هستند و قدرت بازیکن فوروارد و موقعیت مرکزی را پوشش می دهند.
مسئولیت اصلی شان شامل به چالش کشاندن پرتاب های داخل منطقۀ مستطیل پرتاب آزاد، دفاع از گوشه ها و ریباند کردن توپ است.
چگونگی اجرای منطقۀ دفاعی 2-3
توپ بسکتبال در منطقۀ مستطیل پرتاب آزاد
یکی از بزرگترین نقاط ضعف منطقۀ دفاعی 2-3 این است که بازیکنان از توپ بسکتبال در بالای منطقۀ مستطیل پرتاب آزاد حفاظت نمی کنند.
دلیل اهمیت آن این است که این نوع دفاع را در مقابل تیمی که می تواند این پرتاب را به طور دائم مهار کند نباید اجرا کنید.
هنگامی که توپ در بالا قرار دارد، رُوور باید خودشان را در خط پرتاب پنالتی قرار دهند درحالی که دست هایش باز هستند تا مانع پاس دهی به مناطق پست بالا می شوند.
بازیکنان هر دو طرف در جناحین کاملا مانع حریفان هستند. ما هرگز نمی خواهیم یک پاس به سادگی به جناح برسد. در عوض، ما حریف را مجبور می کنیم تا در ناحیۀ البو بازی کند.
و هر دو بازیکنان پست، در منطقۀ پایین آماده هستند تا اگر پرتابی به داخل منطقۀ مستطیل پرتاب آزاد انجام شد یا پاسی به سمت کرنر فرستاده شد آماده باشند.
توپ بسکتبال در جناح/بال
هنگامی که توپ به جناح برسد، مدافع جناح در طرف دیگر سالن به توپ فشار می آورد.
رٌوور با عجله عبور می کند و مانع هر پاسی به درون پست بالا می شود.
جناح ضعیف تر به درون منطقۀ مستطیل پرتاب آزاد وارد می شود و مانع بازیکنان حریف به میانۀ منطقۀ مستطیل می شوند تا پاسی دریافت نکنند.
پست منطقۀ قوی تر به جلو گام بر می دارد و موقعیت جلویی را ثبت می کند، اگر بازیکن حریف تلاش کند تا نزدیک سبد بازی کند. گرفتن موقعیت جلو مهم است زیرا این بازیکن مسئول محافظت از کرنر است.
پست ضعیف تر از میانۀ منطقۀ مستطیل پرتاب آزاد حرکت می کند تا مانع هرگونه پاس به پست دیگر شود.
توپ بسکتبال در کرنر
اگر توپ بسکتبال به سمت کرنر فرستاده شود، پست قوی تر باید خارج شود تا پرتاب آزاد را بگیرد و به توپ فشار آورد.
بازیکن پست ضعیف تر عبور می کند.
بازیکن پست ضعیف تر از میانه عبور می کند و موقعیت نزدیک به توپ را ایجاد می کند. اگر بازیکن حریف نزدیک سبد باشد، آن ها باید از پشت دفاع کنند.
جناح ضعیف تر گام دیگری به سمت سبد بر می دارد (جایی که دقیقا وابسته به موقعیت بازیکن در پست ضعیف تر است) و مانع هر پاسی به بازیکنانی که در میانۀ منطقۀ مستطیل پرتاب آزاد عبور می کنند می شوند.
رُوور گامی به سمت توپ بر می دارد و نقش اصلی شان جلوگیری از رسیدن پاس به پست بالا است.
به هنگام زیر نظر داشتن موقعیت بازیکن در جناح قوی تر چندین گزینه دارید:
الف. محاصره شدن
این شامل بازیکن جناحی می شود که داخل ناحیۀ میانی قرار گرفته و پاس برگشتی را برای جناح باز رها می کند.
مربیان باید این کار را اگر بخواهند مانع دریبل زن ها شوند انجام دهند، همچنین این کار موجب فشار بیشتر بر پاس هایی که به سمت پست پایین فرستاده می شود است.
ب. مانع شدن
گزینۀ دیگر کرنر این است که بازیکن جناح تان مانع پاس برگشتی شود.
اگر می خواهید از این گزینه استفاده کنید، حریف را در کرنر تحت فشار قرار دهید تا پاس خیلی سختی بدهد یا تلاش کند تا از دریبل استفاده کند.
توپ بسکتبال در پست پایین
اگر منطقۀ دفاعی 2-3 به درستی اجرا شود، تنها فرصتی که حریف می تواند نزدیک به سبد شود دریافت پاس از کرنر یا جناحین است.
در اینجا چرخش هایی اتفاق می افتد:
بازیکن پست ضعیف تر باید به کمک موقعیت دفاعی برود. آن ها مسئول هستند تا مانع هرگونه پاس به داخل منطقۀ مستطیل پرتاب آزاد شوند.
