دفاع فشرده لوزی، نحوه اجرا – بخش دوم

توپ های ورودی به زمین

اولین نکته مهمی که در اجرای دفاع فشرده 1-2-1-1 باید متوجه بشوید این است که هدف نخست ما هدایت توپ توسط تیم مهاجم به گوشه ها می باشد. این کار توسط مزاحم شروع می شود.

با توجه به جایی که بازیکن مهاجم توپ را وارد زمین می کند، بازیکن مزاحم باید موقعیت خود را طوری تعیین کند تا پاس دادن به هر نقطه ای به غیر سمت قوی تر زمین برای بازیکن صاحب توپ سخت باشد.

درحالی که سمت قوی تر زمین ناحیه مورد علاقه ما برای ارسال توپ است، آن ها اغلب از مسیر خود خارج می شوند تا توپ را به سمت دیگر زمین برسانند و دفاع ما را بهم بریزند. ما مشکلی با رفتن توپ به سمت دیگر زمین نداریم، تنها این بازیکن مزاحم است که در این حالت مجبور می شود مسیر طولانی ای را بدود و این زمان زیادی می گیرد.

دو نکته ای که بازیکن مزاحم باید در ذهن داشته باشد:

1. پریدن ممنوع – هدف بازیکن مزاحم قطع توپ در ارسال ها نیست ( هرچند که اگر این اتفاق هم بیفتد خوب است). با پریدن از روی زمین، وقتی که پاس داده می شود بازیکن مزاحم به زمان بیشتری نیاز دارد تا خودش را به دام برساند.
2. تا 5 بشمارید – اگر بازیکن مزاحم شما تا 5 را بشمارد، فشاری بر روی داور وارد می شود که سوت بزند و همچنین بر روی بازیکن مهاجم نیز وارد می شود تا سریعتر پاس بدهد.

دو بازیکن کناری دفاع فشرده را پشت سر نزدیک ترین بازیکن مهاج به توپ در سمت خود شروع می کنند. این کار باعث می شود که توپ را به گوشه ها ارسال کنند. دلیل اینکه ما حریف را به ارسال توپ به کناره ها مجبور می کنیم گزینه های آن ها را برای پاس دادن محدود می کند چرا که خطوط کناری و خط آغازین به مدافعان مازاد تبدیل می شوند.

در پایین زمین قطع کننده اصلی باید در راستای بازیکن صاحب توپ قرار بگیرد و در همان حین نگاه آن ها برای زمانی که می خواهند پاس ارسال کنند را بخواند. محافظ باید به اندازه دورترین بازیکن مهاجم عقب باشد تا مطمئن شود که هی امتیازگیری آسان یا پاس بلندی اتفاق نخواهد افتاد. تنها چیزی که باید در زمان ورود به آن توجه کرد این است که بازیکن صاحب توپ خط وسط را بدود. اگر این اتفاق بیفتد، بازیکن مزاحم باید در تمام زمان جلوی پاس دادن به وسط زمین را بگیرد.

تله اولیه

در زمان اجرای دفاع فشرده لوزی دو گزینه برای تله اولیه دارید.

1. تله فوری – مشت

همانطور که از اسم آن پیداست، در این تله بازیکن مزاحم باید با یکی از بازیکنان کناره به محض ارسال پاس به سرعت به سمت تله برود.

2. تله بعد از اولین دریبل – خطی

در این مدل پیشرفته بازیکن مزاحم باید در جای خودش باقی بماند و تا زمانی که گارد دریافت کننده پاس توپ را به زمین نزده جلوی پاس ورودی را بگیرد. وقتی که اولین دریبل را انجام دهند بازیکن مزاحم سریعا به سمت تله می رود.

برای این مثال فرض می کنیم که شما می خواهید تله فوری را اجرا کنید.

وقتی که توپ به سمت قوی تر زمین ارسال می شود، بازیکن مزاحم و کناری به سرعت توپ را به دام می اندازند. بازیکن کناری باید بدون دادن اجازه دریبل زنی فضا را ببندد. برای این کار باید بازی تیم مهاجم را تحت کنترل داشته باشند.

