انواع ترکیب هجومی در بازی بسکتبال

انواع ترکیب هجومی برای این طراحی شده اند که از کار تیمی برای خالی کردن بازیکنان به منظور داشتن موقعیت پرتاب مناسب استفاده کنند. ترکیب هجومی باید در عین تاکیر بر نحوه اجرا ساده نیز باشند. فضا سازی ترکیب هجومی باید فضا برای ریباند های هجومی و بالانس دفاعی را نیز فراهم کند. ترکیب هجومی باید از انعطاف کافی برای مقابله با انواع دفاع برخوردار باشد. آن ها باید دارای گزینه های معکوس نیز باشند که از تله های دفاعی سو استفاده کنند. ترکیب هجومی را می توان به دسته های اولیه، ست، حرکتی، منطقه ای و باز تقسیم کرد.

اکثر حمله های اولیه وابسته به خط آزاد سازی سریع و گسترده، پاس های درونی، پاس های رو به جلو برای رسیدن به مناطق عملکرد هجومی قبل از برگشتن مدافعان به منطقه جلویی زمین می باشد. با رساندن توپ به منطقه عملکرد ترکیب هجومی در 2 یا 3 ثانیه، ندافعان اکثرا پخش می شوند که موقعیت برای امتیاز گیری به وجود می آورد. رساندن توپ به فاز حمله قبل از اینکه مدافعان آرایش درست را بدست بیاورند باعث اشتباه نیز می شود. وقتی فشار اولیه موقعیت پرتاب خوبی به وجود نیاورد، بهتر است که بدون اجازه به آرایش دفاعی گرفتن به فاز حمله وارد شوید.

با اینکه اکثر تیم ها ترجیح می دهند که با سرعت بالا بازی کنند، نحوه بازی مهمترین اصل آن است. نحوه بازی از کارهای تیمی و فعالیت های کنترلی استفاده می کنند تا موقعیت خوبی برای پرتاب به وجود بیاورند. نوع بازی ای که استفاده می شود به شخصیت بازیکنان بستگی دارد. درون زمین، نوع بازی توسط یک علامت گفتاری یا دیداری شروع می شود.

با حرکت مداوم بازیکنان، تیم های با اندازه و توانایی های معمول می توانند تیم ها با اندازه و توانایی های بالا را شکست دهند. با این حال، این حالت بازیکنان را مجبور می کند تا با هم به عنوان واحد های مجزا فعالیت کنند. مهمتر از این، بازیکنان باید رفتار غیر خودخواهانه داشته باشند تا برای هم تیمی های خود موقعیت پرتاب خوبی به وجود بیاورند. این حرکت دائم بازیکنان بر اساس بازی خوانی های دفاعی می باشد تا اینکه به نحوه عملکرد آنان بستگی داشته باشد و این دفاع را برای حریف سخت می کند.

نیاز به یک منطقه هجومی ثابت در هر مرحله از بازی بسیار حائز اهمیت است. دفاع های منطقه هجومی نیاز به حرکت دادن توپ و تلاش های تیمی کلی در مقایسه با نیاز به حرکت بازیکنان و مهارت های فردی که در دفاع های تن به تن وجود دارد. قبل از استفاده از هر ناحیه هجومی خاص، مربیان و بازیکنان باید یک دانش کاری از توانایی ها و ضعف های نقاط دفاعی مختلف داشته باشند. آن ها همچنین باید بدانند که چطور انواع دفاعی ضعیف را شکست دهند. پرتاب های خوب خارج از محوطه جریمه، ترکیب حمله اولیه و ریباند های هجومی نکات کلیدی برای موفقیت در یک برنامه هجومی است.

ترکیب هجومی پخش شده معمولا در انتهای بازی اجرا شده است تا از یک مزیت به سختی به دست آمده دفاع کند، یا وقتی که یک تیم کاملا نا هماهنگ باشد. با باز کردن زمین، نه تنها زمان از دست می رود، بلکه باعث می شود مدافعان مجبور شوند از ناحیه بیشتری دفاع کنند. در هر صورت، به باز کردن بازی، تیم ها باید اطمینان حاصل کنند که قطع کردن روی سبد را اجرا کنند. نگه داشتن توپ به این منظور که زمان تمام شود به مدافعان این اجازه را می دهد که فاز هجومی تری را بوجود بیاورند.

12 ترکیب هجومی پایه ای

این تنظیمات متفاوت برای سواستفاده از توانایی های خاص بازیکنان تیم طراحی شده اند. یک استراتژیست هجومی خوب نه تنها مزیت ها و معایب هر نوع تنظیمات را می داند بلکه زمان انجام آن ها را نیز می داند. این حالت از بازی به بازی و حتی سال به سال تغییر می کند.

پست مجزا یا ترکیب 4 بازیکن در جلو:

پست مجزا یا ترکیب 4 بازیکن در جلو ترکیب مورد علاقه برای استفاده است در زمانی که یک تیم به شکل منحصر به فردی یک بازیکن پست خوب دارد چرا که پست تن به تن نزدیک به سبد را مجزا می کند.

توده ای انفرادی:

ترکیب توده ای انفرادی در برابر دفاع فشرده استفاده می شود. وقتی که پاس ورودی به سلامت برسد، راس را در وضعیت تن به تن تنها می گذارد.

توده ای انفرادی دوبل:

در ترکیب توده ای انفرادی دوبل دو راس برای آزاد کردن پرتاب کننده استفاده می شود.

دو راس، سه بازیکن در جلو

ترکیب دو راس یا سه بازیکن در جلو وقتی استفاده می شود که تیم دو بازیکن راس خوب داشته باشد. (برج های دو قلو)

راس بالا، دو یا سه بازیکن در جلو

تنظیمات راس بالا وقتی استفاده می شود که تیم بازیکن پست بزرگ ندارد یا اینکه بازیکن راس یک پرتاب کننده خوب است. این کار خط اصلی را برای قطع کردن و دریبل کردن باز می کند.

باز، پخش، چرخش

تنظیمات باز یا پخش را بعضا چرخشی نیز می نامند. این تنظیمات بدون راس زمین را برای قطع کردن و نفوذ کردن باز می کند. این ترکیب معمولا توسط تیم های بدون بازیکن راس یا در انتهای بازی برای حفظ نتیجه استفاده می شود.

یک چهار بالا

چهار بازیکن بالا یک ترکیب عالی در برابردفاع فشرده می باشد چرا که گارد راس چهار ورودی اصلی برای پاس دادن خواهد داشت.

یک چهار بازیکن پایین یا خطی

ترکیب خطی برای مجزا کردن صاحب توپ استفاده می شود. این برنامه اعلب در انتهای یک دوره یا بازی استفاده می شود.

کنترل میانه

تنظیمات کنترل میانه بازیکن راس را به همراه صاحب توپ در میانه زمین و به منظور کنترل و فعالیت در مناطقی که مناسب برای پرتاب هستند رها می کند.

نوک ها

ترکیبات نوک ها یا وی شکل برای خلق موقعیت کنترل یا فعالیت استفاده می شود. در این تنظیم با راس بالا دوگانه گارد راس می تواند کنترل و فعالیت را در هر جهتی شروع کند.

یک – سه – یک

یک – سه – یک یک تنظیم معروف در برابر مناطق دفاعی می باشد. این ترکیب برای رها کردن راس پایین در منطقه بالا یا پایین استفاده می شود.

همه جانبه

در ترکیب همه جانبه تمام پنج بازیکن را در یک سوی زمین قرار می دهد. این تنظیم در وهله اول در برابر مناطق دفاعی استفاده می شود.