امروز در این مطلب سایت خبری بسکتبال بسکتفا قصد داریم ترجمه‌ی مقاله‌ای از آدام فرومال در مورد بازیکنان ستاره NBA که برای مدت خیلی زیادی در یک تیم بسکتبال مانده‌اند را به شما تقدیم کنیم. امیدواریم که این مطلب و دیگر مطالب سایت خبری بسکتبال ما را مفید بیابید.
اجازه بدهید از همین اول کاملاً رک باشیم. قصد ما جنجال به راه انداختن نیست. حرف ما این نیست که این بازیکنان ستاره NBA باید دنبال تیم بسکتبال جدیدی باشند. این تصمیم حق خود آن‌ها و تحت تأثیر عوامل متعددی است، از دغدغه‌های مالی گرفته تا تلاش برای قهرمانی یا آسایش صرف.
آینده‌ی همه‌ی بازیکنان بسکتبال NBA باید در اختیار خودشان باشد. علاوه بر این، وفاداری به یک تیم بسکتبال به‌اندازه‌ی یک انتقال هوشمندانه به باشگاهی دیگر، ارزشمند است.
به قول معروف، صلاح ملک خویش خسروان دانند.
با وجود همه‌ی این‌ها، به نظر ما از میان بازیکنان ستاره NBA پنج بازیکن هستند که بیش از حد در یک تیم بسکتبال مانده‌اند. همه‌ی آن‌ها وقت و توان زیادی صرف تیم‌هایشان کرده‌اند، اما در سال‌های اخیر به موفقیتی دست نیافته‌اند. آن‌ها دیگر حق دارند بدون عذاب وجدان، تیم بسکتبال خود را از طریق معاوضه یا بستن قرارداد جدید ترک کنند.
آيا این بازیکنان ستاره NBA باشگاه خود را ترک می‌کنند؟
این موضوع یک مقاله‌ی دیگر است.
مایک کانلی، ممفیس گریزلیز
تعداد فصل‌های حضور در تیم: ۱۲
دفعات حضور در پلی‌آف: ۶
رکورد (برد-باخت) فصل عادی با تیم: ۳۶۲-۴۰۳ (۰.۵۲۷)
رکورد پلی‌آف با تیم: ۲۸-۲۸ (۰.۵۰۰)
مایک کانلی بالاخره یک‌روز باید بازیکن شناخته‌شده‌ای شود.
او دوازده سال آزگار برای تیم بسکتبال ممفیس گریزلیز زحمت کشید و درنتیجه‌ی همین زحمت‌ها بود که این تیم در دوران پرمشقت خود بارها توانست پیشرفت خوبی در مرحله‌ی پلی‌آف NBA داشته باشد. او همیشه در سطح بازیکنان آل‌استار بوده ولی هیچ‌وقت به آل‌استار راه نیافته است.
این شرایط احتمالاً در فصل ۱۹-۲۰۱۸ هم تغییر نخواهد کرد، زیرا ممفیس گریزلیز جایگاه خوبی در جدول رده‌بندی ندارد و نیمه‌ی دفاعی تیم‌های قدرتمندتر لیگ بسکتبال NBA هم سرشار از استعداد است.
کانلی از شروع فصل ۱۱-۲۰۱۰ تا اکنون در فصل عادی ۵۸.۲ سهم در برد کسب کرده است که تنها ۲۱ بازیکن دیگر رکوردی بالاتر از او داشته‌اند. دآندره جردن (رتبه‌ی اول) تنها بازیکن این لیست است که کمتر از سه‌بار در تیم آل‌استار حضور داشته است.
واضح است که کانلی یک مورد غیرمعمول است.
طبق گزارش آدریان ووجناروفسکی از سایت خبری بسکتبال ESPN، تیم ممفیس گریزلیز که گویا دیگر آماده‌ی تغییر شده، پذیرای پیشنهادات مربوط به انتقال او تا قبل از پایان مهلت نقل‌وانتقالات ماه فوریه است. و اگرچه پیدا کردن یک معامله‌ی خوب برای بازیکنی با چنین قرارداد هنگفتی نیازمند تلاش زیادی است، اما جابه‌جایی او می‌تواند برای هردو طرف سودمند باشد. ممفیس گریزلیز می‌تواند با یک بازسازی حقیقی، شروعی دوباره را تجربه کند و کانلی هم شاید بالاخره شانس شناخته شدن را به‌دست آورد.
