برترین تیم های بسکتبال تاریخ – ۱۰ تیم برتر NBA

شیرین ترین و پیروزمندانه ترین لحظه برای هر یک از تیم های بسکتبال NBA لحظه ای است که برنده جام قهرمانی می شوند.

در تاریخ ۷۳ ساله این مسابقات، تیم های مختلف ۷۳ بار این افتخار را داشته اند که خودشان را فاتح نهایی بهترین لیگ بسکتبال جهان بنامند.

فرقی ندارد که تیم سال ۶۵ بوستون سلتیکس باشد، تیم سال ۸۷ لس آنجلس لیکرز باشد یا تیم سال ۹۷ شیکاگو بولز، به هر حال هر کدام از برندگان این جام قهرمانی، نماد و مظهر بزرگی و برتری بودند.

اینکه چگونه می توان تیمهای مختلف NBA را در طول تاریخ با همدیگر مقایسه کرد، یک ایده کاملاً دسیسه آمیز و جذاب است. تهیه کردن فهرستی از بهترین و بزرگترین تیمهای تاریخ این لیگ، غیر از اینکه کار بسیار سخت و دشواری است، در عین حال به هیچ وجه یک لیست قطعی  و مطلق نیست، بلکه بیشتر یک لیست نسبی به حساب می آید.

در انتخاب این تیمها، به جای اینکه به سؤال سطحی و تکراری «چه تیمی بقیه را شکست میداد؟» بپردازیم، بیشتر میزان سلطه و حکمرانی هر تیم را در آن سال بخصوص مد نظر قرار داده ایم.

بازمانده از لیست برترین تیم های بسکتبال

قبل از شروع بررسی این لیست لازم است که از ۴ اسم بزرگ یاد کنیم که هر چند فوق العاده عالی ظاهر شدند اما نتوانستند جزو ۱۰ تیم برتر انتخابی ما باشند.

تیم سال ۶۷-۱۹۶۶ فیلادلفیا۷۶ی

تیم فیلادلفیا به رهبری ویلت چمبرلین در مسابقات عادی آن فصل با ۶۸ پیروزی خیره کننده بالا آمدند و سپس موفق شدند سانفراسیسکو وریرز را در مسابقات فینال شکست دهند.

تیم سال ۰۲-۲۰۰۱ لس آنجلس لیکرز

در فصل ۰۲-۲۰۰۱ شکیل اونیل و کوبی یرایانت یک زوج توقف ناپذیر بودند. آنها لس آنجلس لیکرز را با ۵۸ برد به فینال رساندند و در مسابقات فینال نیوجرسی نتس (New Jersey Nets) را نابود کردند.

تیم سال ۰۸-۲۰۰۷ بوستون سلتیکس

اولین سال تشکیل مثلث بزرگ، یک موفقیت کامل بود. پل پیرس (Paul Pierce)، ری آلن و کوین گارنت توانستند بوستون سلتیکس را با ۶۶ پیروزی راهی فینال کنند. آنها در فینال با شکست دادن لیکرز که کوبی برایانت را در ترکیب خود داشت، اولین قهرمانی شان را جشن گرفتند.

تیم سال ۷۳-۱۹۷۲ نیویورک نیکس

آنها در آن فصل نماد یک تیم کامل بودند. والت فریزر، ویلیس رید، دیو دباسکر، ارل مونرو و چند بازیکن خوب دیگر با ۵۷ پیروزی در مسابقات عادی فصل بسیار موفق عمل کردند. سپس در کمال تعجب و شگفتی، بوستون سلتیکس را که با ۶۸ پیروزی به فینال کنفرانس شرق رسیده بود، شکست دادند. و بالاخره در فینال با پیروزی بر لس آنجلس لیکرز قهرمان شدند.

و حالا که از این چهار تیم افتخار آمیز یاد کردیم، دیگر نوبت معرفی ۱۰ تیم برتر تاریخ لیگ NBA رسیده است:

۱۰- تیم سال ۶۵-۱۹۶۴ بوستون سلتیکس

رکورد: ۶۲ پیروزی در مقابل ۱۸ شکست

تیم بوستون سلتیکس یکی از بزرگترین تیم های بسکتبال حرفه ای تاریخ NBA است و یکی از دلایل آن، نمایش حکمرانی و سلطه مطلق آنها در دهه ۱۹۶۰ است.

