لس آنجلس لیکرز برای موفقیت در بسکتبال NBA باید خستگی بازیکنانش را مدیریت کند.
استراحت بازیکنان لس آنجلس لیکرز
روزگاری بود که در آن لبران جیمز از یک مصدومیت مچ پا در عرض پنج دقیقه بهبود می‌یافت. او همان آدم آهنی بود که نیاز نبود وجودش را برای کسی اثبات کند. لبران پس از هر مصدومیت خود نهایتاً دو هفته در میانه‌های فصل استراحت می‌کرد، سپس تیم خود را به فینال NBA یا حتی قهرمانی می‌رساند. گفته شده بود که لبران جیمز در سال برای مراقبت و حفظ آمادگی بدن خود یک میلیون دلار خرج می‌کند.
اما بالا رفتن سن اثر خود را روی لبران هم گذاشته است. ما زمانی این موضوع را فهمیدیم که پادشاه فصل قبل تنها در ۵۵ بازی به میدان رفت. خستگی و مصدومیت در بلندمدت اثرشان را رو این بازیکن گذاشتند و روز پنجشنبه هم متوجه شدیم که حالا آثار مصدومیت در کوتاه‌مدت هم بازی لبران را تحت تأثیر قرار داده‌اند. در جریان شکست روز کریسمس لس آنجلس لیکرز برابر رقیب همشهری یعنی کلیپرز، جیمز بر اثر برخورد با پاتریک بورلی دوباره از ناحیه کشاله ران مصدوم شد، همان مصدومیتی که به خاطرش اولین بازی فصل ۲۰۲۰-۲۰۱۹ لیگ NBA که در تاریخ ۲۲ دسامبر برگزار شده بود را از دست داد. اما بنا به دلایلی، لبران که خودش یکی از بنیان‌گذاران مدیریت خستگی ناشی از بازی‌های در NBA بود، حالا در شرایطی که خود بیشترین نیاز را به چنین برنامه‌ای دارد از آن امتناع می‌ورزد. تناقض در این است که حالا بدن لبران دیگر مثل گذشته شکست‌ناپذیر نیست اما خودش سعی دارد عکس این قضیه را به خود و دیگران اثبات کند. فیزیک بدنی استثنایی لبران جیمز تا به امروز ۴۷۲۸۲ دقیقه در NBA به میدان رفته است یعنی ۶۲۷۲ دقیقه بیشتر از مایکل جردن و ۱۳۶۱ دقیقه بیشتر از کوبی برایانت. اما این اعداد زمانی که لبران به ۹ فینال NBA رسید خودشان را نشان ندادند. چنین چیزی برای جیمز طبیعی است. پس از ۱۷ فصل، او می‌تواند حس کند که انسان بودن چه وزنی دارد. هرچه زودتر جیمز این مسئله را بپذیرد، هم برای خودش و هم برای لیکرز بهتر خواهد بود.
در گزارش‌های متعدد آمده است که لبران به خاطر بازگشت مجدد مصدومیت کشاله ران خود احتمالاً چند بازی را از دست بدهد. با وجود آنکه لیکرز اکنون چهار بازی پشت سرهم را واگذار کرده است، لبران باید برای بازگشت و بهبودی از این مصدومیت صبور باشد. لس آنجلس لیکرز حالا باید به عنوان یک مجموعه، مدیریت خستگی بازیکنانش را اجرا کند، علیرغم تمام حرف و حدیث‌هایی که درباره این برنامه وجود دارد. چهار شکست پیاپی لیکرز قطعا نگران‌کننده اما نیمه پر لیوان هم این است که آنها با وجود همین چهار باخت بازهم بهترین رکورد لیگ را در اختیار دارند. نکته عجیب این است که می‌بینیم لیکرز، تیمی که ۱۶ قهرمانی NBA دارد در بازی‌های فصل عادی با تمام قوای خود حاضر شود اما رقیب اصلی آنها در فصل جاری یعنی لس آنجلس کلیپرز که با قهرمانی کاملاً بیگانه است، بسیار منطقی با فشار بازی‌ها برخورد می‌کند. وضعیت زمانی عجیب‌تر می‌شود که متوجه شویم لیکرز دومین تیم مسن NBA است. لبران همین روزها ۳۵ ساله خواهد شد. دنی گرین و جول مک‌گی، کسی که بازیکن اصلی تیم است نیز به ترتیب ۳۲ و ۳۱ سال دارند. راجن راندو ۳۲ ساله است. دوایت هاوارد که فصل را خوب آغاز کرده ۳۴ سال دارد. از طرفی دیگر، دلیلی وجود ندارد که آنتونی دیویس، دیگر ابرستاره لیکرز که سابقه بدی در مصدومیت دارد حالا در تمام بازی‌ها به میدان برود.
با این اوصاف لیکرز ثابت کرده است که در پلی‌آف یکی از تیم‌های سرسخت خواهد بود. آنها ویژگی‌های خوبی به عنوان یک تیم دارد و رابطه بازیکنان با یکدیگر در بهترین حالت ممکن است. زمانی که شرایط ایده‌آل باشد شاید لیکرز واقعاً بهترین تیم لیگ باشد اما برای آنکه شاگردان فرانک ووگل در پلی‌آف نیز سرحال باشند نباید در بازی‌های فصل عادی تا این حد به خودشان سخت بگیرند.
