6گری پَریش کارشناس ورزشی CBS به معرفی برترین استعدادهای بسکتبال دانشگاهی پرداخته و از پیش‌بینی خود درباره‌ی آینده‌ی این بازیکنان گفته. با هم در سایت خبری تحلیلی بسکتبال ـ بسکتفا ـ ترجمه‌ی مقاله‌ی گری پریش را می‌خوانیم.
استعدادهای جذاب بسکتبال دانشگاهی در این فصل
هرساله وقتی موعد درفت (یارگیری) می‌شود، درباره‌ی این که تیمی که حق انتخاب اول را دارد باید چه بازیکنی را بگیرد یک توافق همگانی وجود دارد. البته این اتفاق نظر معمولا تا قبل از پایان فصل بسکتبال دانشگاهی به وجود نمی‌آید. با این تفاسیر، پارسال در چنین روزهایی، مردم داشتند درباره‌ی دآندره آیتون، ماروین بگلی و لوکا دونچیچ بحث می‌کردند؛ و در هفته‌های منتهی به درفت NBA سال ۲۰۱۸، تحلیل‌گران و اهالی رسانه ـ درست یا غلط ـ به این نتیجه رسیدند که آیتون بهترین گزینهی موجود است.
تمام حرفی که می‌خواهم بزنم این است که امسال با اینکه هنوز فصل تمام نشده، ما بهترین گزینه را می‌شناسیم و روی آن اتفاق نظر داریم.
حقیقتاً بعید می‌دانم که بتوانید حتی یک مدیر را پیدا کنید که در درفت، انتخاب اولش را به ستاره‌ی دوک، زون ویلیامسون اختصاص ندهد. چرا که این پدیده که فقط با یک سال بازی در لیگ دانشگاهی توجه تیم‌های لیگ NBA را جلب کرده، توانسته است به وضوح خود را به عنوان استعدادی بی نظیر در دنیای بسکتبال معرفی کند. البته که او هنوز کامل نیست و ایرادهایی به او وارد است. اما زیون یک مهاجم ۶/۷ فوتی است که کارهایی را انجام می‌دهد که انسان‌های عادی قادر به انجامش نیستند؛ و از همین حالا از او به عنوان یک سوپراستار بین‌المللی یاد می‌شود پس چشم پوشیدن از زیون ویلیامسون چه از نقطه نظر بسکتبالی و چه اقتصادی به هیچ عنوان قابل درک نیست. احتمالش وجود دارد که مثلا پنج سال بعد استعدادی ظهور کند که حتی از زیون هم بهتر باشد؛ این در درفت طبیعی است. اما در حال حاضر تنها یک بازیکن وجود دارد که می‌تواند یک شبه تیمی را به یک سطح بالاتر ببرد و آن بازیکن کسی نیست جز زیون؛ بزرگ‌ترین ستاره‌ای که بسکتبال دانشگاهی در چند سال اخیر به خود دیده و هر طرفدار منطقی بسکتبال با این موضوع موافق است.
این تازه‌ترین پیش‌بینی من از درفت است که ترتیب حق انتخاب تیم‌ها توسط SportsLine’s NBA پیش‌بینی شده است:
۱. فونیکس سانز
زیون ویلیامسون ـ دوک ـ سال اولی ـ پاور فروارد ـ ۶/۷ فوت قد
ویلیامسون یک ورزشکار بلند قامت است که با ۶/۷ فوت قد و ۲۸۵ پوند وزن می‌تواند کارهایی را انجام دهد که به معنای واقعی کلمه هیچ کس روی کره‌ی زمین با این قد و وزن قادر به انجامشان نیست. او سریع، انفجاری، چابک و قدرتمند است. تاثیرگذاری او در بازی با اختلافی چشم‌گیر بالاتر از هر بازیکنی در لیگ دانشگاهی است. مهم‌ترین نگرانی‌هایی که درباره‌ی او وجود دارند این است که آیا درصد موفقیت پایین پرتاب‌های سه امتیازی او یک مشکل همیشگی است، و آیا او می‌تواند بدنش را طوری پرورش دهد که بتواند به عنوان یک ستاره شکوفا شود و رشد کند؟ به نظر من این‌ها پرسش‌هایی منطقی هستند. اما این مسائل نمی‌توانند باعث شوند که ویلیامسون اولین انتخاب در درفت نباشد.