تیم سلتیکس به ویژه در فصل ۶۵-۱۹۶۴ به مظهر برتری و بزرگی تبدیل شد.

رد اوئرباک (Red Auerbach) سرمربی تیم، سنتر افسانه ای بیل راسل (با میانگین حیرت انگیز ۲۴٫۱ ریباند در هر بازی)، گارد شوتزن سم جونز (با میانگین بالای ۲۵٫۹ امتیاز در هر بازی) و جان هاولیچک جوان (با میانگین ۱۸٫۳ امتیاز در هر بازی) ترکیبی را تشکیل دادند که باعث شد بوستون سلتیکس فصل عادی را با رکورد ۶۲ پیروزی و ۱۸ شکست به پایان ببرد. این رکورد نه تنها در آن فصل بهترین محسوب می شد، بلکه بهترین رکورد در تاریخ باشگاه سلتیکس تا آن روز به شمار می آمد.

موفقیت سلتیکس فقط به بازی های عادی فصل محدود نشد و در بازی های حذفی نیز تداوم پیدا کرد. آنها در مسابقات فینال کنفرانس شرق تیم فیلادلفیا که ویلت چمبرلین را هم در اختیار داشت در هم کوبیدند و سپس در مسابقات فینال موفق شدند تیم لس آنجلس لیکرز با بازیکنانی مثل الجین بیلور و جری وست را شکست داده و قهرمان شوند.

امروزه خیلی ها موفقیت های سلتیکس را به کمبود استعداد در لیگ بسکتبال آن دوران نسبت داده و آن دست آورد ها را بی اهمیت جلوه می دهند. این نوع قضاوت هم غیر عادلانه است و هم مایه تاسف.

درک این نکته که کسب جام قهرمانی کار سختی است، بسیار مهم و ضروری است. در هرحال فارغ از نوع رقابت در این لیگ، صرفاً فهمیدن این حقیقت که بوستون سلتیکس توانایی حفظ پیروزی های متوالی را داشت بدون اینکه دچار افت شود، برای معتبر بودن جایگاه آنها در این لیست کفایت می کند.

۹- تیم سال ۹۲-۱۹۹۱ شیکاگو بولز

رکورد: ۶۷ پیروزی در مقابل ۱۵ شکست

مطمئن باشید این آخرین بار نیست که یک تیم شیکاگو بولز از دهه ۱۹۹۰ در این لیست دیده می شود. آنها در آن دهه یک دوران طلایی را گذراندند.

تیم بولز با مربیگری فیل جکسون درست بعد از اینکه جام قهرمانی فصل قبل را در آغوش کشید، به سرعت به بازی های عادی فصل ۹۲-۱۹۹۱ هم هجوم برد و صاحب ۶۷ پیروزی شد.

آن چیزی که فوق العاده حائز اهمیت بود، در واقع این نکته بود که آنها چگونه به صورت یکپارچه و پیوسته شبیه به یک واحد منسجم کار می کردند.

اگرچه مایکل جوردن و اسکاتی پیپن عمده امتیازات تیم را کسب می کردند (جمعاً میانگین ۵۱٫۱ امتیاز در هر بازی) اما هر دوی آنها در حملات مثلثی و سه نفره شرکت کرده و بقیه بازیکنان را هم به همکاری و مشارکت وادار می کردند.

در ضمن هر بازیکن در لیست این تیم وظیفه مخصوص خود را می دانست و به طور کامل به آن عمل می کرد. هوراس گرانت یک ماشین ریباند بود. بی جی آرمسترانگ، کریگ هاجز و جان پکسونز در شوت های سه امتیازی تخصص داشتند. استیسی کینگ و ویل پردو متخصص پوشش پست پایین بودند و ویل کارترایت رهبری بازیکنان را برعهده داشت.