آنتونی دیویس، نیو اورلینز پلیکانز
تعداد فصل‌های حضور در تیم: ۷
دفعات حضور در پلی‌آف: ۲
رکورد فصل عادی با تیم: ۲۴۰-۲۱۱ (۰.۴۶۸)
رکورد پلی‌آف با تیم: ۸-۵ (۰.۳۸۵)
گلی به جمال آنتونی دیویس اگر همچنان بخواهد بماند و برای تیم بسکتبال نیو اورلینز پلیکانز دستاوردی کسب کند. اما حالا دیگر کاملاً قابل درک است اگر بخواهد برود و قهرمانی را در کنار بازیکنانی بهتر از هم‌تیمی‌های فعلی‌اش دنبال کند.
دیویس مدتی است که دارد همچون یک ستاره تمام‌عیار بازی می‌کند و حتی (با وجود مشکل اخیر انگشتش) نشان داده حرف‌هایی که در مورد استعداد مصدومیتش می‌زنند بی‌اساس است: او در دو فصل گذشته ۱۵۰ بار بازی کرده است. اما نیو اورلینز پلیکانز هیچ‌وقت نتوانسته بازیکنان ستاره NBA را در کنار او قرار دهد و امسال هم اوضاع تغییری نکرده است. جرو هالیدی و جولیوس رندل هرچقدر هم که با استعداد باشند، ضعف این تیم در عمق و گوشه‌ها را جبران نمی‌کنند.
نگاه کنید از فصل ۱۴-۲۰۱۳ که دیویس برای اولین بار برای تیم آل‌استار انتخاب شد تاکنون چند نفر در تیم نیو اورلینز پلیکانز توانسته‌اند بیشتر از میانگین لیگ امتیازآوری کنند:
- آنتونی دیویس (شش‌بار)
- جرو هالیدی (چهاربار)
- تایرک ایوانز (دوبار)
- الکسی آژینسا
- تونی داگلاس
- جولیوس رندل
- جف ویتی
تنها هفت بازیکن در شش فصل و از میان آن‌ها فقط سه بازیکن هنوز در تیم حضور دارند. تازه فقط داریم در مورد عملکرد بهتر از میانگین صحبت می‌کنیم، نه استانداردهای جدی‌تر. دیویس بالاخره باید از نعمت بازی در کنار هم‌تیمی‌های دلپذیرتر بهره‌مند شود.
مارک گسال*، ممفیس گریزلیز
تعداد فصل‌های حضور در تیم: ۱۱
دفعات حضور در پلی‌آف: ۶
رکورد فصل عادی با تیم: ۳۵۸-۴۰۵ (۰.۵۳۱)
رکورد پلی‌آف با تیم: ۳۰-۲۹ (۰.۴۹۲)
طبق گزارش ووجناروفسکی، تیم بسکتبال ممفیس گریزلیز پذیرای پیشنهادات مربوط به معاوضه‌ی مارک گسال هم هست. دلایل این مسئله از دلایل لزوم جدایی کانلی از ممفیس متفاوت ولی به نوبه‌ی خود موجه هستند. این بازیکنِ سنتر نیاز دارد قبل از افتادن در سراشیبی افول، در یک تیم مدعی قهرمانی بازی کند.
گسال برخلاف هم‌تیمی پوینت گارد خود، در ممفیس بازیکن بسیار شناخته‌شده‌ای است. این اسپانیایی دو متر و شانزده سانتی‌متری که تابه‌حال سه‌بار در تیم آل‌استار حضور داشته، جایزه‌ی مدافع سال را هم برده، چندین مرتبه در لیست بهترین‌های NBA قرار گرفته و همیشه به عنوان یک سنتر رده‌بالا شناخته شده که هم در دفاع دلاوری دارد هم در حمله.
