مرسوم ترین سوالی که بازیکنان از من می پرسند این است که برای کسب زمان بازی بیشتر در بسکتبال چه باید کنیم؟ سوال به جایی است. هر بازیکن می خواهد تا دقایق بیشتری در زمین بازی کند و اکثراً سعی بر دلیل آوردن برای این مهم دارند. بازیکنی که زمان بازی کمی به او می رسد وضعیت سختی را تحمل می کند و مربیان از این موضوع آگاه هستند. برای اکثر بازیکنان، بسکتبال عشق و علاقۀ آن ها است و اغلب در زنگ های تفریح، بعد از مدرسه، قبل از مدرسه و یا هرگاه که بتوانند بسکتبال بازی می کنند.
زمان بازی بسکتبال محدود است و این زمان باید بین اعضای تیم تقسیم شود. بعضی تیم ها اعضای زیادی دارند و حتی بعضی از آن ها هفت بازیکن در نیمکت دارند. تقسیم این زمان محدود بین بازیکنان وظیفۀ سنگینی بر دوش مربیان می گذارد. از این رو بازیکنان مجبور به رقابت با هم تیمی های خود برای کسب زمان بازی بیشتر در بسکتبال می شوند. این مقاله قصد دارد دوازده تاکتیک برای افزایش زمان بازی کردن در هر مسابقه را برای بازیکنان ارائه دهد. اما قبل از شروع نیاز است تا از سه قانون در راه کسب زمان بازی بیشتر پیروی شود.
قانون اول: بهانه نیاورید
بهانه و شِکوه آوردن برای شما زمان بازی بیشتری حاصل نمی کند،حتی اگر به جا باشد. شما باید تمرکز و انرژی خود را بر روی چیز هایی بگذارید که کنترولش در دست خودتان است. کنترول این موارد در دستان شماست: نگرش، تمرینات پرتاب توپ، سطح تناسب اندام و از این دست.
قانون دوم: صبور باشید
باید بدانید که کسب زمان بازی بیشتر یک شبه حاصل نمی شود. شما نمی توانید انتظار داشته باشید که با به کار گیری تعدادی از نکاتی که در ادامه به آن ها می پردازیم، به سرعت ده دقیقه زمان بازی بیشتر به دست آورید.این پروسه زمان بر است. شما باید بسیار تلاش کنید، هوشمندانه عمل کنید و روی مواردی که اشاره خواهد شد تمرکز کنید. اگر چنین کنید، فرصت ها به سوی شما می آیند.
قانون سوم: همیشه تیم را در اولویت قرار دهید.
هر چند تمرکز این مقاله بر روی افزایش زمان بازی برای شخص بازیکنان است اما هرگاه موقعیتش پیش آمد، همیشه چیزی را بخواهید که به صلاح تیم است. تیم همیشه اولویت اول شما است. حتی اگر معتقد هستید که به نا حق نیمکت نشین شده اید، باید همیشه به هم تیمی هایتان روحیه بدهید و آن ها را تشویق کنید. شما باید کسی باشید که وقتی هم تیمیتان زمین خود سریعاً به سمت او بشتابید و او را کمک کنید و یا توپ را پاس کاری کنید و وقتی هم تیمیتان فرصت بهتری برای پرتاب نسبت به شما دارد، توپ را به او پاس دهید. به بهتر شدن هم تیمی هایتان کمک کنید. بازیکنی باشید که برای موفقیت تیم اهمیت بیشتری قائل است نه وضعیت شخصیش.
12 تاکتیک ساده برای کسب زمان بازی بیشتر در بسکتبال
1) در تمام جلسات تمرینی شرکت کنید
شرکت در تمام تمرینات قدم اول برای اثبات تعهدتان نسبت به تیم و جدیّتتان در امر ارتقاء توانایی هایتان در بسکتبال به مربی است. اگر بدون توضیح قابل قبول جلساتی از تمرینات را از دست دهید، نه تنها مربی از آن با خبر می شود بلکه نمایش شما در زمین بازی نیز بیانگر آن خواهد بود. همۀ مربیان بزرگ، چهارچوب تمرینات مشخصی دارند که در طول فصل با آن پیش می روند. اگر چند تمرین پشت سر هم را از دست دهید، خواهید دید که آموزش برخی مفاهیم حیاتی دفاع یا حمله را از دست داده اید که شما را در وضعیت نامناسبی نسبت به هم تیمی هایتان قرار می دهد. اگر اتفاق غیر قابل اجتنابی پیش آمد که شما را مجبور به غیبت در تمرین کرد، حتماً مربیتان را از این غیبت در سریع ترین زمان با خبر کنید.