تیم شیکاگو بولز در بازی های حذفی هم حقیقتاً یک حکمران کامل بود. آنها در دور اول میامی هیت را از پیش رو برداشتند و در دور دوم، در یکی از بزرگترین بازی های حذفی کل تاریخ NBA موفق شدند نیویورک نیکس را شکست دهند. سپس در فینال کنفرانس شرق در مقابل کلیولند کاوالیرز پیروز شدند، و در نهایت در مسابقات فینال سال ۱۹۹۲ بعد از شکست دادن تیم پورتلند تریل بلیزرس که کلاید درکسلر را هم در اختیار داشت، قهرمانی شان را تکرار کردند.

۸- تیم سال ۸۳-۱۹۸۲ فیلادلفیا ۷۶ی

رکورد: ۶۵ پیروزی در مقابل ۱۷ شکست

وقتی جولیوس اروینگ وارد فصل ۸۳-۱۹۸۲ شد، در واقع یک بازیکن ۳۲ ساله بود که سال های آخر دوران حرفه ای اش را سپری می کرد، بدون اینکه هیچ جام قهرمانی در کارنامه اش داشته باشد.

و بالاخره اروینگ با همراهی فیلادلفیا قهرمانی NBA را در سال ۱۹۸۳ کسب کرد و این قله مثال زدنی را فتح نمود. اروینگ به هیچ وجه در این راه تنها نبود و گروهی از بازیکنان خلاق و آماده در این موفقیت او را همراهی می کردند.

خود جولیوس اروینگ توانست میانگین ۲۱٫۴ امتیاز را در هر بازی کسب کند و در کنار او اندرو تونی، مدافع تیم، نیز میانگین ۱۹٫۷ امتیاز در هر بازی را ثبت کرد. مارکوس چیکس، گارد راس تیم، هم که یک توپ پخش کن عالی بود نقش بزرگی در این قهرمانی داشت. موزز مالون هم در حمله و هم در دفاع یک تهدید حساب می شد، و غیر از اینکه در هر بازی میانگین ۱۵ ریباند و ۲ بلاک توپ را به خود اختصاص داده بود، بلکه موفق شده بود که میانگین ۲۴ امتیاز را نیز کسب کند.

این گروه مرگبار فیلادلفیایی تمام رقبای مرحله حذفی را نابود کردند. آنها در مرحله اول نیویورک نیکس را جارو کردند و در مرحله بعدی در پنج بازی میلواکی باکس را محو کردند. آنها در مسابقات فینال، لس آنجلس لیکرز قدرتمند را که مجیک جانسون و کریم عبدالجبار را در اختیار داشتند به شکل فوق العاده و چشمگیری شکست داده و قهرمان شدند.

۷- تیم سال ۷۱-۱۹۷۰ میلواکی باکس

رکورد: ۶۶ پیروزی در مقابل ۱۶ شکست

در اوایل سال ۱۹۷۰ اسکار رابرتسون تقریباً در اواخر دوران حرفه ای اش به سر می برد ولی هنوز به افتخار نهایی دست پیدا نکرده بود: یک مقام قهرمانی NBA.

اما در نهایت برای رابرتسون فصل ۷۱-۱۹۷۰ تبدیل به یک شروع تازه شد، چون او یکی از اعضای تیم جوان میلواکی باکس شده بود.

کریم عبدالجبار، فوق ستاره تیم باکس، از همان اولین فصل حضورش در NBA خودش را به عنوان یک بازیکن مسلط و مقتدر نشان داد. در فصل ۷۱-۱۹۷۰ هم او اقتدارش را ادامه داد و توانست میانگین امتیاز ۳۱٫۷ و ریباند ۱۶٫۰ در هر بازی را به ثبت برساند و اراده اش را به حریفان تحمیل کند.

رابرتسون مسن و سالخورده هم با ثبت سه‌گانه-دوگانه های متعدد، خودش را به عنوان یک توپ پخش کن مسلط و مقتدر به کالبد تیم تزریق کرد.

به علاوه، باب دندریج جوان هم با میانگین امتیاز ۱۸٫۴ و ریباند ۸٫۰ در هر بازی سهم مهمی را در موفقیت تیم بر عهده داشت.

