اهمیت بالای همگامی بازیکنان بسکتبال در نتیجه بازی

ویدیوهای 360 درجه و لحظات جذاب NBA به صورت آهسته را فراموش کنید. ویدیویی از همگامی بازیکنان بسکتبال و حرکت هم‌زمان و بسیار دقیق بازیکنان در سطح اینترنت پخش شده که احتمالاً دید مناسبی از قهرمان بعدی سال 2019 به ما خواهد داد. در این مطلب متفاوت و جذاب لحظاتی جذاب از حرکت بسیار دقیق و هم‌زمان بازیکنان NBA را بررسی خواهیم کرد. این لحظات نادر معمولاً بسیار اندک رخ می دهد. در برخی از این لحظات حتی داور نیز کاملاً با بازیکنان دو تیم همگام است و لحظات جذابی را رقم زده است. ادامه مطلب را با بسکتفا همراه باشید.

اهمیت همگامی بازیکنان بسکتبال

در یکی از ویدیوهای موجود در سطح وب، با هم تیمی های خود صحبت می کنند. سپس بازی خوانی را به صورت هم‌زمان انجام می دهند. برای دفاع از یک پرتاب به صورت هم‌زمان پرش می کنند. در نهایت نیز با هم برای محکم کردن بند کفش خود خم می شوند. تمامی این موارد در یک هارمونی بسیار دقیق رخ می دهد.

اهمیت بالای همگامی بازیکنان بسکتبال در نتیجه بازی

تحقیقات انجام شده بر روی همگامی بازیکنان

پروفسور اسکات ویلترموث (Scott Wiltermuth)، پروفسور دانشکده تجارت دانشگاه کالیفرنیای جنوبی که در خصوص تأثیر همگامی بازیکنان بر روی همکاری تحقیقات گسترده ای را انجام داده در این خصوص می گوید:

تیم های ورزشی بدون شک برخی تشریفات همگام سازی را در برنامه تمرینی خود دارند. این نوع تشریفات آن‌ها را به سطح آمادگی بیشتری جهت انجام مسابقات می رساند. برای مثال برخی دریل های آمادگی آن‌ها به شکلی است که در یک زمان معین و دقیق باید به همراه هم به دنبال توپ حرکت کنند. دریل هایی که گاهی اوقات صدها بار انجام می شود تا نتیجه دلخواه مربی حاصل شود.

پروفسور ویلترموث در این خصوص می افزاید:

حرکت هم‌زمان و انجام چنین تمریناتی باعث می شود که بازیکنان بیشتر به فکر نتیجه تیمی باشند و از حرکت های خودخواهانه خودداری کنند. هنگامی که احساس همگامی با دیگر هم تیمی های شما درونتان وجود داشته باشد، بیشتر به فداکاری برای تیم علاقه نشان می دهید.

ایشان در ادامه صحبت های خود، از تأثیر همگام سازی بر فداکاری صحبت کرده و اشاره می کند:

در ورزش بسکتبال احتمالاً به پاس دادن بیشتر منجر خواهد شد. بازیکنان جهت فراهم کردن موقعیت برای هم تیمی های خود فداکاری کرده و موقعیت خود را تقدیم می کنند.

تشریفاتی که شامل رقص و آواز باشد نیز می تواند بر نحوه همگام سازی بازیکنان تأثیرگذار باشد. برای مثال می توان به رقص عجیب و حماسی هاکا که توسط بازیکنان تیم راگبی نیوزیلند انجام می شود، اشاره کرد.

دلایس کوفی (Delice Coffey)، روانشناس و مربی روانی متخصص در زمینه بسکتبال بر این باور است که تمرینات پیش از بازی شامل حرکات کشسانی و دریل های گرم کردن بدن به بازیکنان کمک می کند که به شکل متحد و یکنواخت با همدیگر عمل کنند. حرکاتی که به آن‌ها یادآور می شود که به سمت یک هدف واحد در حرکت هستند و می گوید:

بازیکنان تمام این حرکت و تمرین ها را قبل از بازی با یکدیگر انجام می دهند. حرکاتی که ذهن آن‌ها را مهیای حضور در زمین می کند. هنگامی نیز که در زمین نیز با همدیگر بازی می کنند، عملکرد یک تیم واحد را به اجرا می گذارند.

