وقتی نیاز به کنترل نوجوانان و کودکان با‌انرژی در زمین بازی بسکتبال دارید، نیاز است تا فعال و سخت کوش در زمین عمل کنید تا به آنها انگیزه کافی را برای پیشروی بدهید. نگه داشتن روند بازی به صورت داینامیک و سرگرم کننده یکی از راه‌هایی است که می‌توانید بازی بسکتبال و تمرین‌های آن را شاد و زنده نگه دارید و اگر بتوانید اعتماد به نفس بازیکنان را بر طبق مهارت‌هایشان تقویت کنید بهترین روش و کار ممکن را برای پیشرفت امور تیم انجام داده‌اید. بازیکنان شما مانند ورزشکاران معمولی نیستند. بچه ها به دنبال پشتیبانی ، تقویت اعتماد به نفس و یک محیط یادگیری هستند که در آن کاری را که انجام می‌دهند دیده شود. بنابراین شما الگویی هستید که در زندگی آنها برای خودشان در نظر می‌گیرند.
پیدا کردن ذهنیت درست
فرض کنیم که شما ممکن است در کار خود بسیار مشتاق باشید و بهترین اهداف را در قلب خود داشته باشید. اما ، برای اینکه یک مربی بسکتبال خوب باشید باید بدانید که چگونه می‌توانید آن اشتیاق را به یک اقدام موثر تبدیل کنید. این مسئله با شناخت کافی از اولویت‌های خود و چگونگی تمرکز و پیگیری شما بر روی آنها میسر می‌شود. به عنوان مربی کاملاً قابل درک است که شما بهترین‌ها را از بازیکنان خود بخواهید و لی در مرحله یاد دادن تمرکز روی زیاد روی اهداف گوناگون می‌تواند کودکان را بی‌انگیزه کند و آنها را نسبت به اهدافی که برایشان در نظر گرفته‌اید سرد کند. در اینجا چند نکته ابتدایی را برایتان بازگو می‌کنیم:
۱-تأکید بر اولویت‌ها
اطمینان حاصل کنید که پافشاری شما بر اولویت‌ها کاملاً از روی خلوص نیت است. قصد و عمل شما باید باهم در یک جهت باشند. بچه‌ها می‌توانند این موارد را تشخیص دهند. زمانی که آنها با شما صحبت میکنند و در حرفهایشان نتوانند شما را متقاعد کنند کم کم و در دفعات بعدی به حرف شما کمتر گوش می‌دهند و به عنوان بازیکن کمتر مورد توجه قرار می‌گیرند.
۲-پرسش از خود
اولین مرحله این است که از خود بپرسید که چرا تصمیم گرفتید مربی نوجوانان شوید. از خودتان بپرسید که دوست دارید به چه مرحله‌ای برسید؟ دوست دارید کودکان با چه سطحی از دانش کلاس شما را ترک کنند ؟مهمترین مهارتی که برای بسکتبال نیاز است چیست؟ آیا این یک کار تیمی است یا نیاز به پافشاری فردی دارد؟ شاید تکنیک تخصصی تر مثل ریباندینگ و یا تمرینات گرم کردن قبل از بازی نیاز دارید.
۳- توجه به علاقه بازیکنان
این کلاسی است که بازیکنان از شما می‌خواهند که به آنها آموزش دهید. کودکان عاشق یادگیری حرکات و تاکتیک‌های جدید در بازی هستند، به آنها در پرتاپ توپ سمت حلقه و پاس به یکدیگر کمک کنید. بعضی از آنها به مواردی که قبلاً یاد گرفته‌اند و یا تکالیف درسی که باید در خانه انجام دهند بی‌اعتنا هستند ولی در عوض می‌خواهند بازیکنان خوبی باشند. از این فرصت استفاده کنید. اکثر مربیان این مشکل را دارند که توجه بازیکنان را به بازی جلب کنند ولی شما می‌توانید از بازیکنان مشتاق خود در این زمینه استفاده کنید. چراکه کودکان اولویت‌های خود را دارند و دوست دارند در ورزش سرگرمی داشته باشند، بنابراین عاشق این هستند که با اطلاعات خوب و زیاد و البته سرگرم کننده بمباران شوند.
۴-داشتن استراتژی
این جایی است که شما فلسفه خود را ادغام می‌کنید و آن را با بچه‌ها تطبیق می‌دهید. آیا می خواهید آنها با عزم و اراده و اشتیاق به هدف خود برسند؟ به آنها بگویید که یک نفر با بیشترین امتیاز در پایان ماه کاپیتان تیم برای کوارتر بعدی خواهد شد. آیا نیاز به تمرکز روی کار تیمی دارید؟ بازیکنان را به دو دسته تقسیم کنید و یک بازی دوستانه ترتیب دهید.
۵- توجه کردن
به اشتباهاتشان توجه کنید ولی در کنار این مسئله به موفقیت‌های آنها هم واکنش نشان دهید. تشویق کردن کودکان برای موفقیت‌های کوچک باعث بالا رفتن انگیزه و روحیه آنها می‌شود. اگر بازیکنی زیاد اشتباه می‌کند و یا در جای مناسب خود در زمین قرار نگرفت، سعی نکنید او را همیشه مقابل دیگران اصلاح کنید. به جای آن، اگر در طول زمان بتوانند خطاهای خود را اصلاح کنند به یک سری اشتباهات آنها بی‌توجه شوید. اگر این چنین نشد و احساس می‌کنید بازیکنی نیاز به تذکر دارد، از درست کردن تک تک اشتباهات او بپرهیزید و یا اینکه او را کنار بکشید و اشتباهاتش را متذکر شوید. در پایان روز، بازیکنان شما کودکانی خواهند بود که از صرف کردن وقت در زمین لذت برده‌اند. شغل شما به عنوان مربی بسیار در تربیت ورزشی مناسب کودکان موثر است چراکه هدف بازیکنان نوجوان کسب موفقیت است.
نکاتی که در بازی بسکتبال باید رعایت شوند
اکثر شما تجربه مربیگری را داشته‌اید و با چالش‌های آن دست‌وپنجه نرم کرده‌اید. همان‌طور که می‌دانید دانستن این مسئله که از کجا باید شروع کنید نکته‌ای مهم است که اکثر مربیان با این مسئله روبه‌رو می‌شوند. در زیر ما نکات کلیدی و راهنمایی‌هایی را برای مربیان بر حسب سن بازیکنان تنظیم کرده‌ایم:
سطح استارتر( گروه سنی ۷ تا ۱۰ سال)
این مرحله شامل ابتدایی‌ترین گروه سنی می‌باشد و برای بازیکنانی طراحی شده است که هیچ پیش‌زمینه‌ای درباره بازی کردن در تیم ندارند. اگر با بازیکنانی کار می‌کنید که تجربه بازی برای تیم ندارند بدون توجه به سن آنها، قبل از حرکت به سمت جلو بهتر است یک افق کلی از مهارت و قابلیت آنها و تیم را بررسی کنید. چیزی که باید به آن توجه کنید چگونگی واکنش کودکان به برنامه‌هایتان برای تیم است. بازیکنان نوجوان از لحاظ فیزیکی و ذهنی در مرحله آماده شدن به سر می‌برند. برای کودکان مدارس ابتدایی، سایز توپ برابر با سایزی است که بزرگسالان با آن بازی میکنند که حدود ۹ تا ۱۰ پوند وزن دارد. بنابراین، ممکن است هنگام بازی اشتباهات و خطاهای زیادی را مرتکب شوند که در این شرایط بهترین کار صبر کردن است.
کار با پا
مربی بهتر است بازیکنان را برای کار با پا و انجام تمرینات متکی بر استفاده از پا آماده کند. یاد دادن مواردی مانند چرخش با هر دو پا و پریدن درجا مهارت‌های مهمی هستند که ممکن است نیاز به تصحیح هنگام انجام دادن داشته باشند. برای مثال، کودکان درپرش درجا، تمایل به جهش‌های بزرگ دارند که این مسئله باعث می‌شود بالا تنه آنها با ضربه زیادی فرود بیاید. به آنها راه درست فرود آمدن به زمین را نشان دهید و به آنها بگویید که نیازی به پرش‌های بلند در این حالت وجود ندارند.
شوت زدن
همان‌طور که قبلاً هم گفتیم ، بازیکنان در این رده سنی هنوز در حال رشد هستند ومقیاس زمین بسکتبال معمولی با سطح توانایی‌های بدنی آنها مطابقت ندارد. در این مواقع به شما پیشنهاد می‌دهیم تا با توجه به میانگین توان و قد بازیکنان ازحلقه‌‌های توپ در ارتفاع پایین‌تر و توپ‌های کوچکتر استفاده کنید. این یک آپشن به حساب نمی‌آید بلکه یک انتخاب است تا به بازیکنان اجازه می‌دهد تا بازوان و زانوهای خود را به راحتی خم کنند و در این صورت راحت‌تر در زمین فعالیت کنند.
لی آپ
اگر بخواهید که بازیکنانتان پایه و اساس خوبی در بازی کردن داشته باشند تمرین کردن لی آپ‌ها برای رسیدن به یک نتیجه خوب بسیار موثر است. لی آپ یکی از حرکات اصلی حمله در بسکتبال است. بنابراین بازیکنان بهتر است که وقت قابل توجهی را صرف تمرین کردن لی آپ کنند. به بچه‌ها بیاموزید که در لی آپ شوت بزنند و برای پرش از پای مناسب استفاده کنند. به آنها یاد بدهید که زمانی که با دست راست توپ را پرتاپ میکنند با پای چپ فرود بیایند و برعکس. البته که تمرین این مهارت‌ها با بازیکنان نوجوان و سنین پایین که در کنترل توپ مشکل دارند زمان زیادی می‌خواهد. بنابراین با انگیزه ماندن و پافشاری روی تمرینات بسار مهم است. این کارها را برای بازیکنان خود قبل از عقب نشینی آنها آسان کنید. اول با شوت‌های به سمت حلقه از فاصله کوتاه شروع کنید که در آن از دریبل زدن استفاده نشود.
کنترل توپ و پاس دادن
بازکنان شما باید اساس دریبل زدن و پاس دادن با استفاده از دو دست را یاد بگیرند. حرکت‌هایی مانند کراس اور، دریبل سرعتی، نگه داری از توپ مانند پاس سینه به سینه، پاس از بالی سر و پاس قوس دار را باید در برنامه داشته باشید. حتی در غیاب شما و یا در خانه بازیکنان می‌توانند آنها را تمرین کنند.
تمرین دفاع و حمله
در این قسمت نباید نگران حرکات تکنیکی بازیکنان در این زمینه باشید چراکه باید روی تحرک و روان بودن حرکات بازیکنان تمرکز کنید. هرچه حرکات خود را زیر بار فشار کمتر انجام دهند، استراتژی‌ها و تاکتیک‌های شما را سریع‌تر در زمین اجرا میکنند. در غیر این صورت اطلاعات زیاد بدون اعتماد به نفس برای استفاده کردن از آنها باعث بی‌انگیزه شدن کودکان و دست کشیدن از بازی می‌شود.
سطح دوم ( از رده سنی ۱۰ تا ۱۲ سال)
در این گروه سنی می‌توانید تمرینات پیشرفته‌تری را در دستور کار خود قرار دهید و به کودکان تکنیک‌ها و قوانین بازی بسکتبال را آموزش دهید. هم اکنون این فرصت را دارید تا وارد مراحل پیشرفته‌تر شوید. به یاد داشته باشید که اگر بازیکنان شما تجربه کافی را در زمینه بازی کردن ندارند بهتر است با نمرینات ابتدایی شروع کنید.
شوت زدن
این رده سنی فرصت خوبی را برای تمرین انواع شوت‌ها برایتان فراهم می‌آورد. برروی تغییر دریبل به شوت حتماً تمرین کنید.
لی آپ‌های بیشتر
به آنها تمرینات فرود روی یک پا و لی آپ‌های ایستایی را آموزش دهید. در این قسمت در تمرینات بازیکنان خود حتماً کات از پشت و … آموزش دهید.
کنترل توپ
به بچه های خود تکنیک های دریبل بیشتری را بیاموزید ، مانند دریبل از بیرون، حرکات معطل کننده مانند نگه داشتن توپ بین دو پا. حتی در غیاب شما بچه‌ها می‌توانند این تمرینات را انجام دهند.
پاس توپ
به عنوان مربی، باید مطمئن شوید که بازیکنان روی پاس‌های ابتدایی کار کرده‌اند و اگر فکر می کنید می‌توانند از عهده پاس‌های ساده برآیند،می‌توانید با آنها پاس‌های پیشرفته‌تری مانند پاس و تغییر موقعیت را کار کنید.
پاس دادن زیر فشار
به آنها بیاموزید تا با یک بازیکن مدافع حرکات خود را مشترک شوند و بازی را به میانه‌های میدان بکشانید. این کار شخص پاس دهنده را تحت فشار قرار می‌دهد. پاس دادن زیر فشار به کودکان امکان امتحان کردن و قرار گرفتن در موقعیت‌های اضطراب آور و حرکات سریع را در یک محیط دوستانه می‌دهد.
کار با پا
گول زدن بازیکن حریف با توپ و برداشتن قدم‌های کاری و اساسی را به بازیکنان بیاموزید.
آموزش حمله
برای آموزش مفاهیم بهتر است بازیکنان را دو به دو و یا سه به سه در زمین روبه‌روی هم قرار دهید. اگر دیدید که شاگردانتان از عهده این روش به خوبی برآمدند می‌توانید یک بازی ۵ نفره در مقابل ۵ نفر دیگر ترتیب دهید.
آموزش دفاع
اطمینان حاصل کنید که وقت کافی را برای آموزش تکنیک‌های دفاع، جایگیری در زمین و اساس و حرکات بدون توپ را برای بازیکنان صرف کرده‌اید. اگر فکر می‌کنید که شاگردانتات آماده هستند روی تمرینات و حرکات بیشتری که در دفاع موثرهستند تمرکز کنید.
سطح سوم (از رده سنی ۱۲ تا ۱۴ سال)
در این سن بازیکنان شما به سن کافی برای یادگیری تکنیک‌ها و مراحل پیشرفته رسیده‌اند.
لی آپ‌ها
ابتدا روتین لی آپ معمولی را برای شاگردان خود شرح دهید. بازیکنان باید بتوانند شوت‌های لی آپ را با استفاده از از پا و همان دست موافق پا انجام دهند. این ممکن است یک مفهوم معمولی برای توضیح باشد ولی در طول بازی موقعیت‌ها ممکن است تغییر کنند و بازیکنان برای کسب امتیاز نیازمند جابجایی و حرکات سریع در بازی شوند. با تیم خود کات‌های اساسی را در تمرین کنید. مانند قبل روی فرم‌های مختلف شوت زدن تمرین کنید، شاید نیاز به استفاده از حلقه در ارتفاع بالاتر و توپ‌های بزرگتر داشته باشید. در هنگام تمرین و دریبل زدن بازیکنان را تشویق کنید.
کنترل توپ و دریبل زدن
هم اکنون می‌توانید شروع به آموزش حرکات دریبل بیشتری کنید که بازیکنان ممکن است قبلاً انجام نداده‌اند، مانند چرخش و رد کردن توپ از پشت. حرکات دابل را هم می‌توانید به این روند اضافه کنید. دوباره مانند گذشته، بازیکنان می‌توانند بدون حضور مربی این تمرینات را انجام دهند.
پاس دادن
پاس‌های پیشرفته مانند پاس در دریبل، بلند کردن توپ و پاس دادن، پاس از پشت از جمله مواردی است که باید با بچه‌ها در این مقطع کار کنید.
پاس دادن زیر فشار
پاس دادن به صورت گروهی و با یک بازیکن دفاعی که بعه غقب بازمی‌گردد و نفوذ از جلو از جمله مهارت‌هایی هستند که باید به آنها بیاموزید. این کار پاس دهنده را تحت فشار می‌گذارد. پاس تحت فشار به کودکان اجازه فکر کردن سریع در زمین و عملکرد مناسب در زمین بازی می‌شود.
کار با پا
تمرینات کار با پا را همان طور که از سطح ابتدایی شروع کردید ادامه دهید. این تمرینات باید به عنوان تمرینات اساسی در بسکتبال دنبال شوند.
ریباندینگ
در این مرحله بازیکنان شما در مسابقات جدی‌تری شرکت کرده‌اند و آماده‌ترند، به تمرینات ریباندینگ آنها بیشتر توجه کنید و توانایی آنها را بالا ببرید.
فضا دادن
به تیم خود درباره فضا دادن به همتیمیهای خود در بازی آموزش دهید.
حمله
شبیه سازی حمله در زمین بازی راه بسیار خوبی برای انجام یک تمرین یک‌پارچه است. در این صورت می‌توانید ببینید که بازیکنانتان در دیدن دفاع حریف و به کاربردن استراتژی در حمله بسیار موفق‌تر عمل خواهند کرد.
دفاع
ست‌های تمرینی یک و دو را در بازی برای بچه‌ها تکرار کنید و اجازه استفاده از آنها را در تمرین‌ها و بازی‌ها را به آنها بدهید.
بایدها و نبایدهایی که در بازی با آن روبه‌رو هستید
بایدها:
سروقت بودن و انتظارات خود را از بازیکنان در طول بازی با آنها مطرح کنید. اگر بازیکنی دیر سر تمرین حاضر شد و نیمی از آن را از دست دهد نباید با او طوری رفتار کنید که اتفاقی نیفتاده است. بنابراین برای نشان دادن اعتراض خود نباید به او اجازه حضور در زمین در نیمه دوم را بدهید. در این هنگام نشان دادن انعطاف به معنای بها دادن به بازیکن برای توجه نکردن بیشتر به قوانین شما است. اگر بازیکنی قوانین شما را زیر پا بگذارد مدتی آنها را مجبور به نیمکت نشینی کنید حتی اگر این بازیکن بهترین بازیکن تیم باشد در این صورت انصاف را در حق تمام بازیکنان رعایت کرده‌اید. اگر می‌بینید بازیکنی مهارت کافی برای بازی در زمین ندارد و یا با همتیمیهای خود در زمین همکاری نمی‌کند ، او را روی نیمکت بنشانید. بسکتبال یک بازی تیمی است و محروم شدن بقیه بازیکنان از بازی در زمین بخاطر انفرادی عمل کردن یک بازیکن منصفانه نیست. تا زمانی که بازیکنان با تمام قدرت برای تیم می‌جنگند، آنها را در زمین نگه دارید. به یاد داشته باشید که شما مربی تیم بسکتبال نوجوانان و کودکان هستید، نه بزرگسالان. وقت‌های استراحت را برای تیم در نظر بگیرید. این وقت‌ها نباید تنها محدود به زمان عوض کردن پست در زمین باشند. همچنین از زمان‌های استراحت برای تصحیح خطاها و اشتباهات بازیکنان استفاده کنید تا از ابتدای بازی بتوانند در زمین درست عمل کنند. اگر می‌بینید بازیکنی در زمین درست عمل نمی‌کند و باعث از دست دادن امتیاز می‌شود ، برای تیم وقت استراحت بگیرید. برد و باخت تمام هدف نیست. به تیم خود بیاموزید تا از باخت خود درس بگیرد و از برد برای بالا بردن اعتماد به نفس استفاده کند و نتیجه هرچه باشد به تیم حریف احترام بگذارند. برای تمرینات بعدی استراتژی و روشی مشخص را در نظر بگیرید. در این صورت بازیکنانتان در طول بازی از آموخته‌های قبلی استفاده میکنند و آموزش‌های جدید شما را به کار می‌برند. در انتها ، خودتان و بازیکنانتان را مثبت نگه دارید. تمام مکالماتی که قبل و بعد از بازی انجام می‌شود باید در جهت بالا بردن روحیه تیم انجام شود و باید آنها را مجبور به تمرکز روی حرکت رو به جلو و کسب مهارت کنید.
نبایدها
به داور توهین نکنید و بر سر او فریاد نزنید.بچه‌ها تحت تأثیر شما قرار می‌گیرند و با این کار ناخودآگاه به آنها اجزه می‌دهید تا بر سر داور فریاد بزنند. وقتی اشتباه داور را می‌بینید، با او روبه‌رو شوید و بپذیرید که داور هم ممکن است اشتباه کند.
ممکن است با کودکانی سروکار داشته باشید که در برابر فریاد آسیب‌پذیر باشند در نتیجه فریادهای شما بر سر داور کاملاً نتیجه عکس را به شما می‌دهد.
همیشه از وقت‌های اضافه برای گوشزد کردن اشتباهات تیم استفاده نکنید.این کار باعث بی‌انگیزه شدن بازیکنان می‌شود. به جای آن، آنها را تشویق کنید و برروی عملکرد و رفتار صحیح آنها تمرکز کنید.
ناشایستگی‌های تکرار شدنی در بسکتبال نوجوانان
در اکثر لیگ‌های بسکتبال،برد و باخت اهمیت بیشتری دارد تا موارد و نکاتی که بازیکن می‌آموزد. فشاری که به بازیکنان برای برد می‌آید بیشتر از تمرکز آنان روی علاقه و بازی خوب آنها در زمین است. زمانی که این اتفاقات می‌افتد، کودکان علاقه خود را به بازی از دست می‌دهند و یا شبیه به ربات در میدان بازی‌ها عمل میکنند. متأسفانه این نوع عملکرد باعث بروز مسائل جدی در طولانی مدت برای بازیکنان می‌شود.
۱-بچه‌ها بسکتبال را کنار می‌گذارند
همان طور که در ابتدا گفتیم، بچه ها سرگرمی می‌خواهند و به همین دلیل برای جلب توجه آنها ، بازی باید سرگرم کننده باشد. هنگامی که عامل سرگرمی از بین برود ، شروع به از دست دادن بازیکنان می‌کنید. بچه ها انگیزه خود را برای بازی از دست می‌دهند و در نتیجه تیم را ترک میکنند. چرا این اتفاق می‌افتد؟
کودکان در سنین کم نمی‌توانند فشار زیادی را تحمل کنند و مکانیسم‌های ضعیفی برای مقابله با مسائل دارند. بچه ها ترجیح می دهند هنگام حضور در زمین از آن لذت ببرند. تأکید بیش از حد برای برنده شدن، سپری کردن زمان تمرینات با جدیت وخشکی و فریاد کشیدن بر سر کودکان باعث افزایش استرس آنها می‌شود. به همین دلیل است که بسیاری از بچه‌ها به بازی‌های ویدیویی گرایش زیادی پیدا میکنند. بنابراین از دیدن بی‌تحرکی بچه‌های امروزی نسبت به نسل‌های قبل نباید تعجب کنید. آنها به سمت بازی‌های دیگر با شکل متفاوت مانند بازی بسکتبال آنلاین کشیده می‌شوند. وضعیت در تیم‌های جوانی که روی توسعه مهارت‌هایشان در بازی متمرکز شده‌اند بهتر است. بازیکنان جوان، به جای تمرکز زیاد روی برد و باخت، به انجام تمرینات پایه در محیطی گرم و سرگرم کننده و بدون استرس بیشتر اهمیت می‌دهند. آنها معمولاً یک قانون پایه و اساسی برای حرکت لی آپ، دریبل زدن، پاس دادن، شوت کردن توپ و بازی تک به تک دربرابر دفاع دارند. این بازیکنان در صورت مواجه با تیم حریف به پایه و اساس توجه نمی‌کنند زیرا روی آنها تسلط کافی دارند و بیشتر روی مهارت‌های فردی و پیشرفته مانور می‌دهند. اگر شما به عنوان مربی، موقعیتی را برای بازیکنان فراهم نیاورید تا بتوانند از مهارت‌های جدید خود استفاده کنند، هنگام انجام دادن بازی واقعی در زمین با مشکل مواجه می‌شوند. در این صورت ، بازیکن در یک موقعیت پیشبینی نشده و ناگهانی قرار می‌گیرد که قبلاً آنها را در بازی‌های ساختگی تجربه نکرده است. مهارت‌هایی که تنها یک یا دوبار با بازیکنان تمرین کرده باشید بدون استفاده هستند چراکه تمرین کمی برای اجرای این مهارت‌ها در زمین داشته‌اند.
۲-به کودکانی که پتانسیل خوبی دارند اجازه پیشرفت داده نمی‌شود
بسیاری از مربیان کودکان براساس یک تصمیم گیری عجولانه که برپایه فیزیک و قد کودکان است تایم تمرین و بازی را تعیین میکنند. اما مسئله این است که آنها در حال رشدند و هرکدام از بچه‌ها توانایی منحصر به فرد خود را دارند. برای مثال به یک کودک لاغر اندام به ندرت وقت برای تمرین پاس داده می‌شود و یا بچه‌ای که قد کوتاهی داشته باشد و در گوشه بازی می‌کند می‌تواند در تابستان در تیم بازی کند ولی هیچ گاه به او وقت کافی برای بازی در زمین برای مدت طولانی داده نمی‌شود.
مراقب مراحل آموزش خود باشید
این نکته بسیار مهم است؛ چراکه با بچه‌ها سروکار دارید و نحوه آموزشتان نباید به گونه‌ای باشد که آینده آنها را خراب کنید.بنابراین لازم است که چند نکته را به یاد داشته باشید:
۱-نکات متفاوتی را آموزش دهید
شما می‌توانید زمانی که بسیاری از مربیان کنترل توپ، شوت‌های پرشی ودریبل و … را آموزش می‌دهند ، برروی مبحث متفاوت اما ارزشمند وقت بگذارید و آموزش دهید.
۲-ترس از شکست
به کودکان خود بهترین مهارتی را که یک فرد می‌تواند در طول تمرینات بیاموزد، یاد بدهید و سپس آنها را به سمت محدودیت‌هایشان هول بدهید. بیاموزید که از شکست ترسی نداشته باشند و به آن به عنوان پایان همه چیز نگاه نکنند. ترس از شکست یکی از بارزترین موانع پیشرفت کودکان است و راهی که اکثر مربیان می‌آموزند اشتباه است. چراکه تأکید بیش از اندازه روی برد و بدست آوردن نتیجه تنها باعث افزایش ترس کودکان می‌شود.
۳-تمرین باعث عالی شدن آنها می‌شود
این مسئله‌ای است که هردو طرف را چه مربی و چه بازیکنان را درگیر می‌کند. تمرین درواقع راهی است که کودکان را تبدیل به بازیکنان بهتری می‌کند اما مشکل از آنجایی شروع می‌شود که یکی از طرفین بر روی بهترین بودن در زمین بیشتر تمرکز کند تا انجام تمرینات با بهترین کیفیت.
۴-استرس نداشته باشید
وارد کردن استرس به کودکان برای اینکه همه چیز را به درستی انجام دهند و نپذیرفتن اشتباهات آنها تنها باعث دور کردن آنها از هدفشان می‌شود. این راه افزایش مهارت آنها نیست. اینکه به آنها بگویید که در هر حمله امتیاز کسب کنند و همیشه عالی بازی کنند به شما نتیجه عکس خواهد داد.
۵-به آنها یاد دهید تا اشتباهات خود را بپذیرند
بسکتبال هم مانند ورزش‌های دیگر راهی را در پذیرش اشتباهات برای بازیکنان فراهم می‌آورد. زمانی که از میزان پذیرش بازیکنتان درباره اشتباهات خود آگاهی پیدا کنید متوجه پیشرفت او خواهید شد. به آنها یاد بدهید که شکست یا باخت را به عنوان قسمتی از بازی بپذیرند. تنها را اشتباه نکردن در زمین این است که اصلاً در زمین بازی نکنند. اگر آنها شوتی به سمت حلقه پرتاپ نکنند ، هیچ پرتاپی را هم از دست نمی‌دهند. تا زمانی که بازی میکنند ، مرتکب اشتباه می‌شوند و در ادامه شکست می‌خورند.
۶-آنها را از لحاظ فکری ساپورت کنید
اگر دیدید بازیکنی از اینکه اشتباهی در پاس دادن و یا پرتاپ توپ انجام داد و از این خطای خود عصبانی و ناراحت شد به آنها دلداری دهید و بگویید که نگران نباشند. این تنها راه آموزش است. کودکان نیاز دارند تا در هنگام ارتکاب اشتباه آموزش ببینند. این درواقع همان اصولی است که با استفاده از آن جنبه سرگرمی را هم برای بازیکنانتان فراهم می‌آورید. شما نمی‌خواهید بازیکنی که می‌ترسد را بیشتر بترسانید. به آنها فشار منفی وارد نکنید.
۷-خود را بشناسید
شما و تمام افراد باید خصوصیات شخصیتی خود را درون زمین بشناسید. اگر نمی‌توانید در اولین خطا و یا اشتباهی که انجام داده‌اید خشم خود را کنترل کنید و سایر بازیکنان را به آرامش و خودداری در هنگام ارتکاب اشتباه دعوت می‌کنید در واقع با این کار آنها را فریب داده‌اید. چه کسی می‌تواند به نصیحت شما در زمین وقتی خودتان به آن عمل نمی‌کنید ، گوش دهد؟ بیامنوزید تا تمام شرایط را با آرامش کنترل کنید. در این صورت شاگردان ، به شما اعتماد میکنند.
۸-به دنبال رسیدن به کمال نباشید
رسیدن به کمال و بهترین وضعیت بسیار خوب است ولی آیا این ایده‌آل بودن در ورزش هم مناسب است؟ اگر شما خود را در این وضعیت قرار دهید ، درواقع در برابر امواج بیشمار ناامیدی و رنجش در آینده قرار داده‌اید. بازیکنانتان از انتقادهای شما حتی اگر در بازی برنده هم شوند در امان نمی‌مانند. به جای سخت کردن شرایط برای خود و دیگران بهتر است امور را لذت بخش کنید و به کودکان خود مشارکت و همراهی کردن تیم را به جای کمال طلب بودن آموزش دهید.
۴ روش برای جلب کردن توجه بازیکنان
آیا با بازیکنان خود درباره تمرکزشان در زمین مشل دارید؟ از نکات زیر برای حل این مشکل استفاده کنید. اکثر مربیانی که هدایت تیم‌های نوجوان و کودک را برعهده دارند با مشکل تمرکز پایین بازیکنان خود مواجه هستند. ذهن کودکان در شرایط استرس آور درست عمل نمی‌کند و به درستی واکنش نشان نمی‌دهد. آنها نمی‌توانند جلوی این پرش ذهنی را بگیرند بنابراین مقصر دانستن آنها برای از دست دادن تمرکز کار اشتباهی است. نکات زیر موارد استانداردی هستند که برای جلوگیری از این اتفاق برنامه‌ریزی شده‌اند:
۱-کوتاه کردن سخرانی‌ها
به طور میانگین کودکان تنها می‌توانند ۲ دقیق برروی موضوعی تمرکز کنند. بنابراین اگر برای یک سخرانی برنامه‌ریزی می‌کنید ، هرچه می‌توانید آن را کوتاه‌تر و ساده‌تر بیان کنید. کودکان برای بازی در زمین می‌آیند و برای شنیدن سخنرانی شما انگیزه‌ای ندارند.
۲-تمرینات را سرگرم‌کننده و کوتاه برگزار کنید
تمرینات طولانی یکنواختی را به همراه دارند و بازیکنانتان را خسته و بی‌حوصله میکنند.
۳-تشویق کنید
به بازیکنانتان بگویید که در ابتدای تمرین زمانی که شما دست بزنید ، باید بعد از شما دست زدن را تکرار کنند و به همان تعداد آن را انجام دهند. شما سه بار دست زده‌اید ، آنها هم ۳ بار دست بزنند. به آنها بگویید ایننشانه‌ای برای متوقف کردن تمرین در آن لحظه و گوش دادن به مربی است. این کار انتخاب بهتری به جای فریاد کشیدن بر سر بازیکنان برای جلب توجه آنها به دستورات شماست.
۴-روش خطی
قانونی را وضع کنید که در آن زمانی که سوت زده شد و یا زمانی که بچه‌ها فریاد شما را که می‌گویید«خط» بشنوند ، برای قرار گرفتن در یک خط باهم رقابت کنند. تیمی که بتواند سریع‌تر از بقیه در یک خط بنشیند ،برنده خواهد بود و مورد ستایش و تعریف شما قرار می‌گیرد. از این روش به عنوان یک روش درست و معتبر برای ساکت کردن کودکان در زمین می‌توان استفاده کرد.
نظم و داشتن دیسیپلین در کار و گرفتن بهترین نتیجه.
این فلسفه را برای هدایت کودکان داشته باشید: برازیکنان را برای یادگیری راهنمایی کنید و از اجرای مواردی که نباید در زمین انجام دهید پرهیز کنید. با هدف آموزش آنها را توبیخ نکنید. مجازات بخاطر رفتار غیرقابل قبول یا نامناسب فقط باعث از بین رفتن تمرکز تیم می‌شود و به عنوان مانعی برای ایجاد انگیزه آنها عمل می‌کند. این مسئله می‌تواند باعث شود بازیکنان از تمرین خودداری کنند. به جای اعمال قوانین سختگیرانه به کودکان بیاموزید که خودشان در زمین هدایت‌گر خود باشند. به جای فریاد برسر بازیکن و یا مجازاتشان از آنها بپرسید:«آیا این واقعاً بهترین عملکردی است که می‌توانی داشته باشی؟» تنها با گفتن این جمله انگیزه بهتر شدن را در آنها ایجاد می‌کنید به خصوص اینکه با این روش کودکان درمی‌یابند که شما به آنها توجه می‌کنید. در این صورت می‌توانید یکی از سخت‌ترین موضوعات را همراه با سرگرمی در زمین پیاده کنید.
نیاز بازیکنان به سرگرمی
در کمال تعجب، عالی‌ترین دستاوردی که می‌توانید برای بالا بردن انگیزه بازیکنان در نظر بگیرید این است که نظم و ترتیب را سر لوحه تمرینات خود قرار دهید. حقیقت این است: ترتیب، ساختار، مسئولیت و پایان دادن. اگر برای کودکان سیستمی را همراه با سرگرمی تدارک ببینید با موجی از استقبال آنها مواجه خواهید شد. بچه‌ها ساختاری را دوست دارند که به آنها حس امنیت را بدهد. صادقانه بگویم ، بعضی از آنها شما را امتحان میکنند. این مسئله را پیشبینی کنید! همیشه هوشیار باشید و به جملاتی که بیان می‌کنید توجه کنید. اجازه صحبت‌های گروهی را به بازیکنان چنانچه در حوزه ورزش باشد بدهید ولی باید به نکات زیر در این رابطه توجه کنید:
۱-تعیین کردن استاندارد
این مسئله اساسی را کمتر کسی می‌تواند به درستی انجام دهد.کودکان باهوشند و می‌توانند راه‌های فرار از دستورات شما را به راحتی پیدا کنند. بهتر است هرچه سریع‌تر اصول و قواعد خود را وضع کنید. آیا واقهاً می‌خواهید۲۰ کودک را بدون کنترل و یا ساختار تمرینی به حال خود رها کنید؟
نکته اینجاست که زمانی اصول شما زیر پا گذاشته شود و یا اهدافتان اجرا نشود ، شاهد عواقبی نیز خواهید بود. اگر نسبت به قوانین و اصول خود ثابت قدم باشید در ادامه می‌بینید که رفتار بازیکنان نیز تغییر خواهد کرد. اگرچه میادین ورزشی صحنه‌ای است که اکثر مربیان در تعیین کردن این اصول مرتکب اشتباهات زیادی می‌شوند. اکثریت آنها به شما قول می‌دهند که استانداردهایشان بهترینند ولی در عمل اینگونه نیست.
۲-القا کردن اصول به صورت شفاهی و عملی
گیرایی کودکان بسیار سریع است. به همین دلیل باید زمینه فعالیت بدون شکست را فراهم آورید. نکته جالب این است که به سرعت از کنترل کردن‌های بازیکنان برای رعایت اصول و قوانینتان خلاص می‌شوید چراکه می‌دانند حرکت خارج از قانون آنها از چشم مربی دور نمی‌ماند. من به شخصه ترجیح می‌دهم در روزهای نخستین تمرینات قوانین و مواضع خود را مشخص کنم.برای مثال، زمانی که برای شروع تمرین آماده هستید، با سوت بزنید و از شاگردان بخواهید تا به آن پاسخ دهند. در این روند شما به عنوان مربی شاهد واکنش یکسان از سوی شاگردان خود نیستید. بعضی از بچه‌ها برای آمدن به سمت شما عجله میکنند و بعضی دیگر با تعلل این کار را انجام می‌دهند. به علاوه، بعضی از آنها ممکن است شما را همراهی نکنند. در زیر چند راهنمایی ضروری و اساسی را در این مورد می‌بینیم:
• موقع حرف زدن مربی صحبت نکنند
• در نظر گرفتن عواقب بد برای دروغگویی
• حتماً سر وقت باشند
• اگر نمی‌توانید مسئولیت تمرین را برعهده بگیرید از قبل اطلاع دهید
• رفتار غیر ورزشی اصلاً پذیرفته نیست
۳-یک برنامه تمرینی از پیش نوشته شده داشته باشید
برنامه خود را تنظیم کنید.برای قسمت اول دویدن را در نظر بگیرید. بعضی اوقات این دویدن را سخت‌تر کنید. در این مرحله مربی با زدن سوت یک بار دیگر شاگردان خود را به انجام این تمرین فرا می‌خواند. این آخرین باری است که شاگردان خود را مجبور به دویدن می‌کنید. هرچند مدت یک بار شکل تمرینات را عوض کنید.در این صورت نمی‌توانند از زیر شگرد و روشتان شانه خالی کنند.
۴- از اصول خود پیروی کنید
مربیان سعی میکنند که به بازیکنان خود شانس فرار کردن از زیر تمرین‌ها را ندهند. علاوه بر این تمرینات سخت باید به آنها بیاموزند که بسکتبال ورزش سرگرم کننده‌ای هم هست. در این صورت باید هردو جنبه را یعنی آموزش و جدیت را همراه با سرگرمی در تمرینات خود بگنجانید. دچار استرس نشوید چراکه شاگردانتان بعد از مدتی به شما و روش کارتان عادت میکنند.
۵-یک تقویم مدون داشته باشید
بسیار ضروری است که یک جدول زمان بندی داشته باشید. کودکان ساختارهای منظم را دوست دارند. همچنین می‌توانید برنامه‌هایی را با اهداف خاص تدوین کنید، در این صورت شاگردان می‌توانند ببینند که چه چیزی پیش رو دارند. برای مثال، اگر بدانند که تمرینات سنگین شروع می‌شوند و پس از آن ۱۵ دقیقه را به بازی و کارهای سرگرم کننده می‌گذرانند، برنامه‌های سخت اولیه را با اشتیاق بیشتری انجام می‌دهند. نکته اینجاست که می‌توانید به هدفتان در شرایط کنترل شده دست پیدا کنید.
غیرقابل پیشبینی بودن در انجام تمرینات بسیار اهمیت دارد. بعضی از روزها می‌توانید برنامه تمرینی خود را عوض کنیددو آنها را سورپرایز کنید. بدون کنترل کودکان، نمی‌توانید به اهداف و خواسته خود از تیم دست پیدا کنید.
ویژگی‌های یک مربی
الگوی خوب بودن-مهمترین خصیصه یک مربی
به عنوان مربی و هدایت‌گر تیم نباید اساسی‌ترین مسئله را از دست دهید. بازی بسکتبال درباره برد و باخت و کسب امتیاز در بازی یا تمرینات پایه‌ای نیست. مهمترین وظیفه مربی نشان دادن زندگی به بازیکنان است. به آنها بگویید که تا چه اندازه می‌توانند شاد و مفید زندگی کنند و تا چه حد می‌توانند نقش یک دوست و همدمی محبوب را برعهده بگیرند. به آنها یاد بدهید که نجابت و انسانیت را همه جا به کار بگیرند. سهم هر بازیکن درواقع همان تعالیمی است که شما به آنها می‌آموزید و چیزی که در ادامه بعدها در زندگی کسب میکنند است. شما این شانس خوب را دارید تا در زندگی افراد جوان تأثیر مثبت بگذارید و در این صورت کیفیت زندگی آنها را بالا ببرید.
چگونه به بازیکنان درباره زندگی آموزش دهید؟
برای این منظور باید یک الگوی خوب باشید. برای من این بخش بارزترین و مهمترین قسمت مربیگری است. بدون شک، بهترین و موثرترین راه برای تشویق کردن و دادن انگیزه به بازیکنان این است که خودتان مثالی باشید تا از شما پیروی کنند.
چه نوع الگویی هستید؟
کودکان دقیقاً همان چیزی که شما هستید را کشف نمی‌کنند. مربیان بسیاری هستند که عملکرد و توضیحی که راجع به خود می‌دهند باهم متفاوت است. این تناقض برای بازیکنان شما چه معنایی می‌دهد؟ این به این معناست که شما به اندازه کافی به بازیکنانتان برای انجام دستورات خود باور ندارید.برای مثال، انجام دادن تمام امور به تنهایی و ندادن وظیفه به شاگردان ، خلاف ایمان داشتن به آنها و مسئول دانستن شاگردانتان تلقی می‌شود.
چگونه بدشانسی و مشکلات را کنترل کنید؟
بازیکنانتان شما را می‌بینند. آیا بر سر داور داد می‌زنید؟ آیا رفتار شما کلماتی که از زبان شما خارج می‌شوند را تشدید میکنند؟ چقدر شاگردانتان به عنوان مربی به شما گوش می‌دهند؟ دادن شانس به بازیکنان برای یادگیری مسائل بر اساس تلاش خود بسیار مهم است. البته که باید آنها را تصحیح کنید. ولی اگر همیشه سعی در اصلاح آنها داشته باشید باعث می‌شود که کودکان اعتماد به نفس خود را از دست دهند و نتوانند در زمین به خوبی عمل کنند. یکی دیگر از مشکلات شایعی که وجود دارد این است که، به عنوان یک مربی ، بروی ریباند تأکید خاصی داشته باشید و به آنها بگویید که این ریباند است که بسکتبال را می‌سازد. بعضی از مربیان این اشتباه مشترک را با تمرین کردن مهارت‌های دیگر در کنار ریباندینگ پایان می‌دهند. انجام تمرینات ریباند به مدت ۵ دقیقه در یک جلسه نشان دهنده اهمیت سایر تمرینات است. در این صورت شاگردانتان این برداشت را میکنند که چیزهایی که در کنار ریباند تمرین میکنند از هم مهم‌تر هستند نه خود ریباند. بهتر است اکثر وقت خود را بر روی تمرینات شوت زدن و حمله صرف می‌کنید نه تمرینات ریباندینگ.
از این موضوع چه می‌فهمید؟
به تأثیر خود بر شاگردان بسیار اهمیت دهید. احتیاجات خود را برای تمرین دادن شاگردان آپدیت کنید و هرروز آنها را بررسی کنید.این کار باعث می‌شود تا شما به روز باقی بمانید. به شما پیشنهاد می‌کنم تا به عنوان مربی کتاب‌های جان وودن و مرگان ووتن را مطالعه کنید. این کتاب‌ها به شما یادآوری میکنند که چه چیزهایی اهمیت دارند. این کتاب‌ها باعث می‌شوند که شما پیشرفت خوبی به عنوان مربی داشته باشید و اصول اخلاقی و صداقتی که مربیان نمونه در کار خود رعایت می‌کردند را برایتان شرح می‌دهند. این کتاب‌ها را ۲ بار در سال دنبال کنید. یک بار قبل از شروع فصل وبار دوم در میانه فصل. مسائل و مشکلاتی که در طول بازی به وجود می‌آید باعث فاصله گرفتنتان از این اصول می‌شود .با خواندن این کتاب‌ها می‌توانید از دور شدن خود از اصول و ارزش‌های مربیگری جلوگیری کنید.
درس‌های مهم در بسکتبال نوجوانان و کودکان
معلمان همیشه به دانش آموزان خود می گویند که آموزش‌هایی که در مدرسه دیده‌اند به آنها در ساختن زندگی کمک بسیاری کرده است. یک مدرسه خوب می‌تواند پایه‌ای برای برپا کردن آینده جوانان بر روی آن باشد. این مثال درباره بسکتبال هم صادق است.اگر می‌خواهید بازیکنانتان واقعاً از بازی لذت ببرند و درست بازی کنند باید یک پایه محکم برای آنها به حساب بیایید. این مرحله باید از گام‌های اولیه شروع شود. با آموزش پایه و اساس بسکتبال که تنها امتیاز آوردن و بردن را شامل نشود، می‌توانید وظیفه مربیگری خود را به خوبی انجام دهید. یک پایه محکم شالوده خوبی برای تیم به همراه دارد. زمانی که کودکان بدانند چگونه دفاع تک به تک را انجام دهند، چگونه شوت بزنند و یا به موقع در برابر حریف اسکرین را انجام دهند، بسیار مهم است. نباید به حملاتی که می‌توانند انجام دهند اهمیت دهید چراکه آنها پایه و اصول را می‌دانند و آموزش دادن موارد دیگر به آنها کار سختی نیست. مانند معلمانی که درس‌های تئوری را در مدرسه آموزش می‌دهند و یک برنامه درسی و آموزشی مختص به خود را تدوین میکنند، شما هم باید برای انجام تمرینات خود یک یرنامه مشخص داشته باشید. البته که زمان یک فاکتور بسیار مهم در تعیین برنامه است و در برنامه‌ریزی خود باید به آن توجه داشته باشید. اگر نمی‌دانید که چگونه یک برنامه خوب را تدوین کنید بهتر است به اینترنت سر بزنید و از تجربیات مربیان خبره دیگر در این زمینه بهره‌مند شوید. از زمان خود بهترین استفاده را داشته باشید و مطمئن شوید که برنامه مورد نظر شما تمام نکات ضروری و مهم را در بردارد.
چگونه با رفتار بازیکنان کنار بیاییم و مثبت باشیم؟
این مسئله چیزی است که باید به عنوان مربی از آن اطلاع کافی داشته باشید. اگر یک مربی تازه‌کار هستید و مرتباً اشتباه بازیکنانتان را به آنها گوشزد می‌کنید، باعث می‌شوید که در زمین با ترس بازی کنند. همان‌طور که دان کلبیک به مربیان می‌گوید:« هراس ناامیدی را در بازیکنان کم کنید». اگر بتوانید ترس را در آنها از بین ببرید و از ناامید شدن شاگردانتان جلوگیری کنید می‌توانید آنها را به پتانسیل مطلوبی برای نتیجه‌گیری برسانید. شما به بازیکنان شجاع نیاز دارید. اگر بازیکنی همیشه مورد انتقاد قرار بگیرد قدرت حل کردن مسائل را به تنهایی از دست می‌دهد و نمی‌تواند پیشرفت خاصی داشته باشد. بیشتر اوقات به عنوان مربی می‌توانید شاهد باشید که بازیکنی که اشتباهات خود را تکرار می‌کند در ادامه سعی در تصحیح خود می‌کند. منظور من این نیست که بازیکن را به حال خود رها کنید. اگر یک بازیکن مسئولانه در برابر اشتباهات خود برخورد کند باید او را به شکل مثبتی تصحیح کنید و برای این کار او را تشویق کنید. به یاد داشته باشید که آنها نوجوانند و به راحتی هیجان‌زده می‌شوند. بنابراین برای درست پیش رفتن این مسئله نیاز است تا وقت بیشتری بگذارید و اشتباه آنها را بدون اینکه به روان و روحشان آسیبی وارد شود تصحیح کنید. این کار شما باعث می‌شود که بازیکن ناخودآگاه خود را بدون رفتن زیر فشار روحی اصلاح کند.
۲ راه ساده برای تأثیر مثبت در زندگی بازیکنان
مربی بودن چیزی بیشتر از برد و باخت است. شما مربی کودکان هستید و مسئول زندگی آنها.
۱-یک الگو باشید
چارلز بارکلی می‌گوید که خود را به عنوان الگو در نظر نمی‌گیرد. ولی مسئله این است که اگر شما یک مربی هستید بنابراین یک الگو هم هستید و باید روی بازیکنان خود بهترین تأثیر را داشته باشید. به عنوان یک مربی ، باید تأثیر فعالیت‌ها و شخصیت شما در زندگی بازیکنان خود را در نظر بگیرید. به همین دلیل باید ابتدا از خود مطمئن باشید. آموزنده باشید نه آسیب‌رسان. به رشد فردی بازیکنان اهمیت دهید نه اینکه اشک را بر چشمان آنها جاری کنید. همیشه به یاد داشته باشید که شما به عنوان سازنده هستید و تا جایی که ممکن است با شاگردان خود سازگار باشید.
۲-از بازیکنان خود قدردانی کنید
دومیم نکته‌ای که باید به یاد داشته باشید این است که به صورت فردی از بازیکنان قدردانی کنید. تشویق و روحیه دادن به بازیکنان نباید مختص به نحوه بازی آنها باشد. با آنها درباره چیزهایی بیشتر از توپ صحبت کنید. به آنها بگویید که اگر رویای رسیدن به درجات بالا را داشته باشند حتماً به نقطه می‌رسند. مفهوم بسکبال را با ارزش‌های زندگی مرتبط سازید. به یاد داشته باشید که آنها فرزندان شما نیستند تا بخواهید باید‌هه و نباید‌های خود را به آنها القا کنید. همیشه به این موضوع فکر کنید که نباید با برخورد خود در زندگی شخصی شاگردان خود دخالت کنید. جکی رابینسون بازیکن بیسبال می‌گوید: دستاورد زندگی یک فرد با تأثیر زندگی او بر دیگران تخمین زده می‌شود. تمام ما می‌توانیم انتخاب کنیم و متعهد باشیم ، پس مثبت عمل کنید.
نکات مهم
زمانی که با کودکان و نوجوانان کار می‌کنید، لازم است به ۳ نکته ضروری توجه کنید:
• هنگام کار با بچه‌ها فقط رقابت تنها را در نظر نگیرید و باید تمرین‌هایی را برای آنها تدارک ببینید که بتواند اعتماد به نفس آنها را بالا ببرد و استعداد آنها را شکوفا کند.
• برخلاف افراد اطراف خود روی روش یادگیری متمرکز شوید. نمرینات رقابتی را تا شکوفا شدن استعداد بازیکنان و یادگرفتن تعالیم پایه‌ای مورد نیاز و همچنین بالا رفتن اطلاعات ورزشی آنها به تعویق بیندازید.
• از آنها در جایی از زمین استفاده کنید که می‌توانند موفق شوند.
بچه‌ها می‌خواهند سرگرمی زیادی داشته باشند
ورزش نوجوانان و کودکان مرحله حساسی در زندگی آنها رقم می‌زند چراکه ورزش مستقیماً برروی وضعیت زندگی آنها اثر می‌گذارد بنابراین بهتر است تا این تمرینات را به شکل سرگرم کننده‌ای برای آنها برگزار کنید بنابراین نیروی لازم برای ادامه را بدست می‌آورند.
حمله در بسکتبال کودکان
من اطمینان دارم که آموزش و استفاده از حرکت‌های پایه‌ای و اصولی برای حمله می‌تواند بهترین دستاورد را برای تیم به همراه داشته باشد. در این صورت بازیکنان می‌آموزند که چگونه راه خود را در تیم حریف باز و بازی کنند. تمرین کردن حمله همچنان باعث می‌شود که بتوانید برروی انرژی شاگردانتان سرمایه گذاری بیشتری کنید و در نتیجه از قابلیت‌های آنها بیشتر بهره‌مند شوید. به دلیل تنوع در حمله شاگردان می‌آموزند که در موقعیت‌های مختلف چه واکنشی از خود نشان دهند. می‌توانید برای گرفتن نتیجه بهتر دستورالعملی برای راهنمایی بازیکنان همراه با موارد ضروری تهیه کنید. می‌توانید به بازیکنان کات‌های درست ، اسکرین‌های مختلف و وی کات را آموزش دهید. زمانی که آنها این مهارت‌ها را کسب کنند و بتوانند کات‌ها را همراه با اسکرین‌های درست انجام دهند ، می‌توانید به شاگردانتان مهارت‌های پیشرفته‌تر را آموزش دهید. این خارق‌العاده است که کودکان دوست دارند در ورزش‌های مختلف در موقعیت‌های گوناگون شرکت کنند. اکثر آنالیز کنندگان ورزشی پیشبینی میکنند که نوجوانان تا سن ۱۵ سالگی دست به انتخاب ورزش‌های گوناگون می‌زنند. هرچه رشته‌های ورزشی بیشتری را دنبال و انتخاب کنند رقابت کنندگان بهتری می‌شوند. در این صورت وقتی این نوجوانان با روحیه رقابت گری خود رشته بسکتبال را انتخاب کنند می‌توانند در آن پیشرفت زیادی داشته باشند.
بالا بردن انرژی تیم
تمرینات را همراه با سرگرمی انجام دهید.هیچ کسی دوست ندارد با موارد کسالت آور دست و چنجه نرم کند.کودکان دوست دارند با بازی که انجام می‌دهند از استرسشان کاسته شود نه اینکه بر اضطرابشان اضافه شود. زیاد سختگیرانه عمل نکنید. اگر بخواهید به سختی شرایط هیجان انگیز را برای کودکان فراهم کنید ، کاملاً نتیجه عکس می‌گیرید و امیدهای نوجوانان را کاملاً بر باد می‌دهید و در پایان از ورزش متنفر می‌شوند.
آنها را مجبور به تمرکز روی چیزی کنید. همه کودکان عاشق رقابت هستند. برای آنها هدفی همراه با جزییات مانند شوت زدن سمت حلقه تعیین کنید.برای مثال ، از آنها بخواهید که ۷ شوت از ۱۰ شوت را گل کنند و یا ۱۰ شوت را در ۴۵ ثانیه سمت حلقه بیندازید. اگر هیجان آنها را برای بازی تحریک نکنید در پایان تمرین خسته و کسل می‌شوند. به عنوان یک مربی لازم است که محیطی شاد را برای آنها فراهم کنید.
آنهه را به تماشای مسابقات بسکتبال حرفه‌ای ببرید.دیدن این مسابقات از نزدیک خارق‌العاده است. وقتی که آنها هیجان این مسابقات را از نزدیک درک کنند این فکر را میکنند« این واقعاً محشر است. من باید در میدان بودن را امتحان کنم»
مثبت بمانید. والدین بازیکنان از شما درباره نحوه عملکرد فرزندشان سوال می‌پرسند. کودکان را مجبور به تحمل شرایط تمرینی سخت نکنید چراکه ممکن است علاقه خود را از دست بدهند و در نتیجه والدین خود را دچار پریشانی کنند. به آنها یاد بدهید که بر روی فردیت خود کار کنند و درباره ارزش‌های زندگی بیشتر با آنها صحبت کنید.
استفاده بهینه از زمان
یکی از بزرگترین نارضایتی‌ها به عنوان یک مربی ،یافتن وقت کافی برای آموزش همه چیز است. شما همیشه به دنبال پیداکردن زمان کافی برای آموزش پایه‌های شوت به سمت حلقه ، دفاع تک به تک ، حمله ناحیه‌ای ، پاس دادن و ریباند ، دفاع منطقه‌ای و….. به همین دلیل برای پیدا کردن وقت کافی جهت اجرای این حجم از دستورات گیج کننده دچار سردرگمی می‌شوید در حالی که می‌دانید تمامی این موارد جزو پایه و اساس بازی بسکتبال است.
چه راهکاری را باید در پیش بگیرید؟
این فرصت را به من بدهید تا در مورد یک استراتژی اساسی که به طور باورنکردنی مفید است ، ومربیان زیاد از آن استفاده نمی‌کنند ، صحبت کنم.
مدت زمان حرکات گرم کردن قبل از تمرین را نسبت به تمرینات اصلی کاهش دهید.قبل از اینکه قضاوت عجولانه‌ای درباره حرف من داشته باشید ، به من گوش دهید. قبل از اینکه بازیکنان یک مرحله جدی از تمرین را در زمین شروع کنند ، چه مدت را صرف گرم کردن می‌کنید. معمولاً این زمان می‌تواند چیزی حدود ۲۰ دقیقه را در بر بگیرد. برای مثال اگر ۲۰ بازی را برای سرگمی در طول فصل ترتیب دهید حدود ۷ ساعت از آن را به تمرین کردن‌های اضافه اختصاص می‌دهید. من متعجبم که چرا بسیاری از مربیان ارزش این زمان از دست رفته را نمی‌دانند. منظور من این نیست که تمام وقت خود را صرف یاد دادن نحوه شوت زدن و پاس دادن بکنید. منظور من این است که به بچه‌ها ورزش واقعی را نشان دهید. من در تحقیقات به دو نتیجه مهم رسیده‌ام:
۱-یاد دادن نکات ضروری به بچه‌ها بسیار مهم‌تر از برد در بازی است. تأکید برای برد در بازی باعث انجام کارهای غیر معمولی در زمین مانند فریاد کشیدن بر سر داور ، بازی ناجوانمردانه ، مقابله با مربی تیم حریف و تهدید و تحریک کردن بازیکنان تیم مقابل می‌شود.
۲-با وجود فعالیت‌های مختلف ، انرژی گذاشتن برای انجام کارهای ضروری باعث می‌شود که برنامه‌های تیم با بازده بیشتری روبه‌رو شود. بنابراین می‌توانید تصمیم بگیرید تا وقت خود را صرف ضروریات برای بازی کردن بکنید. اکثر مربیانی که این شیوه را در پیش گرفته‌اند اعتراف میکنند که انجام این تمرینات جزو مهم‌تریت بخش آموزشی در رشته‌های ورزشی محسوب می‌شوند. در این صورت از جزییات و موارد غیرضروری صرف نظر می‌شود. اگر از زمان به درستی استفاده نکنید ،تیم برای بسیاری از حرکات دفاعی و فعالیت‌هایی که با پا انجام می‌شوند انرژی لازم را نخواهد داشت.تیم مربیانی که از این روش تمرینی استفاده کرده‌اند نتیجه بهتری در بازی‌ها کسب کرده‌اند و در عین حال هم به دلیل داشتن وقت کافی برا تمرین کردن از سرگرمی کافی هم در هنگام تمرین بهره برده‌اند.قبل از به کارگیری این روش به چند نکته زیر توجه کنید:
• درست مثل تمرین کردن پیش بروید. از نزدیک با کودکان بازی و تمرین کنید و مطمئن شوید که آنها تعالیم شما را یاد گرفته‌اند.
• تمریناتی را انتخاب کنید که بتوانید به نسبت‌های مهم در زمین تمرین کنید. تعدادی از آنها را باهم بررسی می‌کنیم:
۱-درباره شوت زدن ، تمرینات شوت را برای یک گروه در نظر بگیرید و سپس برای گروه دیگر
۲-نفوذ به پوسته دفاعی. این تمرین بر یادآوری به بازیکنان درباره قرار گرفتن در جایگاه صحیح خود است که باعث کاهش اشتباه در جایگیری در زمین می‌شود.
۳-افراد بزرگتر در یک گروه حرکت کنند و قبل از استراحت حرکات خود را با دویدن‌های متقاطع پایان دهند.
۴- در نیمه دیگر زمین می‌توانید هر تمرینی را که می‌خواهید به بازیکنان بدهید. این تمرینات باید در جهت بالا بردن توانایی‌های بازیکنان انجام شود. به کودکان فرصت فرار کردن از تمزینات را ندهید. آنها را با استفاده از راهکارهای گوناگون در زمین نگه دارید تا تمرینات را انجام دهند در این صورت حتماً پیشرفتشان را شاهد خواهید بود.
۵-از قبل برنامه‌ریزی کنید.با توجه به تمام جوانب و محدودیت زمانی برای دقایق در پیش رو برنامه ریزی کنید و نقشه مدونی را داشته باشید.
اصول اولیه را به کودکان نشان دهید
اصولی کار کردن و پایه ریزی تمرینات به صورت پایه‌ای به بازیکنان در طول زمان کمک زیادی میکنند. نکاتی مانند آموزش ساختار یک حمله پیش رونده در زمین می‌تواند در نوع خود هوشمندانه باشد ولی در دراز مدت بهترین کار برای ایجاد کشش در بازیکنان نیست. صادقانه بگویم ، کودکان تا زمانی که مربی در زمین نباشد از این حملات استفاده نمی‌کنند. کسی که هدایت تیم را برعهده می‌گیرد باید تمرینات را همیشه عوض کند. این کار باعث می‌شود که شما وقت کافی را برای تمرین مهارت‌های ضروری داشته باشید.
نحوه کار کردن با توپ و شناخت آن به کودکان کم سن ( از مهدکودک تا ۸ سال) می‌تواند تجربه سختی برای هر مربی باشد.سعی کنید این روند را با بازی و سرگرمی پیش ببرید. به یاد داشته باشید که آنها کودکان کم سنی هستند.به مربیان این رده سنی پیشنهاد می‌شود که بسیار محتاطانه عمل کنند. چراکه چیزهایی که مربیان تلویزیون اجرا میکنند و یا آموزش‌هایی که مربی مدارس ابتدایی در زمین پیاده میکنند با آموزش‌های شما متفاوت است. به یاد داشته باشید که مربیان این رده سنی صرفاً برای آموزش کودکان فعالیت نمی‌کنند و سن شاگردان آنها ممکن است از ۱۵ تا ۳۵ سال هم تغییر کند که طبیعتاً با تجربه‌تر از کودکان هستند چراکه در بازی‌های مختلفی شرکت کرده‌اند. بنابراین با کودکان با احتیاط رفتار کنید.
خود را به عنوان مربی بشناسید
ایده شما برای تمرین با کودکان چیست؟ در واقع شما به عنوان مربی باید به نکات زیادی توجه کنید. اساسی‌ترین مسئله‌ای که باید به آن توجه کنید مدیریت تیم است. نکات کلیدی که باید در قبال یک کودک ۶ یا ۸ و یا ۱۰ ساله رعایت کنید چیست؟ شاگردان شما باهم متفاوت هستند. بعضی از آنها به دلیل علاقه به بازی با توپ و در ارتباط بودن با همسالان خود در زمین حضور دارند. بعضی دیگر انرژی کافی را در زمین ندارند. در این صورت این وظیفه مربی است که آنها را شناسایی کند و آنها را برای بودن در جمع و بازی در زمین آماده کند. این شاگردان ترجیح می‌دهند که در گوشه زمین بایستند و تا پایان تمرینات صبر کنند و سپس سریع به خانه بروند و جلوی تلویزیون بنشینند. تعداد کمی از آنها در زمین مشارکت فعال دارند. بنابراین باید درباره آن دسته از کودکانی که کمتر در زمین مشارکت میکنند به دقت تصمیم بگیرید و آنها را به میانه‌های زمین بیاورید.
هربازیکنی باید وقت خوبی را سپری کند
برای اکثر کودکان ( ۵ تا ۸ سال) اولویت اولیه یک مربی این است که به اندازه کافی در زمین فعال عمل کند. به همین دلیل پویایی و فعالیت تیم در فعالیت فردی اعضای آن خلاصه می‌شود. در یک برنامه تمرینی که یک بازیکن کاری برای انجام دادن نداشته باشد ، ناخودآگاه به دنبال حرکت و فعالیتی می‌رود تا انجام دهد و البته که این فعالیت او مطابق میل شما نخواهد بود. بنابراین سعی کنید که کودک را در زمین فعال نگه دارید و حرکات او را در زمین با سرگرمی همراه کنید.
دادن انرژی مثبت
بازیکنان شما دو چیز را منعکس میکنند: احتیاجات و هویت شما. اگر می‌خواهید که بازیکنانتان باهم رفتار مناسب و قاطعی داشته باشند شما هم باید متقابلاً این رفتار را با آنها داشته باشید. بازیکنان باید بدانند که چه زمانی خوب عمل میکنند. به عنوان مربی زمانی از بازیکنانتان راضی خواهید بود که آنها در برابر آموزش‌های شما مسئولانه رفتار کنند و در غیر این صورت با سرزنش شما مواجه خواهند شد. اکثر مربیان این کار را انجام می‌دهند. بعد از مدتی ، می‌بینید که برای شاگردانتان تأیید شما اهمیت زیادی پیدا می‌کند. در کل باید نسبت به آموزش‌های ضروری که به بازیکنان داده‌اید و آنها در زمین پیاده میکنند واکنش مثبتی نشان دهید و از آنها چه در جمع و چه به طور خصوصی قدردانی کنید.
مربی باید استرس کم داشته باشد
در بالا تأکید کردیم که نباید بازیکنان را تحت فشار و استرس قرار دهید و باید در زمین به بازیکن آزادی قابل قبولی بدهید. اما چه اتفاقی برای مربی می‌افتد؟ در طول بازی همان فشار و استرسی که بر بازیکنان حاکم می‌شود روی مربی هم وجود دارد. سوال این است که شما به عنوان مسئول تیم باید چگونه رفتار کنید؟ جان کالیپاری می‌گوید:«اگر اجازه دهید بازی شما را می‌خورد». درواقع او اشتباه نمی‌کرد. مسئولیت یک مربی شامل کنترل و دسته بندی اطلاعات ، وظایف و نقشها است.
نیروی ذهنی خود را گسترش دهید
ممکن است مانند بسیاری از مربیان دیگر فکر کنید که هرچه بیشتر بدانید و اطلاعات خود را بالا ببرید از استرستان کاسته خواهد شد. این طرز فکر الزاماً درست نیست. بالا بردن دانش باعث افزایش نیروی ذهنی شما در کنترل اضطراب و استرس نمی‌شود. ضروری است که شما و بازیکنانتان آنچه را که به عنوان نیروی ذهنی برای کاهش استرس در نظر دارید بشناسید و در رسیدن به این هدف به هم کمک کنید. به عنوان یک مربی و بزرگتر به کودکان کمک کنید که عامل نگران‌کننده خود را چه در خارج و چه در داخل زمین را بشناسند. کمک کردن به کودکان برای غلبه بر استرس راه بسیار خوبی در کم کردن اضطراب و نگرانی آنها می‌باشد. اگر حل کردن این مسئله را اولویت خود قرار ندهید نمی‌توانید این مشکل را حل کنید.
خرد ، تجربه و آمادگی ،شما را هدایت می‌کند
خرد چیزی است که باعث تقویت ذهنی ما می‌شود و بهترین راه برای آگاه شدن از مسائل درک آنهاست. به همین دلیل میزان پایداری مسائل ذهنی زیاد است. تجربه از طریق امتحان کردن ، فعالیت ، زندگی ، مشارکت و حضور در سرگرمی‌های متفاوت استوار است. زمانی که با مشکلی مواجه می‌شوید ، می‌توانید با تکیه بر تجربیات خود در زندگی آنها را حل کنید. مطالعه ، پرت کردن حواس از جمله فعالیت‌هایی است که می‌توانید برای کم کردن استرس از آنها استفاده کنید. استراحت کافی در مواقع پرفشار و انجام تمرینات ورزشی که استرس شما را کاهش دهد از جمله فعالیت‌هایی هستند که برای کم شدن استرس می‌توانید انجام دهید. به یاد داشته باشید که کودکان به شما نگاه میکنند و شما باید به عنوان انگیزه برای آنها عمل کنید. دامن زدن به استرس خود به عنوان مربی چیزی است که بچه‌ها آنرا کاملاً درک میکنند و از شما آن را تقلید میکنند.
برای حل کردن مشکلات زمان بگذارید
در هر تمرین حالت‌های مختلف استرس‌آوری را که ممکن است در طول بازی پدیدار شوند را تمرین کنید. یک برنامه از پیش تعیین شده برای به وجود آوردن این شرایط داشته باشید تا در این صورت بازکنان بتوانند تمرکز خود را تحت شرایط اضطراری حفظ کنند.
خونسرد باشید
احساسات خود را کنترل کنید. هیچ چیز مانند از دست دادن کنترل احساسات تمرکز را بهم نمی‌ریزد. به همین ترتیب ، ذهن و قلب و احساسات شما هم از نفس کشیدنتان پیروی میکنند. در مواقعی که استرس فردی زیاد باشد ، نفس کشیدن او سریع‌تر می‌شود. به بازیکنان بیاموزید ، هنگامی که حس میکنند که کنترل احساسات خود را از دست می‌دهند ،تمرینات تنفس را انجام دهند. بروز استرس در شرایط مختلف کاملاً طبیعی است . این قسمتی از زندگی و همچنین بسکتبال است. عدم همکاری در بسکتبال کودکان شایع نیست و به علاوه ، مربیگری کودکان هیجان زده با آدرنالین بالا هم کار آسانی نیست.
بهانه
هیچ کسی را در برنامه آموزشی خود تشویق به بهانه جویی نکنید. این بهانه‌ها شما را از بدست آوردن اهداف و انجام فعالیت‌های مفید باز می‌دارد. ب یاد داشته باشید که بهانه‌ها و موانع ذهنی وجود خارجی ندارند. بنابراین اگر می‌خواهید بازیکنان شما تحت نظر و هدایتتان از لحاظ ذهنی و فیزیکی پیشرفت کنند ، از خودتان شروع کنید. نکته مهم این است که بهانه‌ها دلایل معتبری نیستند و شما همیشه باید شرایط و زمینه را برای تصمیم‌گیری بسنجید. صادق باشید و اجازه دهید که کودکان آزادانه همراه با مشکل خود نزد شما بیایند.
در کل ، یک ارتباط خوب، یک جلسه تمرینی برنامه ریزی شده که می‌دانید چه کاری انجام می دهید ، تصدیقی بر جایگاه شما به عنوان مربی بسکتبال جوانان خواهد بود. این موارد همان چیزهایی هستند که شما در واقع برای ساختن یک تیم خوب با عملکرد بالا به آنها نیاز دارید. شما همراه با بازیکنان خود رشد می‌کنید. می‌آموزید که چه چیزی سخت‌ترین شرایط را برای آنان به وجود می‌آورد و به تفاوت‌های آنان از هم واقف می‌شوید و در این صورت فاصله شما با آنها در این روند شناخت کم می‌شود و آنها را بر اساس غرایز خود راهنمایی می‌کنید. به عنوان یک مربی ، غریزه لازم است ، اما تا آن زمان ، این راهنما یک کتابچه کاربردی برای پیشبرد اهدافتان است.