بازیکن مزاحم باید فضای تله را با دستانی باز تنگتر کند تا جلوی پاس دادن به وسط زمین را بگیرد. اگر گارد مهاجم توپ را در حالی که پشتش به دفاع است بگیرد، بازیکن کناری باید به سرعت فضا را ببندد و تله قبل از اینکه آن ها زمین را ببینند درست شود.

اگر در حال حرکت توپ را بگیرند، بازیکن کناری باید به آن ها فضا بدهد و به سمت وسط زمین هدایت کند تا در کناره ها شکست نخورند و بازیکن مزاحم نیز خودش را به تله برساند. همانطور که می بینید بازی خوانی بازیکن کناری بسیار مهم است.

همین تله وقتی که توپ به سمت دیگر زمین ارسال می شود نیز اجرا می شود. تنها تفاوت این است که بازیکن مزاحم باید برگردد و مسافت طولانی تری را قبل از اینکه تله و مدافع کناری نقش های خود را تعویض کنند بدود.

وقتی تله اولیه چیده می شود دیگر مدافعان نقش قطع کننده و محافظ را دارند.

1. دیگر بازیکن کناری به وسط زمین می آید و جلوی پاس به وسط زمین را می گیرد.
2. بازیکن قطع کننده باید در راستای تله قرار گرفته و تمام پاس های بلند را قطع کند.
3. بازیکن محافظ باید در تناسب با دورترین بازیکن مهاجم قرار بگیرد و می تواند جلوی پاس های بلند ارسال شده را نیز بگیرد.

نکات مهم در مورد تله گذاری

دو بازیکنی که تله را اجرا می کنند نباید به هم برسند و سعی در دزدن توپ داشته باشند. این کار اغلب منتج به خطا کردن می شود و باعث می شود موقعیت اجرای دوباره حمله به تیم مهاجم داده شود.

بازیکنان تله گذار باید با استفاده از پایین تنه خود فضا را اشغال کرده و دستان خود را تا حد امکان بالا نگه دارند تا جلوی دید حریف را بگیرند و آن ها را مجبور به ارسال پاس های بلند بکنند.

 

واژگونی توپ

اگر تله اولیه به درستی چیده شود، تنها پاس آزادی که بازیکن مهاجم به خارج از تله دارد به بازیکنی است که توپ را از بیرون پرتاب کرده و تازه وارد زمین شده است. این لزوما اتفاق بدی نیست چرا که بازیکن ورودی اغلب بازیکن بزرگی است که می تواند دریبل بزند و توپ را پیش ببرد.

وقتی که این پاس داده می شود ( با فرض اینکه گارد پاس بلند ارسال نکند) اولین چیزی که باید اتفاق بیفتد این است که بازیکن کناری باید به سرعت به سمت بازیکن صاحب توپ برود تا به بازیکن مزاحم زمان کافی برای برگشت بدهد و سپس دوباره به پشت آن ها برگردد.

پریدن به روی توپ برای بازیکنان جوان کار آسانی نیست. اگر زمان بندی آن ها درست نباشد به راحتی از روی سرشان پاس را ارسال می کنند و در نتیجه یک موقعیت 3 به 2 بوجود می آید که برتری را به تیم مهاجم می دهد. پس اگر مربی یک تیم جوان هستید تا زمانی که بازیکن مزاحم می تواند به سرعت به جای خود برسد نیازی به اجرای این تکنیک نیست.

وقتی که پاس رو به عقب داده شد بازیکن مزاحم باید به سرعت بدود و به صورت تن به تن از توپ محافظت کند در حالی که بقیه بازیکنان سعی در پوشش بقیه زمین دارند. با اینکه بازیکن مهاجم مجبور می شود که یا خودش توپ را حمل کند و یا یک پاس سخت را ارسال کند. این ها همه در زمانی اتفاق می افتد که ثانیه ها به سرعت به خطای 8 یا 10 ثانیه نزدیک می شوند.

