بسکتبال یکی از محبوب ترین ورزش ها در دنیاست و در استرالیا بازی می شود. اگر علاقه ای به تقویت نحوه بازی تان دارید و می خواهید بازیکن بهتری شوید، مطمئنم که باید میلیون ها آموزش بسکتبال که مرتبط با مقاله های در دسترس در اینترنت هست را بخوانید. برخی از میلیون ها آموزش بسکتبال را که مرتبط با مقاله های در دسترس در اینترنت هست را بخوانید.
اما از کجا می دانید که این مقاله ها حقیقت را به شما می گویند؟ از کجا می فهمید که توسط افراد آماتور مانند خودتان آن ها را ننوشته اند؟ در واقع، معمولا کار خودشان است.
این حجم اطلاعاتی بالا که با لمس کلید موس در دسترس قرار می گیرد احتمالا آسیب بیشتری به بازیکنان جوان می زند تا اینکه خوب باشد. این مقالات باعث می شود تا آن ها دچار اشتباهاتی شوند که تاثیرات منفی ای بر عملکردشان داشته باشد و مانع آن ها جهت دستیابی به پتانسیل کلی شان شود. بنابراین، 5 اشتباه بازیکنان جوان چیست؟
1. آن ها خیلی بسکتبال بازی می کنند
این که در ابتدا بسیار احمقانه به نظر می رسد کاملا درست است. بسکتبالیست های جوان اغلب بخاطر بازی زندگی می کنند و نفس می کشند.
آن ها هر روز ساعت ها بازی می کنند و بیشتر ساعات زندگی شان را در حال مصرف هستند. همان طور که گفته شد، شما می توانید از یک چیز خوب خیلی داشته باشید. این مقدار بازی کردن با توپ انگیزه ی بازیکنان را کاهش می دهد و به این معنی است که آن ها به طور مداوم در یک سطح معمولی بازی می کنند.
هیچکس نمی تواند ساعت ها در روز، هر روز هفته، به بهترین شکل بازی کند. هنگامی که یک بسکتبالیست جوان شروع به بازی کردن می کند ضعیف است. این بخاطر انگیزه ی کم، تقلا کردن بیش از حد یا کمبود تمرکز است. آن ها می توانند به آن عادت کنند. این کار می تواند به شدت مانع ارتقای آن ها به عنوان یک بازیکن شود. حداقل نه به این خاطر که باور به خودشان را از دست می دهند. برای بیشتر ورزشکاران آماتور، هفته ای دو یا سه بار حضور در زمین های بازی واقعی کافی است. خطر سوزاندن کالری و از دست دادن انگیزه به سرعت افزایش می یابد.
2. اشتباه بازیکنان جوان نداشتن تمرین کافی است
هرکسی با کمی دانش دربارۀ ورزش های حرفه ای می داند که برای رسیدن به سطح بالا، تمرین بسیار زیاد لازم است. با این وجود، بسکتبالیست های جوان اغلب این تمرین ها را انجام نمی دهند. زیرا آن ها اغلب بازی می کنند (گاهی اوقات بیشتر جنبه ی تفریح دارد تا تمرین)، آن ها انگیزه ای ندارند تا وقت شان را به مهارت های پایه اختصاص دهند.
اگر آرزو دارید که یک بسکتبالیست سطح بالا شوید، بسیار مهم است که مهارت های اولیه را به طور منظم تمرین کنید. بجای اینکه به سالن بروید و بازی کنید، به آنجا بروید و دریبل کردن، پاس دادن، پرتاب کردن، و دفاع کردن را تمرین کنید.
مطمئن شوید که بر تکنیک تان تمرکز کنید زیرا این تنها جایی است که بیشترین پیشرفت از آن نشئت می گیرد. (مگر آنکه از قبل مهارت آموزی کرده باشید). بر طبق نظر بیشتر کارشناسان بسکتبال، دو تا سه روز تمرین در هفته، عالی ترین میزان بسکتبال است. بازیکنان جدی باید مطمئن باشند که حداقل دو روز در هفته از بسکتبال دور باشند، زیرا روزهای استراحت به شدت بخش مهمی از پیشرفت است.