2) با مربی صحبت کنید
یک اشتباه مرصوم بین بازیکنان این است که آن ها با این تصور که دلیل نیمکت نشینی خود را می دانند، ساکت می مانند. خطر امکان اشتباه کردنتان را نپذیرید. جلسه ای با مربی برگذار کنید و یا قبل و بعد تمرین از آن ها بخواهید تا چند دقیقه از زمانشان را که برایشان مقدور است به شما اختصاص دهند و با آن ها صحبت کنید. بسته به نگرش مربیتان نسبت به زمان بندی بازی دادن به بازیکنان، این صحبت ممکن است دشوار باشد. از نظر من، مربیان باید همیشه برای بحث دربارۀ زمان بازی با بازیکنان و والدین با روی باز صحبت کنند. بعضی مربیان حاظر به صحبت دربارۀ زمان بازی با بازیکنان خود نیستند که این به بازیکنان صدمه می زند. اما در نظر داشته باشید در این مکالمات، بازیکنان و والدین باید راغب به پذیرش نظرهای خلاف میلشان نیز باشند.
« درب اتاق من همیشه برای بحث دربارۀ زمان بازی بازیکنان باز است. اگر می خواهید در این باره صحبت کنید، آماده شنیدن حقیقت باشید.» از برد استیونز (Brad Stevens)
در طول مکالمه مطمئن شوید که سوالاتی که می پرسید، پرخاشگرانه و یا با نگرش بامطلوب نباشند. با عصبانیت صحبت نکنید و در نظر داشته باشید که حرکات بدنی شما به اندازۀ حرفهایتان تأثیر گذار است. چند سوالی که می توانید بپرسید عبارت است از:
- برای کمک به تیم چه کاری از دست من بر می آید؟
- چه بخش هایی از عملکردم نیاز به ارتقاء دارد؟
- چه چیزی من را از داشتن دقایق بیشتر در زمین بازی باز می دارد؟
- نقاط قوت من به عنوان بسکتبالیست چیست؟
بدترین کاری که می توانید انجام بدهید بحث و مجالده در مورد جواب سوالاتتان است. پاسخ ها را بپذیرید حتی اگر مخالفید. شبیه به مثال لاری براون (Larry Brown) که می گوید «بچه های امروزی فرق بین راهنمایی و انتقاد را نمی دانند»، نشوید.
پرسش این سوالات به مربی می فهماند که شما می خواهید به تیم کمک کنید و برای ارتقاء خودتان نیز تلاش می کنید.
3) با بازی خود آشنا باشید
مربی ها عاشق بازیکنانی هستند که نقاط قوت و ضعف خود را می دانند و بازی خود را با آن ها مطابقت می دهند. اگر در نیمۀ پایانی دورۀ چهارم یک بازی نزدیک هستید و یک بازیکن سنتر با قابلیت پست آپ هستید، الان زمان مناسبی برای تمرین پرتاب خارج از منطقه رنگی نیست. شما باید در تمرینات تیمی و یا فردی اقدام به ارتقاء نقاط ضعفتان کنید نه در بازی. اصلی ترین مهارت مربوط به آشنایی شما نسبت به بازیتان، مهارت پرتاب توپ و انتخاب پرتاب است. از چه نقطه ای در زمین می توانید پرتاب های با ثباتی داشته باشید؟
اگر خود را در شرایطی دیدید که دائماً در حال پرتاب توپ از نقاط نامناسب هستید، بدانید که به زودی زمان بیشتری را روی نیمکت سپری خواهید کرد. به همین دلیل است که سنتر هایی که قادر به پرتاب توپ خارج از منطقۀ رنگی نیستند، قالباً بیشترین درصد پرتاب منجر به امتیاز در لیگ را دارند. تنها زمانی اقدام به پرتاب توپ می کنند که در موقعیت پرتاب زیر حلقه و یا دانک قرار دارند. آن ها می فهمند که قادر به پرتاب توپ خارج از منطقۀ رنگی نیستند پس این کار را نمی کنند. فقط و فقط وقتی به اندازۀ کافی برای پرتاب با ثبات توپ از بازه ای خاص در زمین تمرین کردید، می توانید آن پرتاب را در شرایط بازی انجام دهید.