در پایان فصل، میلواکی باکس با ۶۶ پیروزی ثابت کرد که به نسبت سایر رقیبان، تیم لایق تری است و هر تیمی نمی تواند حریف آنها باشد.

تیم میلواکی در بازی های حذفی هم به همان اندازه قوی و تأثیرگذار ظاهر شد. آنها در فینال کنفرانس غرب تیم لیکرز را با حضور ویلت چمبرلین و جری وست از پیش رو برداشتند و سپس در مسابقات فینال بالتیمور بالتس را در هم کوبیدند.

بالاخره رابرتسون با کمک هم تیمی های بزرگ و عالی اش توانست عنوان قهرمانی را در کلکسیون افتخاراتش مشاهده کند.

۶- تیم سال ۹۷-۱۹۹۶ شیکاگو بولز

رکورد: ۶۹ پیروزی در مقابل ۱۳ شکست

تیم شیکاگو بولز قطعاً شاخص ترین تیم دهه ۱۹۹۰ بود و لشکر فصل ۹۷-۱۹۹۶ آنها تاییدی بر این ادعا می باشد.

آنها با مربیگری فیل جکسون و بازیکنانی مثل مایکل جوردن، اسکاتی پیپن، تونی کوکوچ، لوک لانگلی، دنیس رادمن و بقیه با یک نمایش متعالی از کار تیمی بر حریفان خود چیره می شدند.

جوردن و پیپن غیر از بازی سازی و پخش توپ، به صورت چشمگیری امتیاز گیری هم می کردند. کوکوچ به عنوان یک شوتزن پرشی قد بلند، برای هر حریفی یک تهدید به شمار می آمد. به علاوه اینها، رادمن یکی از متخصصین ماهر ریباند بود.

آنها بازی های عادی فصل را با ۶۹ پیروزی به اتمام رساندند و بعد از حذف کردن تک تک حریفان در مسابقات پلی‌آف، در فینال مقابل تیم یوتا جاز قرار گرفتند که بازیکنان بزرگی مثل کارل مالون و جان استاکتون را در اختیار داشت. شیکاگو بولز در یکی از به یاد ماندنی ترین مسابقات فینال تاریخ NBA تیم یوتا جاز را شکست داد و قهرمانی را در آغوش گرفت.

۵- تیم سال ۸۹-۱۹۸۸ دیترویت پیستونز

رکورد: ۶۳ پیروزی در مقابل ۱۹ شکست

تیم سال ۸۹-۱۹۸۸ دیترویت پیستونز به خاطر سبک بازی فیزیکی اش یکی از منفورترین تیم های تاریخ مسابقات NBA است. با این وجود هیچ شکی وجود ندارد که آنها کاملا مسلط و حاکم بر میدان بودند و این یک خصیصه جدایی ناپذیر از بازی آنها بود.

بازیکنان تیم پیستونز از نظر دفاعی ماهر بودند، که البته این جمله حق مطلب را در مورد آنها ادا نمی کند. آنها مظهر و اسطوره یک دفاع سخت و شدید بودند.

دنیس رادمن، جان سالی و بیل لیمبیر یک خط دفاعی قدرتمند در منطقه پست پایین تشکیل داده بودند که اجازه عبور و حرکت راحت به سمت سبد را به هیچ حریفی نمی داد.

در عین حال آیزایا توماس و جو دومارس هم نقش دو دفاع محیطی قدرتمند را بازی می کردند. در حقیقت دومارس به عنوان یکی از معدود بازیکنانی که در نوک حمله برای مایکل جوردن مشکل ساز بودند، معروف شده بود.

البته تیم پیستونز توانایی های هجومی خطرناکی هم داشت.

توماس یک نفوذگر و پاسور قهار بود. دومارس هم از راه دور و هم در درگیری های زیر سبد توانایی امتیاز گیری داشت. لیمبیر یک شوتزن سه امتیازی ماهر بود، و مارک آگوییر هم میانگین امتیاز گیری بالایی داشت.

