تد لئونسیس اهداف خود برای واشنگتن ویزارد در فصل بعد را تشریح کرد

تد لئونسیس، شریک مدیریت واشنگتن ویزارد روزی از پاییز ۲۰۱۸ را به یاد می‌آورد که او و اعضای تیم مدیریتی ویزارد در اتاقی با یکدیگر ملاقات داشتند و به تمرین تیم در سنت الیزابت می‌نگریستند. از میان پنجره شیشه‌ای، او به توماس بریانت، یکی از جدیدترین بازیکنان سازمان اشاره کرد که با حداکثر سرعت به سمت دفاع می‌دوید.

سخنان لئونسیس از اهداف تیم واشنگتن ویزارد در فصل بعد

بریانت آن قدر باصلابت بازی کرد که لئونسیس می‌گوید، او و همکارانش با مشاهده این میزان از پشتکار خندیدند. برای لئونسیس مسلم بود که بریانت می‌دانست که از آن اتاق عملکرد او را مشاهده می‌کنند و خود را طوری نشان می‌داد که بهترین بازیکن به حساب بیاید. اگرچه بریانت خیلی هم به بزرگنمایی احتیاجی نداشت. او می‌دانست که در زمین مسابقه، یک بسکتبالیست است و سرشار از شور و شعفی بود که از عشق به بسکتبال نشأت می‌گرفت. اما لئونسیس چیزی بیشتر از این می‌خواست. او بازیکنان بیشتری می‌خواست که مانند بریانت باشند که تاکتیک پذیر و خستگی ناپذیر بود. در حقیقت، این اصلی‌ ترین مسیری است که شریک مدیریت باشگاه واشنگتن ویزارد می‌خواست برای فصل بعد خود تعیین کند. او در گذشته نیز انتظارات خود را ترسیم می‌کرد و با آن مشکلی نداشت. سابقاً هدف خود را پیروزی در ۵۰ بازی و رسیدن به فینال کنفرانس شرق تعیین کرده بود. سال گذشته هر دو این اهداف او بدون کم و کاست برآورده شدند. اما لئونسیس برای فصل ۲۰-۲۰۱۹ دیگر کاری به تعداد پیروزی‌ها یا سهمی از پلی‌آف ندارد. در برهه کنونی، چیزی که او می‌خواهد سخت‌تر از آن است که با اعداد بتوان بیانش کرد.

وی در این باره به NBC Sports Washington گفت:

سال بعد، من فقط تیمی می‌خواهم که پیشرفت کند، واقعاً دشوار است که مقابل تیمی بازی کنید و هواداران را با سخت‌کوشی و تلاش عاشق خود نمایید.

به نظر می‌رسد هدف ساده‌ای باشد اما چیزی است که واشنگتن ویزارد ابزار کافی را برای رسیدن به آن ندارد. در سال‌های اخیر که آن‌ها در پلی‌آف خوب ظاهر شدند، از بازیکنان کهنه کار خوبی در ترکیب خود بهره می‌بردند. اما واشنگتن ویزارد رفته رفته تبدیل به یک تیم پیرتر و گران‌تر شد. آن‌ها خیلی از بازیکنان را به تیم خود آوردند که از قراردادهای بلندمدت امتناع می‌ورزیدند. این بازیکنان تشنه موفقیت نبودند و این کار را برای مربی دشوارتر می‌کرد. یکی از بازیکنان کهنه‌کار واشنگتن ویزارد، صبح یکی از روزهای فصل گذشته به شوخی پیش چشم کادرفنی تیراندازی کرد.

وقتی از او پرسیدند که دلیل این کار چیست، پاسخ داد:

من برای کاری که در ساعت ۷ انجام می‌دهم پول می‌گیرم!

این باور به طور عام وجود دارد که بازیکنان کهنه کار در رختکن نقش یک رهبر را بازی می‌کنند اما گاهی اوقات مزیت‌ها را از شیوه‌های دیگر نیز می‌توان به دست آورد. برخی اوقات بازیکنان جوان و مشتاقی که هنوز دیده نشده‌اند بهتر از بازیکنانی هستند که اشتیاق خود را از دست داده‌اند و یا نیاز به سوق دادن به این سمت دارند. این امر می‌تواند نکته آموزشی خوبی برای واشنگتن ویزارد باشد که حالا نیروی جوانی را در ترکیب خود دارد. بریانت یکی از آن‌هاست و آن‌ها ۷ بازیکن در سن ۲۲ سال و جوانتر در اختیار دارند. بسیاری از این بازیکنان هنوز هم می‌توانند در کالج به میدان بروند.اما ویزارد احساس می‌کند که به شیوه مناسبی بازیکنان جوان را جذب کرده است و آن‌ها به لحاظ اخلاقی و عملکردی به بلوغ رسیده‌اند. روی هاچیمورا، تروی براون جی آر و آدمیرال اسکوفیلد نمونه‌های عالی از این دست بازیکنان هستند. آن‌ها باهوش، سخت‌کوش و تعیین‌کننده هستند.

تامی شپارد، مدیر ورزشی اعتقاد دارد که همه آن‌ها می‌توانند به تثبیت تیم کمک کنند و فرهنگ جدیدی برای واشنگتن بسازند. وی در این باره گفت:

ما بازیکنان جوان زیادی داریم، دراین باره جای هیچ سوالی نیست. اما حدس من درباره این بازیکنان چیست؟ آن‌ها تاکتیک‌پذیر و سخت‌کوش و شخصیت والایی دارند. فکر می‌کنم اگر از روز اول به آن‌ها بگوییم که چه ‌می‌خواهیم، هواداران هر شبی که بازی آن‌ها را ببینند به وجد خواهند آمد.

ویزارد در دو فصل گذشته نتوانسته هرشب پا به پای حریفان خود رقابت کند، مخصوصاً سال گذشته که آن‌ها ۳۲ بازی را بردند و در عوض ۵۰ شکست را متحمل شدند. شکست بزرگ آن‌ها در دفاع و ریباند رقم خورد، دو بخش از بازی که نیاز به تلاش و صرف فعل خواستن دارد. اگرچه آن‌ها هنوز هم در زمینه حضور مدافعان تثبیت شده مشکل دارند اما واشنگتن این فصل می‌تواند گام‌هایی در جهت ثبات بیشتر در این نقاط بردارد. این بازیکنان می‌توانند در بلندمدت نیز برای ویزارد سودآور باشند. این پیش‌فصل نشان داد که بازیکنان خوب می‌خواهند برای سازمان‌های خوب بازی کنند. لس آنجلس کلیپرز و بروکلین نتس به واسطه سبک بازی‌شان، بزرگترین فاتحان نقل و انتقالات آزاد بودند. در نهایت، موفقیت در NBA به واسطه داشتن بهترین بازیکنان حاصل می‌شود. اما از آنجاییکه ویزارد ترکیب خود را از نو چیده و بخشی‌هایی از سازمان خود را از ابتدا ساخته است، آن‌ها در جستجوی این هستند که باور خود به این نوع از بازیکنان را به یقین تبدیل کنند، بازیکنانی که فرهنگ آن‌ها را بهبود بخشند و هواداران از آن‌ها قدردانی کنند حتی اگر در کوتاه مدت باخت‌های تیم بیشتر از پیروزهای آن باشد.