کلیپرز، لنارد و پال جرج را به ترکیب خود افزوده است. یوتا جاز حالا کونلی، اد داویس و بوجان بوگدانوویچ را در اختیار دارد. لیکرز با دنی گرین و آنتونی دیویس تیم خود را تقویت کرده است. هیوستون راکتس راسل وستبروک را به خدمت گرفت. بنابراین دنور ناگتس را چگونه باید دید، تیمی که فصل قبل فینال کنفرانس غرب را از دست داد؟
نگاهی به وضعیت دنور ناگتس
این نقل و انتقالات متعدد تیم‌ها چه معنایی برای تیمی خواهد داشت که استخوان‌بندی اصلی خود را حفظ کرده است؟ برای سه فصل قبل یا بیشتر، دنور ناگتس تیم آینده‌دار لیگ NBA بوده است. آن‌ها در فصل قبل رقیب اصلی گلدن استیت واریرز بودند و در رتبه دوم بهترین تیم‌های کنفرانس غرب قرار گرفتند و در نیمه نهایی پورتلند بلیزرز را در هفت بازی آزار دادند. اما عملکرد معجزه‌آسای انس کانتر همراه با بازی بسیار خوب دامیان لیارد و سی جی مک کالوم ناگتس را در فینال کنفرانس ناکام گذاشت. نیکولا یوکیچ فراموش شده می‌خواهد در این فصل عملکرد بهتری از خود ارائه دهد اما با جوی که در حال حاضر در این تیم قرار دارد این طور احساس می‌شود که تیم آینده به تیم گذشته تبدیل شده است. اگرچه کنفرانس غرب در سال جاری شش نامزد به خود می‌بیند، دنور ناگتس به دنبال رسیدن به چیزی است که پورتلند بلیزرز در فصل قبل در اختیار داشت: ثبات! در دوره‌ای که تنها مسئله قدرت ستارگان است (مخصوصاً قدرت ستارگان جدید) ناگتس این مزیت را دارد که تحت یک سیستم، تحت هدایت یک مربی و گاهی اوقات با یک ترکیب یکسان بازی می‌کند.
این مورد وقتی بیشتر رخ می‌نماید که بازیکنان جدید تیم‌های دیگر وقت زیادی می‌خواهند تا با تیم جدید خود هماهنگ شوند. دنور ناگتس باید قادر باشد فصل را همانطوری شروع کند که به پایان رساند. زمانی که بازیکنان جدید تیم‌های دیگر می‌خواهند به یکدیگر عادت کنند آن‌ها می‌توانند با استفاده از قدرت بالای خط حمله خود و پاسکاری زیاد تیم برتر میدان باشند. در همین حال، یوکیچ هنوز هم در دنور ناگتس یک وزنه محسوب می‌شود. یک بار دیگر، شاید بهترین پاسور لیگ NBA یک بار دیگر نامزد کسب جایزه MVP شود. هنوز، اگر شما بر این باور هستید که دنور ناگتس قدرت کافی برای رقابت با دیگر تیم‌های قدر کنفرانس غرب را ندارد، تنها نیستید. بعضی از مردم لس آنجلس لیکرز و بعضی یوتا جاز را بخت اول می‌دانند. لس آنجلس کلیپرز نیز شانس این را دارد که بر همه این تیم‌ها پیروز شود. اما، خوانندگن عزیز، باید در مقابل برخی مسائل کنفرانس غرب نیز تأمل کرد.
هیچ شکی نیست که تیمی مانند لس آنجلس لیکرز و لس آنجلس کلیپرز استعدادهای بالقوه‌ای را به تیم خود افزوده‌اند. دیگر تیم‌ها خود را تقویت کرده‌اند و حتی پورتلند بلیزرز با بازیکنانی مانند حسن وایتساید و کنت بازمور می‌خواهد تیم‌های دیگر را آزار دهد. اما هیچ‌یک از این تیم‌ها، به استثنای لس آنجلس کلیپرز روی کاغذ رقیبانی نیستند که به آسانی بتوان گفت دنور ناگتس را از پیش رو برمی‌دارند. حتی لس آنجلس کلیپرز با تمام وینگ‌های جدیدش توجه همه را به خود معطوف نساخته است. حداقل، نه در زمان کنونی! شانه‌های پال جرج هنوز وضعیت مبهمی دارد و کوای لنارد احتمالاً در برخی از بازی‌ها استراحت خواهد داشت. لس آنجلس کلیپرز به لطف ترکیب سودمندش فصل قبل در کنفرانس غرب هشتم شد و زمان می‌برد تا تمامی بازیکنان جدیدش با هم هماهنگ شوند.
بنابراین امسال سال متفاوتی برای دنور ناگتس خواهد بود. هیچ تیمی کار که ناگتس در چندین فصل گذشته انجام داده را درک نمی‌کند. اما به جای آن، یک ثبات در مایل های سیتی وجود دارد. همین می‌تواند برای اولین خیز برای رقبایشان کافی باشد و روند موفقیت‌آمیز سال قبل آن‌ها در پلی‌آف را به اثبات برساند. لازم به ذکر است که دنور ناگتس دومین یا سومین رکورد بهترین تیم را در کنفرانس غرب در اختیار دارد و این رکورد حضور آن‌ها در فینال کنفرانس غرب را تضمین نمی‌کند. اما با توجه به نقل و انتقالات بسیار در این کنفرانس، قدرت دنور ناگتس روی انعطاف‌پذیری این تیم است. یوکیچ نامزد بر حق عنوان MVP است و دقیقاً همین مسئله را بسیاری از رقبای دنور ناگتس فراموش کرده‌اند. دنور ناگتس دیگر آن تیم آینده NBA نبود. اما حالا آن‌ها خود را رسانده‌اند و آن‌ها به اندازه همه تیم‌های کنفرانس غرب خوب هستند.