اما مهارت‌های گسال در هردو طرف زمین در حال افت هستند و او حالا دارد تلاش می‌کند موقع حمله در کناره‌ها بازی کند تا سرعت روبه افولش به چشم نیاید. شروع دوباره و انتقال به یک تیم دیگر می‌تواند برای او دشوار باشد و او را از شهری که در طول سالیان دراز حس‌های مثبت زیادی برای او رقم زده است جدا کند، اما این احتمالاً تنها شانس او برای بازی در یک تیم بسکتبال مدعی است. او هنوز بازیکن موثری است.
صرفاً برای مثال تصور کنید که او در آینده‌ی بسیار نزدیک به تیم لس آنجلس کلیپرز بپیوندد و این تیم را در مرحله‌ی پلی‌آف NBA تقویت کند. دن فاوال از سایت خبری بسکتبال Bleacher Report درست همین کار را کرده است:
«گسال با تلاش کلیپرز در تعقیب پلی‌آف و بلندپروازی‌هایی که برای بعد از پایان فصل دارد همراه می‌شود. او یک مدافع همه‌کاره نیست اما بازی حساب‌شده‌ای در این حیطه دارد. او به کاهش خطاهای لس آنجلس کمک می‌کند و (احتمالاً) بعضی از پرتاب‌های به‌سمت سبد را هم دفع می‌کند و این مکمل خوبی برای دفاع خوب تیم دربرابر پرتاب‌های سه امتیازی است.»
کلیپرز به هیچ‌وجه تنها گزینه‌ی او برای انتقال نیست، اما به‌هرحال نکته این است: گسال لیاقت دارد که برای دستیابی به چیزی ارزشمندتر از جایگاه بالا در لیست قرعه‌کشی NBA Draft تلاش کند.
* یادداشت مترجم: مارک گسال دو هفته پیش یعنی ۷ فوریه به تیم تورنتو رپتورز پیوست و دیگر در تیم ممفیس گریزلیز حضور ندارد.
نیکولا ووچویچ، اورلندو مجیک
تعداد فصل‌های حضور در تیم: ۷
دفعات حضور در پلی‌آف: ۰
رکورد (برد-باخت) فصل عادی با تیم: ۳۰۱-۱۵۱ (۰.۳۳۴)
رکورد پلی‌آف با تیم: ۰-۰ (۰.۰۰۰)
نیکولا ووچویچ که حقیقتاً لایق آن بود که یکی از نمایندگان کنفرانس شرق در بازی آل‌استار باشد، تبدیل به مهره‌ای ارزشمند در زمین بازی شده است. او با حمله‌ی پیرامونی و تسلط خود بر منطقه‌ی Low Block زمین، یک‌تنه تیم اورلندو مجیک را در میان تیم‌هایی که حرفی برای گفتن دارند نگه داشته و تفاضل تیم که در غیاب او ۱۰.۵- است را با حضور خود به ۱.۲+ رسانده است.
اما ووچویچ هیچ‌وقت با اورلندو مجیک در مرحله‌ی پلی‌آف NBA حضور نداشته (فقط یک‌بار و آن هم به‌مدت سه دقیقه به‌عنوان یک تازه‌وارد در تیم فیلادلفیا سونی سیکسرز بازی در مرحله‌ی پلی‌آف NBA را تجربه کرده است) و گویا امسال هم قرار نیست این وضع تغییر کند. پیش‌بینی سایت خبری بسکتبال FiveThirtyEight بر اساس مدل CARMELO درحال‌حاضر شانس صعود اورلندو مجیک به مرحله‌ی پلی‌آف NBA را تنها ۱۱ درصد اعلام کرده است.
از میان بازیکنانی که در فصل فعلی لااقل یک دقیقه بازی کرده‌اند، ووچویچ از نظر سهم در برد (۳۷.۱) در جایگاه ۸۹ قرار دارد. حالا بگذارید بازیکنانی که بارها در بازی‌های پلی‌آف حضور داشته‌اند را از لیست حذف کنیم. بله، داریم یک‌مقدار لیست را دستکاری می‌کنیم تا ووچویچ هم در آن قرار بگیرد، اما او و بازیکنان دیگری که نام می‌بریم هرگز طعم مرحله‌ی پلی‌آف NBA را نچشیده‌اند:
۱. دمارکوس کازینز: ۴۱.۹ سهم در برد و صفر بازی پلی‌آف
۲. نیکولا ووچویچ: ۳۷.۱ سهم در برد و یک بازی پلی‌آف
۳. نیکولا یوکیچ: ۳۴.۰ سهم در برد و صفر بازی پلی‌آف
۴. امری کاسپی: ۱۹.۴ سهم در برد و صفر بازی پلی‌آف
۵. کایل اوکویین: ۱۶.۳ سهم در برد و صفر بازی پلی‌آف
وقتی کازینز و یوکیچ به لطف گلدن استیت واریرز و دنور ناگتس مرحله‌ی پلی‌آف NBA را تجربه کرده و از این لیست خارج شوند، سهم در برد ووچویچ تقریباً دو برابر دیگر بازیکنان لیست خواهد بود و همین برای نشان دادن جایگاه این بازیکن کافی است.