اگر توپ دوباره به سمت دیگر زمین رسید، تله گذاری دوباره انجام می شود. برای این کار بازیکن روی توپ نباید اجازه دریبل زنی به مهاجم بدهد و همچنین بازیکن مزاحم باید با دستانی باز فضا را ببندد، تله را بچینند و به دنبال قطع کردن توپ توسط دیگر بازیکنان باشند.

پاس دادن از بالا

اگر تیم مهاجم سعی کند که شانس خود برای ارسال پاس از بالای سر مدافعان را امتحان کند، یک تله فوری باید توسط قطع کننده و بازیکن کناری از هر سمتی که به توپ نزدیک تر است اجرا شود.

از آنجایی که توپ باید در روی هوا حرکت کند زمان کافی برای بازیکن قطع کننده موجود است تا پشت سر یا حداقل نزدیک به بازیکن دریافت کننده قرار بگیرد. بازیکن قطع کننده باید مستقیما در برابر مهاجم قرار بگیرد و به آن ها اجازه دریبل زنی را ندهد.

ما باید برای مدافعان کناری زمان بخریم تا بتوانند با کمک بازیکن قطع کننده تله بعدی را تنظیم کنند. بازیکن کناری سمت ضعیف زمین و بازیکن مزاحم باید به سرعت به عقب برگردند و برای قطع کردن پاس بعدی در موقعیت مناسب قرار بگیرند.

اگر موقعیت برای توپ ربایی مناسب باشد به بازیکن محافظ اجازه داده می شود که جلو بیاید و پاس بعدی را قطع کند اما در این حالت یکی از بازیکنان کناری و بازیکن قطع کننده باید به عقب بروند تا از سبد محافظت کنند.

 

دفاع فشرده چه زمانی تمام می شود؟

به عنوان یک قانون کلی، دفاع فشرده را باید تا زمانی که توپ به وسط دفاع پاس داده شود یا از خط میانی زمین عبور کند ادامه داد. اگر توپ به میانه پاس داده شود، نزدیکترین بازیکن باید جلو بیاید و سرعت توپ را کم کند در حالی که هم تیمی های او به عقب بر میگردند. و این کار را باید با سرعت هر چه تمام تر انجام دهند.

انتقال از دفاع فشرده شکسته شده به دفاع نیمه زمین که تیم شما بازی می کند باید به سرعت تمام انجام شود. در واقع قانون شماره یک من در هر دفاع فشرده تمام زمینی این است که بازیکنان در هنگام شکسته شدن دفاع باید به سرعت به عقب برگردند. در حین برگشت، بازیکنان باید سعی در ضربه زدن به توپ نیز بکنند.

انواع

جلوی پاس رو به عقب به بازیکن ورودی را در تله اولیه بگیرید

این یکی از راه های معمول فوق تهاجمی کردن دفاع فشرده 1-2-1-1 می باشد. اگر حریف باهوش باشد و بازی را از بیرون با یک گارد شروع کند، شما باید تغییری در دفاع خود به وجود بیاورید. ما نمی خواهیم که یک بازیکن بزرگ ما از گارد آن ها محافظت کند.

تغییر این است که بازیکن کناری سمت ضعیف زمین به جای جلو گیری از پاس دادن به وسط زمین جلوی پاس به بازیکن ورودی را بگیرد. وقتی که این تغییر را اعمال کنید، ما دو تله گذار ، یک بازیکن پیشگیرانه، و دو قطع کننده داریم. این یک مدل تهاجمی تر از دفاع فشرده لوزی شکل می باشد چرا که تیم مهاجم را مجبور به پاس رو به جلو می کند.

در حالی که از لحاظ تعداد کمتر هستند، یکی از بازیکنان کناری و بازیکن محافظ باید منتظر باشند و توپ را از سه بازیکن دیگر بربایند. این تغییر کار را برای مدافعان و مهاجمان سختتر می کند اما می تواند باعث توپ ربایی راحت تر و همچنین موقعیت های امتیاز گیری بیشتر نیز شود.