4. خواهان انجام کار سخت باشید
مربیان عاشق بازیکنانی هستند که مایل به انجام کار سخت هستند. سخن زیر از برد استیونز دلیل این موضوع است.
« تفاوت بین یک تیم دفاعی خوب و یک تیم دفاعی بد به کوچکی سه مالکیت توپ است »
بازی ها دائماً با اختلاف دو یا سه مالکیت توپ به برد یا باخت ختم می شوند. اگر شما بازیکنی هستید که مایل به انجام وظایف سختی که در ادامه به آن ها می پردازیم هستید، مربی به شما در زمین نیاز دارد.
- شیرجه برای توپ های سرگردان
- دویدن سریع در هر بازی
- منحرف کردن توپ حریف
- شارژ شدن توسط حریف
- امتیاز گیری بالا
بازیکنی که از پس این وظایف سنگین برآید می تواند در هر بازی چند مالکیت توپ بیشتر برای تیمش کسب کند. اگر نتیجۀ بازی ها دائماً به چند مالکیت وابسته باشد، چرا مربیان نباید به بازیکنی با این قابلیت ها زمان بازی بیشتری بدهد؟
5. همیشه علاقه مند به نظر برسید
آیا زمانی که مربی در حال توضیح موردی در تمرین است شما مثل کسی که می خواهد عضوی از این تیم باشید به نظر می رسید؟ آیا وقتی روی نیمکت نشستید مانند کسی که به بسکتبال علاقه دارد به نظر می رسید؟ یا روی صندلی خود لم داده اید و فکرتان جای دیگری است؟ البته که شما می توانید در باشگاه به اطراف نگاه کنید و همزمان متوجه حرف های مربیتان شوید اما آیا او متوجه گوش دادن شما می شود؟
با ایجاد رابطۀ چشمی در زمان صحبت مربیان، آن ها را از توجه خود با خبر کنید. مشغول به نظر برسید. کاری نکنید که مربی باور کند که شما به او گوش نمی دهید. مربیان عاشق بازیکنانی هستند که راغب به یادگیری و راهنمایی اند. همۀ این ها با رابطۀ چشمی در زمان صحبت کردن مربی آغاز می شود.
6. آماده بمانید
اگر به سختی روی بازی خود کار می کنید، بالاخره فرصت برای مشارکت شما نیز فرا می رسد. وقتی چنین شد شما باید برای بهره وری حداکثری از آن آماده باشید. به مربی ثابت کنید که لیاقت زمان بیشتر در زمین را دارید. با این که می دانید زمان زیادی برای بازی به شما نمی رسد، با این حال به گرم کردن بپردازید و کنار خط طولی نایستید. برای ارائۀ بهترین عملکرد در همان زمان کوتاه در زمین آماده باشید. وقتی بازی آغاز شد مطمئن شوید که با نیمکت همراه هستید. نوع بازی حریف را بشناسید و روشی برای نمایش بهترین عملکرد طبق نقاط قوت و ضعفتان برای مقابله با آن پیدا کنید.
