در بخش اول با 11 مورد از درس های زندگی در ورزش نوجوانان آشنا شدیم. در این بخش 10 مورد دیگر از آن ها را با شما به اشتراک می گذرایم. هدف از این کار استفاده از این نکات در طول مربیگری به جهت افزایش بهره وری و همچنین کمک به نوجوانان برای ارتقاء سطح زندگیشان در آینده است.
درس های زندگی در ورزش نوجوانان (بخش دوم)
1. سلامت بسیار مهم است
اگر بازیکنان در سنین جوانی به ورزش بپردازند، از شانس بسیار بیشتری برای سلامت زندگی کردن در آینده خواهند داشت چرا که آن ها مهارت ها و حرکاتی را در خود نهادینه می کند که در دیگر ورزش ها نیز کاربرد دارد و همچنین عاداتی مثل رفتن به باشگاه و دویدن در سنین بالاتر بسیار مفید است.
بچه هایی که در جوانی ورزش نمی کنند معمولاً اعتماد به نفس کافی نسبت به خود یا ورزش کردنشان را ندارند. با این که این یک درسی است که اکثراً تا قبل از پیری آن را درک نمی کنند، بازهم به اهمیت مراقبت از خود، تمرین مداوم، خواب کافی و تغذیه سالم تاکید داشته باشید.
2. باید خود را منظم کنید
یکی از مهمترین درس های زندگی در ورزش نوجوانان رعالت نظم است. ارتقاء مهارت های بسکتبالی در زمین، شامل نظم شخصی برای سخت کوشی در مواردی که نیاز به ارتقاء دارند می شود و نه فقط چیزهایی که جالب هستند.
جملات فوق العاده ای در وصف نظم شخصی در ادامه آمده است.
«نظم یعنی انجام کاری که باید انجام شود، در زمانی که باید انجام شود و به شکلی که بتوان انجام داد و همیشه به همین شکل انجام داد» – بابی نایت (Bobby Knight)
«تنها شکلی از نظم که ماندگار است نظمی است که خودمان به خودمان اجبار می کنیم» – دیل براون (Dale Brown)
«خود را منظم کنید، و دیگران نیازی به منظم کردن ندارند» – جان وودن (John Wooden)
با نظم دادن به تمرینات خود، بازیکنان نتایجی را مشاهده خواهند کرد که به آن ها انگیزه می دهد و از این که برای بهتر شدن تلاش کردند خوشحال خواهند شد. این درس به بازیکنان اهمیت انتخاب چیزی که در طولانی مدت به نفع آن هاست به جای چیزی که باعث خوشحالی آنی آن ها می شود را می آموزد.
3. چطور با فشار و استرس مواجه شویم
خواه نا خواه ممکن ایت در ورزش نوجوانان فشار های زیادی وجود داشته باشد. بخشی از این استرس ها ناشی از والدینی مغروری است که ناعادلانه سر حد عالی بودن را از فرزندشان در زمین بسکتبال را انتظار دارند و بخش دیگر هم فشار های طبیعی یک بازی نزدیک و حساس می تواند باشد. ورزش نوجوانان در محیطی امن به آن ها می آموزد که چطور با این فشار ها مواجه شوند.
بی شک زمان های خواهد بود که بازیکنان در موقعیتی گیر افتاده و فشار ناشی از آن باعث گریستن و بی میلی به بازی کردن شود. این ها همه تجربه هایست که کمک می کند تا آن ها با فشارهایی مانند صحبت در جمع و یا اولین امتحان که در آینده به آن ها وارد خواهد شد کنار بیایند.
4. شما مسئول اعمال خود هستید
ورزش نوجوانان یکی از اولین مکان های است که بچه ها مسئولیت پذیری را می آموزند. من همیشه در ابتدا قانونی را تحمیل می کنم که بازیکن مسئول آوردن بطری آب و توپ بسکتبالش است. والدین مئولیت در قبال یادآوری این موضوع را بر گردن ندارند.
بازیکنان همچنین می آموزند که خود مسئول رفتار و پیش رفتشان هستند. من انتظاری از والدین ندارم که فرزندانشان را برای تمرین کنترول توپ بعد از مدرسه تحت فشار قرار دهند. این باعث ایجاد تنش بین آن ها می شود.
من بر تمرین تاکید دارم. اگر می خواهند بازی خود را ارتقاء دهند، فقط خودشان هستند که می توانند این کار را بکنند.