رُوور به میانۀ منطقۀ مستطیل پرتاب آزاد می رود تا مانع رسیدن پاس به داخل شود و همچنین از منطقۀ پست بالا دفاع می کند.
با وجود هر دو جناح قوی و پست قوی، سه گزینه وجود دارد:
الف. مانع شدن
اگر فکر نمی کنید که حریف بتواند در موقعیت های تن به تن امتیاز بگیرد، مانع رسیدن پاس به جناح و کرنر شوید.
ب. دفاع در کرنر در پست پایین
در این موقعیت بازیکن از توپ بسکتبال در کرنر دفاع می کند تا حریف توپ را به خارج پاس دهد.
ج. محاصره شدن در کرنر در پست پایین
اگر پاسی به پست پایین داده شود و باس دهنده از میان جهت مخالف سالن حرکت کند، منطقۀ قوی پست پایین باید محاصره ای در پست پایین ایجاد کند انگار که کسی نمی خواهد مانع شان شود.
توپ بسکتبال در پست بالا
از آن جایی که پست بالا در موقعیت منطقۀ دفاعی 2-3 آسیب پذیر است، هنگامی که توپ وارد این منطقه می شود مدافعان باید حریف را وادار کنند تا توپ را به بیرون پاس دهند.
رُوور همیشه مدافعی برای توپ بسکتبال در این موقعیت خواهد بود. این از آن ها می خواهد تا موقعیتی را بین حریف و توپ بسکتبال به هنگام پرواز توپ به پست بالا تعیین کند.
هر دو بازیکن فوراَ مانع ورود هر پاس به درون منطقۀ مستطیل پرتاب آزاد یا موانع پایین می شوند.
نهایتا از هر دو مدافع جناحین می خواهیم تا ناحیۀ میانی بین پست بالا و کرنر را رها کنند. این کار از هر گونه پاس به کرنرها جلوگیری می کند درحالی که موقعیت مدافعان را به سرعت به جناحین نزدیک می کند.
طبق معمول در منطقۀ دفاعی 2-3، بالای منطقۀ مستطیل پرتاب آزاد را رها می کنیم.
محاصره شدن در منطقۀ دفاعی 2-3
بهترین جا به هنگام اجرای منطقۀ 2-3 در کرنر چیست؟
چرا؟
زیرا چرخش ها ساده است و خطر کمی وجود دارد که منجر به یک فرصت ساده برای سه گام شود.
در اینجا چگونگی انجام آن نشان داده شده است:
هنگامی که توپ به سمت کرنر پاس داده می شود، پست قوی تر به توپ نزدیک تر می شود. به هنگام محاصره شدن نیز، جناح قوی تر خودش را با دست های کشیده به توپ نزدیک می کند.
هر دو بازیکن مطمئن می شوند که نباید اجازه دهند که بازیکن حریف به توپ برسد. هدف این است که پاس دچار انحراف شود یا بازیکنان حریف وادار شوند تا پاسی را بدهند که توسط هم تیمی ها گرفته شود.
بازیکن پست ضعیف تر باید از قبل از پست پایین دفاع کند. اگر بازیکنی از حریف در آن پست باشد، اطمینان یابید که آن ها در پشت بازی می کنند مگر آنکه فرصت برای ربودن توپ افزایش یابد.
جناح ضعیف تر مسئول کنترل توپ هایی است که از میانۀ سالن پرتاب می شوند.
نهایتا، رُوور دست حریف را می خواند و توپ را به جناحی در پست بالا پاس می دهد.
دفاع در برابر نفوذ دریبل زن
به هنگام اجرای منطقۀ دفاعی 2-3، می خواهیم تا جای ممکن از نفوذ دریبل زن ها جلوگیری کنیم.
تنها دو مدافع در انتهای خط منطقه می تواند به چرخش دشوار جهت این نوع دفاع کمک کند.
در اینجا چیزی است که من توصیه می کنم:
حرکت از بالا
اگر بازیکن مهاجم قادر باشد تا از میان رُوور و دفاع جناح به منطقۀ مستطیل پرتاب آزاد حمله کند، شما باید با رفتن به پست پایین نزدیک به توپ به این فرآیند کمک کنید.
هنگامی که این اتفاق می افتد، مدافع جناح کنار توپ منطقه را رها کرده و پرتاب سه امتیازی گوشه را می گیرد. این یکی از دلایلی است که رسیدن و ضربه زدن در مقابل منطقۀ دفاعی 2-3 مخرب است.
اگر پاس به سمت کرنر فرستاده شود، مدافع جناح باید به حریف نزدیک شود تا آن ها را در خط عرضی تحت فشار قرار دهد و مانع یک پاس آسان به جناحین شود.
