وقتی گرگ پوپویچ ، از ترکیب تیم ملی بسکتبال آمریکا برای المپیک در سال ۱۹۷۲ خط خورد تصور نمی‌کرد چنین تصمیماتی تا به این اندازه سخت باشد.
تصمیم سخت پوپویچ برای انتخاب بازیکنان تیم ملی بسکتبال آمریکا
پوپویچ در این باره می‌گوید:
از ۴۷ سال پیش تا به حال هنوز هم به خود تحمیل می‌کنم که این تصمیم من را آزار نداده است.
خیلی زود سرنوشت به گونه‌ای رقم خورد که گرگ پوپویچ خود در شرایط چنین تصمیم‌گیری قرار گیرد جایی که او از میان ۱۳ بازیکن تیم ملی بسکتبال آمریکا یک نفر را خط بزند تا ۱۲ بازیکن او برای جام جهانی بسکتبال کامل گردد. تمامی این ۱۳ بازیکن در برنامه سفر استرالیای تیم ملی آمریکا حضور دارند. بنابراین وقتی آخرین نفر خط بخورد – به استثنای وقوع مصدومیت تا ۲۷ آگوست- آن بازیکن رویایی به گردن انداختن مدال طلا بر روی گردنش را پایان یافته می‌بیند.
اما پوپویچ، سرمربی تیم ملی بسکتبال آمریکا نگاه اینچنینی به این مسئله ندارد و می‌گوید:
وقتی شما بازیکنی را از یک تیم حاضر در لیگ NBA خط می‌زنید، لحظات دشواری خواهد بود. ما مجبوریم که این تصمیم را بگیریم. من از اینکه مجبورم این کار را بکنم می‌ترسم. اما کاری است که باید انجام شود.
در سال اخیر بیش از ۵۰ بازیکن لیگ NBA به تیم ملی آمریکا دعوت شدند که بیشتر آن‌ها با تصمیم خودشان از حضور در این تیم انصراف دادند که یا به خاطر برنامه‌ریزی شخصی‌شان بود و یا نگرانی از مصدومیت داشتند. تعداد کمی از آنان نیز به واسطه مصدومیت خط خوردند. فقط دو نفر از آن ها -بم آدبایو از میامی هیت و تادئوس یانگ از شیکاگو بولز- به دلیل فنی خط خوردند. ۱۴ بازیکن باید به استرالیا می‌رفتند اما دی آرون فاکس، بازیکن ساکرامنتو کینگز روز شنبه تصمیم گرفت تا از حضور در این جمع انصراف دهد. بنابراین یک نفر دیگر مانده که باید از ترکیب خط بخورد.
کریس میدلتون، بازیکن میلواکی باکس در این باره می‌گوید:
این فقط بدان معنی است که بچه‌ها باید کارشان را به نحو احسن انجام دهند. فکر می‌کنم همه بچه‌ها در طول اردو عالی ظاهر شدند، حضورشان مثبت و مثمرثمر بود، انرژی با خودشان آوردند و تا آنجا که امکان داشت سخت تلاش کردند. بنابراین هضم خط خوردن از ترکیب برای همه بسیار دشوار خواهد بود.
به نظر می‌رسد این نفرات جزو لاینفک تیم ملی بسکتبال آمریکا باشند: کمبا واکر، داناوان میچل، هریسون بیرنس، میسون پلامل، مایلز ترنز و کریس میدلتون. آن‌ها بازیکنان ابتدایی دیدار تدارکاتی با اسپانیا بودند-پلامل از ابتدای نیمه اول و ترنز از ابتدای نیمه دوم به بازی آمدند. جیسون تاتوم از تمامی بازیکنان حاضر در زمین دقایق بیشتری بازی کرد. جو هریس-بهترین پرتاب‌گر ۳ امتیازی فصل قبل- با توجه به اهمیت پرتاب‌های از راه دور در دیدارهای ملی این دو بازیکن را باید در میان بازیکنان حاضر در جام جهانی ببینیم. بروک لوپز را نیز به دلیلی مشابه و به خاطر قد بلندش می‌توان به این لیست افزود. چهار بازیکن دیگر باقی می‌مانند. مارکوس اسمارت هنوز هم با کارت سفید در فهرست قرار دارد. او در بازی با اسپانیا و بازی درون گروهی بزرگسالان به دلیل مصدومیت از ناحیه ساق پا غایب بود اما از حضور وی علیرغم مصدومیت می‌توان نتیجه گرفت که کادرفنی برای او در جام جهانی برنامه ریزی کرده است. فرض می‌کنیم که او سالم است و در ترکیب تیم ملی قرار می‌گیرد (که اگر همینطور مصدوم بماند تصمیم واضح و ساده خواهد بود). جیلن براون بازیکن سخت‌کوشی است و آنقدر خوب بازی می‌کند که شایستگی پوشیدن پیراهن تیم ملی را داشته باشد. پس اگر اسمارت در اندیشه‌های کادرفنی باشد، ۱۱ بازیکن حاضر مشخص شده‌اند.
اما هنوز دو بازیکن دیگر باقی مانده‌اند. برای هر دو بازیکن می‌شود نکته‌هایی را متذکر شد. کایل کوزما جمعه شب و در بازی تدارکاتی مقابل اسپانیا بسیار خوب ظاهر شد و هم‌تیمی‌هایش از موفقیت او می‌گفتند. دریک وایت حتی قبل از اینکه انتخاب شود صحبت حضورش در تیم ملی بر سر زبان‌ها بود و برای پوپویچ در سن آنتونیو اسپرز بازی می‌کرد. احساس خوبی است که پوپویچ بازیکنی همراه خود داشته باشد که با طرز تفکرش آشنا باشد. هیچ راه حل بدیهی وجود ندارد و انجام این کار برای پوپویچ، جری کولانجلو، مدیر تیم و باقی اعضای کادرفنی معمای ساده‌ای نخواهد بود.
کریس میدلتون در این باره می‌گوید:
از بالا تا پایین، همه بازیکنان تشنه موفقیت هستند و می‌خواهند که خود را ثابت کنند و ما باید این کار را انجام دهیم.
اگر هیچ بهانه‌ای برای خط زدن وجود نداشته باشد، پوپویچ هیچ چیزی برای گفتن به بازیکن خط خورده در چنته نخواهد داشت. آسان‌ترین کاری که او بعد از بازی با اسپانیا انجام داده است دست گذاشتن روی شانه کسانی بود که نتوانستند انتظارات او را برآورده کنند. پوپویچ ۱۳ بازیکن را با خود به آن سوی جهان می‌برد، ۱۰ روز دیگر را در کنار آن‌هاست و هر ثانیه از تلاش آن‌ها را می‌بیند، به آن‌ها چیزهای بیشتری از بازی بسکتبال می‌گوید و سپس تصمیم می‌گیرد که چه کسی را به خانه بفرستد. به نظر می‌رسد حسی مانند احساس او پس از خط خوردن از تیم المپیک ۱۹۷۲ را داشته باشد.