5. زندگی همیشه عادلانه نیست
آموختن این قانون سخت برای نوجوانان در سنین پایین بسیار دشوار است اما به آرامی در طول زندگی خواهند آموخت. مصدومیت اتفاق می افتد، خطاهای اشتباه گرفته می شوند و یا والدین اشتباهاً به استادیوم دیگری خواهند رفت و موجب از دست دادن بازی خواهند شد. اشتباهات اتفاق می افتند و بازیکنان باید بیاموزند که با قبول وضعیت به راه خود ادامه دهند چرا که اکثر مواقع، نق نق کردن دربارۀ آن ها چیزی را تغییر نمی دهد.
به عنوان نمونه ای از افرادی که بدترین شکل از این درس زندگی را تجربه کرده اند، می توانیم به فردی اشاره کرد که ماه ها تلاش می کند تا آمادگی جهت شرکت در فصل جدید داشته باشد و تنها در هفته اول مسابقات تدارکاتی پیش فصل با مصدومیت زانو مواجه شده و کل فصل را نیمکت نشین می ماند.
گاهی اوقات زندگی بسیار سخت است.
6. موفقیت بیشتری با همبستگی حاصل می شود
از دیگر درس های زندگی در ورزش نوجوانان مهبستگی است. معنی یک تیم، همبستگی و کمک به رشد یک دیگر در کنار موفقیت تیم است. یک تیم همیشه زمانی که اعضاء آن متعهد و متمرکز به رسیدن به هدفی هستند، بسیار موفق تر است. یک بازیکن که به تنهایی خود را جدا از تیم می داند و منافع خود در امتیازگیری بیشتر و یا موارد آماری دیگر را ارجع تر می پندارد کافی است تا آن تیم ضعیف شود.
بازیکنان می آموزند که بهترین شانس آن ها برای موفقیت این است که با هم همکاری کنند و این موضوع در زمین بازی، کلاس درس و یا هر حرفه دیگر صدق می کند.
همچنین با تعاملات اجتماعی و آشنایی با افراد جدید که از علاقه مشابهی برخوردار هستند، مهارت های اجتماعی کسب می کند که در تمام روابطشان تأثیرگذار است. آن ها می آموزند که چگونه با مشکلات درون تیمی دست و پنجه نرم کرده و چطور با شخصیت ها مختلف تعامل داشته باشند و حتی نحوه کنار آمدن با افرادی که به آن ها علاقه ای ندارند را می آموزند.
7. وجود شرایط سخت در زندگی
پشتکار مهارتی است که همۀ بازیکنان باید در سن پایین بیاموزند. در زندگی عقب گرد هایی وجود خواهد داشت. آن ها شکست خواهند خورد و موانعی بر سر راهشان خواهد بود که باید بر آن ها غلبه کنند.
«اگر سعی بر رسیدن به هدفی دارید، موانعی بر سر راه خواهد بود. من هم به آن ها برخورده ام. همه به آن ها برخورده اند.» – مایکل جوردن
بازیکنان احساساتی را تجربه خواهند کرد که ناشی از این موانع و شکست هاست و می آموزند که چطور از میان آن ها گذر کرده و درمقابله با آن ها جا نزنند.
به بازیکنانتان بیاموزید که اگر شرایط سخت شد و احساس کردند که باید برای متوقف کردن آن تسلیم شوند، می بایست به جای نگاه به هدف دور دست، به قدم به قدم راه فکر کنند. به جای این که بگویند «من هیچ وقت به خوبی آن ها نمی شوم» باید بگویند «امروز چه کاری باید بکنم تا وضعیت فعلی خود را ارتقاء دهم». حال برمیگردیم به مسئلۀ تلاش دائمی و صبور بودن. به خاطر داشته باشید که موفقیت یک شبه حاصل نمی شود.
8. مدیریت زمان به شکل مؤثر
بسته به سن، اکثر نوجوانان تعهداتی دارند که باید به آن ها رسیدگی کنند. رفتن به مدرسه، انجام تکالیف، ورزش، خانواده، دوستان، مشغله و احتمالاً دیگر فعالیت ها جزء تعهدات آن هاست.
این یک برنامۀ بسیار شلوغی را حاصل می کند که تنها راه رسیدگی به کل آن، اولوییت بندی و مدیریت مؤثر زمان است. وقتی بازیکنان به سن کافی برای مدیریت زمان خود برسند، من والدین را تشویق می کنم تا به فرزندشان اجازۀ دهند تا با برنامه ریزی برای خودشان، مهارت های مدیریت زمانشان را توسعه دهند.