نقش بازیکن پست پایین ضعیف این است که میانۀ منطقۀ مستطیل پرتاب آزاد را مسدود کند. هنگامی که نفوذ انجام می گیرد، بازیکن در پست بالا شیرجه می زند یا منتظر دریافت یک پاس در طول خط عرضی می ماند. بازیکن باید در پست ضعیف (جایی که توپ نیست) باشد تا مانع گرفتن این امتیازهای آسان در منطقۀ رنگی شود.
جناح ضعیف نیز منطقه را رها کرده و آماده است تا هر پاس ارسالی را که به کرنر یا جناح حریف فرستاده می شود را قطع کند.
نهایتا، رُوور بر روی ران / مفصل بازیکن صاحب توپ فشار می آورد تا او را از منطقۀ رنگی خارج کند.
آن ها توپ را با بازیکنی که سعی می کند دست هایش را بالا نگه دارد حفظ می کنند و تلاش می کنند تا بازیکن مهاجمی را که به بالای منطقۀ مستطیل پرتاب آزاد پاس برگشتی می دهد را تحت فشار قرار دهند.
حرکت از جناح/بال
اگر بازیکن مهاجم از زیر محدودۀ دفاع باله نفوذ کند، پست پایین کنار توپ باید برای کمک خود را به آنجا برساند.
چون مدافع پست پایین باید روی محدودۀ سد شدن باشد، ما قصد داریم تا با خارج کردن پاهای دریبل زن از منطقۀ رنگی او را متوقف کنیم.
هنگامی که این اتفاق می افتد، می بینید که مهاجم فرصت دارد تا برای یک پرتاب سه امتیازی به سمت کرنر پاس دهد. دلیل آن است که بسیار اهمیت دارد مدافع پست پایین از منطقۀ پایین برای کمک برسد و آماده باشد تا پرتاب سه امتیازی را به چالش بکشد.
بازیکن پست پایین ضعیف (جایی که توپ در آنجا نیست) میانۀ منطقۀ رنگی را مسدود می کند و مانع هرگونه امتیازگیری آسان اطراف سبد می شود.
رُوور همچنین به میانۀ منطقۀ مستطیل پرتاب آزاد می آید تا فضا را گرفته و مانع هرگونه پاس به بازیکن حریف که در حال شیرجه زدن بر سبد در پست بالا است بشود.
و بازیکن جناح ضعیف به خارج از خط پنالتی می رود تا آمادۀ قطع هر پاس از سمت کرنر به جناح باشد.
حرکت در طول خط عرضی
آخرین نفوذ دریبل زن که اشاره شده است حرکت از خط عرضی است. هنگامی که بازیکن حریف از میان خط عرضی و مدافع پست پایین حمله می کند.
ابتدا این اتفاق هرگز نمی افتد. مدافع پست پایین باید با فشار بر حریفان شان به سمت میانۀ منطقۀ مستطیل پرتاب آزاد، به کرنر نزدیک شود.
اگر این اتفاق بیفتد…
بازیکن پست پایین از میانه عبور می کند و توپ را با دیگر مدافعان، خارج از منطقۀ رنگی حفظ می کند.
رُوور خود را به میانۀ منطقۀ مستطیل پرتاب آزاد می رساند تا مانع هر پاسی به داخل شود و از هر بازیکنی که بخواهد در پست بالا شیرجه بزند (دایو) جلوگیری می کند.
بازیکن جناح ضعیف نیز خود را به منطقۀ مستطیل پرتاب آزاد می رساند و آماده می شود تا هر پاسی را که به کرنر یا جناح حریف فرستاده می شود را قطع کند.
بازیکن جناح کنار توپ به سمت سبد حرکت می کند و آماده می شود تا مانع هر پاس برگشتی به همان منطقه از سالن شود.
دفاع کردن در مقابل پاس بلند
پاس های بلند روشی عالی برای تغییر و آشفته کردن مدافعان به هنگام حمله به منطقۀ دفاعی است.
این بدان خاطر است که به شکل غیر قابل باوری بازیکنان تان حرکت ها و چرخش های درست را هنگامی که به منطقۀ دفاعی تان آموزش می دهید می فهمند.
در اینجا رایج ترین پاس های بلند و چگونگی دفاع از آن ها آمده است.
پاس بلند به منطقۀ کرنر
در هر پاس بلند از سالن به سمت کرنر، مدافع جناح ضعیف باید پیش از آنکه توسط مدافع پست پایین متوقف شود به توپ بسکتبال نزدیک شود.
دلیلِ آن این است که چون مدافع پست پایین بسیار دور است، معمولا به هنگام ارسال پاس روی خط فرضی یا پشت حریف در پست پایین قرار دارند.
مدافع جناح ضعیف به پست بالا نزدیک می شود تا مانع پاس سریع به جناح شود و همچنین حریف را به سمت مدافع پست پایین هدایت می کند.