۲. نیویورک نیکس
آر.جی بَرِت ـ دوک ـ سال اولی ـ شوتینگ گارد ـ ۶/۷ فوت قد
برت یکی دیگر از بازیکنانی است که همواره به عنوان یکی از اولین انتخابهای درفت پیش‌بینی شده. چرا که او به عنوان یک بازیکن سال اولی دانشگاه فصلی شگفت‌انگیز را سپری کرده است. او به لطف کسب ۳۰ امتیاز در شش بازی مختلف توانست میانگین ۲۳ امتیاز و ۷ ریباند را در طول فصل ثبت کند. این بازیکن سال اولی ۶/۷ فوتی تاثیرگذارترین بازیکن در کشور نیست، اما یک امتیاز‌آور بی‌رحم است که می‌تواند این خصوصیت خود را در NBA هم به کار گیرد و توپ‌ها را وارد سبد کند. او فعلا پرش‌های کوتاه مطمئنی ندارد و باید روی آنها کار کند. اما توانایی بازی او چه وقتی که توپ را دارد و چه وقتی که بدون توپ حرکت می‌کند، جدیت و اراده‌ی قوی او برای زیر و رو کردن بازی، برت را به بهترین و مطمئن‌ترین گزینه بعد از ویلیامسون تبدیل می‌کند.
۳. کلیولند کاوالیرز
جا مورانت ـ موری سنت ـ سال دومی ـ پوینت گارد ـ ۶/۳ فوت قد
درست است که کلیولند سال قبل روی انتخاب پوینت گارد دست به قمار زد. اما این نمی‌تواند باعث شود که کاوالیرز برای جذب مورانت چنانچه او در دسترس باشد اقدام نکند. بازیکن سال دومی با ۶/۳ فوت قد توانسته نظر استعدادیاب‌های NBA را به خود جذب کند تا او را در اغلب پیش‌بینی‌ها جزو ده انتخاب اول درفت به حساب آوردند. چرا که مورانت ثابت کرده برای گارد حریف مهار او به شدت سخت و چیزی نزدیک به غیرممکن است. به همین دلیل است که بیشتر از نصف پرتاب‌های منجر به امتیاز مورانت در نزدیکی سبد انجام می‌شوند. جایی که او بیش از ۶۲ درصد اقدام موفقیت‌آمیز داشته است. مورانت حتی با وجود اینکه از موقع ورودش به دانشگاه تنها ۳۴ درصد پرتاب سه امتیازی موفق داشته، باز هم توانسته میانگین ۲۴ امتیاز و ۱۰ پاس گل را در هر بازی ثبت کند. آمار پرتاب‌های سه امتیازی او عالی نیستند اما رقیب او در این زمینه ستاره‌ی اوکلاهاما سیتی راسل وستبروک است. البته فراموش نکنیم که وستبروک هم در طول دو فصل بازی در UCLA فقط ۳۵ درصد پرتاب سه امتیازی موفق داشته است.
۴. شیکاگو بولز
دآندره هانتر ـ ویرجینیا ـ سال دومی ـ اسمال فروارد ـ ۶/۸ فوت قد
هانتر درست مانند اوجی آنونوبی یک فروارد ۶/۸ فوتی است که می‌تواند به راحتی به یک گارد هم تبدیل شود. هانتر در تیمی که دارد برای دومین سال پیاپی در سید اول تورنومنت NCAA قرار می‌گیرد، ۵۰ درصد پرتاب‌های سه امتیازی خود را به امتیاز تبدیل کرده است. می‌شود گفت که هیچ دلیلی وجود ندارد تا او در سطح بالاتر به یک بازیکن بسیار خوب (اگر نگوییم عالی) تبدیل نشود. بازیکنان سابق NBA که حالا در تلویزیون به تفسیر و تحلیل بسکتبال می‌پردازند، گفته‌اند که او کاوهی لئونارد دوم است. نمی‌توانم بگویم کاملا با آنها موافقم؛ اما اگر منظورشان این است که هانتر یک بازیکن فوق‌العاده با قابلیت بازی در چند پست می‌شود، خب بله این یک پیش‌بینی منطقی و قابل انتظار است.
