جیمز هاردن سابقاً رزومه درخشانی در بسکتبال داشته است: یک عنوان MVP (او مطمئن است که این عنوان را چندبار دیگر کسب خواهد کرد)، ۶ بار حضور در تیم منتخب NBA و ۷ بار آل استار شدن و ۲ بار امتیازآورترین بازیکن لیگ NBA، بهترین اسیست NBA و کسب مدال طلای المپیک ۲۰۱۲.
جیمز هاردن به دنبال کسب قهرمانی
در حال حاضر این بازیکن امتیازآور، زهردارترین فرد درون زمین بازی است و بدون شک امتیازآورترین بازیکنی است که تا به حال دیده‌ایم. استپ بک‌های او توقف‌ناپذیر است. اما سابقه کاری این بازیکن یک چیز کم دارد؛ یک قهرمانی! این قهرمانی است که جیمز هاردن را برای به دست آوردن آن تحریک می‌کند اما جیمز هاردن نمی‌تواند آن را به تنهایی به دست آورد. او در ماه گذشته ۳۰ ساله شد و به هاروارد بک، خبرنگار بلیچر ریپورت گفت که می‌تواند گذشت زمان را احساس کند و به خاطر همین مسئله است که می‌خواهد یک قهرمانی را هم همین حالا به دست آورد. او در این باره می‌گوید:
هنوز به نیمی از آن چه خودم می‌خواهم نرسیدم. مثل چندین عنوان قهرمانی. می‌خواهم جزو آن دسته از بسکتبالیست‌هایی باشم که فراموش نمی‌شوند. و مسلماً همه ما کوبی‌ها و جردن‌ها و درن وید و دیگر بازیکنان را به یاد می‌آوریم. می‌خواهم با قهرمانی‌ها و رقم خوردن اتفاقات خوب روی زبان‌های مردم باشم و قصد دارم بهترین گاردی باشم که بازی بسکتبال تا به حال به خود دیده است.
جیمز هاردن می‌افزاید:
البته، قهرمانی برای من مهم است. من به قهرمانی فکر می‌کنم و شاید یک سال و نیم یا دو سال است که چنین تصوری مرا دنبال می‌کند. در مسیر درستی قدم برمی‌دارم. شما نمی‌توانید قهرمانی را پس بزنید. برخی‌ها در اول کار پیروز می‌شوند و برخی در آخر! زمان، پدیده فوق‌العاده‌ای است. فقط باید صبور باشم و به تمریناتم ادامه دهد، رهبر بزرگی برای تیمم باشم، همبازی فوق‌العاده‌ای باشم و به بهترین شکل استعدادم را ارائه دهم.
هیوستون راکتس در دو فصل اخیر دومین تیم برتر کنفرانس غرب بوده است و شاید دومین یا سومین تیم برتر لیگ NBA. اما این خوب بودن برای رویارویی با تیم‌های نظیر گلدن استیت واریرز کافی نیست، در عین حال جیمز هاردن و دوستانش چندین بار درب قهرمانی را به صدا درآوردند. حالا آن در باز است. گلدن استیت واریرز، که هنوز هم تیم خوبی است، صلابت فصل گذشته را ندارد و رقابت حساس‌تر شده است و ۷ تیم نیز فکر می‌کنند توانایی عبور از این در را دارند. هیوتسون راکتس باور دارد که آن‌ها در کورس رقابت حاضر خواهند بود و به همین خاطر آن‌ها راسل وست بروک را به عنوان بهترین بازیکنی که می‌تواند مکمل هاردن باشد را به استخدام خود درآورده‌اند. اما سؤالی در این میان وجود دارد: آیا بازیکنان بسته‌ای مانند جیمز هاردن و راسل وست بروک می‌توانند تعادل را در خط حمله ایجاد کنند (مخصوصاً در پلی آف که آن‌ها باید بیشتر جای یکدیگر به میدان بیایند)؟ آیا این تیم می‌تواند در حضور همزمان هاردن و وستبروک خط دفاع خوبی داشته باشد؟ آیا راکتس به اندازه کافی وان رقابت با حریفان خود را دارد؟ اما هر تیمی در کنفرانس غرب چنین سؤالاتی را با خود به همراه دارد و همین مورد فصل جدید را رقابتی‌تر خواهد کرد.
