از ورزش برای آموزش درس های زندگی به نوجوانان استفاده کنید. ورزش در سطح نوجوانان به آنان خیلی بیشتر از پرتاب توپ درون سبد و یا دیگر تکنیک های ورزشی می آموزد. با شرکت در این فعالیت های ورزشی، نوجوانان در شرایطی قرار می گیرند که بسیاری از درش های زندگی را می آموزند.
فراگیری این دروس زندگی بی شک مهم ترین جنبه شرکت در این ورزش هاست و هیچگاه برد در مسابقات و رقابت های تنگاتنگ اهمیت بیشتری ندارند.
بیایید رو راست باشیم. بازیکنان از شانس کمی برای بسکتبالیت شدن به صورت حرفه ای برخوردار هستند. این سخت گیرانه و یا منفی گرایی نیست بلکه برای تاکید بر روش کمک به تک تک این بازیکنان به عنوان یک مربی است نه به دو یا سه نفر در بین ده هزار بازیکن که یک بسکتبالیست حرفه ای خواهند شد.
شما در دراز مدت می توانید با استفاده از این 21 درس مهم بر زندگی آن ها تأثیر بگذارید. نوجوانان همگی مواردی که در ادامه ذکر خواند شد را خواهد آموخت.
درس های زندگی در ورزش نوجوانان
1. انسان جایز الخطا است
بسیار پیش می آید که بازیکنان حین تمرین و بازی اشتباهاتی می کنند. این اشتباه می تواند از دست دادن توپ هنگام تمرین دریبل زنی باشد و یا در حین مسابقه و یا حتی یک پرتاب بد.
مربیان باید بازیکنان را از امکان بروز اشتباه و کسب تجربه از این اشتباهات آگاه سازند.
یک مربی خوب بازیکنان را برای ارزیابی اشتباهاتشان با سوال هایی مثل « فکر می کنی چرا اینطور شد؟ » و « دفعه بعد چه می کنی تا این مشکل ایجان نشود؟ » به چالش می کشد.
تا وقتی که بازیکنان از اشتباهاتشان درس بگیرند باید به خود فشار آورده و تا جایی که می توانند اشتباه کنند.
2. چطور باید یک رهبر بود؟
یکی دیگر از درس های زندگی در ورزش نوجوانان آموختن نحوه رهبری است. در طول یک فصل از ورزش نوجوانان، همه باید فرصت رهبریی تیم را داشته باشند. به منظور انجام این کار می توان به سادگی فرد متفاوتی را مسئول گرم کردن بازیکنان پیش از تمرین کرد، اجازۀ تصمیم گیری به بازیکنان داد و کاپیتان تیم را به شکل چرخشی انتخاب کرد.
با دادن این فرصت ها برای رهبری، بازیکنان با اعتماد به نفس بیشتری دیگران را رهبری خواهند کرد و مهارت های رهبری بیشتری را در خود ایجاد خواهند کرد که به ندرت دیگر بچه ها از چنین مهارت هایی برخوردار خواهند بود.
3. چطور باید پیروی کرد
به همان اندازی که یادگرفتن نحوه رهبری مهم است، نحوه پیروی از دیگران نیز بسیار مهم است. داشتن یک مربی بسیار شبیه به داشتن یک رئیس است. مربی نیز یک فرد با قدرت و اختیاراتی است که دستور می دهد، تشویق می کند و نقد می کند.
با تجربه کردن نحوۀ پیروی، بازیکنان یاد می گیرند که چطور از فرمانی اطاعت کرده، با احترام از صاحب قدرت سوال پرسیده و در قبال اختلاف نظر صبوری کنند.
این موارد درس های بسیار به آن ها خواهد داد و همچنین نحوه رهبری در آینده را نیز خواهند آموخت.
سخنی از لائو تسو (Lao Tzu): « اگر می خوای مردم را رهبری کنی، باید پیروی از آن ها را بیاموزی. »
4. زبان بدنی مفاهیمی بسیاری را می رساند
زبان بدنی حرف های زیادی دربارۀ چیزهایی که افراد فکر یا حس می کنند می زند.
بازیکنان بسیاری را یافته ام که ناخود آگاه زبان بدن ضعیفی نشان می دهند و به دلیل این که بسیاری از مربیان چین مشکلی در تیمشان را نمی پذیرند، مطرح کردن آن در ورزش نوجوانان جایز است.