۵. آتالانتا هاوکس
کَم رِدیش ـ دوک ـ سال اولی ـ اسمال فروارد ـ ۶/۸ فوت قد
اگر ردیش هم به یکی از پنج انتخاب اول درفت تبدیل شود، آن وقت تیم دوک به اولین تیم در تاریخ بسکتبال دانشگاهی تبدیل می‌شود که در جمع پنج انتخاب برتر درفت سه بازیکن دارد. این موفقیت برای تیم دوک به مانند ابزاری است که می‌توانند به کمک آن بازیکنان جوان را در سال‌های آینده به پیوستن به آنها ترغیب کند. و همچنین به ما یاد‌‌آوری می‌کند که چرا تیم دوک بیشترین شانس را برای قهرمانی در تورنومنت NCAA در سال ۲۰۱۹ دارد. شیاطین آبی رنگ (لقب تیم دوک) به طرزی شگفت‌آور بیش از هر تیم دیگری استعدادهای درخشان دارند. از جمله ردیش، که پرتاب‌های خوبی انجام می‌دهد اما در پرتاب‌های سه امتیازی آمار جالبی ندارد؛ و این نگران کننده است. اما این وینگر ۶/۸ فوتی جثه‌ی بسیار مناسبی دارد و می‌تواند راه‌های متنوعی را برای آسیب رساندن به حریف پیدا کند.
۶. ممفیس گریزلیز
داریوس گارلند ـ واندربیلت ـ سال اولی ـ پوینت گارد ـ ۶/۲ فوت قد
ممفیس گریزلیز مایک کانلی را در آخرین روزهای نقل و انتقالات نگه داشت و شاید در پایان فصل دوباره مجبور شود او را بخرد چرا که ترکیب آنها به شدت نیاز به یک بازسازی کامل دارد. به عبارت دیگر، ممفیس باید به دنبال یک پوینت گارد جوان و آینده‌دار باشد (هر کسی به جز جِوون کارتر). بنابراین انتخاب گارلند کاملا منطقی به نظر مي‌رسد؛ حتی با وجود مصدومیت زانویی که باعث شده که فصل برای گارلند زودتر از بقیه به پایان برسد. البته این موضوع برای تیمی که همچنان تاوان اشتباه در خرید چاندلر پارسون را می‌دهد کمی نگران کننده است؛ چرا که پارسون هم مشکل زانو داشت. شاید برای هوادارن چندان قابل قبول نباشد. اما استعداد ناب گارلند چیزی نیست که بتوان از آن چشم‌پوشی کرد. کنترلش روی توپ حرف ندارد و پرتاب‌هایی چشم‌نواز دارد. تعجب نخواهم کرد اگر روزی او را در تیم آل‌استار ببینم.
۷. آتالانتا هاوکس
ناصیر لیتل ـ نورث کالیفرنیا ـ سال اولی ـ اسمال فروارد ـ ۶/۶ فوت قد
لیتل در McDonald’s All-American Game و Jordan Brand Classic در سال ۲۰۱۸ عنوان ارزشمندترین بازیکن را کسب کرد. پس منطقی است که بگوییم حتی در سال اول حضورش در نورث کالیفرنیا میانگین حداقل ده امتیاز در هر بازی کاملا قابل انتظار است. اما جالب است بدانید که او نتوانست این انتظارات را براورده کند. چرا که مدت زمان بازی او در هر مسابقه کمتر از ۲۰ دقیقه است و مربی بازیکنان با تجربه‌تری مثل کمرون جانسون و لوک مای را به او ترجیح می‌دهد. این برای یک استعداد جوان شرایط خوبی نیست. علیرغم این مسائل، استعداد ذاتی لیتل و پتانسیل او استعدادیاب‌ها را همچنان مجذوب نگه داشته است. پس می‌توان انتظار داشت در حالی که او در تیم فعلی خود جزو انتخابهای اول نیست، در درفت به عنوان یک سورپرایز در لاتاری انتخاب شود.