تیم پیستونز فصل ۸۹-۸۸ را با ۶۳ پیروزی به پایان رساند و وارد مرحله حذفی شد. در این مرحله آنها تیم سلتیکس با حضور لری برد، و سپس شیکاگو بولز با حضور مایکل جوردن را در مسابقات کنفرانس شرق از پیش رو برداشتند. در نهایت در مسابقات فینال تیم لیکرز را با حضور مجیک جانسون در هم کوبیدند و جام قهرمانی را بالای سر بردند.

۴- تیم سال ۷۲-۱۹۷۱ لس آنجلس لیکرز

رکورد: ۶۹ پیروزی در مقابل ۱۳ شکست

وقتی که به لیست بازیکنان سال ۷۲-۱۹۷۱ لس آنجلس لیکرز نگاه کنید، متوجه می شوید که چرا آنها یکی از بزرگترین تیم های بسکتبال NBA بودند.

به غیر از قدرت هجومی مخوف شان که با حضور بازیکنانی مثل جری وست، الجین بیلور، ویلت چمبرلین، گیل گودریچ و هپی هیرستون به دست آمده بود، آنها در پخش کردن توپ و پاسکاری بین همدیگر به شدت ماهر و مسلط بودند.

در نتیجه آنها حریفان شان را یکی پس از دیگری به زانو در آوردند و حتی در یک رکورد حیرت انگیز از ماه نوامبر آن سال تا ماه ژانویه سال بعد ۳۳ بازی پشت سر هم را پیروز شدند. رکوردی که تا به امروز هنوز هیچ تیمی موفق به شکستن آن نشده است.

تیم لیکرز بازی های عادی فصل را با آمار فوق العاده ۶۹ پیروزی تمام کرد و در پایان، تیم نیویورک نیکس را نیز در مسابقات فینال به زانو در آورد.

۳- تیم سال ۸۶-۱۹۸۵ بوستون سلتیکس

رکورد: ۶۷ پیروزی در مقابل ۱۵ شکست

حالا که به معرفی سه تیم نهایی رسیدیم، ذکر این نکته ضروری است که واقعاً هر کدام از این سه تیم می تواند بهترین باشد و ترتیب انتخاب شان تا حدودی می تواند سلیقه ای هم باشد.

به هر حال می خواهیم نگاه عمیق تری به تیم سلتیکس در فصل ۸۶-۸۵ بکنیم.

در فصل قبل یعنی ۸۵-۸۴ بوستون سلتیکس در مسابقات فینال روبروی لس آنجلس لیکرز قرار گرفت و از این تیم شکست خورد و رویای قهرمانی برای شان به باد رفت. در نتیجه لری برد و یارانش در تیم سلتیکس انگیزه مضاعفی برای جبران شکست در مقابل این دشمن قدیمی داشتند و با همین انگیزه پا به فصل جدید نهادند.

مسابقات عادی فصل برای تیم سلتیکس با موفقیت کامل همراه بود. لری برد با کسب میانگین ۲۵٫۸ امتیاز و کوین مک هیل با ثبت میانگین ۲۱٫۳ امتیاز در هر بازی با روش مختلف و متنوع هجومی تمامی مدافعان تیم های حریف را خجالت زده کردند.

دنیس جانسون و دنی آینگه باعث استحکام عقب زمین می شدند و رابرت پریش هم شبیه به یک ماشین دفاعی عمل می کرد.

تیم سلتیکس در مسابقات عادی فصل با ۶۷ پیروزی وارد مرحله پلی‌آف شد. آنها در مسابقات حذفی کنفرانس شرق به ترتیب تیم های شیکاگو بولز، آتلانتا هاوکس و میلواکی باکس را درهم کوبیدند و به فینال رسیدند.

در فینال هم تیم هیوستون راکتس حتی با حضور ستاره ای مثل حکیم اولاجوان نتوانست حریف آنها شود و در نهایت جام قهرمانی را با خودشان به شهر بوستون یا همان بین تاون (Beantown) آوردند.