بازیکنان به سرعت متوجه می شوند که اگر دستانشان را به نشانۀ اعتراض به پاس اشتباه هم تیمیشان بالا ببرند حرکت اشتباهی است چرا که به سرعت نمیکت نشین خواهند شد.
روی نیمکت نیز بهتر است بازیکنان با زبان بدن حس مثبتی را به اطرافیان القاء کنند.
این یک مسئلۀ مشخصی است که افراد مسئول جذب بازیکن، زبان بدن را یکی از معیار های مهم در زمان ارزیابی بازیکنان به شمار می آورند و بهتر است تا بازیکنان جوان هستند این موضوع را تحت کنترل قرار داد.
5. نحوه کنترل کردن احساسات
ورزش نوجوانان می تواند برای بازیکنان و حتی برای والدین و مربیان نیز خسته کنند باشد. مسابقاتی هست که حتی به نظر نمی آید که داور سوتی در دهانش گذاشته باشد. همۀ بازیکنان بازی هایی را تجربه خواهند کرد که توپ حتی درون سبد هم نمی رود.
وقتی چنین اتفاقاتی رخ می دهد، بازیکنان می آموزند که عصبانی شدن و بی حوصلگی نسبت به این موضوع دردی را دوا نخواهد کرد و روی عملکردشان تأثیر منفی خواهد داشت.
گاهی اوقات بازیکنان آنقدر درگیرانه بازی می کنند که داور به آن ها خطای تاکتیکال خواهد داد و این موضوع اگر به درستی توسط مربی مدیریت شود تجربه بسیار خوبی خواهد بود.
تجربۀ حس خشم و بی حوصلگی و آموختن نحوه کنترل آن ها بازیکنان را در تمام عرصه های زندگی کمک خواهد کرد.
6. هدف گذاری و رسیدن به اهداف
از دیگر درس های زندگی در ورزش نوجوانان می توان به هدف گذاری اشاره کرد. من اعتقاد شدیدی به این مهم در تمام جنبه های زندگی دارم. همه باید این کار را بکنند. ورزش نوجوانان مکان فوق العادۀ ای برای آموختن نحوه هدف گذاری و مصمم شدن برای رسیدن به آن ها بدون بازخوردی در صورت شکست یا عدم تحقق کامل است.
بازیکنان می آموزند که هدف گذاری به آن ها مقصدی برای رسیدن نشان می دهد و انگیزۀ بیشتری در راه رسیدن به آن می دهد. سپس مرحلۀ مهم نحوه رسیدن به هدف به صورت قدم به قدم را یاد می دهد.
شما نمی توانید تنها هدف گذاری کنید و امیدوار باشید که آن ها محقق شوند بلکه باید برنامه ای داشته باشید و طبق آن برای رسیدن به هدفتان سخت تلاش کنید.
من ابتدا در دوران نوجوانی در ورزش هدف گذاری کردم و حال در تمام جنبه های زندگی ام این کار را می کنم. امید است که بازیکنانی که مربیگری می کنید نیز چنین کنند.
7. موفقیت نیاز به سخت کوشی دارد
بازیکنان می آموزند که بهترین بسکتبالیست ها معمولا کسانی هستند که از همه بیشتر برای پیشرفت و ارتقاء خود سخت کوشانه تلاش کرده اند. با این که استعداد نقش مهمی ایفا می کند اما سخت کوشی تنها چیزی است که شما را به بالاترین سطح می رساند.
این به بازیکنان نشان می دهد که اگر می خواهند در هر چیزی موفق و فوق العاده باشند، چه در نواختن گیتار و یا یادگیری یک زبان خارجی، نیاز به تلاش بسیار است. تلاش خیلی زیاد.
هیچ میانبری وجود ندارد. هیچ کلمۀ جادویی جود ندارد. بهترین شدن در هر چیز نیاز به تلاش سخت و دائمی دارد.
چنان که تیم تیجۀ تلاش های سخت خود را می بیند، حتماً به آن ها یادآوری کنید که این نتیجۀ تلاششان است که چنین پیشرفتی در آن ها حاصل شده. همچنین این فرصت مناسبی است تا به آن ها یادآوری کنید که اگر در هر کاری در زندگی همین قدر تلاش و کوشش کنند به همین شکل پیشرفت خواهند کرد.
8. چطور با همکلاسی ها برنده/موفق شویم
در ورزش نوجوانان قطعاً راه درست و غلط برای برنده شدن وجود دارد. من رفتارهای ناشایست و غیر ورزشی ای از سوی مربیان و یا بازیکنان برنده دیده ام. مسخره کردن حریف، دست ندادن و از این دست اعمال غیر ورزشی.