۸. شارلوت هورنتس
جَرت کالور ـ تکزاس تک ـ سال دومی ـ شوتینگ گارد ـ ۶/۶ فوت قد
کالور به عنوان یکی از صد استعداد برتر دبیرستانی نام برده شد که می‌توانند در عرض دوسال به یکی از ۲۰ انتخاب اول درفت تبدیل شوند. او این کار را در تکزاس تک انجام داد و نشانه‌ی خوبی شد از این که برنامه‌ی کریس برد در مسیر درستی قرار دارد. این بازیکن سال دومی با ۶/۶ فوت قد جثه‌ی نسبتا بزرگی برای یک گارد دارد، و همچنین می‌تواند حداقل در سه پست مختلف نقش گارد را ایفا کند. این ویژگی مثبت او است. اما سرعت پرتاب او از چیزی که باید باشد کندتر است و نیاز به تمرین بیشتر دارد. این هم ویژگی منفی او. اما کالور یک بازیکن بسیار خلاق در یک تیم خیلی خوب است و این استعداد سال دومی بعید است که جزو ۱۰ انتخاب اول درفت نباشد.
۹. واشنگتن ویزاردز
رومئو لنگفورد ـ ایندیانا ـ سال اولی ـ شوتینگ گارد ـ ۶/۶ فوت قد
لنگفورد در گوشه‌ی زمین یک امتیاز‌اور بالفطره است که به سختی می‌توان توپ را از او جدا کرد. او به سبد نزدیک می‌شود، توپ را وارد سبد می‌کند و خطا هم می‌گیرد. همان چیزهایی که برای بازی در NBA لازم است. این حقیقت که گارد ۶/۶ فوتی کمتر از ۳۰ درصد دقت در پرتاب سه امتیازی دارد یک مشکل جدی است چرا که بازیکنان کناری که نتوانند به خوبی پرتاب سه امتیازی انجام دهند در NBA مدرن جایگاه محکمی نخواهند داشت. اما عده‌ی زیادی بر این باور هستند که لنگفورد می‌تواند فقط با کمی تمرین بیشتر در طول زمان به یک پرتاب‌کننده‌ی مطرح تبدیل شود. آن وقت او همان بازیکنی خواهد شد که تیمش روی امتیازهای او حساب می‌کند؛ همانطور که تا کنون در هر تیمی که بازی کرده این نقش را بر عهده داشته.
۱۰. بروکلین نتس
روی هاچیمورا ـ گونزاگا ـ سال سومی ـ پاور فروارد ـ ۶/۸ فوت قد
هاچیمورا که در سال اول حضورش در لیگ بسکتبال دانشگاهی به طور میانگین فقط ۴/۶ دقیقه در هر مسابقه بازی می‌کرد، حالا در سال سوم به بازیکنی تبدیل شده که از درون محوطه بالای ۶۰ درصد پرتاب موفق داشته و حداقل ۴۵ درصد پرتاب‌های سه امتیازی او هم موفقیت‌آمیز بوده‌اند؛ در تیمی مثل گونزاگا که فصل عادی را با ۲۹ برد و ۲ باخت به پایان رساند و در نظرسنجی وبسایت AP رتبه‌ی اول را کسب کرد. فروارد ۶/۸ فوتی برای NBA مدرن یک گزینهی بی‌نقص است. او در سرزمین مادری خود ـ ژاپن ـ تا قبل از نوجوانی بسکتبال بازی نکرده بود. و بعد از پیوستن به کالج در هر سال و از هر نظر به شکل شگفت‌آوری پیشرفت کرده است. پس دلیلی ندارد که فکر کنیم رشد هاچیمورا در همین نقطه متوقف می‌شود؛ بلکه او می‌تواند از چیزی که هست بهتر هم شود. به همین دلیل قرار دادن او در بین یکی از ده انتخاب برتر درفت منطقی است.
امیدواریم از این مطلب در بهترین وبسایت خبری تحلیلی بسکتبال بسکتفا لذت برده باشید.
