بزرگترین نقل و انتقالات بسکتبال در ۲۵ سال گذشته

سیستم نوین نقل و انتقالات بسکتبال برای جابجایی بازیکنان آزاد NBA در سطح لیگ، در سال ۱۹۸۸ شکل گرفت، و در ۲۵ سال گذشته شاهد چندین نقل و انتقال تاریخی بوده ایم که مسیر لیگ را تغییر داده اند.

حالا و در حالی که مدت زمان چندانی به آغاز فصل جدید نمانده است، مروری می کنیم بر بزرگترین قرارداد هایی که بازیکنان آزاد در ۲۵ سال گذشته، برای حضور در تیم های جدید امضاء کرده اند. لازم به ذکر است که این لیست بر اساس تاریخ نقل و انتقالات تهیه شده است.

شکیل اونیل

بعد از چهار فصل بازی در تیم اورلاندو مجیک (Orlando Magic) که با یک حضور در مرحله فینال نیز همراه بود، شکیل در سال ۱۹۹۶ یک قرارداد هفت ساله به مبلغ ۱۲۰ میلیون دلار با تیم لس آنجلس لیکرز امضاء کرد. اونیل که نفر اول در NBA Draft (سیستم گزینش بازیکنان جوان NBA) در سال ۱۹۹۲ بود، در آن زمان ۲۴ سال سن داشت و به سرعت باعث ترقی تیم منسجم لیکرز شد. تیمی که یک فوق ستاره واقعی را کم داشت. او در فصل ۲۰۰۰-۱۹۹۹ به تنهایی جایزه ارزشمند ترین بازیکن فصل را دریافت کرد، فصلی که تیم لیکرز اولین جام از سه جام پشت سر هم را بالای سر برد، که در هر سه سال اونیل ارزشمند ترین بازیکن مسابقات فینال شد. او وقتی که در سال ۲۰۰۴ تیم لیکرز را با دلخوری و رنجش ترک کرد، توانسته بود میانگین امتیاز ۲۷ ، ریباند ۱۱٫۸ و بلاک ۲٫۵ را در طول هشت فصل از خود به جای بگذارد. از آن زمان به بعد پیراهن شماره ۳۴ او توسط باشگاه لیکرز بازنشسته اعلام شد و همچنین مجسمه شکیل در بیرون مجموعه ورزشی استپلز سنتر (Staples Center) در لس آنجلس ساخته شد.

استیو نش (Steve Nash)

نش ۳۰ ساله بود که در تابستان ۲۰۰۴ یک قرارداد شش ساله به مبلغ حداقل ۶۵ میلیون دلار با تیم فینیکس سانز (Phoenix Suns) بست. در حالی که او در تیم دالاس ماوریکس (Dallas Mavericks) در کنار درک نویتزکی (Dirk Nowitzki) یک ستاره پربار و مفید آل-استار بود، وقتی برای بار دوم به تیم سانز پیوست، به لطف ترکیب عالی بازیکنان، مربی و تیم، کیفیت بازی او یک سطح بالاتر رفت. اولین حضور او در تیم سانز زمانی بود که آنها او را در دور اول گزینش بازیکن در سال ۱۹۹۶ انتخاب کرده بودند. تیم سانز با حضور شان ماریون (Shawn Marion) و آمار استودمایر (Amar’e Stoudemire) در جلوی زمین، مایک د انتونی (Mike D’Antoni) در خط کناری و نش در وسط میدان تبدیل به پیشتاز مدرن بازی های سرعتی شد. البته این تیم که به خاطر سبک حمله بسیار سریعش به تیم «هفت ثانیه یا کمتر» مشهور شده بود هرگز نتوانست به فینال برسد، اما نش در دو فصل اول حضورش در دره خورشید (شهر فینیکس) دو بار پی در پی جایزه ارزشمند ترین بازیکن فصل را برای خود به خانه برد. نش آمار میانگین امتیاز ۱۶٫۳ و پاس گل ۱۰٫۹ در هر بازی را در فاصله سال های ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۲ در این تیم کسب کرد.

