در حال حاضر جیمز هاردن یکی از خطرناک‌ترین بازیکنان هجومی درNBA محسوب می‌شود. حریفان اعتراف می‌کنند که دیگر طرحی برای مهار هاردن ندارند و اکنون دیگر با قرار دادن دو دفاع در مقابل هاردن قصد دارند او را متوقف سازند.
درخشش جیمز هاردن
این استراتژی به همان اندازه که عجیب و غریب است، ظرافت دارد و تقریباً در این یک ماهی که از شروع لیگ می‌گذرد در هر بازی رخ داده است. بارزترین نمونه آن جمعه شب قبل و در دیدار مقابل لس آنجلس کلیپرز بود. کوای لنارد مأمور اصلی مهار هاردن بود و داک ریورز، مربی کلیپرز نیز دائماً به پال جرج می‌گفت که به سمت هاردن برود و فضا را برای او تنگ کند. کلیپرز با استفاده از این تاکتیک در دو دقیقه نهایی بازی موفق شد این دیدار را با پیروزی پشت سر بگذارد. پس از آن، جیمز هاردن درباره این موضوع گفت:
در تمام طول فصل حریفان مرا دابل تیم (دو دفاع در مقابل بازیکن هجومی) کرده‌اند. من هرگز در یک بازی NBA ندیده بودم که شما مدافعان خوبی را داشته باشید و سپس یک یار دیگر به این دفاع اضافه کنید. اگر شما هم چنین چیزی را قبلاً دیده بودید مرا در جریان بگذارید.
این جملات آشنا به نظر می‌رسند. در گذشته زمانی که استفن کری هم دابل تیم می‌شد، اینMVP دو دوره لیگ و یکی از بهترین شوت‌زن‌های تاریخNBA نیز از این بهانه‌ها استفاده می‌کرد. هرچند هاردن بیشتر از کری حق دارد که از این قضیه شکایت داشته باشد. کری به ندرت در شرایط که هاردن اکنون با آن روبه‌رو می‌شود درگیر شده بود. موضوع این است که هاردن یک بازیکن خوب برای انجام اسکرین در کنار خود ندارد، یک یار دوم که پس از ورود هاردن به زمین حریف در کنار او قرار بگیرد و خودش را به مدافع مستقیم هاردن بچسباند تا هاردن از شر آن دفاع خلاص شود. اما استف کری بنا به دلایل بسیاری که بیشتر آنها به سبک بازی ابداع‌شده توسط استیو کر مربوط می‌شوند، با این مشکل روبه‌رو نبود. در واقع کری از ابتدا صاحب توپ نمی‌شد و اجازه داشت تا دور از نبرد باشد و در آخر شوت نهایی را بزند. تیم گلدن استیت در دوران اوج خود از روش‌های بسیاری استفاده می‌کرد تا کری آزاد شود و در آخر تنها توپ را دریافت کند و شوت بزند. در هرکدام از چهار فصل اخیر، کری در تعداد موقعیت‌هایی که پس از یک اسکرین صاحب توپ می‌شد در رده پنجم قرار داشت و با درصد موفقیت بالایی هم شوت آخر را می‌زد.
در طرف مقابل، جیمز هاردن بدین صورت از اسکرین‌ها بهره نبرده است. در فصل ۲۰۱۵-۲۰۱۶، این نوع تصاحب توپ تنها شامل ۳.۴ درصد از فعالیت تهاجمی او در زمین می‌شد. یک سال بعد این عدد به ۲.۳ درصد رسید، پس از آن ۱.۰ درصد و سال گذشته نیز تنها ۰.۹ درصد. او در فصل جاری هنوز به اندازه کافی با اسکرین صاحب توپ نشده تا در رده‌بندی آماری قرار بگیرد. اما قضیه این نیست که هاردن نمی‌تواند پس از یک اسکرین صاحب توپ شود و شوت سه امتیازی برند بلکه مایک دی انتونی، مربی هیوستون راکتس ترجیح داده تا یکی از باهوش‌ترین بازیکنانNBA سبک بازی مخصوص خودش را بر حریفان دیکته کند. در واقع توپ به صورت داوطلبانه از دستان هاردن گرفته شد، و البته هرگز به او وعده داده نشد توپ را در حالی پس خواهد گرفت که زمان کافی برای شوت زدن در اختیار خواهد داشت.
در بازی‌هایی مثل دیدار برابر کلیپرز، راسل وستبروک می‌توانست توپ را به زمین حریف بیاورد و سپس بعد از دریبل‌زنی توپ را به دست هاردن بسپارد. یا اینکه مثلا راکتس از کلینت کپلا یا پی جی تاکر برای یک اسکرین بزرگ استفاده کند. در هر حال موضوع نهایی این است که هاردن در هر صورت کار خود را در هر بازی انجام خواهد داد اما شاید استفاده از تاکتیک‌های تیمی‌تر باعث بالا رفتن بازده کلی تیم و همچنین خستگی کمتر این بازیکن شود.