کمبا واکر، شارلوت هورنتس
تعداد فصل‌های حضور در تیم: ۸
دفعات حضور در پلی‌آف: ۲
رکورد (برد-باخت) فصل عادی با تیم: ۳۴۱-۲۲۹ (۰.۴۰۲)
رکورد پلی‌آف با تیم: ۸-۳ (۰.۲۷۳)
کمبا واکر در طول چهار سال گذشته نمونه‌ی درخشانی از یک گلوله‌ی ویرانگر یک‌نفره بوده است. او بارها و بارها آبروی تیم شارلوت هورنتس شده، تیمی که نتوانسته مهره‌های مناسبی را در کنار او قرار دهد یا نیمکت ذخیره‌ای را آماده کند که تفاضل‌های کسب‌شده توسط این پوینت گارد اصلی تیم را به باد ندهند.
ببینید تفاوت تفاضل شارلوت هورنتس در حضور و غیاب واکر در چهار فصل گذشته چقدر بوده است:
- ۲۰۱۵-۱۶: ۳.۵ با حضور واکر؛ ۱.۶- بدون واکر
- ۲۰۱۶-۱۷: ۳.۲ با حضور واکر؛ ۷.۱- بدون واکر
- ۲۰۱۷-۱۸: ۳.۶ با حضور واکر؛ ۶.۸- بدون واکر
- ۲۰۱۸-۱۹: ۱.۱ با حضور واکر؛ ۱.۷- بدون واکر
ورود احیابخش تونی پارکر، یکی دیگر از بازیکنان ستاره NBA، به تیم شارلوت هورنتس باعث شده که در این فصل شکاف میان تفاضل تیم با واکر و بدون او کاهش یابد، اما این در حالی اتفاق افتاده که بازیکنان اصلی تیم یعنی نیکولاس باتوم و شرکا همگی به واکر متکی هستند و مهره‌های خوبی برای حمایت از او نیستند.
البته به نظر می‌رسد که این‌ها اصلاً واکر را دلسرد نمی‌کنند و او همچنان دارد از رابطه‌ی عاطفی‌اش با شهر شارلوت لذت می‌برد و احتمالاً قرارداد بلندمدت دیگری هم در تابستان ببندد.
به گزارش شمس کارانیا از سایت خبری بسکتبال The Athletic، مایکل جردن مالک این تیم قصد معاوضه‌ی واکر را ندارد. جاناتان آبرامز خبرنگار Bleacher Report هم که جزئیات رابطه‌ی میان این پوینت گارد و شهر تیمش را مورد بررسی قرار داده از خود واکر شنیده که گفته:
«می‌دانم که دستاوردهای زیادی نداشته‌ایم و این هشتمین فصل من در اینجاست. اما من می‌خواهم به ساخت آینده‌ی این تیم کمک کنم. می‌خواهم به دستیابی به این اهداف و رساندن این تیم به بالاترین سطح ممکن کمک کنم.»
اگر واکر می‌خواهد به زحمت کشیدن ادامه دهد، به او خدا قوت می‌گوییم. صرفاً بدانید که او همچون دیگر بازیکنان ستاره NBA که در این مقاله مورد بررسی قرار گرفتند، کاملاً حق دارد تصمیم متفاوتی بگیرد.
از اینکه با مقاله دیگری از سایت خبری بسکتبال ما همراه بودید ممنونیم. منتظر مقالات بعدی ما در سایت خبری بسکتبال بسکتفا باشید.