لبران جیمز

جیمز در تابستان سال ۲۰۱۰ با گفتن یک جمله NBA و جهان نقل و انتقالات بسکتبال را زیر و رو کرد: «من میخواهم استعدادم را به ساحل جنوبی ببرم و به تیم میامی هیت بپیوندم». او در صحبت هایش در برنامه تصمیم (The Decision) که به صورت زنده از شبکه های تلویزیونی پخش می شد، اعلام کرد که می خواهد تیم ایالت زادگاهش، کلیولند کاوالیرز (Cleveland Cavaliers) را ترک کند و با یک قرارداد شش ساله به مبلغ  ۱۱۰٫۱ میلیون دلار به تیم میامی هیت (Miami Heat) ملحق شود تا در کنار دویان وید (Dwyane Wade) و کریس بوش (Chris Bosh) بازی کند.

این حرکت موجب شد تا در کلیولند و قسمت بزرگی از دنیای NBA به لبران جیمز به دید یک دشمن بنگرند، اما با این حال موفقیتی که این سه نفر تجربه کردند انکار ناپذیر است. تیم هیت چهار بار پشت سر هم به مسابقات فینال NBA صعود کرد و از این میان دو بار پیاپی در سال های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ جام قهرمانی را تصاحب کرد. جیمز در هر چهار فصل علاوه بر اینکه جایزه ارزشمند ترین بازیکن فصل را از آن خود کرد، عنوان ارزشمند ترین بازیکن مسابقات فینال را هم به خودش اختصاص داد. او در طی چهار فصل حضور در میامی میانگین امتیاز ۲۶٫۹ ، ریباند ۷٫۶ و پاس گل ۶٫۷ را ثبت کرد و سپس در سال ۲۰۱۴ با استفاده از بند فسخ موجود در قراردادش، صحنه بسکتبال را دوباره در بهت و شگفتی فرو برد.

ری آلن (Ray Allen)

آلن تقریباً در اواخر دوران حرفه ای اش در تابستان سال ۲۰۱۲ با تیم میامی هیت قرارداد بست و حتی در همان فصل ۱۳-۲۰۱۲ در هیچ مسابقه ای از ابتدا وارد زمین نشد و همواره یک بازیکن جانشین بود. اما تعداد بسیار کمی از بازیکنان آزاد توانستند بعد از امضای قرارداد جدیدشان به اندازه او مستقیماً به کسب قهرمانی تیم جدید شان کمک کنند. موقعی که تیم میامی در حال شکست خوردن از تیم سن آنتونیو اسپرز (San Antonio Spurs) و واگذاری قهرمانی به آنها بود، شوت ۳ امتیازی بحرانی ری در ۱۰ ثانیه پایانی از ششمین مسابقه فینال NBA سال ۲۰۱۳ بازی را به وقت اضافه کشاند، که در پایان، با پیروزی میامی در آن دیدار و سپس برنده شده در مسابقه هفتم فینال، دومین قهرمانی پیاپی اش را جشن گرفت.

انتقال آلن به هیت از دو جنبه حائز اهمیت بود. اول اینکه، بعد از چندین سال تلاش بی ثمر لبران جیمز در مراحل پلی‌آف، با حضور ری بالاخره به نتیجه رسید. و دوم اینکه باعث ایجاد خصومت بین او و هم تیمی های سابقش در تیم بوستون سلتیکس (Boston Celtics) به خصوص کوین گارنت (Kevin Garnett) شد.

باز هم لبران جیمز – بمب نقل و انتقالات بسکتبال

هیچکس به اندازه لبران دنیای بسکتبال را به هم نمی ریزد. در یک حرکت که تقریباً به اندازه حرکت قبلی اش مبهوت کننده و شگفت آور بود، لبران جیمز در تابستان سال ۲۰۱۴ با یک قرارداد دو ساله به ارزش تقریبی ۴۲ میلیون دلار دوباره به تیم کاوالیرز برگشت. در سال ۲۰۰۳ و زمانی که جیمز هنوز حرفه ای نبود، برای اولین بار این تیم کاوالیرز بود که او را برای بازی برگزید. اما با ترک ناگهانی تیم در سال ۲۰۱۰ روابط او با تیم به شدت آسیب دید. حالا این بار تصمیم برگشت او در مصاحبه ای با نشریه اسپرتس ایلوستریتد (Sports Illustrated) فاش شد، و آن زخم های قدیمی بین جیمز و کاوالیرز که توسط برنامه جنجالی تصمیم و نامه رسوا کننده مالک کاوالیرز یعنی دن گیلبرت، ایجاد شده بود، رو به بهبودی گذاشت.