7. بسیار بسیار سخت تمرین کنید
آیا برای کسب زمان بازی بیشتر راه بهتر از سخت کوشی و تمرین برای پیشی گرفتن از هم تیمی ها و تبدیل به بسکتبالیست بهتر شدن هست؟ بدانید که افزایش زمان بازی در زمین برای شما بدون ارتقاء توانایی هایتان برای نمایش عملکردی بهتر، بسیار دشوار است. به این معنا که این دو در هم آمیخته اند و نمی توانید فقط یکی را طلب کنید. اگر زمان بیشتری می خواهید، بسیار بسیار سخت تمرین کنید. بزرگترین مشکلی که شما را در این راه تهدید می کند، نداشتن انگیزه کافی در اثر کمبود زمان بازی کسب شده است. بازیکنان باید با انگیزه باشند و بدانند که سخت کوشی آن ها به ثمر می رسد و زمان آن ها نیز فرا می رسد. زودتر به تمرین بروید و دیرتر تمرین را ترک کنید. در تمرین وقت تلف نکنید و با تمرکز و سخت کوشی برای پیشرفت تمرین کنید. همانند شرایط مسابقه با جایگیری، سرعت و پرتابی شبیه به آن شرایط تمرین کنید. روی دریبل زدن و هر چیز که شما را به بازیکن بهتری تبدیل می کند تمرین کنید.
نکته: مربیان از زودتر به تمرین آمدن و دیرتر ترک کردن تمرین توسط بازیکنان باخبر هستند.
با مربی خود صحبت کنید تا شما را از نقاط ضعفتان و نحوه برطرف کردن آن ها آگاه سازد. اگر پرتاب توپتان و یا کنترول توپتان ضعیف هست، برای ارتقای آن ها تمرین کنید. 100% توانتان را در تک تک تمرین های فردی و تیمی به کار بگیرید. با اخلاق کاریتان به مربی اثبات کنید که لایق زمان بیشتری در زمین بازی هستید.
8. بهانه برای بی علاقه شدن مربی نسبت به خودتان به دست او ندهید
مربیان هم خواه نا خواه مثل افراد دیگر کینه به دل می گیرند و کم و بیش با علایق خودشان اقدام به تصمیم گیری می کنند. البته که این موضوع به طور سطح چندان واضح نیست اما مطمئناً در افکارشان این چنین است. دلیل این موضوع می تواند شامل موارد زیر شود:
· لحن صحبت شما با والدینتان را نپذیرد
· وقت تلف کردن شما در تمرین
· گوش ندادن به دستورات و راهنمایی ها
· آزار و تمسخر دیگر بازیکنان تیم
· عدم اطلاع دادن به مربی در صورت غیبت
· بحث و مجادله کردن با مربی
اگر مربی در شرایط تعویض قرار گیرد به نظر شما او بچه ای که به او علاقه دارد را جایگزین می کند یا برعکس؟ این حقیقت تلخی است. بهانه ای به دست مربی برای کینه داشتن از شما ندهید.
9. سطح تناسب اندامتان را افزایش دهید
بسیاری از بازیکنان را دیده ام که به دلیل سطح پایین تناسب اندامشان برای ادامۀ یک نمایش سودمند در زمین با کاهش زمان بازی رو به رو شده اند.
جان وودن (John Wooden) بزرگ در این باره می گوید:
«تیمی با شرایط بهتر در بلند مدت احتمالاً برنده خواهد بود»
و
«وقتی پا ها ناتوان شود، قلب نیز ناتوان می شود»
این در مورد هر یک از بازیکن ها صدق می کند. بازیکنی با شرایط عالی که از لحاظ فیزیکی و روانی به طور 100% در خدمت تیم باشد به مراتب از بازیکنی با شرایط نا مطلوب و توانایی های یکسان زمان بازی بیشتری در زمین کسب می کند. بازیکن خسته خطا های احمقانه انجام می دهد، باکس اوت را اجرا نمی کند، به سرعت برای دفاع به عقب بر نمی گردد، پرتاب های بدی انجام می دهد و بسیاری از کار های نا مناسب دیگر که باعث قرار گرفتن تیم در شرایط نامطلوبی برای پیروزی می شود. مربیان به بازیکنان خسته در زمین نیازی ندارند. از راه های افزایش تنباسب اندامتان می توان رژیم غذایی، عادت های خواب درست، طناب زنی و دو سرعت را نام برد.