3. آن ها به اندازه ی کافی بر ریکاوری تأکید ندارند
هرکسی با کمی دانش درباره ی ورزش های سطح بالا می داند که ریکاوری به اندازه ی تمرین اهمیت دارد. با این وجود بازیکنان جوان بسکتبال اغلب این را فراموش می کنند. آن ها هر هفته ساعت ها را در سالن می گذرانند اما هیچ زمانی را به ریکاوری بدن شان اختصاص نمی دهند. از 24 تا 48 ساعت، بدن شما خود را به ثابت نگه می دارد و کمی قوی تر و بهتر از قبل می شود و تلاش می کند تا جلسه های بعدی را بهتر مدیریت کند. در طول این ریکاوری تمرین ها باید تاثیر گذار باشند تا به شما اطمینان دهند که از هر جلسه بیشترین بازده را دریافت می کنید.
ریکاوری به آسانی به شما اطمینان دهد که می توانید مقدار زیادی مایعات بنوشید و وعده غذایی خوبی پس از یک جلسه تمرین یا بازی بخورید. می توانید کنمی حرکات کششی انجام دهید تا ماهیچه های تان راحت تر ریکاوری شوند. همچنین می توانید تمرین هایی مانند حرکات انعطافی، یخ کردن جراحات و کوفتگی ها یا ماساژ گرفتن را امتحان کنید.
4. آن ها تلاش می کنند و بیشتر از مهارت هایشان بازی می کنند
بخش بزرگی از فرهنگ بسکتبال موقعیت اجتماعی ای است که همراه با بهترین هاست. بازیکنی که در بازی های خیابانی به بهترین شکل ظاهر می شود، در سالن بهترین نخواهد بود. همیشه آن هایی که بهترین نمایش را اجرا می کنند یا به نظر خوب می رسند، بازیکنان جوان را به روشی تحت تاثیر قرار می دهند، که شامل:
آن می تواند عادت های بد را به آن ها بیاموزد. با تمرین اعمال نمایشی که در بازی واقعی مورد نیاز نیست، یا آن هایی که علیه حرکات قراردادی بسکتبال هستند، بازیکنان ممکن است به مهارتشان آسیب برسانند. آن ها ممکن است عادت های بدی را بیاموزند که در زمین بازی اجرا شود، یا تکنیک های ضعیفی را یاد بگیرند که آینده شان را تحت تاثیر قرار دهد.
آن ها ممکن است بر چیزی که به نظر خوب می رسد تمرکز کنند بیشتر از آن چیزی که به آن ها کمک کند تا بازی شان را کامل کنند. این یعنی اینکه اگر چه آن ها ممکن است در بازی های دوستانه به صورت باور نکردنی ای خوب باشند اما ممکن است به هنگام اجرا در موقعیتی با فشار بالا در سالن اتفاق نیفتد.
اگر بستکبالیست جوانی هستید که می خواهید به سطح بالایی برسید، اما هیچوقت تبدیل به فردی نمایشی نشوید.
بر آنچه که اهمیت دارد تمرکز کنید، در ابتدا مهارت و تکنیک، دوم ریکاوری و در آخر حرکات فانتزی.
5. و بر روی بازی تیمی شان کار نمی کنند
این مستقیماً به بیشتر نکات قبلی ام ارتباط دارد. بازیکنانی که خیلی زیاد بسکتبال بازی می کنند، اما جدی نیستند.
آن ها بقدر کافی تمرین نمی کنند و در نتیجه بر هیچکدام از مهارت های اصلی که هر تیم ورزشی شامل آن می شود، کار نمی کنند: بازی کردن به عنوان یک فرد واحد با بقیه ی افراد تیم.
همانطور که در ابتدا گفته شد، بیشتر بازیکنان جوان ابتدا نگرانند و فکر می کنند که بنظر خوب می رسند و مردمی را که تماشا می کنند را تحت تاثیر قرار می دهند.
این یک ذهنیت است که هیچ ارتباطی به بازی تیمی ندارد. هنگامی که مثل یک تیم بازی می کنید، گاهی لازم است کارتان را بدون شناخت از بیرون انجام دهید. برای مثال، یک مدافع ویژه به اندازه ی بازیکنی که در یک بازی 50 امتیاز می گیرد تشویق نمی شود، حتی اگر آن ها نقش مهمی در تیم داشته باشند.
بازیکنان جوانی که درباره ی ارتقای نیازهای بازی شان جدی هستند و می خواهند ایده ی شناخت فردی شان را بالا ببرند، در عوض، تمرکز کنند تا توانایی شان را به بهترین شکل انجام دهند و سخت کار کنند تا مهارت شان را ارتقا بخشند.
