با حضور لبران جیمز در تیم لس آنجلس لیکرز، این تیم برگ جدیدی در کتاب تاریخ خود را ورق می زند و عصری جدید برای این تیم در حال رقم خوردن است. اما ما می خواهیم شما را به سیری در تاریخ این تیم دعوت کنیم و نگاهی به تالار مشاهیر این تیم بیندازیم. همچنین می خواهیم به سوال «آیا کوبی برایانت جزء مشاهیر است؟» نیز پاسخ دهیم.
شکل بازی این تیم را تنها می توان با کلمۀ بسکتبال «باشکوه» که ملاکی برای اشاره به استثنایی ترین و زیباترین روش بازی بسکتبال است، توصیف کرد. این تیم به واقع تمام سطوح ممکن در رشتۀ بسکتبال را گذرانده است. چیزی که قطعی است، افزایش شمار مشاهیر این تیم در سال های آتی است. شاید فکر کنید که تنها بازیکنان به تالار مشاهیر بسکتبال نیسمیت مموریال دعوت می شوند اما این حقیقت ندارد. بسیاری از مربیان نیز در تالار مشاهیر بسکتبال نیسمیت مموریال عضو هستند.
یکی از بهترین مربیان لیگ NBA و به عقیدۀ من بهترین مربی تاریخ لیگ یعنی فیل جکسون (Phil Jackson) نیز در گروه مشاهیر باشگاه لس آنجلس لیکرز حضور دارد. به همراه فلاینگ هاینس مایکل جردن (اعلیحضرت پرنده لقب جردن) از شیکاگو بولز و بلک مامبا کوبی برایانت (نام نوعی مار بسیار سمی که لقب کوبی بود) از لیکرز، او توانست 11 حلقۀ قهرمانی را در قوی ترین لیگ بسکتبال دنیا از آن خود کند.
تعداد مشاهیر باشگاه لس آنجلس لیکرز چند نفر است؟
بسیاری از افراد می خواهند بدانند که تعداد مشاهیر باشگاه لس آنجلس لیکرز دقیقاً چند نفر است؟ به نظر من بسیاری از هواداران این تیم می دانند اما جهت اطلاع افرادی که نمی دانند، در حال حاظر 23 بازیکن از این تیم در تالار مشاهیر حضور دارند. در میان این 23 بازیکن، برخی لیگ NBA و حتی بسکتبال را دست خوش تغییر کردند. جرج میکان (George Mikan)، جری وست (Jerry West)، جیمز ورثی (James Worthy)، ویلت چمبرلین (Wilt Chamberlain)، کریم عبدالجبار (Kareem Abdul-Jabbar)، مجیک جانسون (Magic Johnson) و شکیل اونیل (Shaquille O’Neal) تنها بخشی از نام های پرآوازه و مشهوریست که در تالار مشاهیر باشگاه لس آنجلس لیکرز حضور دارند.
این افراد به همراه هم تیمی هایشان بسکتبال را به سطح کاملاً جدیدی ارتقاء دادند. همۀ این تغییرات از جرج میکان (شماره 99) و پنج قهرمانی اول لیگ آغاز شد. سپس نوبت به جری وست ملقب به آقای کلاچ و جنگ بین دو تیم لیکرز و سلتیکس رسید. بعد از آن نیز ویلت چمبرلین از راه رسید که یکی از مهره های حیاتی تیم در فصل 72-1971 به شمار می آمد. در آن فصل لیکرز یکی از بهترین تیم های تاریخ NBA را دارا بود. بین سال های 1973 تا 1991 زمان نمایش مجیک جانسون و کریم عبدالجبار بود. نمایش آن ها در لیکرز منجر به 5 عنوان قهرمانی در دهۀ هشتاد شد. بعد از آن زمان خشکسالی در این تیم شروع شد تا این که زمان ضهور سلسله ای جدید و مورد علاقۀ من، با حضور شکلیل اونیل و کوبی برایانت فرا رسید.
در شبی به یاد ماندنی، تعداد جدیدی از مشاهیر معرفی شدند و در بین آن ها نام شکیل اونیل می درخشید. سخنرانی او به عقیدۀ بسیاری، یکی از بهترین سخنرانی های تاریخ در مراسم معارفۀ اعضای جدید تالار مشاهیر بود. همین انتظار نیز از او می رفت چرا که شکیل یک مجری تلویزیونی و آدمی شوخ طبع بود.
اونیل از کوبی برایانت به خاطر کسب سه قهرمانی پی در پی و همچنین کمک به ترک لیکرز و رفتن شکیل به میامی از او تشکر کرد. سخنرانی او به واقع دلنشین بود و از شنیدن آن می توان لذت برد.
آیا کوبی برایانت جزء مشاهیر است؟
تا این قسمت از مقاله حتماً از خود می پرسیدید «پس کوبی کجاست؟ آیا او جزء مشاهیر است؟». ابتدا کمی دربارۀ او صحبت کنیم. کوبی برایانت تمام دوران ورزشی خود را که 20 سال بود، در تیم لیکرز سپری کرد و 5 عنوان قهرمانی کسب کرد. او در رتبه سوم لیست بی پایان بهترین بازیکنان لیگ با مجموع 33643 امتیاز دریافتی قرار دارد. او دو بار ارزشمندترین بازیکن فینال لقب گرفته، و یک بار نیز ارزشمندترین بازیکن لیگ انتخاب شده است. وی هفده دوره در بازی های آل استار حضور داشته و در چهار دوره از این مسابقات ارزشمندترین بازیکن لقب گرفته است. کوبی دو بار برندۀ مسابقات اسلم دانک بوده و یازده دوره عضو تیم منتخب لیگ بوده است.برایانت امتیاز آورترین بازیکن لیکرز است و با به ثمر رساندن 81 امتیاز در یک بازی بعد از چمبرلین رتبه دوم در بیشترین امتیاز کسب شده در یک بازی در تیم لیکرز را به خود اختصاص داده است. در طول دوران بسکتبالی اش او میانگین 25 امتیاز، 5.2 ریباند و 4.7 پاس منجر به امتیاز را ثبت کرده است.
او بیش از نیمی از زندگی خود را در لیگ NBA گذرانده است. وی توهین ها و سوت های حریفانش را به انرژی برای خود تبدیل می کرد و در زمین نمایشی دیدنی ارائه می داد. در زمان های حساس و بسیار مهم، او توپ را به دست می گرفت و عاشق مسئولیت های سنگین بود. هر دقیقه، هر ثانیه، برای او به معنی فرصتی جهت اثبات بهترین بودنش به خودش و پیروزی بود. فرصتی برای این که نشان دهد لایق جایگاهی در تالار مشاهیر لیکرز است.در فصل آخر حضورش در لیگ با 37 سال سن، ما فرصت داشتیم تا آن کوبی قدیمی که همه می شناختند را برای بار آخر ببینیم. بی رحم و خون سرد، بسکتبالیستی بی نظیر.
با این حال، همان طور که در نامۀ خداحافظی احساسی خود نوشته بود:«قلبم تاب تپش ها را دارد، روانم تاب سختی ها را دارد، اما بدنم می داند که دیگر زمان خداحافظی فرا رسیده است. و عیبی ندارد، من آمادۀ کنار کناره گیری ام. حال می خواهم بدانید تا باهم از لحظات باقی مانده لذت ببریم. و هر دو می دانیم که هرچه از این به بعد انجام دهم، باز هم همان بچه ای هستم با جوراب های بالا کشیده شده. سطل اشغال در یک کوشه، فقط 5 ثانیه باقی مانده و توپ در دستان من است.5…4…3…2…1»