10. به مربی گوش دهید
به نظر ساده است اما بسیاری از بازیکنان در انجامش ناموفق هستند. برای کسب زمان بازی بیشتر در زمین شما باید درک کنید که چه کسی این زمان بندی ها را تنظیم می کند و چقدر زمان بازی به شما تعلق می دهد. این شخص مربی است. شخصی که شما باید تحت تأثیر قرار دهدید نه برادر یا خواهر نه والدین و نه دوستتان است بلکه این فرد مربی است. اگر مربی به شما می گوید که از منطقۀ سه امتیازی اقدام به پرتاب توپ نکنید و پدر شما عکس این موضوع را به شما می گوید شما باید به حرف مربی گوش دهید. اگر مربی دستور به ریباند توپ داد تمام تلاشتان را برای خوشحال کردن او با انجام این کار بکنید.
11. یک مدافع عالی شوید
یک مورد خارق العاده که در مورد تبدیل شدن به یک مدافع تمام عیار وجود دارد این است که رقابت چندانی بر سر این موضوع نیست. همۀ در تقلا برای پرتاب سه امتیازی هستند و همه می خواهند تا در هر بازی 30 امتیاز به دست آورند. اما کسی نمی خواهد تا میانگین 25 امتیازی بازیکن حریف را به 10 کاهش دهد. اگر به دنبال زمان بازی بیشتری هستید باید این کار را انجام دهید. مربیان از اهمیت داشتن یک مدافع مستحکم بهتر از هر چیزآگاه اند. این یک دارایی لوکس در ورزش محسوب می شود که شما بازیکنی داشته باشید که برای محدود کردن امتیازآور ترین بازیکن حریف و یا برای آرام کردن فردی که از ابتدای بازی طوفانی ظاهر شده بتوانید از آن استفاده کنید. کاهش 15 امتیازی میانگین امتیازآور ترین بازیکن حرف به اندازۀ آوردن 15 امتیاز بیشتر برای تیم موثر است. بهترین راه برای تبدیل شدن به یک مدافع بهتر دفاع کردن مقابل بهترین بازیکنانی است که در دسترس شما هستند. مخصوصاً اگر این بازیکن از شما بهتر باشد.
12. مدیریت زمان خود را ارتقاء دهید
ارتقاء مدیریت زمان چگونه می تواند به شما در کسب زمان بازی بیشتر کمک کند؟ دلیل پشت این مسئله این است که اولین بهانه ای که بازیکنان برای انجام ندادن تمرینات فردی به آن روی می آورند نداشتن زمان کافی برای تمرین است. بازیکنان باید زمانشان را بهتر مدیریت کنند. مربیان از شلوغی زندگی بازیکنان کاملاً آگاه هستند و می دانند که بازیکنان باید فعالیت در چندین ورزش، درس، کار، تکالیف و مشغله های دیگری را در برنامۀ زندگی خود بگنجانند. من همیشه به بازیکنان بزرگترم برنامه ریزی رورانه را پیشنهاد می کنم. اگر چنین نکنند وقت زیادی را با تلویزیون ایکس باکس و فعالیت های بی ثمر دیگر به هدر خواهند داد. از این حرف برداشت اشتباه نکنید. این فعالیت ها اگر به طور معمول انجام شوند مشکلی ایجاد نمی کند اما بنا به تجربۀ من بازیکنان زمان بسیار زیادی را صرف این فعالیت ها می کنند. در کنار ارتقاء دیگر بخش های زندگیتان، مدیریت زمان شما را از زمان های آزادتان با خبر می کند و شما را قادر می سازد تا به طور جدی بر روی مهارت های بسکتبالیتان کار کنید.
نتیجه گیری
با پیروی از این 12 استراتزی، بازیکنان می توانند بر روی ارتقاء مقدار زمان بازی در زمیننشان کار کنند. خلاضه این لیست به این شکل است:
- در تمام تمرینات شرکت کنید.
- با مربی حرف بزنید.
- با نوع بازی خود آشنا شوید.
- راقب به انجام کار های سخت باشید.
- همیشه علاقه مند به نظر بیایید.
- آمادگی خود را حفظ کنید.
- بسیار بسیار سخت کار کنید.
- سطح تناسب اندامتان را افزایش دهید.
- به حرف های مرب گوش دهید.
- تبدیل به دفاعی عالی شوید.
- مدیریت زمان خود را بهبود ببخشید.
چه تاکتیک های دیگری می تواند برای کسب زمان بازی بیشتر در بسکتبال مفید باشد؟ نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.