توصیه می کنم که این مدل را قرمز و مدل سنتی را سبز نامگذاری کنید تا بازیکنان شما بتوانند در حین بازی بدون اینکه تیم حریف متوجه نقشه شما بشود این دو را از یکدیگر تشخیص دهند.  این مدل می تواند در بسکتبال جوانان بسیار موثر باشد چرا که می توانید از کمبود قدرت پاس دهنده استفاده کنید و هر دو قطع کننده شما می توانند در جلوی زمین بازی کنند.

 

پوشش تمام زمین

 

مدل پوشش تمام زمین برای زمانی است که بخواهید یک توپ ربایی سریع داشته باشید یا اینکه فقط به حریف یک روی دیگر خودتان را نشان دهید. قوانین دفاع فشرده تمام زمین یکسان باقی می ماند.

بازیکن شماره 4 نزدیک به توپ بازی را شروع می کند و آن را به گوشه هدایت می کند که فضایی کمتر دارد و به ما اجازه می دهد که مسیر پاس توپ را بهتر حدس بزنیم. بازیکن شماره 1 و 2 قسمت جلویی را کامل پوشش می دهند. ما میخواهیم مهاجم را مجبور به ارسال یک پاس سخت بکنیم که به بازیکنان کناری اجازه توپ ربایی را بدهد یا مجبور شوند یک پاس بلند را ارسال کنند تا بازیکن قطع کننده یا محافظ فرصت توپ ربایی بیابند.

بازیکن شماره 3 و 5 به همان مدل سنتی بازی می کنند. آن ها به قدری به بازیکنان خود نزدیک هستند که می توانند هر پاس بلندی را قطع کنند  و همچنین در جایی هستند که باعث شوند بازیکن شروع کننده در پاس دادن به بازیکنان کناری دچار تردید شود.

پوشش یک بازیکن خاص

اغلب شما در برابر تیمی قرار میگیرید که یک گارد راس غالب دارند. وقتی این اتفاق می افتد، شما گزینه پوشش آن ها با دو بازیکن و مجبور کردن بازیکن دیگری در تیم آن ها به تصمیم گیری را دارید.

به جای اینکه دو بازیکن کناری منطقه خاص خود داشته باشند و تنها بازیکنان در منطقه خود را پوشش دهند، آن ها در برابر دو گارد تیم مهاجم قرار می گیرند. این کار به شما اجازه میدهد تا بازیکنی که گارد اصلی را دفاع می کند انتخاب کنید. قطع کننده و محافظ در جای خود باقی می مانند. در نتیجه ترکیب تقریبا ثابت باقی می ماند.

تفاوت اصلی این است که بازیکن شماره 4 از روبرو گارد اصلی را پوشش می دهد و با پوشش دو جانبه بازیکن شماره 4 و 2 گارد هیچ شانسی برای دریافت توپ ندارد.

شبیه به مدل سنتی آن، بازیکن شماره 1 به گارد ضعیف تر اجازه می دهد که پاس ورودی را دریافت کند. وقتی که پاس دریافت شد، بازیکن شماره 4 گارد اصلی را رها کرده و به سمت گارد ضعیف تر می آید تا برتری عددی داشته باشند.

نقش بازیکن شماره 2 اکنون این است که جلوی پاس به گارد اصلی را بگیرد و در همان حال بازیکنان شماره 3 و 5 مسئول قطع کردن هستند. حتی اگر توپ به دست گارد اصلی برسد، این مدل زمان زیادی را از تیم مهاجم می گیرد.

نتیجه گیری

حالت تهاجمی دفاع فشرده 1-2-1-1 حریف را تحت فشار فوری می گذارد. اگر می خواهید سریع بازی کنید و حریف را اذیت کنید این مدل بازی بسیار مناسب است. من این دفاع فشرده را به خاطر مدل های مختلف آن پیشنهاد می دهم. این به شما اجازه می دهد که آن را به نحوی تنظیم کنید که مناسب تیم شما باشد و با توجه به حریف خود تغییرات کوچکی در آن بوجود بیاورید.