سؤال اینجاست که هنگام این حرکات خاص و هم‌زمان در مغز انسان چه چیزی در حال رخ دادن است؟ چگونه با انجام دریل های تمرینی می توان به حرکات بی نقص و همگام این‌چنینی رسید؟

مارکو یاکوبونی (Marco Iacoboni)، روانشناس دانشگاه کالیفرنیا پاسخ می دهد که نورون های آینه ای ممکن است در پس پرده چنین رفتارهای هم‌زمان باشند. این نورون ها هنگام انجام یک عمل خاص یا مشاهده انجام عمل توسط دیگران آن را کپی کرده و توانایی انجام هم‌زمان آن را به ما می دهند. مغز ما همان حرکت را به صورت یکسان تقلید کرده و چنین لحظاتی رخ می دهند. یاکوبونی می افزاید که:

نورون های آینه ای در تعامل ما با دیگران حیاتی هستند. هنگامی که یک شخص حرکت خاصی را انجام می دهد، نورون های آینه ای با انتقال این حرکت به مغز و شبیه سازی آن به درک دقیق و پردازش آن کمک خواهند کرد. این نورون ها همچنین در القای احساس همدلی و وابستگی قلبی مؤثر هستند.

واکنش نورون های آینه ای ما هنگام صحبت و ابراز احساسات با یک فرد نزدیک بیشتر و شدیدتر است. برای مثال دوستان، خانواده یا هم تیمی ها را می توان نام برد. این نورون ها در القای انجام حرکاتی که خود ما در انجام آن‌ها تخصص داریم و خبره هستیم عملکرد شدیدتری دارند.

اهمیت تماس فیزیکی بازیکنان

یک تحقیق در این زمینه نشان می دهد که فعالیت نورون های آینه ای بازیکنان حرفه ای بسکتبال بیش از طرفداران این بازی یا نویسندگان ورزشی در همین زمینه است.

البته به گفته آقای یاکوبونی همین همگامی و حرکت هم‌زمان نیز به یک ارتباط فکری نزدیک نیاز دارد:

هنگامی که دو تیم در زمین به یک موقعیت یکسان در یک زمان یکسان واکنش نشان می دهند، انجام ژست های کاملاً یکسان نیاز به وابستگی کامل فکری و جسمی افراد دارد.

تنها حرکات یکسان و موازی نیستند که اهمیت دارند؛ تماس فیزیکی بین بازیکنان هم تیمی نیز از اهمیت بالایی برخوردار است و نتیجه آن یک بازی بهتر خواهد بود. در سال 2010، روانشناسان دانشگاه برکلی کالیفرنیا طی یک تحقیق نشان دادند، تیم هایی که در طول بازی تماس فیزیکی بیشتری از جمله دست دادن از نوع «بزن قدش»، کوبیدن سینه به همدیگر و بغل کردن را در دستور کار خود دارند، نتایج بهتری کسب می کنند. دلیل آن نیز اعتماد بیشتر به یکدیگر و همکاری تیمی است.

این مسئله روی نیمکت ذخیره ها نیز تأثیرگذار است. هنگامی که تیمی پرتاب موفق و بخصوص تأثیرگذاری انجام می دهد تمام بازیکنان ذخیره نیز بالا و پایین پریده و با یکدیگر تماس برقرار می کنند.

تماس فیزیکی و ثمره آن تنها مختص بسکتبال نیست. تقریباً تمامی بازی های تیمی بر روی محور اعتماد و صمیمیت می چرخد. آقای یاکوبونی بر این باور است که نورون های آینه ای در بازی تنیس دو نفره بسیار تأثیرگذار است. این مسئله به آن‌ها کمک می کند که در همگامی کامل با هم تیمی خود حرکت کنند و هم‌زمان نیز به رقبای خود توجه کنند.

 

 

قبلی «
بعدی »

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *