هر ساله 60 بازیکن حرفه ای جدید به لیگ ان بی ای معرفی می شوند. در صورتی که شما نیز به صورت منظم تمرین کرده و تمام توان خود را بگیرید، می توانید سهمی از دنیای حرفه ای بسکتبال داشته باشید. در این مطلب تنها راهکارهای تبدیل شدن به یک بسکتبالیست حرفه ای را با شما در میان خواهیم گذاشت. اینکه به چه اندازه سخت‌کوش باشید و این مسیر را با جدیت دنبال کنید، به خود شما بستگی دارد. ادامه مطلب را با بسکتفا همراه باشید.
چگونه یک بسکتبالیست حرفه ای باشیم
بخش اول: ارتقای مهارت ها
قدم اول برای تبدیل شدن به یک بسکتبالیست حرفه ای این است که مهارت های خود را به سطح حرفه ای برسانید. برای این منظور باید آنچه در توان دارید را به کار بگیرید. برای حرفه ای بودن نیاز به تمرین و فشار چند برابری است.
1. یادگیری تمام قوانین بسکتبال
کسی که با تمام قوانین بسکتبال آشنایی داشته باشد، درصد موفقیت او به طرز چشمگیری بالا می رود. تسلط بر قوانین بازی باعث ایجاد اعتماد به نفس و آگاهی از نحوه برخورد با موقعیت های متفاوت می شود. می توانید در خصوص قوانین از هر کسی که اطلاع دارد، سؤال کنید. از مربی خود بپرسید؛ از وب‌سایت‌های مربوط به بسکتبال تحقیق کنید؛ کتاب بخوانید؛ تمرین، تمرین و تمرین کنید. با تمرین مداوم و عملی درون زمین این قوانین تئوری به بخشی از وجود شما تبدیل می شوند.
به خاطر داشته باشید که بسکتبال یک ورزش فیزیکی و ذهنی است. هردوی این موارد به شدت روی کیفیت بازی شما تأثیرگذار هستند. اگر در هرکدام از این موارد با ضعف مواجه هستید، سعی کنید با تمرکز و تمرین بیشتر ضعف خود را در این قسمت برطرف کنید.
2. ارتقای فیزیک بدنی
به باشگاه رفته و شروع به تمرین کنید. در صورتی که به لحاظ قدت بدنی و توان فیزیکی در سطح بالایی قرار داشته باشید، می توانید بازیکنان با کیفیت بازی بالاتر را نیز شکست دهید. بسکتبال یک ورزش فیزیکی است و نیازمند قدرت بدنی در بازی های طولانی مدت و خسته کننده است.
مایکل جردن در این خصوص می گوید: «بهترین بازیکن، بهترین امتیازآور، بهترین مدافع و بهترین فردی است که همکاری تیمی را در سطح بالا انجام می دهد.» برای اینکه در هر سه زمینه بهترین باشید، نیاز دارید که به لحاظ فیزیک بدنی در سطح بالایی قرار داشته باشید. برخی از تمرین های لازم برای تبدیل شدن به یک بازیکن عالی را در ادامه با شما در میان خواهیم گذاشت:
- شنا سوئدی: انواع مختلف شما در تعداد بالا برای فیزیک بدنی عالی ضروری است. توسط شنا انگشتان و دستان شما بسیار قدرتمند شده و نحوه نگه داشتن توپ با یک دست (پالمینگ) برای شما بسیار ساده تر می شود. حتی اگر دستان شما برای پالمینگ به اندازه کافی بزرگ نباشد، می توانید با انگشتان قوی این کار را به سادگی انجام دهید.
- تمرینات نیم تنه: روی عضلات و ماهیچه های نیم تنه خود بیشتر کار کنید. تمریناتی مانند کرانچ شکم، بالا آوردن پا، پلانک می تواند به تقویت این ناحیه کمک کند. در صورتی که میان تنه قدرتمندی داشته باشید، زیر سبد با قدرت می توانید به مدافع برخورد داشته و توپ را نیز با قدرت به گل تبدیل کنید.
- طناب زنی: یکی از بهترین تمرین هایی است که میزان استقامت شما را به شکل حیرت انگیزی بالا می برد. طناب را به تعداد بالا، سرعت زیاد و زمان طولانی انجام دهید تا تأثیر آن را مشاهده کنید. کار با پای شما در زمین بسکتبال توسط طناب زنی بسیار پیشرفت خواهد کرد.
- پرش عمودی: میزان پرش عمودی شما یکی از فاکتورهای تأثیرگذار در امتیازآوری و ریباند توپ است. بیشتر بازیکنان بلند قامت هنگام ریباند تلاش زیادی نمی کنند چراکه نیازی به این کار ندارند. در صورتی که شما پرش بلندی انجام دهید، می توانید در ریباند توپ بر آن‌ها غلبه کنید.
3. تقویت توانایی دریبل
در صورتی که روی دریبل کردن توپ تمرکز نداشته باشید و آن را ارتقا ندهید، هیچ‌گاه به یک بسکتبالیست حرفه ای تبدیل نخواهید شد. باید تمام وقت موقعیت توپ را بدون نگاه کردن به آن احساس کنید. باید کنترل کامل روی توپ داشته باشید و هر کاری که بخواهید در هر موقعیتی با توپ انجام دهید. به طور خلاصه باید با توپ دوست شوید.
هر زمانی که وقت آن را داشتید، دریبل کنید. دریبل را می توانید در زمین بسکتبال یا در هر جای دیگری انجام دهید. روی دریبل های قدرتمند، سریع و نزدیک به سطح زمین کار کنید. کنترل توپ باید به ساده ترین کار برای شما تبدیل شود.
بیشتر مربی های بسکتبال به شما گوشزد می کنند که تنها با انگشتان خود توپ را دریبل کنید. با این وجود بازیکنان حرفه ای نظیر کریس پاول هستند که برای دریبل از کف دست خود نیز استفاده می کنند. شاید در ابتدا استفاده از نوک انگشتان (جایگاه اثر انگشت) ساده تر باشد اما به مرور که روی حرکت های حرفه ای و پیچیده کار کنید، متوجه خواهید شد که استفاده از کف دست نیز بخش ضروری دریبل توپ است.
4. تقویت مهارت پرتاب
بازیکنان بزرگ بسکتبال را تحت نظر داشته باشید و نحوه پرتاب آن‌ها را دنبال کنید. دست راست (دست اصلی) خود را پشت توپ قرار دهید. دست دیگر خود را در کنار توپ قرار داده و از آن برای راهنمایی و هدایت توپ استفاده کنید. ابتدا روی زمین دراز کشیده و به صورت عمودی رو به آسمان پرتاب کنید. در این صورت توپ باید بدون اینکه حرکت کنید، به دستان شما برگردد. این کار را می توانید برای یک ساعت انجام دهید. توپ باید به بخشی از کف دست شما تبدیل شود.
پس از تمرین خوابیده روی تمرین پرتاب آزاد کار کنید. پرتاب آزادهای شما نباید خطا برود. هنگامی که کسی از سبد دفاع نمی کند، باید تمام پرتاب های شما به گل تبدیل شود. این تمرین را آن‌قدر تکرار کنید تا به مهارت کافی در آن برسید. پرتاب را در حالت عادی و در حالتی که به شدت خسته شده اید، انجام دهید. هنگام بازی همواره شما خسته هستید و نفس نفس می زنید.
5. استفاده از تکنیک رایج پرتاب
پرتاب توپ دارای 4 مرحله عمده است که باید هنگام هر پرتابی رعایت شود:
- تعادل: قبل از اینکه اقدام به پرتاب کنید، حتماً باید تعادل کامل داشته باشید.
- چشم: هنگام پرتاب توپ باید چشمان شما به سبد دوخته شود.
- آرنج: هنگام پرتاب آرنج شما باید در راستای بدن شما قرار گیرد.
- دنبال کردن توپ: پس از اینکه توپ دستان شما را رها می کند، دست اصلی شما باید مسیر توپ را دنبال کند. فرم دست شما در نهایت مانند گردن قو می شود. مثل اینکه در حال برداشتن کلوچه از داخل شیشه بالای طاقچه هستید.
6. تمرکز هنگام پرتاب
یکی از مهم‌ترین بخش های پرتاب توپ را تمرکز تشکیل می دهد. روی محلی که توپ می رود تمرکز کنید. ذهن خود را با بازیکنان اطراف خود و افرادی که می توانید به آن‌ها پاس دهید مشغول نکنید. حواس شما کاملاً به توپ و سبد باشد. تمرکز یک مبحث نسبتاً غریزی است. این مقوله باید به خصلت طبیعی شما تبدیل شده و به صورت خودکار در زمین اعمال شود. با تمرکز می توانید از تمام اتفاقات درون زمین اطلاع داشته باشید. در همین حال با تمرکز روی اتفاقات جزئی مانند صدای پای بازیکنان می توانید گزینه های پاس را به سادگی شناسایی کنید.
روی مسائلی که پشت سر شما و در نقاط کور رخ می دهد زیاد از حد حساس نباشید. می توانید به جای دریبل کردن مستقیم مقداری به حرکت خود زاویه بدهید. از این طریق می توانید برخی حرکات پشت سر را نیز تحت کنترل داشته باشید. دید جانبی در این موقعیت ها بسیار به کمک شما می آید.
7. پرتاب با یک دست
برای پرتاب با یک دست حتماً باید زانوهای شما خم شود تا بتوانید قدرت کافی برای پرتاب توپ را داشته باشید. سعی کنید توپ را هنگام حرکت به چرخش وادار کنید. دستان خود را در راستای خطوط مشکی رنگ توپ قرار دهید. توپ را در مرکز دست خود نگه دارید. از دستی که با آن می نویسید استفاده کنید. باید بتوانید از میان تمام انگشتان خود عبور نور را مشاهده کنید.
8. چرخش توپ و استفاده از دست غیر تخصصی
دست هدایتگر خود را در کنار توپ قرار دهید. این دست تنها وظیفه کنترل مسیر توپ را دارد و تنها نوک انگشتان این دست شما باید توپ را لمس کند.
چرخش توپ نیز هنگام پرتاب بسیار ضروری است. اگر در ابتدای مسیر قرار دارید و این مقوله برای شما آشنایی ندارد، به مرور تأثیر چرخش در نتیجه پرتاب را متوجه خواهید شد. نحوه چرخش و مقدار آن بستگی به فاصله شما با سبد و البته موقعیت شما در زمین دارد. چرخش توپ را در هردو سمت سبد تمرین کنید.
پرتاب با هردو دست خود را حتماً تمرین کنید. بازیکنی می تواند در زمین بسکتبال موفق باشد که بتواند از هردو دست خود برای پرتاب استفاده کند. موقعیت هایی در زمین وجود دارد که باید حتماً از دست غیر اصلی خود استفاده کنید. دفاع از بازیکن 2 دست بسیار دشوارتر از کسی است که تنها می تواند با یک دست خود پرتاب یا دریبل کند.
9. انجام تمرین های متنوع
با تمرین های متنوع و پرشمار تمام جنبه های بازی خود را تقویت کنید. توسط تمرین می توانید به بهترین بازیکنی که می توانید تبدیل شوید. تمرین به تنهایی نمی تواند بازیکن بی نقص بسازد اما تمرین بی نقص می تواند بازیکن بی نقص بسازد. در ادامه برخی تمرین های با اهمیت را با شما در میان خواهیم گذاشت:
-
تمرین سوپرمن
اگر به زمین بازی دسترسی داشته باشید، برای این تمرین بهتر است. در غیر این صورت می تواند فواصل را به صورت تقریبی در نظر بگیرید. در زمین بازی روی خط عرضی و زیر سبد تمرین را شروع کنید. به سمت خط پرتاب آزاد بدوید. روی زمین دراز کشید و 5 بار شنا بروید. بلند شوید و به سم خط عرضی بدوید. بلافاصله به سمت قوس پرتاب 3 امتیازی بدوید. روی زمین دراز کشیده و 10 بار شنا بروید.
این کار را برای خط میانه زمین، قوس 3 امتیازی زمین مقابل، خط پرتاب آزاد زمین مقابل و خط عرضی زمین مقابل تکرار کنید و هر بار 5 شنا به تعداد شناها اضافه کنید. پس از اینکه تمرین به اتمام رسید، حداقل 10 پرتاب آزاد را در حالت خستگی انجام دهید و نتیجه را با حالت عادی مقایسه کنید.
-
تمرین آستانه تحمل
این تمرین نیز نیازمند زمین بسکتبال است. اگر به لحاظ فیزیکی در فرم خوبی به سر نمی برید، با 4 تا 6 رفت و برگشت زمین شروع کرده و به مرور آن را افزایش دهید. این تعداد رفت و برگشت را 68 ثانیه انجام دهید. از یک خط عرضی شروع کرده و به سمت دیگری رفته و این کار را برای 4 تا 6 بار تکرار کنید. هر رفت و برگشت یک دور محاسبه می شود.
پس از اینکه بنیه مناسبی پیدا کردید، شروع به افزایش مسافت کنید. تا جایی که به 13 رفت و برگشت در 68 ثانیه می رسید. در انتهای این تمرین نیز حداقل 10 پرتاب آزاد انجام دهید.
-
تمرین با هم تیمی
به یک هم تیمی یا دوست خود بگویید که توپ را در دست گرفته و از گوشه یکی از سمت های زمین تمرین را شروع کند. شما نیز از او محافظت کنید. اگر می توانید دستانتان را در پشت خود بگذارید. هم تیمی شما به صورت مورب توپ را دریبل کند و شما نیز با دستان بسته او را مجبور به تغییر مسیر در حال دریبل کنید.
10. اعتماد به تیم
هم تیمی های خود را ببینید و در صورت آزاد بودن یکی از آن‌ها توپ را پاس دهید. اگر موقعیت شما برای پرتاب 80 درصد است و هم تیمی شما موقعیت 90 درصد در اختیار دارد، خواسته های شخصی را فدای موفقیت تیم کنید. موفقیت خود را در موفقیت تیم جستجو کنید. بزرگی شما تنها در پرتاب های عالی نیست؛ بلکه باید یک بازیکن تیمی فوق العاده باشید.
البته این بدین معنا نیست که اعتماد به نفس نداشته باشید. سهم خود را در پرتاب توپ داشته باشید. هنگامی که موقعیت خوبی برای پرتاب به وجود آمد، از پرتاب توپ دریغ نکنید. اگر در مقابل یک دفاع بزرگ بازی می کنید، ذهن خود را آماده کرده و حرکات حریف را به درستی پیش بینی کنید. غذاهای با پروتئین و کربوهیدرات بالا میل کنید و سخت‌کوشی را در اولویت خود قرار دهید. هیچ موفقیتی اتفاقی به دست نمی آید.
بخش دوم: شروع فعالیت حرفه ای
فعالیت حرفه ای تنها به معنای بازی کردن در یک تیم بزرگ یا لیگ ان بی ای نیست. مادامی که رویکرد شما به شکل حرفه ای است و تمام جوانب بازی حرفه ای را به درستی رعایت می کنید، مسیر شما صحیح است.
1. شروع از سنین پایین
از سنین پایین شروع به بازی در تیم های مختلف و شرکت در کمپ ها و اردوهای حرفه ای کنید. برخی افراد با یک توپ بسکتبال در دستانشان به دنیا می آیند. همین کودکان در آینده به ستاره ها و فوق ستاره های دنیای بسکتبال تبدیل می شوند. تا جایی که می توانید از سن پایین شروع کنید تا به مرور میزان توانایی و تجربه شما بالا رود. با این کار بسکتبال در سنین بالاتر در رگ های شما جریان پیدا می کند.
حضور در تیم مدرسه بسیار عالی است اما در صورت امکان در کمپ های تمرینی نیز شرکت داشته باشید. البته ممکن است این امکان به لحاظ مالی برای همه افراد امکان پذیر نباشد. با این وجود اگر توان مالی این کار را داشتید، درنگ نکنید. این کمپ ها به مرور سطح کیفی و توانایی های شما را افزایش می دهند.
2. ستاره تیم دبیرستان باشید
برای اینکه بتوانید در مراحل بالاتر و حرفه ای حرفی برای گفتن داشته باشید و توسط تیم های داخلی و سپس تیم های خارجی مورد توجه قرار گیرید، باید از دوران دبیرستان در تیم خود بدرخشید. البته این بدین معنا نیست که بازی تیمی و همکاری با آن‌ها را از یاد ببرید. اتفاقاً بازی تیمی باید از سنین پایین به خصلت درونی شما تبدیل شود وگرنه خودخواهی در زمین بازی رفته رفته در شما ریشه دوانده و قابلیت تغییر بسیار دشوار می شود. هنگامی که موقعیت آن به دست آمد، توانایی ریسک داشته باشید و اقدام به پرتاب کنید. با هم تیمی های خود همکاری کرده و موفقیت تیم را در اولویت قرار دهید.
برای تبدیل شدن به یک بازیکن حرفه ای باید از مربی خود نیز حرف شنوی داشته باشید و کار کردن با شما آسوده باشد. اگر باعث شوید که بازیکنان تیم نتوانند بهترین بازی خود را ارائه دهند، با مشکل مواجه خواهید شد و هیچ مربی به شما علاقه نشان نمی دهد. همچنین اگر نقاط ضعف شما که توسط مربی گوشزد می شود را نادیده گرفته و با اخلاق تند و تدافعی برخورد کنید، موفق به حضور در هیچ تیمی نخواهید شد. روی مهارت های شخصی خود کار کنید اما مهارت های تیمی خود را نیز به صورت هم‌زمان ارتقا دهید.
3. تحصیلات را جدی بگیرید
اگر بهترین بازیکن بسکتبال دنیا نیز باشید، جای تحصیلات را نمی گیرد. تحصیلات در آینده شغلی، تشکیل خانواده، تربیت فرزندان و ایجاد جامعه بافرهنگ تأثیر بسیار زیادی دارد. همواره باید احتمال عدم موفقیت در بسکتبال را در نظر داشته باشید. در این صورت تحصیلات می تواند برای پشتیبانی مالی به کمک شما بیاید. متأسفانه در کشور ما تا زمانی که به سطح حرفه ای نرسید، بسکتبال به لحاظ مادی توجیه اقتصادی ندارد. برای موفقیت و رسیدن به سطح حرفه ای برنامه ریزی کنید اما برای موارد ناخوشایند و عدم موفقیت نیز برنامه پشتیبان داشته باشید.
4. افزایش بهره هوشی
هنگامی که یک مربی به یک بازیکن بخصوص علاقه پیدا می کند و او را تحسین می کند، تنها توانایی پرتاب 3 امتیازی یا دریبل عالی توپ نیست که باعث این مسئله شده است. مربی های با تجربه معمولاً به دنبال بازیکنان دارای بهره هوشی (آی کیو) بالا هستند. این افراد نه تنها در انجام بازی عالی هستند بلکه تمام زمین در تسلط آن‌ها است و تمام موارد را چند مرحله زودتر پیش بینی می کنند. بازیکن با بهره هوشی بالا به صورت مداوم در حال پیش بینی گزینه های موجود و احتمال گزینه های جدید است. معمولاً این بازیکنان هستند که گره های کور بازی را باز کرده و تیم را از موقعیت های بغرنج نجات می دهند.
یکی از بخش های اصلی بهره هوشی بالا این است که 6 دانگ حواستان درون زمین باشد. حتی اگر داور به ضرر شما و حتی به ناحق سوت زد، بلافاصله به بازی برگردید و جر و بحث نکنید. بهره هوشی بالا به معمای از سر راه برداشتن موانع، احترام به تمام افراد درون زمین (از جمله داور) و کار تیمی است.
5. بورسیه ورزشی
گرفتن بورسیه ورزشی در کشور ما بسیار دشوار است چراکه ورزش بسکتبال در سطح دانشگاهی مانند کشورهایی نظیر ایالات متحده پرقدرت دنبال نمی شود. با این وجود این مسئله را نادیده نگیرید. سعی کنید با مربی خود در این خصوص مشورت کنید. اگر او بتواند از روابط خود برای این کار استفاده کند، شانس شما بالا خواهد رفت. در خصوص توانایی های خود صادق باشید. با مربی خود مشورت کنید و ببینید آیا توانایی های شما در سطح گرفتن بورسیه هست یا خیر. با باشگاه های داخلی نیز ارتباط برقرار کنید و از همین سنین پایین استعدادهای خود را معرفی کرده و دست کم نگیرید.
6. بسکتبال دانشگاهی
همان طور که اشاره شد، ورزش بسکتبال در سطح دانشگاهی مانند کشورهای دیگر پرقدرت دنبال نمی شود. رؤیاهای خود را به دست فراموشی نسپارید. مسیری که شروع کرده اید، ممکن است به سادگی در دانشگاه فراموش شود. از این رو سعی کنید برنامه منظم و دقیقی برای بازی و ادامه تمرین های خود در دانشگاه داشته باشید. اگر بتوانید در شهرهایی که بسکتبال حرفه ای را در دانشگاه دنبال می کنند حضور پیدا کنید، شانس موفقیت شما در رشته بسکتبال بسیار بالا خواهد رفت.
هنگام بسکتبال دانشگاهی است که رفته رفته با تیم های بزرگ و بازیکنان سطح بالا روبروی می شوید. توانایی های شما به صورت جدی به چالش کشیده می شود و عیار شما مشخص خواهد شد. در مهلت های میان ترم و تابستان نیز بسکتبال را به صورت جدی دنبال کنید و از رؤیاهای خود دست نکشید. روی فرم بمانید و توانایی رقابت خود را حفظ کنید.