تیم کاوالیرز در دومین دوره حضور جیمز به شدت موفق بود. آنها چهار بار پی در پی به فینال NBA رسیدند و در سال ۲۰۱۶ جام قهرمانی را بالای سر بردند. آن قهرمانی اولین قهرمانی تیم کاوالیرز و همچنین اولین قهرمانی یک تیم از شهر کلیولند در ورزش های اصلی از سال ۱۹۶۴ به بعد بود، و آنها تیم گلدن استیت (Golden State Warriors) را در شرایطی در مسابقات فینال شکست دادند که تیم گلدن استیت با رکورد فوق العاده ۷۳ پیروزی در مقابل ۹ شکست، پا به آن فینال گذاشته بود و شکست ناپذیر به نظر می رسید. در چهار مسابقه اول فینال آنها یک برد و سه باخت داشتند، اما با جبران آن و بازگشت در سه بازی بعدی، جیمز که ارزشمند ترین بازیکن مسابقات فینال هم شده بود گفت: «این بازگشت من را به بزرگترین بازیکن تمام ادوار تبدیل کرد».

اگرچه این ادعا قطعاً مورد بحث قرار خواهد گرفت، با این وجود جیمز در دومین دوره حضورش در تیم کاوالیرز میانگین امتیاز ۲۶٫۱ ، ریباند ۷٫۷ و پاس گل ۸ را در هر بازی برای خود ثبت کرده و تعداد دفعات حضور خودش در مسابقات فینال را هم به عدد ۸ رسانده است. او در تابستان ۲۰۱۸ دوباره کلیولند را ترک کرد و با یک قرارداد ۴ ساله به ارزش ۱۵۴ میلیون دلار به تیم لس آنجلس لیکرز پیوست. اما برخلاف دفعه قبل، این فصل هر بار که به کلیولند رفت از او به شایستگی یک قهرمان استقبال شد.

کوین دورانت

این انتقال که در جهان نقل و انتقالات بسکتبال آخرین جابجایی مهم است، اگر رخ نمی داد، احتمالاً لبران جیمز با تیم کلیولند صاحب افتخارات و قهرمانی های بیشتری می شد. بعد از باخت تیم اوکلاهاما سیتی تاندر (Oklahoma City Thunder) با وجود پیشتازی ۳ بر ۱ در فینال سال ۲۰۱۶ کنفرانس غرب، دورانت از این تیم جدا شد و با یک قرارداد ۲ ساله ۵۴ میلیون دلاری به تیم وریرز (Golden State Warriors) پیوست که درست در آن زمان با نتیجه ۳ بر ۱ در مقابل کاوالیرز پیشتاز مسابقات فینال بود. با وجودی که این انتقال در طول سه سال گذشته همواره مورد انتقاد تعداد زیادی از هواداران NBA بوده، اما در هر صورت این جابجایی نتیجه مثبتی به همراه داشت: تیم گلدن استیت قهرمانی NBA را دو بار در سال های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ با پیروزی بر کاوالیرز کسب کرد. در فینال ۲۰۱۷ با همان یک باختی که قبل از حضور دورانت رقم خورده بود قهرمان شدند، و در سال ۲۰۱۸ بدون باخت در فینال، قهرمانی را جشن گرفتند. در هر دو سال او ارزشمند ترین بازیکن مسابقات فینال شد.

آینده دورانت به خاطر شرایط نامناسب تیم وریرز در فصل گذشته فعلاً ناپایدار و نا مشخص است. و این تردید ها در مورد آینده بازی اش، با آسیب دیدگی رباط آشیل او در مسابقات فینال فصل گذشته، بیشتر نیز شده است، چون به نظر می رسد که او تمام فصل بعد را به دلیل همین آسیب دیدگی از دست خواهد داد. آیا او دوباره به اوج باز خواهد گشت؟ باید چند روز دیگر منتظر بمانیم تا جواب این سوأل را پیدا کنیم.