این می تواند یک فرصت حفظ توپ عالی باشد.
اگر می خواهید در منطقه کرنر قرار نگیرید، هنگامی که مدافع پست پایین به سمت مدافع جناح می رود، به موقعیت قبلی روی منطقه باله متوقف شوید.
پاس بلند به جناحین
هنگامی که پاس بلند از کرنر یا جناح مخالف به جناح فرستاده می شود، بازیکن بال ضعیف باید نزدیک شود.
در این نوع پاس هیچ حرکت یا چرخش پیچیده ای از مدافع خواسته نمی شود، مهم ترین چیز این است که هرکسی به سرعت موقعیت اش را در سالن تغییر دهد.
بازیکن پست پایین باید از میانه با سرعت عبور کند تا پرتاب سه امتیازی از منطقۀ کرنر را بگیرد، رُوور باید موقعیت را به هنگام ارسال پاس تغییر دهد و مدافعان دیگر باید به سرعت در موقعیت کمک قرار بگیرند.
پاس بلند از بالا به سمت کرنر
پاس دیگری که ارزش دارد در اینجا به آن اشاره شود پاس بلند از بالای منطقۀ مستطیل پرتاب آزاد به کرنر ها است.
هنگامی که به سمت منطقۀ دفاعی 2-3 می دوید، بسیاری از تیم ها سعی می کنند تا مانع مدافعان خارج از پست پایین شوند و پرتاب هایی را در منطقه کرنر بدست آورند.
اهمیت آن به این خاطر است که مدافعان پست پایین شما همیشه برای موقعیت می جنگند و مطمئن می شوند که راه شان به سمت کرنر هنگامی که توپ بسکتبال در بالای منطقۀ مستطیل پرتاب آزاد است، باز است.
هنگامی که این پاس فرستاده می شود، بازیکن پست پایین کنار توپ به توپ نزدیک می شود تا مانع پرتاب سه امتیازی از کرنر شود درحالی که بازیکن پست پایین ضعیف فوراَ خود را به موقعیت کمک در منطقۀ کنار توپ می رساند.
توپ ربایی (ریباند کردن)
بسیاری از مربیان و بازیکنان این را نمی دانند، اما منطقۀ دفاعی 2-3 تیم را در موقعیتی عالی قرار می دهد تا در بالاترین سطح ریباند کند.
صرف نظر از اینکه توپ از کدام ناحیه فرستاده می شود، ریباند مثلثی همیشه در جایی که بازیکنان موقعیت ایده آل تری داشته باشند اتفاق می افتد.
نگاهی به چند مثال می اندازیم:
پرتاب از کرنر
هنگامی که پرتاب از کرنر انجام شود، سه مدافع در ریباند مثلثی:
بازیکن پست پایین منطقۀ پایین کنار توپ را پوشش می دهد.
رُوور منطقه بالا را پوشش می دهد.
بازیکن جناح ضعیف، ناحیۀ پایین ضعیف را پوشش می دهد.
پرتاب از جناح
هنگامی که پرتابی از جناح دریافت شود، مدافعان در آنجا یک ریباند مثلثی تشکیل می دهند اما آن ها بازیکنان پست قوی را نیز در اختیار دارند.
بازیکن پست پایین ضعیف، ناحیۀ پایین کنار توپ را پر می کند.
بازیکن پست پایین کنار توپ برای موقعیت جلو می جنگد تا به دیگر ریباندر ها کمک کند.
رُوور منطقۀ بالا را پوشش می دهد.
بازیکن جناح ضعیف، منطقۀ پایین ضعیف را پوشش می دهد.
پرتاب از بالا
هنگامی که پرتاب از بالا دریافت شود، سه مدافع در موقعیت ریباند مثلثی هستند:
دو بازیکن پست پایین موقعیت پایین طرف خودشان را پر می کنند.
رُوور منطقۀ بالا را پوشش می دهد.
نتیجه
بزرگترین سود منطقۀ دفاعی 2-3 این است که حریف را وادار می کند تا از حالت تهاجمی اش خارج شود و یک برنامۀ جدید برای بازی ارائه کند.
این بسیار شبیه به ماهیت منطقۀ دفاعی 1-3-1 است (در حقیقت، این دو مدافع هنگامی که به جزئیات دقت کنید، بسیار شبیه هستند)
از اینکه چقدر می تواند برای تیم تان سودمند باشد غافل نشوید.
همچنین، اگر در مقابل تیم هایی با توانایی پرتاب ضعیف بازی می کنید، این منطقه ای عالی برای بستن منطقۀ رنگی است و مطمئن باشید که آن ها نمی توانند به آسانی پرتابی را به داخل انجام دهند.
فقط مطمئن باشید که تیم تان قادر است تا نفوذ دریبل زن را متوقف کند!