آن ها مجبور به قرار دادن مهم ترین مسائل در اولویت های اول می شوند و همچنین ملزم به فدا کردن مسائلی با اهمیت کمتر می شوند. واضح است که این کار با کمک والدین صورت می پذیرد اما این یک مهارت فوق العاده برای آینده آن هاست.
9. احترام گذاشتن به همه
در طول دوران ورزش نوجوانی، بازیکنان اهمیت احترام به اطرافیان را می آموزند. نه تنها احترام به مربی و داوران بلکه احترام به هم تیمی ها، حریف و اطرافیان را نیز می آموزند.
برای نهادینه کردن این مهم در بازیکنان، باید عواقبی برای بی احترامی کردن مثل به زمین زدن هم تیمی و یا تمسخر حریف لحاظ شود. مربیان نمی توانند با تهدید های توخالی سعی به برقراری احترام کنند. آن ها باید بدانند که اگر تهدیدی کردید، واقعاً به آن عمل می کنید.
از راه های احترام گذاشتن بازیکنان می توان به حرف نزدن در بین صحبت دیگران، دست دادن به حریف و داور بعد از بازی و بازگردادن توپ به داور در زمان خروج از زمین اشاره کرد. بازیکنان باید بیاموزند که احترامی که نسبت به دیگر قائل می شوند با مقدار حستگی و نتیجه بازی تعیین نمی شود. قانون بلامناظع احترام این است که طوری رفتار کنید که دوست دارید دیگران با شما رفتار کنند.
10. تمرکز بر چیزهای قابل کنترل
مربیان باید به بازیکنان گوش زد کنند که تنها دوچیز برای آن ها قابل کنترل است: تلاش آن ها و رفتارشان. نق زدن دربارۀ چیزهایی که تغییرپذیر نیست فایده ای ندارد. قد کوتاهی داری؟ برو و روی کنترل توپ کار کن. به اندازه هم تیمی ات فرم ورزشکاری نداری؟ روی حدس زدن هدف پاس ها و مکان فرود توپ ریباند کار کن.
این مورد همچنین در اتفاقات حین بازی نیز صادق است. فکر می کنی که وقتی توپ را از دست دادی روی تو خطا شده بود؟ داور سوتی نزد پس انتقاد کاری از پیش نخواهد بود. به دفاع برگرد و کاستی را جبران کن.
بازیکنان باید یاد بگیرند که درگیری با مسائل خارج از کنترل فایده ای ندارد و باید از آن ها گذشته و بر چیزهای قابل کنترل تمرکز کنند.
نتیجه گیری
خارج از مسئلۀ رقابتی بودن ورزش، مربیان باید درک کنند که درس های زندگی ای که بازیکنان حین ورزش در دوران نوجوانی فرا می گیرند بسیار مهم تر از نتیجۀ نهایی بازی است. به عنوان مربی، این وظیفۀ ماست تا تمام تلاشمان برای نهادینه کردن هرچه بیشتر این دروس زندگی در بازیکنانمان را انجام دهیم.
مروری کوتاه بر نکات بالا:
1. انسان جایز الخطا است
2. چطور باید یک رهبر بود؟
3. چطور باید پیروی کرد
4. زبان بدنی مفاهیمی بسیاری را می رساند
5. نحوه کنترول کردن احساسات
6. هدف گذاری و رسیدن به اهداف
7. موفقیت نیاز به سخت کوشی دارد
8. چطور با همکلاسی ها برنده/موفق شویم
9. چطور آبرومندانه ببازیم/ شکست بخوریم
10. موفقیت به فداکاری نیاز دارد
11. شناخت نقاط ضعف و قوت
12. سلامت بسیار مهم است
13. باید خود را منظم کنید
14. چطور با فشار و استرس مواجه شویم
15. شما مسئول اعمال خود هستید
16. زندگی همیشه عادلانه نیست
17. موفقیت بیشتری با همبستگی حاصل می شود
18. وجود شرایط سخت در زندگی
19. مدیریت زمان به شکل مؤثر
20. احترام گذاشتن به همه
21. تمرکز بر چیزهای قابل کنترل
این پست را با چند سخن به پایان می رسانم …
«دنیا نیازی به بسکتبالیست بیشتر ندارد بلکه به همسر، پدر و مادر بهتر نیازمند است»
«بسکتبال به بچه ها درس های می آموزد که در کلاس یاد نخواهد گرفت»
و این سوال که …
بازیکنان چه درس های زندگی دیگری در ورزش نوجوانان می آموزند که در بالا ذکر نشده؟
نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.