۲- تیم سال ۸۷-۱۹۸۶ لس آنجلس لیکرز

رکورد: ۶۵ پیروزی در مقابل ۱۷ شکست

فصل قبل یعنی فصل ۸۶-۱۹۸۵ برای لس آنجلس لیکرز با یک شکست تلخ همراه بود. آنها در آن فصل با ۶۲ پیروزی در مسابقات عادی، وارد مسابقات حذفی شدند. اما با وجود عملکرد خوبی که داشتند، در فینال کنفرانس غرب از تیم هیوستون راکتس شکست خوردند و به فینال نرسیدند.

البته بدتر از این باخت، قهرمان شدن تیم بوستون سلتیکس بود که آنها را بیشتر آزار داد. در نتیجه تیم لیکرز به شدت دنبال انتقام و باز گرداندن تاج پادشاهی بود.

آنها در فصل جدید با ۶۵ پیروزی، مسابقات عادی فصل را به پایان بردند. مجیک جانسون توانست میانگین امتیاز ۲۳٫۹ و میانگین پاس گل ۱۲٫۲ را در هر بازی ثبت کند. جیمز ورثی هم عالی کار کرد و با میانگین امتیاز ۱۹٫۴ در هر بازی، نقش مهمی را موفقیت تیم ایفا کرد. کریم عبدالجبار درخشش و تسلط همیشگی اش را به نمایش گذاشت، و بایرون اسکات، ای سی گرین، مایکل کوپر، میچال تامپسون و کرت رمبیس هم با تمام وجود بهترین بازی هایشان را در زمین پیاده کردند.

تیم لیکرز به سادگی همه حریفان را جا گذاشت و به فینال NBA رسید، جایی که قهرمان فصل قبل یعنی بوستون سلتیکس انتظار آنها را می کشید.

بعد از یک نبرد شش مسابقه ای تاریخی، تیم لیکرز حریف را به زانو درآورد. آنها دوباره لباس قهرمانی را پوشیدند.

۱- تیم سال ۹۶-۱۹۹۵ شیکاگو بولز ، پادشاه تیم های بسکتبال

رکورد: ۷۲ پیروزی در مقابل ۱۰ شکست

حالا دیگر نوبت به بزرگترین تیم تاریخ NBA می رسد: تیم سال ۹۶-۱۹۹۵ شیکاگو بولز.

تیم شیکاگو بولز به قله عظمت خودش رسید، البته باید گفت که این تیم در فصل ۹۶-۹۵ به قله عظمت کل NBA دست پیدا کرد.

در فصل قبل یعنی فصل ۹۵-۹۴ تیم شیکاگو انتظارات را برآورده نکرد، و یکی از دلایل آن غیبت مایکل جوردن به دلیل کناره گیری از بسکتبال و شرکت در مسابقات بیسبال بود. هرچند او در همان فصل با یک بازگشت غیر منتظره دوباره وارد دنیای بسکتبال و تیم شیکاگو شد، اما بازگشت او کمک چندانی به موفقیت تیم در آن فصل نکرد و گاو های شیکاگو در مرحله دوم بازی های حذفی با شکست در مقابل تیم اولاندو مجیک از گردونه مسابقات حذف شدند.

اما با شروع فصل ۹۶-۱۹۹۵ شکی وجود نداشت که جوردن و یارانش آماده بودند تا تاج قهرمانی را به شهر بادها یعنی شیکاگو باز گردانند.

آنها درست مثل سال های گذشته شبیه به یک تیم متحد و یکپارچه بازی می کردند. جوردن در بازی های سخت و سنگین با شوت های حساس و لحظه آخری اش به فریاد تیم می رسید.

در پایان بازی های عادی فصل، تیم بی رحم شیکاگو بولز توانست یک رکورد تاریخی را در NBA با ۷۲ پیروزی به ثبت برساند.

آنها تمام حریفان مرحله حذفی را نیز پشت سر گذاشتند و در فینال هم تیم سیاتل سوپرسونیکس را با حضور گری پیتون به زانو درآوردند و یک کاپ قهرمانی دیگر را به خانه بردند.

شیکاگو بولز به اوج برگشته بود.