مربیان خوب به بازیکنانشان یاد می دهند که چطور بدون تحقیر حریف به موفقیت هایشان افتخار کنند. این کار اغلب شامل دست دادن به داور و حریف بعد از بازی و ارائه نظرات مثبتی مانند «بازی خوبی بود» یا « پرتاب های زیبایی داشتید» به هر یک از بازیکنان حریف. چه بعد از برد چه باخت بازیکنان باید رفتار یکسانی نشان دهند.
9. چطور آبرومندانه ببازیم/ شکست بخوریم
ورزش نوجوانان محیط عالی برای بازیکنان است تا حس و حال باخت و شکست را تجربه کنند چرا که هیچ عواقب بلند مدتی از این شکست ها در انتظار آنان نیست.
این موضوع می تواند شامل زمانی شود که یک فینال تمام عیار را به دلیل حذف از ترکیب تیم از دست بدهند و یا با یک پرتاب تعیین کننده در فینال شکست بخورند.
مربیان خوب به بازیکنان می آموزند که با احترام و آبرومندانه شکست بخورند و اشاره کنند که در هر باخت و شکستی درس هایی برای کسب تجربه نهفته است.
بازیکنان باید همیشه با حریف و داوران دست بدهند و هرگز نباید باخت را به گردن عوامل خارجی مثل داور و یا وضعیت زمین بازی بیاندازند.
یکی از چیز هایی که بعد از باخت مایل به پرسیدنش از بازیکنان هستم این است که چه چیزی از این شکست آموخته اند و چه کاری را باید به شکل متفاوتی انجام می دادیم؟ برای بازی بعدی در چه بخش هایی نیاز به ارتقاء داریم؟ این کار به آن ها اجازل ارزیابی باخت را می دهد.
10. موفقیت به فداکاری نیاز دارد
زمان محدودی در طول روز وجود دارد و بازیکنان خیلی زود متوجه می شوند که قادر به انجام تمام کارها نیستند. آن ها باید برای رسیدن به اهداف مهمشان چیزهایی را فدا کنند.
امر نیازمند تعیین اولویت هاست که خود یک مهارت بسیار مهم در طول زندگی ماست. بازیکنان به این نتیجه می رسند که اگر می خواهند در کنار موفقیت های درسی به یک بسکتبالیست بزرگ تبدیل شوند، دیگر نمی توانند در همۀ جشن هایی که دوستانشان شرکت می کنند حضور یابند. آن ها وقت این کار را نخواهند داشت.
آن ها مجبور می شوند تا زمان خود را برای کارهای سودمندانه تری صرف کنند. این می تواند به این معنا باشد که به جای سپری کردن یک شب دیگر با دوستان، در باشگاه روی پرتاب هایشان تمرین کنند.
این درس زندگی به آن ها در زمان امتحانات که مطالعه اولویت اول خواهد بود کمک شایانی می کند.
11. شناخت نقاط ضعف و قوت
یکی از مهم ترین درس های زندگی در ورزش نوجوانان شناخت خود است. هرکس نقاط ضعف و قوت متفاوتی دارد. همۀ بازیکنان باید بدانند که چه نقاط قوتی دارند و در چه بخش هایی دوچار مشکل هستند تا بتوانند به نقاط ضعفشان بپردازند و طبق نقاط قوتشان بازی کنند.
این کار به بازیکنان کمک می کند تا بدانند در چه بخش هایی می توانند به تیم کمک کنند و چه قسمت هایی را می بایست ارتقاء دهند. من معتقد هستم که ارزیابی مهارت های شخصی بسیار مهم است.
یکی از راه های آموزش این نکته این است که نزدیک به شروع هر فصل، یک برگ کاغذ به بازیکنان بدهید و از آن ها بخواهید که سه نقطه قوت و 3 نقطه ضعفشان را یادداشت کنند.
به آن ها اعتماد به نفس بدهید. با هر یک از بازیکنان صحبت کرده و بهترین راه های کمک به تیم با توجه به نقاط ضعف و قوتشان را با جزئیات توضیح دهید و نحوه ارتقاء مشکلاشتان را با آن ها درمیان بگذارید.
پایان بخش اول
بازیکنان چه درس های زندگی دیگری در ورزش نوجوانان می آموزند که در بالا ذکر نشده؟
نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.
